Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ

Ιταλία, δεκαετία 1970

Οι πολιτικοί αναλυτές και οι ιστορικοί γνωρίζουν πολύ καλά τι συνέβη στην Ιταλία την δεκαετία του 1970: Με την βοήθεια νατοϊκών και σιωνιστικών μυστικών υπηρεσιών, η τρομοκρατία άνθησε και  η χώρα έφτασε στα  πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου, με  απώτερο σκοπό η Ιταλία να μην αλλάξει γεωπολιτικό στρατόπεδο. Δηλαδή, να μην παραβιαστεί ο κανόνας της «ισορροπίας μεταξύ των αντίθετων δυνάμεων» που επί πολλά χρόνια είχε επιβάλλει στον κόσμο το Προτεσταντικό-σιωνιστικόestablishment. 

Βέβαια αυτές οι εποχές πέρασαν, αλλά οι μέθοδοι έλεγχου των κοινωνιών δεν αλλάζουν. Στις ημέρες μας η Ελλάδα δεν βρίσκεται μόνον μέσα σε ένα κυκλώνα οικονομικών δυσχερειών αλλά και στην αρχή, για πρώτη φορά από την μεταπολίτευση, πολύ σημαντικών ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό, με την σχεδόν εξαφάνιση κάποιων κομμάτων και την ταυτόχρονη εμφάνιση σχηματισμών, που όπως οι ίδιοι δηλώνουν, είναι αντισυστημικοί, δηλαδή θέτουν τον εαυτό τους εκτός του καθιερωμένου δυτικού αστικού-πολυπολιτισμικού μοντέλου. Εν τω μεταξύ, σε όλη την Ευρώπη παρατηρείται μία άνοδος των εθνικιστικών κομμάτων ή άλλων σχηματισμών που εναντιώνονται στο προαναφερθέν πολυπολιτισμικό μοντέλο. 

Όλα αυτά δημιουργούν μία ένταση σε όλους  εκείνους τους κύκλους που επιθυμούν  το σύστημα να συνεχίσει να υπάρχει ως έχει, και κατά συνέπεια, να συνεχιστεί και η εφαρμογή των σχεδίων της παγκοσμιοποίησης και της μετάλλαξης των δυτικών κοινωνιών. Εν ολίγοις, ο στόχος κάθε τρομοκρατικής ενέργειας είναι ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ Ο ΑΠΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. Ο φοβισμένος πολίτης, σχεδόν αντανακλαστικά, ζητά καταφύγιο σε αυτό που ήδη γνωρίζει, αν και μπορεί να το σιχαίνεται, σε αυτό που του διασφαλίζει, έστω και φαντασιακά, την ηρεμία του αύριο. Με άλλα λόγια ξαναγυρίζει στο…''μαντρί''. 

Φαίνεται λοιπόν ότι κάποιοι βάλθηκαν  να δημιουργήσουν στην  Ελλάδα ένα σκηνικό έντασης, ενόψει κρίσιμων αποφάσεων τόσο στο πεδίο της οικονομίας όσο και σε αυτό των πολιτικών εξελίξεων. Εξάλλου οι συνταγές είναι παλιές και επιτυχημένες: «διαίρει και βασίλευε», «αποπροσανατόλιζε», «φόβιζε» .

Θεόδοτος