Η Ελλάδα στο χείλος του εμφυλίου;

Του Μάκη Δεληπέτρου

Σχέδια αποσταθεροποίησης που αποκαλύπτονται εκ των υστέρων, περίεργες συμπτώσεις, φήμες για πραξικόπημα που καταλήγουν στα… πρωτοσέλιδα μεγάλων εφημερίδων. Ένας ακήρυχτος, υπόγειος πόλεμος, την ύπαρξή του οποίου ελάχιστοι υποπτεύονται και πολλοί αποσιωπούν στρουθοκαμηλίζοντας. Μα που στην πραγματικότητα μοιάζει να πλησιάζει πιο γρήγορα απ’ όσο φαντάζεστε…

«Τα μικρά μυστικά χρειάζονται προστασία. Ταμεγάλα προστατεύονται από τη δημόσια δυσπιστία» Μάρσαλ Μακ Λούα

Δεν πρόκειται πλέον απλώς για φήμες αλλά για συγκεκριμένες πληροφορίες. Που θέλουν την πιθανότητα για ένα επερχόμενο πραξικόπημα ή μια εμφύλια σύγκρουση να είναι σήμερα μεγαλύτερη από ποτέ! Πηγή εκκίνησης όλων των σχετικών σεναρίων η γνώση ότι η Ελλάδα έχει επιλεγεί ως το «σημείο θραύσης» του Ευρω-Γερμανικού άξονα κρατών από δύο παραδοσιακές συμμάχους της, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, που θέλουν να ελέγξουν και πάλι τη Μεσόγειο του εμπορίου, των ευαίσθητων γεωπολιτικών θέσεων, της πύλης προς την Ανατολή. Κι όπως κλασικά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, την πληρώνει πάντα ο «αδύναμος κρίκος»…

Αν μετά τη διαφοροποίηση προς τη Συμμαχία το 2008 είδαμε έναν Δεκέμβρη, τώρα είναι πολύ πιθανόν να παρακολουθήσουμε κόμματα, πρόσωπα ή εξωτερικούς παράγοντες (ή όλους αυτούς μαζί…) να ωθούν τα πράγματα στα άκρα, ώστε όχι απλώς να βγούμε από το ευρώ αλλά να πιεστούμε τόσο ώστε η σύνδεσή μας με τις χώρες της Ενωμένης Ευρώπης και του λεγόμενου «Κλαμπ του Βερολίνου» να καταστεί εκ των πραγμάτων… αναπόδραστο γεγονός. Κι αν στον πόλεμο πληρώσαμε ακριβά το τίμημα της εναντίωσής μας στους ισχυρούς αντιπάλους, αν μεταπολεμικά για τα Ψυχροπολεμικά Σχέδια ματώσαμε όσο κανένα άλλο, αναλογικά, κράτος, τώρα υπάρχει ξανά ο κίνδυνο να πρέπει να βρεθούμε σε πλήρη κατάσταση εξουθένωσης. Και, μετά τις χώρες των εξεγέρσεων της «Αραβικής Άνοιξης», να γίνουμε η θρυαλλίδα μιας «Μεσογειακής Άνοιξης» που θα αποκόψει τις χώρες του Νότου από τον ομφάλιο λώρο με τον Τευτονικό Βορρά –του οποίου τα τελευταία χρόνια αποτελούν από πολλές απόψεις ζωτικό χώρο.

ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΠΑΦΕΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΜΕ ΡΩΣΙΑ,ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟ «ΚΛΑΜΠ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ» ΤΟ ΖΩΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ…

Η πληροφορία ήταν «εκ των έσω». Και σαν όλες τις πληροφορίες εκ των… έσω, ήταν σαφής αλλά έπρεπε να διασταυρωθεί, όπως χρόνια τώρα, απαιτούν τα ισχύοντα ψυχροπολεμικά πρωτόκολλα επιβεβαίωσης πηγών: «Ετοιμάζεται συγκρουσιακό κλίμα μετά τις εκλογές που από τον Ιούλιο και μετά μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις…».

Το έργο, είναι αλήθεια, το είχαν όλοι ξαναδεί. Τον Δεκέμβρη του 2008 τα «γεγονότα» είχαν προαναγγελθεί μήνες πριν από παραδοσιακές εφημερίδες και περιοδικά. Ως «τιμωρία» −έλεγαν− για τα φιλορωσικά ανοίγματα της χώρας.

Δεν έγινε βέβαια τίποτε στις 17 Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς, τη μέρα που όλοι περίμεναν να υλοποιηθεί η «σκοτεινή πολιτική (;) προφητεία». Βλέπετε έβρεξε, έβρεξε πιο πολύ και απ’ ό,τι σε ταινία του Μπόγκαρτ. Και οι μολότοφ έμειναν στοιβαγμένες στην άδεια αίθουσα του Πολυτεχνείου, για να ριχτούν αναιτίως τρεις ημέρες μετά, ως πλεονάζον… υλικό ενός ακήρυχτου πολέμου που έμελλε να ακολουθήσει.

Είχε πια μπει ο Δεκέμβρης και όλα όσα είχαν ακουστεί για επικείμενες συγκρούσεις έμοιαζαν να έχουν ξεχαστεί, όταν ένας αστυνομικός που είχε αντεπεξέλθει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις στα Εξάρχεια συμπεριφέρθηκε αιφνιδίως ως «χρήσιμος ηλίθιος», πυροβολώντας τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Αφού εγκατέλειψε… βαθύτατα προσβεβλημένος από κάτι παιδαρέλια το υπηρεσιακό όχημα, παρέκαμψε διμοιρία των ΜΑΤ και συνοδευόμενος από το συνοδηγό (!) σε πείσμα κάθε κανόνα του πρωτοκόλλου εμπλοκής, περπάτησε έως το σημείο όπου πυροβόλησαν ένα από τα παιδιά που θα αποτελούσαν τη θρυαλλίδα της εξέγερσης…

Η Αθήνα καιγόταν επί μέρες. Και μπορεί οι πολλοί να έχουν ξεχάσει, αλλά στο μέσον εκείνων των συγκρούσεων ένας 17χρονος στο Περιστέρι, προσκείμενος στο ΚΚΕ, όχι «αναρχικός», δέχθηκε από το πουθενά, ευτυχώς στο χέρι, βλήμα που όλα έδειχναν ότι ήταν από ένα πολύ ιδιαίτερο όπλο, μάλλον Sig Sauer, με σφαίρα ιδιοκατασκευής και σιγαστήρα. Οι έρευνες σε παρακείμενες οικίες… ενασχολούμενων με την αθλητική σκοποβολή ουδέν απέδωσαν, όπως και οι συνομιλίες με τους γείτονες. Ευτυχώς το τραύμα απείχε 10 εκατοστά από ζωτικά όργανα, ο κομμουνιστής νεολαίος το ξεπέρασε εύκολα και, το κυριότερο, δεν βρέθηκε να συμπλέκεται στους δρόμους και το ΚΚΕ όπως κάποιοι, προφανώς, ευελπιστούσαν.

Σε κάθε έγκλημα υπάρχει ένα κίνητρο. Και για να το βρεις πρέπει να σκεφτείς «ποιος ωφελείται». Τότε δεν ήθελε και πολλή σκέψη. Αν η κυβέρνηση Καραμανλή έπεφτε –όπως τελικά λίγους μήνες αργότερα συνέβη−, οι συμφωνίες για τους Αγωγούς θα έληγαν ως θέμα πριν καλά καλά υπογραφούν και το «Βέτο» στο Βουκουρέστι θα ήταν ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό…

Σε τέτοιες υποθέσεις, βέβαια, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Όπως λ.χ. κάποιοι από τους πρωταγωνιστές εκείνων των επεισοδίων. Από το μόνιμα υπαλληλικό στέλεχος (τώρα) του σοβαρού και Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς που ειδοποιούσε στη γωνία Σταδίου & Καρ. Σερβίας για το «από πού έρχονται οι μπάτσοι», έως κάποιους συμμετέχοντες από την… μέχρι εκείνη την ημέρα ήσυχη Κοινότητα των μελών της φυλής Παστούν −από Πακιστάν και από Αφγανιστάν μεριά− που τα ρεπορτάζ της εποχής αφελώς (;) περιέγραψαν απλώς ως «βανδάλους» και «άρπαγες».

Θα μπορούσε εύλογα κανείς να διερωτηθεί ποιος ή ποιοι ήταν εκείνοι που συντόνιζαν όλες αυτές τις ενέργειες στο εσωτερικό, αλλά και ποιος ή ποιοι ωφελούνταν από αυτές στη διεθνή πολιτική σκηνή.

ΕΝΑ «ΑΠΟΡΡΗΤΟ» ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΠΡΟΟΙΩΝΙΖΕΤΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ…

Λίγες μέρες μετά την «Αραβική άνοιξη» ένας γνωστός «ούλτρα Αριστερός» ξαναβρέθηκε για τρίτη ή τέταρτη φορά στο στόχαστρο των Κρατικών Υπηρεσιών Ασφαλείας. Ένα μαύρο X-Trail με μαύρα φιμέ τζάμια τον πλησίασε σχεδόν αθέατο κάποια νύχτα. Πριν από χρόνια την ίδια δουλειά –και μεταφέροντας παρόμοιο εξοπλισμό παρακολούθησης επικοινωνιών− έκανε ένα μπλε Terrano που τυπικά ανήκε στο Λιμενικό Σώμα και είχε ως κάλυψη τη σφραγίδα της περιβόητης έκτοτε «Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας για την Καταπολέμηση της Απάτης (OLAF) - Ελλάδα».

Ας σημειωθεί ότι το περίφημο «βαλιτσάκι» που οι «Λιμενικοί» το είχαν στην «πρωτόγονη» έκδοση ΧΡ 2000 μπορούσε να εγκλωβίζει τηλεπικοινωνίες κάθε μορφής. Από απλά τηλεφωνήματα, κινητά, κλήσεις εξωτερικού καιfax, έως να «παγώνει» τηλεφωνικές συσκευές με έναn απλό κωδικό, να εγκλωβίζει αριθμό συσκευής που καλεί, αριθμό κλήσης, συσκευή που καλείται ή να παγιδεύει ένα οικιακό −ή άλλον− συναγερμό μέχρι «να γίνει η δουλειά». Αλλά αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, συγγνώμη, το Κολωνάκι, την Ελευσίνα, τα Πατήσια και τον Άγιο Παντελεήμονα…

Αυτή τη φορά στόχος των Ελληνικών Υπηρεσιών Ασφαλείας ήταν να βρεθεί ο κοινός κρίκος ανάμεσα στα επεισόδια του 2008 και σ’ αυτά που κάποιοι επέμεναν ότι προγραμματίζονταν για το 2012. Και το ρόλο που έπαιξαν στα πρώτα ετερόκλητες συμμαχίες ανάμεσα σε πολιτικές οργανώσεις αλλά και εθνικές Κοινότητες, όπως αυτή των Πακιστανών κ.ά.

Λένε ότι οι G-men, τα «παιδιά τζιμάνια» όπως τους βάφτισαν οι πρώτοι μετανάστες στις ΗΠΑ ρεμπέτες, είναι τύποι με μαύρες ρεπούμπλικες, μαύρα γυαλιά τύπου Ασφάλειας του Τσαουσέσκου και μαύρα κοστούμια. Αυτά είναι μάλλον αποκυήματα κινηματογραφόφιλων και τυπωμένων ιστοριών μυστηρίου. Όσοι τους έβλεπαν με κοντό ξανθό μαλλί, άρωμα όχι «Μενούνος» αλλά 212, με γυαλιά Lozza, τζιν Armani και μπουφάν Paul & Shark δεν θα καταλάβαιναν σίγουρα περί τίνος πρόκειται.

ΤΙ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ…

Το εξελιγμένο πια «βαλιτσάκι της ΕΥΠ» −όπως καταχρηστικώς από τους δημοσιογράφους παρουσιάζεται− όχι μόνο παρακολουθεί και καταγράφει κλήσεις. Τις ταξινομεί. Έτσι σχηματίζει αυτόματα ένα «οργανόγραμμα» με κωδικό-ηγέτη και κωδικούς-συμβούλους και, τέλος, αποδίδει γραφικά με ένα πλήρες γραφικό διάγραμμα πόστου στην ιεραρχία οποιουδήποτε εμπλέκεται στο δίκτυο των συνομιλιών.

Και τώρα όλα έδειχναν δέσμες κλήσεων προς πρωτεύουσα κράτους της μη Ηπειρωτικής Ευρώπης. Ποιοι και γιατί μιλούσαν με τον ελληνόφωνο εξτρεμιστή, που παρουσιαζόταν ως αριστερός και «γκωσίστας» όσο και… Ρομπέν των Μελαχρινών;

ΑΣ ΠΑΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΛΙΓΟ ΠΙΣΩ…

Από τον Σεπτέμβριο του 2008 πηγές πληροφοριών αλλά και blogs και εφημερίδες μιλούσαν για αφίξεις δύο συγκεκριμένων προσώπων από το εξωτερικό, τους οποίους χαρακτήριζαν «ειδικούς των εξεγέρσεων», με πλούσιες επαφές στον Βαλκανικό χώρο και ειδικά ανάμεσα στους Αλβανόφωνους των Σκοπίων και του Κοσσόβου. Ήταν η εποχή όπου η Φινλανδική Πρεσβεία στην Αθήνα είχε εκδώσει σχέδιο διαφυγής από την Ελλάδα! Το πλήρες σχέδιο διαφυγής σε περίπτωση κρίσης εκδόθηκε στις 13 Μαρτίου 2008 και είναι κάτι που δεν έγινε ούτε και κατά την περίοδο του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Το σχέδιο αυτό εστάλη στους 1.600 Φινλανδούς πολίτες που ζουν στην Ελλάδα και τους 25 Φινλανδούς που κατοικούν στα Τίρανα και περιλαμβάνει χάρτες διαφυγής, φόρμα με στοιχεία για κάθε πολίτη, όπως ομάδα αίματος κ.λπ.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΙ

Σας φαίνονται αλήθεια απίστευτα ή παρατραβηγμένα όλα αυτά; Μήπως ξεχνάτε ότι και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε ξένη παρέμβαση ώστε να προκληθούν επεισόδια σε βάρος Ελλήνων; Βλέπετε, καμιά φορά, ακόμη και τα στελέχη των Κρατικών Υπηρεσιών Ασφαλείας έχουν χιούμορ και πάθος για τη… λογοτεχνία(!) και δη την Αριστερή, όπως τα γραπτά του Στρατή Τσίρκα, που όπως είναι γνωστό αντιστοιχούσαν σε συγκεκριμένα ιστορικά πρόσωπα.

Όπως, λοιπόν, δημοσιεύματα του 2008 σημείωναν «…Κάποιοι παλαιότεροι του ΣΥΝ ίσως έχουν διαβάσει την τριλογία “Ακυβέρνητες Πολιτείες” του μεγάλου αριστερού συγγραφέα Στρατή Τσίρκα. Ο ίδιος ο Τσίρκας αποκαλεί το συγκεκριμένο έργο του διάλογο με την ιστορία, που έχει στόχο την αποκατάσταση της αντίστασης στη Μέση Ανατολή. Οι νεότεροι, ας πάνε στον τρίτο τόμο “Η Νυχτερίδα”, που καλύπτει, κατά κύριο λόγο, τα γεγονότα της περιόδου 1942-1944. Εκεί θα συναντήσουν τον περίφημο δεκανέα Πάρκερ (υπαρκτό πρόσωπο που αργότερα κυκλοφορούσε ως Μίστερ Μπρουκς). Έναν δεκανέα που λειτουργούσε βάσει σχεδίου κατά των Ελλήνων και Αρμενίων της Αλεξάνδρειας. Με “κεντρικό σχεδιασμό”, όπως λέμε τώρα, περνούσε από χωριά “Μπεντουΐνων που ποτέ δεν επιτίθεντο σε Έλληνες και Αρμενίους” και μοίραζε λίρες με αντάλλαγμα την καταστροφή των ελληνικών και αρμενικών μαγαζιών της Αλεξάνδρειας. Για να πληρωθούν οι “Μπεντουΐνοι” έπρεπε να χτυπήσουν μόνο μαγαζιά Ελλήνων και Αρμενίων, και αν ο ίδιος ήταν παρών πριν τη φωτιά έπρεπε να μεσολαβούν “τρία λεπτά ηρεμίας” για να μπορέσει να φύγει και να μην κατηγορηθεί για υποκίνηση των ταραχών! Έτσι και γινόταν. Αργότερα ο Τσίρκας προσπαθώντας να ερμηνεύσει τους λόγους της καταστροφής των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας παραδέχτηκε ότι το κίνητρο των Άγγλων ήταν “να αναγνωριστεί το δικαίωμα προστασίας των… ξένων”!»…

Τον «δεκανέα Πάρκερ» της μεταμοντέρνας Ελλάδας, του 2008 και του 2012, φίλο των σημερινών «μπεντουίνων», αναζητούσαν λοιπόν και οι επιβάτες του X-Trail, στελέχη της ΕΥΠ!

Υπήρχαν βέβαια αρκετά παράδοξα:

• Και στις δύο περιπτώσεις οι «εξεγέρσεις» είχαν προαναγγελθεί και δη από ξένα αλλά και ελληνικά έντυπα.
• Και στις δύο φορές υπήρξαν διώξεις κατά… εντίμου, επιφανούς, αναγνωρίσιμου Πακιστανού επιχειρηματία που κρατήθηκε τότε όταν το όνομά του συνδέθηκε μετά το 2008 με τις καταγγελίες για «απαγωγές Πακιστανών από τη CIA», ενώ τώρα συνελήφθη ύστερα από σήμα της Ιντερπόλ για διακίνηση λαθρομεταναστών.
• Στην πολύ γνωστή υπόθεση των παρακολουθήσεων, μερικοί ευυπόληπτοι έμποροι Πακιστανικής ή άλλης καταγωγής βρέθηκαν στη λίστα των υπό παρακολούθηση ατόμων. Επικοινωνώντας μαζί τους ακούγαμε, όπως και οι συνάδελφοι εφημερίδων και καναλιών, ότι οι δύσμοιροι πούλαγαν μπαχάρια ή τσάντες. Προς τι η παρακολούθηση; Ίσως επειδή όταν βάλαμε τα ονοματεπώνυμά τους στο google, σε 8 από τις 10 περιπτώσεις ήταν ομόηχα με των καταζητούμενων για τις βομβιστικές επιθέσεις της 7ης Ιουλίου του 2005 στο μετρό του Λονδίνου (γνωστές στα αγγλικά και ως “7/7 bombings”, μια σειρά συντονισμένων βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας με στόχο το δίκτυο της μαζικής μεταφοράς στη βρετανική πρωτεύουσα, στη διάρκεια της πρωινής ώρας αιχμής. («Οι επιθέσεις», έγραφαν οι εφημερίδες την επόμενης ημέρα,ς «πραγματοποιήθηκαν από τέσσερις Βρετανούς Μουσουλμάνους, οι οποίοι είχαν ως κίνητρο την εμπλοκή της Βρετανίας στον Πόλεμο του Ιράκ. Στις 08:50 τρεις βόμβες εξερράγησαν σε χρονική απόσταση 50 δευτερολέπτων μεταξύ τους σε τρία τρένα του Μετρό του Λονδίνου. Μια τέταρτη βόμβα εξερράγη σε λεωφορείο σχεδόν μία ώρα αργότερα, στις 09:47, στην Πλατεία Τάβιστοκ. Οι εκρήξεις προκλήθηκαν από εκρηκτικούς μηχανισμούς που είχαν κύριο συστατικό τους το οργανικόυπεροξείδιο και είχαν κατασκευαστεί στη Βρετανία. Οι εκρηκτικοί μηχανισμοί ήταν τοποθετημένοι σε σακίδια. Η πυροδότηση των εκρηκτικών μηχανισμών έγινε σχεδόν σίγουρα από τους βομβιστές με το χέρι και ήταν σκόπιμες επιθέσεις αυτοκτονίας. Ως αποτέλεσμα σκοτώθηκαν 56 άτομα, μεταξύ των οποίων και οι τέσσερις δράστες, ενώ άλλοι 700 άνθρωποι τραυματίστηκαν και προκλήθηκε καταστροφή στο συγκοινωνιακό σύστημα του Λονδίνου (σε μεγάλο βαθμό την πρώτη ημέρα), καθώς επίσης στην τηλεπικοινωνιακή υποδομή και στο σύστημα κινητής τηλεφωνίας»).

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ‘ΧΕΙ ΤΟΥΜΠΑΝΟ… ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ «ΜΥΣΤΙΚΟ»!

