Εκλογές: Η ημερομηνία-«ορόσημο» της 25ης Ιουλίου καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις

ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ EUROGROUP
του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Πιο "ζωντανό" από ποτέ είναι το σενάριο των εκλογών με την ημερομηνία-ορόσημο της 25ης Ιουλίου να καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις μετά την απόφαση του Eurogroup να συνταχθεί με την πολιτική του Β. Σόιμπλε και του ΔΝΤ περί προληπτικών έκτακτων μέτρων που θα "φορτωθούν" στην "πλάτη" του Έλληνα εάν δεν επιτευχθούν οι στόχοι για το 2018 (που όπως έχει δείξει η πρόσφατη οικονομική ιστορία υπάρχουν πολλοί περισσότερες πιθανότητες να ΜΗΝ επιτευχθούν).

Έκτακτο πακέτο μέτρων το οποίο θα περάσει από την Βουλή και θα αντιστοιχεί σε 2% του ΑΕΠ ή περίπου 3,6 δισ. ευρώ και θα προστεθεί στο άμεσο πακέτο μέτρων των 5,4 δισ. ευρώ!

Πραγματικός εφιάλτης δηλαδή που είναι άγνωστο κατά πόσον οι 153 βουλευτές της συγκυβέρνησης θα μπορέσουν να τον φέρουν εις πέρας καθώς δεν ξέρουν εάν τελικώς θα υπάρξει και θετικό αντίκρυσμα στο άμεσο μέλλον τους επόμενους μήνες.

Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ είπε ότι «αν τα πράγματα προχωρήσουν τότε θα μπορέσει να γίνει ένα έκτακτο Eurogroup την Μεγάλη Πέμπτη, στο οποίο θα εξεταστεί και το θέμα του χρέους και το πώς θα γίνει η αναδιάρθρωση»

«Εξετάσαμε πως θα προχωρήσουμε. Συμπεράναμε ότι πρέπει να υπάρξει ένα πακέτο έκτακτων μέτρων που θα εφαρμοστεί μόνο αν είναι απαραίτητο. Το πακέτο αυτό πρέπει να είναι ισχυρό, να νομοθετηθεί εκ των προτέρων και να έχει τα στοιχεία τα οποία θα το ενεργοποιήσουν» 

«Μόλις η Ελλάδα τηρήσει τα συμφωνηθέντα, θα εξεταστούν τα μέτρα ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους αλλά το Eurogroup δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε ονομαστικό κούρεμα». 

«Εξετάζουμε την αναπροσαρμογή του χρέους, μέσω της πιθανής μείωσης των επιτοκίων ή της περιόδου χάριτος»

H Ελλάδα θα αναγκστεί να λάβει έκτακτα μέτρα (λες και τα προηγούμενα ήτανε "κανονικά) ύψους 2% του ΑΕΠ, για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του 2018, ως τίμημα προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση.

Τώρα ο κύριος Ντάισενμπλουμ παρουσιάζει το "τυρί" της ελάφρυνσης του χρέους για να δεχθεί η κυβέρνηση να "γδάρει" κι άλλο τον ελληνικό λαό και κυρίως για να δεχθεί ο ίδιος ο ελληνικός λαός να "κάτσει φρόνιμα" όσο θα συνεχίσουν να τον "γδέρνουν".

Ο Β. Σόιμπλε σε αγαστή συνεργασία με το ΔΝΤ υποτίθεται για να παραμείνει στο πρόγραμμα ζήτησε τα νέα σκληρά μέτρα.

Οι 153 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έχουν μπροστά τους το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα κόκκινα δάνεια και το πακέτο των έμμεσων φόρων. 

Τώρα θα πρέπει ναπεράσουν και μέτρα τα οποία θα δεσμεύουν και την Βουλή του 2018 ανεξαρτήτως της τότε κομματικής συνθέσεως και ανεξαρτήτως της τότε κυβέρνησης.

Η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα  στο Euronews όταν ρωτήθηκε κατά πόσο μπορούν να περάσουν τα σκληρά μέτρα από τη Βουλή ήταν σιβυλλική και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο για προσφυγή στις κάλπες.

«Για πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση κέρδισε τις εκλογές (του Σεπτεμβρίου εννούσε), με τον λαό να γνωρίζει τι υπάρχει στο τραπέζι. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι επαρκής αρκεί να μην επιτρέψουμε σε κάποιους να θελήσουν επιπρόσθετα βάρη από αυτά που ορίζει η συμφωνία».

Αυτή την δήλωση την έκανε πριν την απόφαση του Eurogroup άρα αυτομάτως τίθεται σε ισχύ!

Οι επιλογές είναι ξεκάθαρες: Συμφωνία ή σύγκρουση και προσφυγή στις κάλπες ή σε ένα δημοψήφισμα. Όμως λόγω της προηγούμενης κατάληξης του καλοκαιρινού δημοψηφίσματος όπου ο ελληνικός λαός άλλα ψήφισε και άλλα η κυβέρνησή του εφάρμοσε γνωρίζουν καλά στην Κουμουνδούρου ότι θα εκληφθεί από τους πολίτες ως ένα νέο πολιτικό ανέκδοτο και δεν θα έχει απήχηση μια τέτοια κίνηση, για αυτό τον  λόγο θα προτιμηθούν οι εκλογές.

Προ ημερών και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης μίλησε για σοβαρό «πολιτικό πρόβλημα» αν οι δανειστές ζητήσουν προληπτικά μέτρα. 

Να λοιπόν που έγινε και αυτό.

Αν ο Αλέξης Τσίπρας αναλάβει να διεκπεραιώσει ένα πακέτο μέτρων ύψους 9 δισ. ευρώ κινδυνεύει να εξανλήσει από τα 42 του το όποιο πολιτικό κεφάλαιο διαθέτει.

Αυτό σίγουρα δεν το θέλει.

Ας δούμε λοιπόν όλα τα σενάρια που οδηγούν σε εκλογές και την καθοριστική σημασίας της 25ης Ιουλίου για τις πολιτικές εξελίξεις.

Ο προβληματισμός είναι διάχυτος διότι, η κάθε απόφαση έχει τα δικά της αρνητικά σημεία. 

Η κυβέρνηση με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο (το οποίο το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε εξ ολοκλήρου αντισυνταγματικό) που προωθεί για ψήφιση στη Βουλή καταδικάζει τους Έλληνες να δουλεύουν 40 χρόνια και να περιμένουν να πάρουν σύνταξη φιλοδώρημα. “Σαρώνει” επίσης, επικουρικές, ΕΚΑΣ και εφάπαξ παρά το γεγονός ότι όλα αυτά έχουν πληρωθεί με αίμα από τους ασφαλισμένους.

Προκειμένου να κλείσει τη συμφωνία με τους δανειστές η κυβέρνηση κατέθεσε ένα νομοσχέδιο που μοιάζει με “συμβόλαιο θανάτου”. Κι όχι τόσο για τους ήδη συνταξιούχους αλλά γι' αυτούς που θα βγουν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια και θα υπολογιστούν τα χρόνια της ανεργίας που προκάλεσε το μνημόνιο για να προκύψει το ποσό των 500 ευρώ. Τί θα πάρει με αυτά ένας συνταξιούχους; Η απάντηση είναι πώς δεν φτάνουν ούτε για τα φάρμακα.

Πολλά δε θα εξαρτηθούν απο την κατάθεση του νέου εκλογικού νόμου ο οποίος για να εφαρμοσθεί από τις επόμενες εκλογές θα χρειαστεί την ψήφισή του από 200 βουλευτές.

Με την μορφή που διαρρέεται ότι θα έχει ο νέος νόμος (μείωση του μπόνους των 50 βουλευτών στο πρώτο κόμμα), τα μικρά κόμματα δεν δελεάζονται να τον ψηφίσουν οπότε θεωρείται επικρατέστερο ότι θα εφαρμοσθεί από τις μεθεπόμενες εκλογές και φυσικά αυτό περιπλέκει ακόμα περισσότερο την πολιτική "εξίσωση".   

Εάν τις εκλογές τις κερδίσει η ΝΔ με το μπόνους των 50 εδρών και αποτελέσει την "δεξιά παρένθεση" όπως θέλουν να πιστεύουν στην κυβέρνηση διότι θα καταρρεύσει η όποια κυβέρνησή της υπό το βάρος της εφαρμογής των πολύ σκληρών μέτρων σε σύντομο χρονικό διάστημα, τότε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επανέλθει στην εξουσία (όπως θέλουν να πιστεύουν στην Κουμουνδούρου) θα έχει σαφώς πολύ λιγότερους βουλευτές απ'οτι έχει τώρα και θα έχει ανάγκη πολύ ευρύτερες συνεργασίες σε ένα πολιτικό σκηνικό που κανείς δεν θα γνωρίζει πως θα είναι καθώς θεωρείται βέβαιο ότι τα Μνημόνια θα συνεχίσουν να αλλάζουν την κομματική σύνθεση της Βουλής.

Πλέον δεν μένουν ανεπηρέαστα ούτε τα μικρά κόμματα τα οποία επί δεκαετίες κρυβόντουσαν πίσω από την ασφάλεια της μη συμμετοχής σε κυβερνητικά σχήματα και μπορούσαν να λένε ότι τους έρχονταν στο κεφάλι.

Αυτές οι εποχές παρήλθαν όμως, τώρα δοκιμάζονται σε κυβερνητικό επίπεδο και αποδεικνύονται ελλειπέστατα ενώ και τα μικρά κόμματα που δεν έχουν κυβερνήσει κρίνονται πλέον αυστηρά από τους πολίτες καθώς πλέον οι ατάκες δεν αρκούν και ο κόσμος απαιτεί επιχειρηματολογία και πρόγραμμα με αρχή μέση και τέλος που να υποδεικνύει ρελιστικές λύσεις και όχι να κάνει διαπιστώσεις όπως συνέβαινε στην προ Μνημονίων εποχή.

Στο Μαξίμου κατά βάση θεωρούν προτιμότερο να μην κάνουν εκλογές διότι πιστεύουν ότι ένα κλέισιμο της αξιολόγησης θα φέρει εν τέλει ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης με αποτέλεσμα να μην χρειαστεί να εφαρμοσθούν τα "προληπτικά" μέτρα και σε βάθος τριετίας πολλά από τα ήδη υπάρχοντα "αιματηρά" μέτρα να αναστραφούν. 

 Τότε στη λήξη της θητείας της θα μπορεί να ισχυρισθεί στους ψηφοφόρους ότι τήρησε τις δεσμεύσεις της και ότι τα μέτρα ήταν βραχυχρόνια και τελικώς η πολιτική της έτυχε θετικού αποτελέσματος.΄   

Στην προοπτική του να μην προχωρήσουν σε εκλογές πριν το τέλος της τετραετίας οδηγεί και το γεγονός ότι μέχρι τώρα η κοινοβουλευτική ομάδα των 153 δείχνει συμπαγής.

Όμως γνωρίζουν ότι τίποτα από αυτά δεν είναι σίγουρο. Μέχρι την... ανάπτυξη μεσολαβεί πολύ "σκληρό ροκ" για τους πολίτες που δεν δείχνουν ικανοί πλέον να ανταπεξέλθουν σε όλα αυτά που έρχονται.   

Φορολογία δίχως έλεος για ΙΧ,Ακίνητα,Τηλέφωνο,ΔΕΗ,ΕΥΔΑΠ,Ίντερνετ κ.λ.π δημιουργούν μια ζοφερή πραγματικότητα που μπορεί να προκαλέσει ξαφνική "μεταστροφή" στον νου του εκλογικού σώματος και μάλιστα μη αναστρέψιμη.   

Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσει τα νέα μέτρα και φύγει από την εξουσία δια των εκλογών τότε θα προλάβει τον αρνητικό αντίκτυπό τους να τον βιώσουν οι πολιτικοί αντίπαλοί του και αργότερα θα επιστρέψει στον ρόλο του ρυθμιστή "αναβαπτισμένος" και με νέα αντιμνημονιακή χροιά. Άλλωστε οι ψηφοφόροι θυμούνται ελάχιστα πράγματα μετά από μερικούς μήνες και είναι πολύ εύκολη η "αναβάπτιση" λόγω της "μνήμης χρυσόψαρου" που διαθέτουν. 

Εάν τα ψηφίσει και παραμείνει στην εξουσία τότε εάν του βγει το "στοίχημα" της ανάπτυξης ίσως να μπορέσει να αναστρέψει το κλίμα σε βάθος τετραετίας (δεν είναι σίγουρο όμως ο πολίτης πλέον σκέφτεται με όρους επιβίωσης και ποσώς ενδιαφέρεται για ρυθμούς ανάπτυξης αν  δεν "αναπτύσσουν" και την δική του "τσέπη"), εάν όμως δεν του βγει τότε κινδυνεύει να "εξαερωθεί" και να εξαφανίστεί από το πολιτικό προσκήνιο.

Άλλωστε πρόκειται για "στοίχημα" και οι πιθανότητες να το χάσουν είναι συντριπτικά περισσότερες.   

Αυτό που ανησυχεί την κυβέρνηση είναι ότι δημοσκοπικά εδώ και μήνες καθιερώνεται στον μέσο πολίτη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλόν δεύτερο κόμμα ασχέτως με την πολλές φορές πληγείσα αξιοπιστία των δημοσκοπικών εταιρειών με βάση το πως διαψεύστηκαν τα τελευταία 5 χρόνια οι εκλογικές τους εκτιμήσεις.   

Ένα άλλο βασικό ζήτημα είναι ότι τον Ιούλιο παρέρχεται το δεκαοκτάμηνο από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου που σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει πλέον "λίστα βουλευτών" άρα δεν θα έχουμε ελεγχόμενες κοινοβουλευτικές ομάδες και οι επόμενοι βουλευτές δεν θα είναι και τόσο συνεργάσιμοι αφού θεωρείται βέβαιο ότι το εκλογικό σώμα θα επιχειρήσει να ψηφίσει άτομα που θα αντιδρούν περισσότερο στις μηνμονιακές επιλογές.   

Συνεπώς οι εκλογές είναι μια "σπαζοκεφαλιά" για την κυβέρνηση καθώς δεν τις θέλει και κάθε ημέρα "ζυζίζει" καθημερινά τα υπέρ και τα κατά (της παραμονής στην εξουσία ή της "προσωρινής" όπως πιστεύουν στην Κουμουνδούρου παραχώρησής της στον επομενο για τον οποίο είνα σίγουροι ότι θα "καεί" και αυτός πολύ γρήγορα) αλλά εν τέλει δεν φαίνεται να μπορεί να τις αποφύγει. 

Κακά τα ψέμματα, τα προληπτικά μέρα ειναι επιπλέον μέτρα στα ήδη επιπλέον μέτρα που πάρθηκαν στα προηγούμεν επιπλέον μέτρα.... και ούτω καθεξής, δημιουργώντας μια γεωμετρική πρόοδο του... διαβόλου που συνεχίζει ανεμπόδιστα το καταστροφικό της έργο.  

Η ΝΔ τις εκλογές τις ζητάει αλλά παρασκηνιακά δεν είναι κάτι που θα το ήθελε. Ότι συμφώνησε ο Α.Τσίπρας θα πρέπει να το εφαρμόσει και ο πολίτης έχει ένα... κακό:   Δεν θυμάται ποτέ ποιος συμφώνης, ή ποιος ψήφισε, θυμάται μόνο αυτόν που το εφάρμοσε, η μνήμη της μάζας πάντα έτσι λειτουργεί από αρχαιοτάτων χρόνων. 

pronews.gr