Ο γέροντας Πορφύριος ήταν ήδη άγιος στις καρδιές όλων όσων τον γνώρισαν αλλά και σε όλων των Ορθόδοξων Χριστιανών. Άλλωστε έτσι δεν λειτουργεί η Αγία Εκκλησία μας;
Η Αγιοκατάταξη του Αγίου γίνεται πρώτα στις καρδιές των πιστών και μετά έρχεται η Ιεραρχία απλά να το επισημοποιήσει.
Άγιε Πορφύριε Πρέσβευε υπέρ της σωτηρίας των ψυχών ημών.
πηγή
Ο Γέρων Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης του σημερινού Δήμου Ταμιναίων της Εύβοιας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης και από πολύ νωρίς έδειξε έφεση προς το μοναχισμό. Έτσι, σε ηλικία 13 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β' Δημοτικού, μετέβη στη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα γνωστά "Καυσοκαλύβια" του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 περίπου χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας.
Κατόπιν, λόγω σοβαρής ασθένειας, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Εύβοια, όπου και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, στο Αυλωνάρι της Εύβοιας.
Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος αναγνωρίζοντας σε αυτόν πνευματικά χαρίσματα, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του και το όνομα με το οποίο έμελλε να γίνει γνωστός. Τα επόμενα χρόνια, επειδή το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών έγινε γυναικείο, ο πατήρ Πορφύριος εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βάθεια του σημερινού Δήμου Αμαρυνθίων, επίσης στην Εύβοια.
Το 1940, σε ηλικία 34 ετών, μετέβη στην Αθήνα, όπου διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια.
Το 1973 έλαβε τη σύνταξή του από τη θέση του εφημερίου του Αγίου Γερασίμου, για να εγκατασταθεί αρχικά στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλίσσια (σημερινή Καλλιθέα) της Πεντέλης και μετά από μερικά χρόνια στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου και οικοδόμησε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Απέκτησε σημαντική φήμη και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν στον τόπο διαμονής του.
Το Νοέμβριο του 1991 μετέβη στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.
πηγή
Και δικαίως έγινε η αγιοκατάταξη για τον Μεγάλο μας Γέροντα με το θείο διορατικό χάρισμα.
Αναμένουμε από την Μητέρα Εκκλησία και την αγιοκατάταξη των άλλων 2 μεγάλων μακαριστών Γερόντων μας του Παϊσίου και του Ιακώβου...
Παρακάτω παραθέτω και λίγα λόγια για τον άλλο γέροντα που αγιοκατατάχθηκε μαζί με τον Πορφύριο, τον ιερομόναχο Μελέτιο τον εν Υψένη Ρόδου από το ιστολόγιο Αγιορείτικο Βήμα:
Eπισημοποιήθηκε σήμερα η αγιοκατάταξη του Οσίου Μελετίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Υψενής στη Λάρδο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και μόλις ειδοποιήθηκε και η αδελφότητα της Μονής από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλο.
Με το άκουσμα της είδησης οι Μοναχές χτύπησαν χαρμόσυνα τις καμπάνες στο μοναστήρι αναγγέλλοντας έτσι τα χαρμόσυνα νέα στο χωριό και τον κόσμο ότι η Δωδεκάνησος έχει ακόμα έναν τοπικό Άγιο.
Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία που διασώζονται στη Μονή αλλά και τον εκκλησιαστικό κώδικα της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, ο Όσιος Μελέτιος χαρακτηρίζεται ως ο κτήτορας της Ιεράς Μονής Υψενής. Η κάρα του Οσίου Μελετίου φυλάσσεται στο μοναστήρι.
Επειτα από την επίσημη αγιοποίηση του Οσίου Μελετίου από το Πατριαρχείο, αναμένονται οι ενέργειες που θα γίνουν προς τιμήν του Αγίου από την Ιερά Μητρόπολη Ρόδου.
Η μνήμη του Οσίου τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου.
Βίος Οσίου Μελετίου
Ο Όσιος Μελέτιος γεννήθηκε στο χωριό της Λάρδου κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Βαπτίστηκε με το όνομα Εμμανουήλ και αφιέρωσε τη ζωή του στην αγάπη του για το Θεό και την προσευχή. Πορεύθηκε γνωρίζοντας λίγα γράμματα, μα έχοντας οδηγό την καθαρότητα και την αγνότητα της ψυχής του.
Κύρια του ασχολία ήταν η βοσκή των ζώων στις ερημικές περιοχές της Λάρδου, την οποία συνδύαζε με την προσευχή και την μοναχική περισυλλογή. Σε μια από τις καθημερινές του εξορμήσεις, οραματίστηκε το σημείο που βρισκόταν η εικόνα της Παναγίας Υψενής, στη ρίζα ενός δέντρου.
Το όραμα αυτό και η καθοδήγηση της Παναγίας, τον ώθησαν να ακολουθήσει την μοναχική ζωή. Στο μέρος όπου του υποδείχθηκε η εικόνα, έχτισε τον Ιερό Ναό, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Έτσι χειροτονήθηκε από τον τότε μητροπολίτη, Ηγούμενος της Μονής.
Έζησε αυστηρά ασκητική ζωή, αποσυρόμενος σε ένα σπήλαιο και συνάμα, στάθηκε αρωγός των χριστιανών στους δύσκολους τότε καιρούς, ενδυναμώνοντας την πίστη τους.
Επίσης, είχε λάβει το Θείο χάρισμα να θεραπεύει ασθενείς και να ξεκουράζει πνευματικά βασανισμένες ψυχές.
Με τη στάση του και την θρησκευτική του δράση, έγινε μισητός από τους Τούρκους και συκοφαντήθηκε. Τελικώς, απέδειξε την αθωότητα του ενώπιον του Μητροπολίτη και εξέπνευσε. Τιμήθηκε ως Άγιος από τους Χριστιανούς και τα λείψανα του, τα οποία ευωδιάζουν συνεχώς, έχουν μοιραστεί σε διάφορους τόπους, όπως και στην Ιερά Μονή Υψενής. Η μνήμη του Οσίου τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου. Από εκείνα τα χρόνια, στο μοναστήρι έχει διασωθεί και φυλαχτεί πλούτος κειμηλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου