Από τα ρετιρέ της πολιτικής μέχρι τα υπόγεια ενός gay bar, από τις ολυμπιακές επιτροπές ως το σωματείο εκδιδομένων γυναικών κι από την "βομβιστική" αρθρογράφησή του σε πολιτικές εφημερίδες μέχρι το τηλέ παράθυρο της Τσιμτσιλή, τα κρατητήρια της ΓΑΔΑ και τον καινούργιο του ρόλο σαν πρόεδρος κόμματος. Είσαι... σίγουρος ότι ξέρεις τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο, και αν ναι, πού και σε τι από όλα τα παραπάνω τον συνάντησες;
Αυτός είναι ο “τρέντυ” τρόπος με τον οποίο πρόσφατα παρουσιάστηκε η “νέα σελίδα” στην ζωή του Γρηγόρη Βαλλιανάτου, η προεδρία του δηλαδή στο κόμμα “Φιλελεύθερη Συμμαχία”. Η οποία μάλιστα κατεβαίνει στις εκλογές μαζί με την “Δράση” του έτερου φιλελεύθερου Μάνου, ο οποίος σύμφωνα με φήμες οι οποίες κυκλοφόρησαν και τις οποίες διέψευσε το κόμμα, αποφάσισε αυτή την συνεργασία, αφού απορρίφθηκαν οι προτάσεις του για συνεργασία με την ΝΔ.
Και μάλιστα το “μέτωπο Φι.Συμ και Δράσης στις τελευταίες δημοσκοπήσεις λαμβάνει ποσοστό πολύ κοντά στο 1,5% που του εξασφαλίζει τουλάχιστον την χρηματοδότηση από το ελληνικό κράτος. Κάτι το οποίο δεν ξέρουμε φυσικά αν σαν φιλελεύθεροι οι Μάνος και Βαλλιανάτος θα απαρνηθούν, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα το μάθουμε μετά τις εκλογές.
Στο πλαίσιο λοιπόν της προεκλογικής του δραστηριότητας ο κ. Βαλλιανάτος έχει δώσει μία σειρά συνεντεύξεων - κυρίως – στο διαδίκτυο, όπου αναλύει διάφορα πράγματα. Κεντρικό σχεδόν πάντα ζήτημα ο... σεξουαλικός του προσανατολισμός.
Κάτι που σίγουρα δεν είναι τυχαίο, καθώς ο ίδιος δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο μόνος λόγος ανάδειξής του στην πολιτική σφαίρα είναι το ότι για χρόνια δήλωνε “Πρόεδρος των ομοφυλοφίλων”, χωρίς να ξέρει κανείς βέβαια με ποιόν τρόπο οι ομοφυλόφιλοι ... εκλέγουν Πρόεδρο. Ίσως με τον ίδιο τρόπο που οι έτεροι αγαπημένοι των ΜΚΟ οι τσιγγάνοι, γύφτοι, Ρομά (επιλέξτε μόνοι σας τον βαθμό πολιτικής ορθότητας) εκλέγουν τους... βασιλιάδες τους.
Αυτό όμως το... τόσο κεντρικό για την ζωή του κ. Βαλλιανάτου, ο οποίος βάσισε σε αυτή του την επιλογή/φύση (για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας) ένα μεγάλο μέρος όχι μόνο της ζωής αλλά και της καριέρας του, είναι έλασσον, μπροστά στα υπόλοιπα ζητήματα τα οποία φαίνεται να προωθεί ως μέρος της πολιτικής του ατζέντας.
Και παρόλο που ως επικοινωνιολόγος πολύ θα ήθελε να επικεντρώσει την κουβέντα γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα, προκειμένου να αντλήσει όσους περισσότερους ψήφους από τους ακόλουθους του πολιτικά ορθού life style της εποχής, εμείς θα ασχοληθούμε με το να σας παρουσιάσουμε ένα κομμάτι της “φιλελεύθερης” ατζέντας του. Πρίν όμως από αυτό αξίζει να δούμε το πώς ο ίδιος παίζει το “χαρτί” της σεξουαλικότητάς του.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου, σχετικά με το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με τις εκλογές, δείτε τι απαντά: “Επί 30 χρόνια έχω ατομικό δημόσιο βήμα σε τηλεόραση, ραδιόφωνα, περιοδικά, εφημερίδες και ίντερνετ. Άρα είναι αστείο να κρίνονται οι απόψεις μου από τις απόψεις ενός πελάτη μου καμιά φορά.
Για τον εαυτό μου διάλεξα την κοινωνία των πολιτών, τις εθελοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, αυτές που κάνουν εξαιρετική δουλειά και όχι τις πολλές που είναι μαϊμούδες. Από το χώρο αυτό δεν έχω πάρει ούτε ένα ευρώ, η δουλειά μου είναι πάντοτε εθελοντική και ως ομοφυλόφιλος και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτή ήταν η καριέρα που διάλεξα.
Ο μόνος λόγος που ασχολούμαι με την πολιτική είναι το ότι ζούμε μία καταστροφή, έτσι θα το ονόμαζα, και γιατί η γενιά μου έχει μια τεράστια ευθύνη. Εγώ λοιπόν, που είμαι αμφισβητίας όλα αυτά τα χρόνια ,θεωρώ ότι έχω υποχρέωση να ασχοληθώ με μία κρίση. Γι’ αυτό το λόγο πήρα μια απόφαση που για πολλά χρόνια είχα αρνηθεί για τον εαυτό μου ο ίδιος.”
Ας πάμε στον ξεκάθαρα πολιτικό λοιπόν λόγο. Ενδιαφέρουσα είναι η “δικαιωματική” του απάντηση, στην ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με το μεταναστευτικό: Πρώτον, η Ε.Ε. δεν έχει εξωτερικά σύνορα κλειστά.
Από τη στιγμή που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η παγκόσμια κοινότητα συμφώνησε στη συνθήκη της Γενεύης το 1951 ότι ένας άνθρωπος ο οποίος καταδιώκεται θα πρέπει να τυγχάνει διεθνούς προστασίας, αυτό σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να προσφύγει σε ένα από τα κράτη που έχουν υπογράψει, και την Ελλάδα, και να κάνει μια αίτηση για το αν του επιτρέπεται να τύχει διεθνούς προστασίας στη χώρα.
Αυτό είναι το άσυλο. Όταν η χώρα μας έχει υπογράψει μια τέτοια συνθήκη και μέχρι να την καταγγείλει, είναι υποχρεωμένη τον κάθε άνθρωπο να τον εξετάζει υπό αυτό το πρίσμα. Άρα δεν μπορεί να υπάρχουν σύνορα-τείχη ή ναρκοπέδια ή φράχτες ή ηλεκτροφόρα. Επίσης, αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν το δικαίωμα διεθνούς προστασίας δεν έχουν κάνει ούτε κατάληψη ούτε είναι εισβολείς ούτε είναι παράνομοι. Αυτό διότι πρέπει να καταλάβουμε γιατί τα σύνορα δεν μπορούν να είναι κλειστά, γιατί ακούω κόμματα να λένε να βάλουν ναρκοπέδια πάλι, να χτίσετε τοίχους κλπ.”
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Σημαίνει ότι ο κ. Βαλλιανάτος επί της ουσίας μας πληροφορεί ότι στο όνομα μίας συνθήκης που έγινε για να προφυλάξει την ζωή συγκεκριμένων ανθρώπων που κυνηγιόντουσαν από τα απολυταρχικά καθεστώτα των χωρών τους, η χώρα μας δεν έχει επί της ουσίας το δικαίωμα να ... προστατέψει τα ίδια της τα σύνορα και να ελέγξει ποιός μπαίνει σε αυτά.
Η άκρως αστεία όμως θέση έρχεται λίγο παρακάτω από τον κ. Βαλλιανάτο, όπου και μας πληροφορεί ότι η θέση του είναι κατά της ... νομιμοποίησης όλων των μεταναστών, αλλά ζητά την “προσωρινή” τους νομιμοποίηση. Τώρα τι νόημα βγάζετε από αυτό δεν ξέρω. Κατά πάσα πιθανότητα κανείς δεν βγάζει, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Ιδιαίτερη σημασία όμως έχει και η στάση του στα ... ζητήματα των “μειονοτήτων” που βρίσκονται στην χώρα μας. Και από ό,τι φαίνεται θέλει να την κάνει με το ... ζόρι πολυεθνική, επειδή λέει τα πολυεθνικά κράτη όπως η Αυστραλία, ο Καναδάς και οι ΗΠΑ δεν τα πάνε άσχημα. Και μας τονίζει ότι οι διάφοροι “μειονοτικοί” έχουν δικαίωμα όχι μόνο ατομικού αλλά και συλλογικού προσδιορισμού. Και αναφέρει “εν πάση περιπτώσει, σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους Τούρκο ή Μακεδόνα, όχι Έλληνα Μακεδόνα”.
Ενώ χαρακτηρίζει ... μάταιη κάθε προσπάθεια της χώρας μας σχετικά με το Μακεδονικό. Και αναφέρει ότι επειδή λέει ο Τίτο είχε ονομάσει τα Σκόπια “Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας “ και το μόνο που έγινε είναι ότι διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία” θα έπρεπε να ονομάζεται... Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
gianniotis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου