Του Σάββα Καλεντερίδη
Ο γεωγραφικός χώρος που κατέχει ο Ελληνισμός, η Ελλάδα και η Κύπρος, είναι ευλογία και κατάρα. Για την ευλογία δεν θα μιλήσουμε, γιατί μιλούν από μόνα τους τα μνημεία του πολιτισμού που αναπτύχθηκε διαχρονικά σ’ αυτόν τον τόπο.
Θα μιλήσουμε όμως για την κατάρα, η οποία σημάδεψε -ελπίζουμε όχι ανεξίτηλα- με μια σπαθιά στη μέση το σώμα της Κύπρου.
Κατάρα είναι η γεωγραφική και γεωπολιτική θέση της περιοχής αυτής, όπου διασταυρώνονται γεωπολιτικά συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων σε κάθε περίοδο της Ιστορίας.
Και όταν διασταυρώνονται τα συμφέροντα των μεγάλων, συνήθως –αν όχι πάντα- την πληρώνουν οι μικροί. Είναι αυτό που λέμε στα ποντιακά «Τ’ άλογα ταλασεύνε και τα γαϊδούρια τρών’ τα λάχτας»*.
Εξ αιτίας της σύγκρουσης συμφερόντων μεγάλων δυνάμεων στον ελληνικό χώρο, η Ελλάδα βίωσε τον Εθνικό Διχασμό, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον ξενοκίνητο εσωτερικό πόλεμο 1944-1949, το διχασμό της ελληνικής κοινωνίας. Αποτέλεσμα της σύγκρουσης αυτής και του “ειδικού” ενδιαφέροντος μεγάλων δυνάμεων για τα τεκταινόμενα στην πατρίδα μας, είναι η ποιότητα του ελληνικού κράτους και του ελληνικού πολιτικού συστήματος, που έχουν τις σοβαρότερες ευθύνες για την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας.
Επίσης, ένα από τα αποτελέσματα του γεωπολιτικού ανταγωνισμού που γίνεται στο ελληνικό “γήπεδο”, είναι η δαιμονοποίηση των ελληνορωσικών σχέσεων, ακόμα και μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Δεν θα αναφερθούμε σε θέματα στρατηγικής φύσεως, όπως για παράδειγμα η απόπειρα συμφωνίας Καραμανλή-Πούτιν σε ζητήματα ενεργειακής συνεργασίας. Θα αναφερθούμε σε ζητήματα χαμηλότερης πολιτικής, όπως για παράδειγμα η ανάπτυξη του εμπορίου και των οικονομικών σχέσεων και ο τουρισμός.
Έναυσμα για το σημερινό μας άρθρο αποτελεί ο οργασμός που παρατηρείται στους οπωρώνες της Ημαθίας και της Πέλλας τις τελευταίες εβδομάδες, όπου εταιρείες ρωσικών συμφερόντων μαζεύουν κυριολεκτικά μέσα απ’ τα χωράφια τη σοδειά των Ελλήνων γεωργών, οι οποίοι από τη μια πλευρά έχασαν το τραίνο των διεθνών αγορών κυρίως λόγω του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και της κομματικοποίησης των συνεταιρισμών, και από την άλλη αποκοιμήθηκαν επί δεκαετίες από τις επιδοτήσεις και το εύκολο χρήμα της Ε.Ε.
Επίσης έναυσμα αποτελεί η αυξημένη είσοδος τουριστών από τη Ρωσία και την Ουκρανία, σε μια περίοδο που η ελληνική τουριστική αγορά στενάζει, λόγω του κακού κλίματος που δημιουργήθηκε στο εξωτερικό για την Ελλάδα με τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.
Στην περίπτωση της αναμενόμενης αύξησης των εξαγωγών γεωργικών προϊόντων προς τη ρωσική αγορά, ρόλο έπαιξαν ορισμένοι πραγματικοί Έλληνες πατριώτες της Ρωσίας, αυτούς που υποτιμητικά χαρακτηρίζουν ως “ρωσοπόντιους” διάφοροι κύκλοι στην Ελλάδα και συμπεριφέρονται με ανοίκειο τρόπο ορισμένοι υπάλληλοι των εκεί ελληνικών διπλωματικών αρχών. Αυτοί οι Τραντέλλενες άνοιξαν την πόρτα της ρωσικής αγοράς, που είναι δύσκολη και χρειάζεται πολιτική βούληση για να ανοίξει.
Όσο για τον τουριστικό τομέα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έγιναν κάποια βήματα από την ελληνική πολιτεία, η οποία εδέησε να απαντήσει στις κραυγές αγωνίας αυτών των Τραντέλλενων, που επί χρόνια ζητούσαν ανθρώπινη και αξιοπρεπή συμπεριφορά στους Ρώσους μεγιστάνες, οι οποίοι, για να έλθουν στην Ελλάδα και να ξοδέψουν δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, έπρεπε να πληρώσουν “γρηγορόσημο” για να μην περιμένουν εβδομάδες για να πάρουν τη θεώρηση εισόδου, αν την έπαιρναν ποτέ.
Τα παραδείγματα που αναφέραμε είναι ενδεικτικά και δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας σε θέματα χαμηλής πολιτικής και χωρίς απαραίτητα να θιγούν ζητήματα στρατηγικού χαρακτήρα. Η Ρωσία, η Λευκορωσία και η Ουκρανία ξεπερνούν σε πληθυσμό τα 200 εκατομμύρια και τουλάχιστον το ένα τέταρτο από αυτά έχει αξιόλογη αγοραστική δύναμη σε προϊόντα ελληνικού ενδιαφέροντος και ταυτόχρονα μπορεί και επιθυμεί να ταξιδέψει στη χώρα μας.
Αυτό που μένει είναι σωστός πολιτικός σχεδιασμός και πολιτική βούληση.
Ελπίζουμε να υπάρξουν και τα δυο, γιατί κάτω από τις συνθήκες που επικρατούν στην Ε.Ε. και σε άλλους στρατηγικούς μας εταίρους, ίσως μόνο η ρωσική αγορά να μπορεί να δώσει ανάσα ζωής στην ελληνική οικονομία.
Αρκεί αν ξεπεράσουμε τις φοβίες και τις προκαταλήψεις του παρελθόντος.
*Τα άλογα μαλώνουν και τα γαϊδούρια τρων τις κλωτσιές
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου