Αμηχανία κυβέρνησης, κομμάτων μπροστά στην κρίση...

Του Γιώργου Κύρτσου
Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου και ο υπουργός Οικονομικών κ. Βενιζέλος έχουν πλέον την εικόνα πολιτικών με τεράστιο άγχος για τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Κάνουν ό,τι μπορούν για να εξηγήσουν τις διαστάσεις του προβλήματος, τους κινδύνους που μας απειλούν και τις πιέσεις που δεχόμαστε από τους Ευρωπαίους εταίρους που έχουν αρχίσει να χάνουν....

την υπομονή τους με την ελληνική πολιτική τάξη.

Παραδοσιακή αντιμετώπιση

Η κυβερνητική ηγεσία μιλάει για μια νέου τύπου οικονομική κρίση προσπαθεί να την αντιμετωπίσει όμως με παραδοσιακά μέτρα, τα περισσότερα από τα οποία είναι εντελώς ξεπερασμένα από τις εξελίξεις.

Ο κ. Βενιζέλος μίλησε για ένα οικονομικό “ντου” που θα ανοίξει τον δρόμο στην ανάκαμψη, ο κ. Παπανδρέου προειδοποίησε ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια στη μέση. Μετά την δραματοποίηση της κατάστασης οι δύο κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες ανακοίνωσαν την επιβολή ενός ακόμη φόρου στα ακίνητα.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν έχουν εισπράξει τους προηγούμενους φόρους που επιβλήθηκαν στα ακίνητα και απ’ ότι φαίνεται η κυβέρνηση θέλει να εγγράψει τα έσοδα που προσδοκά από το νέο φόρο στον προϋπολογισμό του 2011 για να τα πραγματοποιήσει το 2012!

Σε μια περίοδο κατά την οποία αναπτύσσονται τα σενάρια απόλυτης περιθωριοποίησης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ή και αναγκαστικής εξόδου της από αυτήν η αντιμετώπιση της υστέρησης στην εφαρμογή του μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος με την επιβολή ενός ακόμη φόρου στα ακίνητα είναι πολύ “ρετρό” για να είναι αποτελεσματική.

Ιερές αγελάδες

Από το ξεκίνημα της εφαρμογής του μνημονίου η τρόικα τόνιζε πως η μείωση των δημοσίων δαπανών πρέπει να είναι διπλάσια της αύξησης των εσόδων από την φορολογία για να αποκατασταθεί η δημοσιονομική ισορροπία και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της οικονομικής ανάκαμψης και της ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου όμως προτίμησε να προστατεύσει τα “ρετιρέ” της δημόσιας διοίκησης και των ΔΕΚΟ που κυριαρχούνται άλλωστε από τον “σκληρό” πολιτικό, συνδικαλιστικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ. Από την στιγμή που η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα προστατεύουν τους “προνομιούχους” της δημόσιας διοίκησης και των ΔΕΚΟ και συντηρούν εντυπωσιακά εισοδηματικά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά προνόμια καθίσταται πρακτικά αδύνατη η δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών στα μέτρα των δυνατοτήτων του δοκιμαζόμενου ιδιωτικού τομέα και του βαθιά προβληματικού φοροεισπρακτικού μηχανισμού.

Η αναβολή της αναγκαίας δραστικής μείωσης των δημοσίων δαπανών οδηγεί σε δημοσιονομική αστοχία και στην λήψη νέων μέτρων. Η κυβέρνηση όμως επιμένει εισπρακτικά ενώ η μόνη άμεση και σίγουρη δημοσιονομική βελτίωση, στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, μπορεί να προκύψει μόνο από την μείωση των δαπανών.
Το εκπληκτικό είναι ότι και οι ισχυρότερες δυνάμεις της αντιπολίτευσης καλύπτουν πολιτικά την κυβέρνηση στην προσπάθειά της να αποφύγει την δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών με τη μέθοδο που περιγράψαμε. ΝΔ και ΛΑΟΣ λένε όχι στις οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων ενώ η Αριστερά για λόγους Αρχής λέει όχι στην μείωση των δημοσίων δαπανών ακόμη και στον βαθμό που αφορούν στα “ρετιρέ” της δημόσιας διοίκησης και των ΔΕΚΟ. Το πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει το Δημόσιο σαν μια δημοσιονομική ιερή αγελάδα γεγονός που εξηγεί την αδυναμία αποτελεσματικής εφαρμογής του μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Οικονομικού Προγράμματος.

Από:  citypress.gr

 

προεδρική δημοκρατία