Powered By Blogger

Σάββατο 14 Απριλίου 2012

ΙΝΔΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ: Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ.Ακόμη και το όνειρο σήμερα ...;κοστίζει!

http://farm3.static.flickr.com/2165/2095633020_262520a10d.jpgΥπάρχει όμως ένας τόπος όπου εφαρμόστηκε ένα σύστημα που θύμιζε τις ιδέες του Πλάτωνα.
Το σύστημα των «τάξεων» ή «καστών»  λειτούργησε στην Ινδία, χωρίς« ευγενή μέταλλα», αλλά με άλλο ευγενές ψεύδος.
Σύμφωνα με τον Έλληνα ιστορικό Μεγασθένη και το βιβλίο του Τα Ινδικά, κάθε Ινδός ανήκε αναγκαστικά σε μία από εφτά «κάστες». Θα ήταν άρχοντας, φιλόσοφος, αγρότης, στρατιώτης,  είτε βοσκός,τεχνίτης, σύμβουλος.
Οι κυριότερες κάστες στην Ινδία ξέρουμε σήμερα ότι είναι οι ακόλουθες:
  1. Οι Βραχμάνοι (Ιερείς και Ιδεολογικοί κατευθυντές),
  2. οι Ξατρίγιας (Πολεμιστές και Βασιλείς)
  3. οι Βαϊσίγιας (έμποροι και πλούσιοι επιχειρηματίες)
  4. οι Χούντρας (υπηρέτες)
  5. και «εκείνοι που δεν πρέπει να αγγίζουμε», οι «Νταλίτ», που αναλαμβάνουν τις χαμηλού επιπέδου εργασίες.
Οι κάστες δεν είχαν φυσικά τίποτα το φιλοσοφικό. Δημιουργήθηκαν μετά την εισβολή μιας φυλής αρείων από τις περιοχές του Πακιστάν, η οποία κατέκτησε τους αυτόχθονες της Ινδίας, τους «Σούντρας». Ήταν τελείως ρατσιστικές και καθορίζονταν με κληρονομικό τρόπο.
Δηλαδή -πολύ απλά- το κάθε άτομο ήταν καταδικασμένο να είναι ό,τι και οι γονείς του, αντίθετα με ό,τι θέλουν να μας πείσουν οι σημερινοί προασπιστές ενός «ανώτερου ινδικού πολιτισμού που λειτουργούσε με πνευματικά κριτήρια».
Δυστυχώς, καμιά ελπίδα δεν υπήρχε για το λαμπρό πνεύμα που γεννιόταν αγρότης ή τον ικανό τεχνίτη που γεννιόταν βοσκός.
Το «ευγενές ψεύδος» των πονηρών ανώτερων καστών της Ινδίας (δηλαδή των αρχόντων και των συμβούλων) που χρησιμοποιούσαν για να εξισορροπούν την ολοφάνερη κοινωνική αδικία (που διατηρούσε κάποιες ομάδες στις θέσεις εξουσίας και καταπίεζε τις υπόλοιπες), ήταν ο μύθος πως κάποιο άτομο ανώτερης κάστας θα μπορούσε να γεννηθεί σε κάποια οικογένεια κατώτερης κάστας. Τάιζαν δηλαδή τον λαό με την ελπίδα ότι υπήρχε κάποιο περίπλοκο «πνευματικό» σύστημα εντοπισμού των χαρισματικών ανθρώπων, το οποίο εντόπιζε «ως δια μαγείας» εκείνους που γεννιόνταν σε λάθος κάστα και τους τοποθετούσε στη σωστή τους θέση!
Έτσι, εκμεταλλεύονταν την ελπίδα του κάθε ανθρώπου που περίμενε κάτι καλύτερο για τα παιδιά του, προς όφελός τους. Του υπόσχονταν ότι το μέλλον του είναι λαμπρό, αλλά όχι για τον ίδιο, μονάχα για τα παιδιά του.

Φυσικά, σχεδόν ποτέ ένας «φιλόσοφος» δεν γεννιόταν σε μια οικογένεια «αγροτών».
Γιατί άραγε; Γιατί, πολύ απλά, για να θεωρηθεί κάποιος πραγματικός φιλόσοφος, έπρεπε, όπως και σήμερα, να έχει ευγλωττία και κριτική σκέψη, ιστορική και επιστημονική γνώση, εξευγενισμένο τρόπο συμπεριφοράς. Κανείς αμόρφωτος γεωργός που μεγάλωσε στα χωράφια και στη δεισιδαιμονία δεν θα μπορούσε ποτέ να κατέχει τέτοιες ικανότητες.

Indra - from Nepal - gilt bronze statue (13th century A.D.)Θα περίμενε κανείς πως ο λαός κάποια στιγμή θα αντιλαμβανόταν την απάτη και θα ξεσηκωνόταν ενάντια στους εκμεταλλευτές της ευπιστίας του, όπως έχει γίνει πολλές φορές στην Ιστορία.
Όμως οι πονηρές ανώτερες κάστες της Ινδίας γνώριζαν ότι έπρεπε να περιμένουν κάτι τέτοιο, έτσι εφηύραν μια μέθοδο για να αποδυναμώνουν τις εντάσεις.
Πώς; Επιβεβαιώνοντας απλώς το μύθο που είχαν ήδη στήσει.
Αρκετές φορές διάλεγαν τυχαία έναν παιδί από τις χαμηλότερες τάξεις και το τοποθετούσαν σε κάποια θέση εξουσίας - αφού όμως το περνούσαν πρώτα από μια σειρά πνευματικών βασανιστηρίων («εκπαίδευσης»), που το διαμόρφωναν έτσι ώστε αυτό να υπακούει πάντα στα συμφέροντά και τις προσταγές των «δασκάλων» του, οι οποίοι βέβαια ανήκαν πάντα σε συγκεκριμένες και αμετακίνητες από την εξουσία οικογένειες.
Έτσι, έφτιαχναν έναν «ισότιμό» τους που ουσιαστικά ήταν πιόνι τους, πολλές φορές μάλιστα τον έστρεφαν ενάντια στους ανθρώπους της τάξης από την οποία προερχόταν οι γονείς του ...;

No Known Restrictions: "Brahman" in India (LOC) by pingnews.com.Ο φτωχός και βασανισμένος «υπάνθρωπος» των κατώτερων τάξεων, δεν μπορούσε (και δεν μπορεί, ακόμη και σήμερα) να τα καταλάβει όλα αυτά.
Αυτός ονειρεύεται μονάχα ότι κάποια μέρα το παιδί του θα αναγνωριστεί κι αυτό ως μέλος μιας ανώτερης κάστας, άσχετα αν αυτό θα συμβεί στο παιδί ενός μονάχα «τυχερού» ανάμεσα σε χιλιάδες άτυχους. Όλοι μας, εξάλλου, δεν πιστεύουμε βαθιά μέσα μας ότι εμείς είμαστε οι «εκλεκτοί», απλώς για διάφορους λόγους καθυστερεί η εκλογή μας;
Να λοιπόν μια γνώση «κοινωνικής μηχανικής»: κανένας δούλος δεν επαναστατεί ενάντια στο θεσμό των «αφεντικών», αν του υποσχεθείς πως κάποια μέρα αυτός ή τα παιδιά του θα γίνουν κι αυτοί αφεντικά, και στήσεις μια σκηνοθεσία όπου θα φαίνεται ότι τηρείς τις υποσχέσεις σου ...;

Με αυτόν τον τρόπο, οι διάφορες επαναστατικές τάσεις στην ινδική κοινωνία αποφορτίζονταν και «ξεφούσκωναν». Η διαστρωμάτωση των καστών διατηρήθηκε τελικά πάνω από μια χιλιετία, μέχρι που οι Άγγλοι έφτασαν εκεί και αποφάσισαν να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους.
Αν νομίζετε πως αυτά τα πράγματα συνέβαιναν μόνο στην αρχαία Ινδία, θα σας ζητήσω να αναλογιστείτε κατά πόσο μια παρόμοια «κοινωνική μηχανική» κρύβεται π.χ. πίσω από την παραδοσιακή εκλογή του Δαλάι Λάμα ανάμεσα από τον απλό λαό. Αλλά, θέλω να αναλογιστείτε επίσης τους σημερινούς -και φαινομενικά αθώους- «θεσμούς» των λαχείων, του Lotto, του Προπό, του Proto, κτλ, που υπόσχονται να σας κάνουν, από τη μια μέρα στην άλλη, μέλος της σημερινής «ανώτερης κάστας» ...;
Εδώ αξίζει να αναφέρουμε και κάτι ακόμη που σχετίζεται με την έννοια της «μηχανικής». Μια κεντρική έννοιά της είναι η «βελτιστοποίηση» (optimization). Ο κύριος στόχος της «βελτιστοποίησης» μιας μηχανής είναι να καταναλώνει όσο το δυνατόν λιγότερες πρώτες ύλες και να «αποδίδει» όσο το δυνατόν περισσότερο.
http://strengthenedbygrace.files.wordpress.com/2008/09/lottery.jpgΈχοντας στο μυαλό σας την έννοια της βελτιστοποίησης, παρατηρήστε ξανά το θεσμό των λαχείων, δίπλα δίπλα με το θεσμό των ινδικών καστών: με τα λαχεία, όχι μόνο διατηρείται στις μάζες ο μύθος ότι μπορούν κάποια μέρα να γίνουν μέλη της ανώτερης «κάστας» των πλουσίων, αλλά ταυτόχρονα οι μάζες πρέπει να πληρώνουν αυτή την ελπίδα, να αγοράζουν το δικαίωμα σε αυτήν, αγοράζοντας λαχεία!
Έτσι, οι ανώτερες τάξεις όχι μόνο διασφαλίζουν τη δεδομένη κοινωνική κατάσταση, αλλά κερδίζουν και άφθονα χρήματα.

Ο ινδός αγρότης είχε τουλάχιστον δωρεάν δικαίωμα στο όνειρο. Η σημερινή «κοινωνική μηχανή» είναι, όμως, πιο εξελιγμένη και «αποδοτική» από την ινδική και δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο. Ακόμη και το όνειρο σήμερα ...;κοστίζει!



ΠΗΓΗ: ΙΝΔΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ: Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ.Ακόμη και το όνειρο σήμερα ...;κοστίζει! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_3741.html#ixzz1s1nMx5hR

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου