Του Κώστα Ράπτη
Εναγκαλισμοί με τον ηγέτη του Ιρακινού Κουρδιστάν Massud Barzani.
λεονταρισμοί απέναντι στην αυτόνομη διοίκηση που συγκροτεί το PYD,
αδελφό κόμμα του ΡΚΚ, στο συριακό Κουρδιστάν. Και ηχηρές δηλώσεις στο
Ντιγιάρμπακιρ, την άτυπη πρωτεύουσα του τουρκικού Κουρδιστάν,
προκειμένου να βγει από το τέλμα η ειρηνευτική διαδικασία που
συμφωνήθηκε με τον κρατούμενο στη νήσο Ιμραλί Κούρδο ηγέτη Abdullah
Öcalan. Αυτό είναι το τριπλό παιχνίδι του Τούρκου πρωθυπουργού Tayyip
Erdoğan απέναντι στο κουρδικό στοιχείο, καθώς η κυβέρνηση της Άγκυρας
στρέφει το βλέμμα της στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις του 2014
και παράλληλα επιχειρεί να ξαναβρεί ρόλο στην περιοχή (μετά τη θεαματική
αλλαγή συντεταγμένων που έφερε η ρώσο-αμερικανική συνεννόηση για τη
συριακή κρίση και η προοπτική εκτόνωσης των σχέσεων
Ουάσιγκτον-Τεχεράνης).
“Με το θέλημα του Θεού και την στήριξη του λαού θα φέρουμε ειρήνη και ευημερία σε όλη την Τουρκία, χωρίς διακρίσεις. Αυτό είναι που αποκαλούμε “ένα έθνος” - με Τούρκους, Κούρδους, Λαζούς, Γεωργιανούς, Βόσνιους, και τα 76 εκατομμύρια των κατοίκων αυτής της χώρας. Στη νέα Τουρκία κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις λόγω της γλώσσας, της θρησκείας ή της εθνοτικής ταυτότητάς του. Η Τουρκία ενστερνίζεται εξίσου όλα τα χρώματα και τις ταυτότητές της. Ο καθένας αντιμετωπίζεται ως πολίτης πρώτης κατηγορίας” δήλωσε οErdoğan σε εκδήλωση την Κυριακή στο Bismil της νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Όλα αυτά, πλαισιωμένα από εκκλήσεις στο ακροατήριο να αποφύγει τις προβοκάτσιες και τους εκφοβισμούς και να στηρίξει την ειρηνευτική διαδικασία, η οποία θα έχει “επιπτώσεις χιονοστιβάδας”. Η “συγκολλητική ύλη” είναι σαφής: ο επανορισμός της τουρκικής ταυτότητας σε βάση περισσότερο θρησκευτική παρά εθνο-γλωσσική.
Την προηγουμένη, στο Diyarbakir o Erdoğan για πρώτη φορά στα χρονικά της πρωθυπουργίας του με τον δήμαρχο της κουρδικής μεγαλούπολης, ξεστόμισε, επίσης για πρώτη φορά, τη λέξη “Κουρδιστάν” υποδεχόμενος τον Barzani και υπαινίχθηκε την χορήγηση γενικής αμνηστίας δηλώνοντας: “Θα δούμε μια νέα Τουρκία, όπου όσοι έχουν βγει στα βουνά θα τα εγκαταλείψουν, οι φυλακές θα αδειάσουν και τα 76 εκατομμύρια των κατοίκων της χώρας θα είναι ένα”.
Προφανώς τα λεγόμενα αυτά έχουν έντονο προεκλογικό χαρακτήρα και η ειλικρίνειά τους ελέγχεται.
Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραγνωρισθεί η σημασία του ανοίγματος προς το περισσότερο συντηρητικό και θρησκευόμενο τμήμα του κουρδικού πληθυσμού της νοτιοανατολικής Τουρκίας και ο συμβολισμός της υποδοχής του Barzani, ο οποίος θεωρείται ότι μπορεί να το επηρεάσει.
Ο ηγέτης του αυτόνομου κουρδικού Βόρειου Ιράκ αποτελεί επίσης ένα αντίβαρο προς το PYD, το οποίο ο Τούρκος πρόεδρος της Δημοκρατίας Abdullah Gül προειδοποίησε ότι “η Άγκυρα δεν πρόκειται να δεχθεί την δημιουργία τετελεσμένων”.
Άλλωστε, η συνεργασία της Άγκυρας με τον Barzani, “λιπαίνεται”, όπως έδειξε η πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Ahmet Davutoğlu στο Ιράκ, από τα σχέδια διασύνδεσης του πετρελαιαγωγού Μοσούλης-Τζεϊχάν με τα κοιτάσματα Taq Taq και Tawke του βορείου Ιράκ αλλά και με τη Βασόρα, καθώς η ελεγχόμενη από το σιιτικό στοιχείο κυβέρνηση της Βαγδάτης επιθυμεί εναλλακτικές διόδους προς την αγορά, που θα προσπερνούν τα ρίσκα του Περσικού Κόλπου. Με τον τρόπο αυτό, η Άγκυρα μετατρέπεται σε “προξενητή” της εξομάλυνσης των διαφορών Βαγδάτης-Αρμπίλ, αποσείει την κατηγορία ότι κινείται σεκταριστικά τροφοδοτώντας τη σύγκρουση σιιτών-σουνιτών στην ευρύτερη περιοχή και βέβαια ενισχύει τον ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου.
Εμπόδιο σε αυτό τον σχεδιασμό στέκει ακριβώς το PYD (άρα εμμέσως και το ΡΚΚ) που ελέγχει πλέον το ένα τρίτο των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Συρίας. Αλλά επ΄ αυτού, προφανώς, θα έχει πολλά να συζητήσει ο Davutoğlu στην Ουάσιγκτον όπου μετέβη την Κυριακή – αναβάλλοντας κατά μία ημέρα την αναχώρησή του, ώστε να είναι και αυτός παρών στις τελετές του Ντιγιάρμπακιρ...
“Με το θέλημα του Θεού και την στήριξη του λαού θα φέρουμε ειρήνη και ευημερία σε όλη την Τουρκία, χωρίς διακρίσεις. Αυτό είναι που αποκαλούμε “ένα έθνος” - με Τούρκους, Κούρδους, Λαζούς, Γεωργιανούς, Βόσνιους, και τα 76 εκατομμύρια των κατοίκων αυτής της χώρας. Στη νέα Τουρκία κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις λόγω της γλώσσας, της θρησκείας ή της εθνοτικής ταυτότητάς του. Η Τουρκία ενστερνίζεται εξίσου όλα τα χρώματα και τις ταυτότητές της. Ο καθένας αντιμετωπίζεται ως πολίτης πρώτης κατηγορίας” δήλωσε οErdoğan σε εκδήλωση την Κυριακή στο Bismil της νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Όλα αυτά, πλαισιωμένα από εκκλήσεις στο ακροατήριο να αποφύγει τις προβοκάτσιες και τους εκφοβισμούς και να στηρίξει την ειρηνευτική διαδικασία, η οποία θα έχει “επιπτώσεις χιονοστιβάδας”. Η “συγκολλητική ύλη” είναι σαφής: ο επανορισμός της τουρκικής ταυτότητας σε βάση περισσότερο θρησκευτική παρά εθνο-γλωσσική.
Την προηγουμένη, στο Diyarbakir o Erdoğan για πρώτη φορά στα χρονικά της πρωθυπουργίας του με τον δήμαρχο της κουρδικής μεγαλούπολης, ξεστόμισε, επίσης για πρώτη φορά, τη λέξη “Κουρδιστάν” υποδεχόμενος τον Barzani και υπαινίχθηκε την χορήγηση γενικής αμνηστίας δηλώνοντας: “Θα δούμε μια νέα Τουρκία, όπου όσοι έχουν βγει στα βουνά θα τα εγκαταλείψουν, οι φυλακές θα αδειάσουν και τα 76 εκατομμύρια των κατοίκων της χώρας θα είναι ένα”.
Προφανώς τα λεγόμενα αυτά έχουν έντονο προεκλογικό χαρακτήρα και η ειλικρίνειά τους ελέγχεται.
Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραγνωρισθεί η σημασία του ανοίγματος προς το περισσότερο συντηρητικό και θρησκευόμενο τμήμα του κουρδικού πληθυσμού της νοτιοανατολικής Τουρκίας και ο συμβολισμός της υποδοχής του Barzani, ο οποίος θεωρείται ότι μπορεί να το επηρεάσει.
Ο ηγέτης του αυτόνομου κουρδικού Βόρειου Ιράκ αποτελεί επίσης ένα αντίβαρο προς το PYD, το οποίο ο Τούρκος πρόεδρος της Δημοκρατίας Abdullah Gül προειδοποίησε ότι “η Άγκυρα δεν πρόκειται να δεχθεί την δημιουργία τετελεσμένων”.
Άλλωστε, η συνεργασία της Άγκυρας με τον Barzani, “λιπαίνεται”, όπως έδειξε η πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Ahmet Davutoğlu στο Ιράκ, από τα σχέδια διασύνδεσης του πετρελαιαγωγού Μοσούλης-Τζεϊχάν με τα κοιτάσματα Taq Taq και Tawke του βορείου Ιράκ αλλά και με τη Βασόρα, καθώς η ελεγχόμενη από το σιιτικό στοιχείο κυβέρνηση της Βαγδάτης επιθυμεί εναλλακτικές διόδους προς την αγορά, που θα προσπερνούν τα ρίσκα του Περσικού Κόλπου. Με τον τρόπο αυτό, η Άγκυρα μετατρέπεται σε “προξενητή” της εξομάλυνσης των διαφορών Βαγδάτης-Αρμπίλ, αποσείει την κατηγορία ότι κινείται σεκταριστικά τροφοδοτώντας τη σύγκρουση σιιτών-σουνιτών στην ευρύτερη περιοχή και βέβαια ενισχύει τον ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου.
Εμπόδιο σε αυτό τον σχεδιασμό στέκει ακριβώς το PYD (άρα εμμέσως και το ΡΚΚ) που ελέγχει πλέον το ένα τρίτο των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Συρίας. Αλλά επ΄ αυτού, προφανώς, θα έχει πολλά να συζητήσει ο Davutoğlu στην Ουάσιγκτον όπου μετέβη την Κυριακή – αναβάλλοντας κατά μία ημέρα την αναχώρησή του, ώστε να είναι και αυτός παρών στις τελετές του Ντιγιάρμπακιρ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου