Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι οι καταγγελίες μου («Το Βήμα», 9.7.2000) για τη λογοκρισία που επεβλήθη ανεπισήμως στο περιεχόμενο του βιβλίου του Λουί ντε Μπερνιέρ «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» θα περνούσαν χωρίς σχολιασμό από όλους τους δήθεν δημοκρατικούς «διανοουμένους» της Αριστεράς και της «Προόδου». Εννοώ αυτούς που πριν από λίγο καιρό με πύρινα άρθρα, δηλώσεις, ανακοινώσεις μαζικά υπογραφόμενες, τηλεοπτικές συζητήσεις και με κάθε άλλο τρόπο στηλίτευσαν την προσπάθεια κάποιων φανατικών θρησκευόμενων, που είχαν εξαναστεί για το βέβηλο σε βάρος του Χριστού περιεχόμενο του μυθιστορήματος του κ. Μίμη Ανδρουλάκη «Μν» ζητώντας να απαγορευθεί η κυκλοφορία του. Υπενθυμίζω ότι το βασικό επιχείρημά τους ήταν ότι σε μια δημοκρατία οι πνευματικοί άνθρωποι είναι ελεύθεροι να εκφράζονται όπως τους καθοδηγεί η φαντασία και η αισθητική τους, έστω και αν όσα γράφουν δεν αποδίδουν την πραγματικότητα ή σχολιάζουν κατά τρόπο που ενοχλεί ή προσβάλλει κάποιους.
Δυστυχώς δεν επρόκειτο περί αυτού. Είχαμε για μία ακόμη φορά να κάνουμε με την παραδοσιακή και συνήθως αποτελεσματική αντίδραση της ιδεολογικής τους συντεχνίας, η οποία θέλησε να υπερασπισθεί τον ομοϊδεάτη τους μαρξιστή και διακεκριμένο στέλεχος της εκσυγχρονισμένης πια Αριστεράς κ. Ανδρουλάκη με πρόσχημα τη διαφωνία τους προς κάθε είδους λογοκρισία και απαγόρευση. Και η απύθμενη υποκρισία τους προκύπτει όχι μόνο από το ότι υπήρξαν (και είναι ίσως ακόμη) υπέρμαχοι των σοβιετικών καθεστώτων, στα οποία η στυγνή λογοκρισία και η πλήρης απαγόρευση κάθε αντίθετης άποψης ήταν και είναι και σήμερα καθεστώς (λ.χ., Κίνα, Β. Κορέα, Κούβα), αλλά και διότι και η δική τους συμπεριφορά εδώ στην Ελλάδα ακόμη και σήμερα είναι ανάλογα σταλινική. Υπενθύμιζα στο άρθρο μου τη δίωξη και την εξαφάνιση από τις κινηματογραφικές αίθουσες της ταινίας του Νίκολας Γκέιτζ (Νίκου Γκατζογιάννη) «Ελένη» επειδή αποκάλυπτε την εγκληματική συμπεριφορά του δήθεν Δημοκρατικού Στρατού κατά τον εμφύλιο πόλεμο, όταν μεταξύ άλλων είχε επιδοθεί και στο αποτρόπαιο παιδομάζωμα. Επεσήμαινα επίσης άλλα ανάλογα περιστατικά και σε άλλες χώρες, που αποδεικνύουν ότι οι εν λόγω υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την απρόσκοπτη διάδοση του δικού τους αριστερού λόγου, χάριν της οποίας δεν διστάζουν να τάσσονται υπέρ της κατάπνιξης κάθε άλλης άποψης που αμφισβητεί τη μονομερώς επικρατούσα αγιογραφία τους. Και αυτό επιβεβαιώνεται και από την επιστολή του διακεκριμένου συναδέλφου και προέδρου της Ενώσεως Συντακτών Περιοδικού Τύπου κ. Θανάση Παπανδρόπουλου, που μου καταγγέλλει τα εξής: «Γνωρίζετε ασφαλώς ότι το 1997 κυκλοφόρησε στη Γαλλία ένα ογκώδες βιβλίο, που έφερε τον τίτλο "Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού" και ήταν γραμμένο από αριστερούς κυρίως γάλλους διανοουμένους. Το βιβλίο προκάλεσε τεράστιο θόρυβο γιατί εμμέσως πλην σαφώς κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο κομμουνισμός διέπραξε τα ίδια και χειρότερα εγκλήματα με τον χιτλερικό ναζισμό και άρα ως παρόμοιο φαινόμενο θα έπρεπε να κριθεί από την ιστορία. Το βιβλίο αυτό έχει εκδοθεί από τον οίκο Robert Laffont και ως σήμερα έχει κυκλοφορήσει μεταφρασμένο σε 16 γλώσσες.
Με πρωτοβουλία του ελληνοτσέχου, αλλά γάλλου σήμερα, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Λίλλης κ. Ηλία Γιαννακάκη ο οίκος Laffont μού ανέθεσε να βρω για την Ελλάδα εκδοτικό οίκο που θα ενδιαφερόταν να εκδώσει το βιβλίο και στα ελληνικά. Ηλθα σε επαφή με τέσσερις μεγάλους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι απέρριψαν την πρόταση μετά μεγάλης αποστροφής. Ενας πέμπτος, μικρότερος, δέχθηκε την προσφορά υπό τον όρο ότι το βιβλίο θα έβγαινε λογοκριμένο και κυρίως χωρίς τις ανατριχιαστικές φωτογραφίες που περιέχει. Ενας άλλος εκδοτικός οίκος έκανε την ίδια πρόταση ζητώντας επιπλέον της προηγούμενης λογοκρισίας να σχολιάσει προλογικά το εν λόγω βιβλίο και ο κ. Χαρίλαος Φλωράκης για λόγους ισορροπίας!
Αποτέλεσμα, η "Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού" ποτέ δεν θα εκδοθεί στην Ελλάδα και στα ελληνικά, γιατί το απαγορεύουν οι δεσμοφύλακες του πνεύματος και οι λοιποί αστυνόμοι της ιδεολογίας».
Αυτά μου καταγγέλλει ο διακεκριμένος συνάδελφος κ. Παπανδρόπουλος, που αποδεικνύει ότι κάποιοι ιδιαίτερα προβεβλημένοι ως προοδευτικοί υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου εννοούν την ελευθερία του δικού τους λόγου και κανενός άλλου. Φυσικά στο χέρι τους είναι να με διαψεύσουν καταδικάζοντας με το ίδιο πάθος και τα όσα ήδη κατήγγειλα, αλλά και τα όσα θα ακολουθήσουν στο σημείωμα της επόμενης Κυριακής.
Ο κ. Γιάννης Μαρίνος είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου