Η απλή αναλογική, οι 50 έδρες και το ξεχασμένο αίτημα.

Του Κωνσταντίνου Ζούλα

Τι έγινε άραγε η απλή αναλογική που ήταν ένα από τα πρώτα νομοσχέδια που θα έφερνε η κυβέρνηση της Αριστεράς στη Βουλή; Συνέβη κάτι και ξεχάστηκε το πάγιο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μέχρι πρότινος κατηγορούσε τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ότι επί χρόνια μαγείρευαν τους εκλογικούς τους νόμους; ΄Η μήπως γλυκάθηκε ο Αλ. Τσίπρας από το μπόνους των 50 εδρών και δεν έχει

πρόβλημα, αν ξαναγίνουν εκλογές, να διεκδικήσει πάλι την εξουσία με αυτό το καλπονοθευτικό σύστημα, όπως το είχε χαρακτηρίσει;

Η απλή αναλογική δεν ακούστηκε ούτε στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, ούτε έστω ως μεσοπρόθεσμη μεταρρύθμιση απ’ αυτές που διαρκώς εξαγγέλλει η κυβέρνηση. Και η απάντηση γι’ αυτήν την παράλειψη ίσως βρίσκεται στον πίνακα που δημοσιεύει η «Κ». Με τη βοήθεια εκλογολόγων παρουσιάζεται αναλυτικά τι θα συνέβαινε στις εκλογές αν δεν υπήρχε το μπόνους των 50 εδρών και ίσχυε η απλή αναλογική. Μάλιστα παρουσιάζονται και οι δύο βασικές εκδοχές της απλής αναλογικής. Αυτής που διατηρεί το κατώτατο όριο του 3% για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή και η περιβόητη «απλή και άδολη αναλογική», την οποία ενθέρμως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και επιτρέπει να εκπροσωπηθεί στο κοινοβούλιο ακόμη και ένα κόμμα που λαμβάνει μόλις το 0,33% των ψήφων.

Αν λοιπόν εφαρμοζόταν στις 25 Ιανουαρίου το σύστημα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνον δεν θα μπορούσε να συγκροτήσει κυβέρνηση με τον κ. Καμμένο, αλλά από κοινού τα δύο κόμματα θα άθροιζαν μόλις 123 βουλευτές (ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε 109 έδρες και οι ΑΝΕΛ 23). Με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει τη δεδηλωμένη ούτε ακόμη και αν έπειθε και τον κ. Στ. Θεοδωράκη να συμπράξει, καθώς ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και «Ποτάμι» θα είχαν όλοι μαζί 141 έδρες. Θα χρειαζόταν επομένως και τέταρτος κυβερνητικός εταίρος ο οποίος πιθανότατα θα ήταν το ΠΑΣΟΚ (14 έδρες).

Επιπλέον έξι

Θεωρητικά βέβαια, θα μπορούσαν να προκύψουν κι άλλες συμπράξεις, καθώς με την απλή αναλογική που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή θα εκπροσωπούνταν όχι μόνον τα επτά σημερινά κόμματα, αλλά επιπλέον έξι. Συγκεκριμένα στη Βουλή θα είχε μπει ο Γ. Παπανδρέου με 8 βουλευτές, ο Απ. Γκλέτσος και ο Βασ. Λεβέντης με 5 βουλευτές, ο Γ. Καρατζαφέρης με 3 βουλευτές, ενώ από 2 θα είχαν ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ΔΗΜΑΡ. Κύριος οίδε βέβαια ποιοι εκ των ανωτέρω θα μπορούσαν να συνεργαστούν, εξ ου και το ενδεχόμενο άλλων συμπράξεων χαρακτηρίστηκε θεωρητικό.

Το ενδιαφέρον είναι ότι τα πράγματα δεν θα ήταν διαφορετικά ακόμη και στην περίπτωση που η απλή αναλογική εφαρμοζόταν διατηρώντας το όριο του 3% για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή. Και σε αυτό το σενάριο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε μόλις 119 έδρες και δεν θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση μόνον με τους ΑΝΕΛ, καθώς μαζί τους θα άθροιζε 135 βουλευτές. Ακόμη δε και αν συνέπραττε το «Ποτάμι» ή το ΠΑΣΟΚ, η πλειοψηφία και πάλι θα ήταν ισχνή (155 και 153 έδρες αντίστοιχα).

Κατόπιν τούτων οι περισσότεροι μάλλον θα έχετε αντιληφθεί τους λόγους που δεν έχει ακουστεί λέξη για την απλή αναλογική από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μη βιάζεστε, ωστόσο, να προεξοφλήσετε ότι ο εκλογικός νόμος δεν θα αλλάξει. Διότι υπάρχει και η εκδοχή η απλή αναλογική να αποβεί σωτήρια για τον κ. Τσίπρα. Εκπλήσσεστε; Απλά σκεφτείτε πόσο σημαντικό όπλο παραμένει στα χέρια του πρωθυπουργού η κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών αν αποφασίσει την περιβόητη στροφή προς στο κέντρο και επιλέξει να εξωθήσει την αριστερή του πτέρυγα στην έξοδο. Με απλή αναλογική και διατηρώντας π.χ. ένα 25% του εκλογικού σώματος ο κ. Τσίπρας ως ηγέτης ενός νέου «κεντροαριστερού ΣΥΡΙΖΑ» θα ήταν απαραίτητος για τον σχηματισμό οποιασδήποτε μελλοντικής κυβέρνησης - ακόμη και με νικήτρια τη Ν.Δ.

Ας σημειωθεί, τέλος, αν κατατεθεί μια τέτοια πρόταση από τον κ. Τσίπρα, θα είναι πολύ δύσκολο στην αντιπολίτευση να την απορρίψει, δεδομένου ότι την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών θα την έχει εισηγηθεί αυτός που προσφάτως τις καρπώθηκε...

Πηγή:  kathimerini.gr

προεδρική δημοκρατία