Πολλοί, βέβαια, θα πουν ότι πρόκειται για εικασίες και συνομωσιολογικές θεωρίες –ή, όπως θα έλεγε και ο Αλαίν Ντελόν σε μια περίφημη σχετική ταινία «κοιμηθείτε πρωτευουσιάνοι, κοιμηθείτε…». Πώς θα εξηγούσαν, αλήθεια, τη δήλωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη (στον Φλας), ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε πως «…εάν τυχόν η Ελλάδα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της συνολικά, ο πόνος θα είναι πολύ μεγάλος. Λένε κάποιοι “τι έχουμε να χάσουμε παραπάνω απ’ ό,τι χάσαμε;”… Την ελευθερία μας λοιπόν, ότι θα κυκλοφορούν συμμορίες με Kαλάσνικοφ αυτοί οι οποίοι θα καταλύσουν τη δημοκρατία, τους θεσμούς, τη δικαιοσύνη, την αστυνομία και θα κυριαρχεί ο ένας πάνω στον άλλον ανάλογα με το πόσο μεγάλη είναι η συμμορία του και πόσα Kαλάσνικοφ έχει. Δηλαδή θα πάμε πια σε εμφύλιο πόλεμο»…

Μετά απ’ όλα τα παραπάνω, διερωτηθείτε αν και κατά πόσο υπάρχουν –ή αν θα μπορούσαν να υπάρξουν– πολιτικοί σχηματισμοί, ομάδες, πρόσωπα, παράγοντες, που ωφελούνται από μια απομάκρυνση της Ελλάδας με όποιο κόστος από το «Κλαμπ του Βερολίνου» ώστε να προσεγγιστούν πάλι οι «θαλάσσιες Γεωπολιτικές δυνάμεις», εγκλωβίζοντας την ΕΕ στη μικρή χερσαία, νομισματικού τύπου και μόνον, επιρροή στην Κεντρική Ευρώπη; Μήπως μετά τις «επαναστάσεις της Αραβικής άνοιξης» πλησιάζει η… ορισμένη ώρα για την επανάσταση των PIGS;

Ένας γέρος μού έλεγε κάποτε ότι τα κράτη δεν έχουν αισθήματα. Η ιστορία τον έχει δικαιώσει:

• · Όταν η Γερμανία αποστερούσε τα αγαθά και τα εφόδια της Ελλάδας βυθίζοντας το λαό στη λιμοκτονία το 1941, οι Άγγλοι επέβαλαν αποκλεισμό από κάθε ανθρωπιστική βοήθεια για να μην πάνε τα τυχόν αποστελλόμενα τρόφιμα στις υπηρεσίες εφοδιασμού της Γερμανικής Διοίκησης.
• · Και το 1943 φρόντισαν να βομβαρδιστεί ο Πειραιάς, ώστε να αποδυναμωθεί κάθε άλλη παραγωγική δυνατότητα και άρα πολιτική επιλογή. Μερικοί σύμμαχοι, αφού ανάμεσα σε κράτη δεν υπάρχουν φίλοι, μερικές φορές είναι έτοιμοι να κάνουν τις πιο ακραίες πράξεις για να μη χαθεί μια… αγάπη που κρατά χρόνια. Μήπως πρέπει να πληρώσουμε για τρίτη φορά (με την καθοριστική και δραματική, όπως και στις προηγούμενες, στάση μιας ισχυρής Αριστεράς), το τίμημα της ανεξαρτητοποίησής μας από τον Ευρω-Γερμανικό άξονα; Ακόμη και αν γνωρίζουμε ότι με τέτοιες ακραίες επιλογές το 1941 και το 1943, μετά το 1944 ακολούθησε το καταστροφικό 1948;

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ Ο «ΕΜΦΥΛΙΟΣ» ΓΙΝΟΝΤΑΙ … ΘΕΜΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ!

Ήταν μετά από μια συγκέντρωση με πόκερ. 2009. Συμπαίχτες τρεις μεγαλοεπιχειρηματίες και ένας από τους «Νέστορες» της πολιτικής μας ζωής. Μια μέρα μετά, σε συζήτηση με τον οικονομικό παράγοντα, μου εκμυστηρεύτηκε: «…Εκείνο που συζητούσαμε καθώς ρίχναμε μηχανικά τα φύλλα, ήταν πως όπως πάμε μια Χούντα είναι αναπόφευκτη»…

Είχε μεσολαβήσει η περυσινή Σύνοδος της Κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ –που κάθε άλλο παρά μας έχει συνηθίζει σε ακρότητες και λεκτικά ευρήματα. «Να προστατεύσουμε τη Δημοκρατία» ήταν το κεντρικό σύνθημα, σε ειδικό δισέλιδο στον «Ριζοσπάστη» που προβλημάτισε τους σχετικούς με το… άθλημα, όπως και η δήλωση της γ.γ. του κας Αλέκας Παπαρήγα:

«…Η συνδρομή των παραπάνω παραστρατιωτικών οργανώσεων στη διαμόρφωση ενός κατασταλτικού πλαισίου από κοινού με τις τακτικές στρατιωτικές δυνάμεις, έχει ήδη θεσμοθετηθεί από το ΝΑΤΟ. Προσφέρεται στις παραστρατιωτικές οργανώσεις η “προβιά” των “μη κυβερνητικών οργανώσεων” (ΜΚΟ), ώστε, όταν χρειαστεί, να παίξουν το ρόλο της σιδερένιας γροθιάς της αστικής εξουσίας και της δικτατορίας των μονοπωλίων ενάντια στους λαούς και τα κινήματά τους.

Το πλαίσιο αυτό το δίνει το “Συντονιστικό Κέντρο Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ” (NSCC). Το σχετικό νομοσχέδιο για την ελληνική συμμετοχή εγκρίθηκε τον Αύγουστο από την αρμόδια επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής, σαν “Μνημόνιο κατανόησης” της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Σ’ αυτό γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στη δυνατότητα συμμετοχής και μη ΝΑΤΟικών χωρών, καθώς και διεθνών οργανισμών, αλλά και μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), “οι οποίες συμμετέχουν σε δραστηριότητες του ΝΑΤΟ ή σε Νατοϊκές επιχειρήσεις της NSCC”. Αυτό σημαίνει συνεργασία με πράκτορες, παρακρατικές δυνάμεις, αλλά και εταιρείες ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών “παροχής πολεμικών υπηρεσιών”.

Ενδεικτικές είναι οι κάθε είδους ασκήσεις και σεμινάρια που διεξάγονται στο πλαίσιο αυτής της προετοιμασίας επί ελληνικού εδάφους, άλλοτε με αποκλειστική συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων και άλλοτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ. Πρόκειται για ασκήσεις καταστολής πλήθους, ασκήσεις “διεξαγωγής επιχειρήσεων σε κατοικημένες περιοχές”, αλλά και για ασκήσεις “διαχείρισης κρίσεων”, που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά επιβολής στρατιωτικού νόμου στην “υποθετική” περιοχή που απεικονίζουν, καθώς οι στρατιωτικές δυνάμεις εμφανίζονται να θέτουν υπό τον έλεγχό τους όλες τις πολιτικές δομές, σύμφωνα με το σενάριο…»

Εδώ είναι απαραίτητη μια διευκρίνιση. Άλλο Κοινοβουλευτική εκτροπή, άλλο Πραξικόπημα όπου επεμβαίνει μια δύναμη στρατιωτική, αστυνομική ή πολιτική επιβάλλοντας τους όρους της στο Κράτος, και άλλο Δικτατορία όπου εγκαθιδρύεται παράνομο καθεστώς από ομάδα, επιτροπή (βλ. Χούντα) που διατηρεί την απόλυτη κυριαρχία και Ηγεμονία, σε Κράτος και Θεσμούς. Και άλλο –φυσικά– εμφύλιος…

Η αρχή για το μπέρδεμα έγινε από τον ανταποκριτή της Λιμπερασιόν στην Ελλάδα, που στην προσωπική του ιστοσελίδα στο Facebook έγραψε ένα απίστευτο ανοσιούργημα εμφανίζοντας τους Έλληνες να σφάζονται μετά την έξοδό τους από το Ευρώ στην Πλατεία Συντάγματος και να προχωρούν σε… εμφύλιο στον οποίον θα ηττούνταν οι δυνάμεις των ανταρτών του ΚΚΕ στα βουνά της Βόρειας Ελλάδας –κι όλα αυτά σε εποχές όπου και στην πιο μικρή συνοριακή πυραμίδα πηγαίνει ασφαλτοστρωμένος δρόμος και τα ελικόπτερα εκμηδενίζουν τους χρόνους αντίδρασης.

Όμως υπάρχουν και σοβαροί, ανάμεσα σε εκατοντάδες περιπτώσεις ξένων δημοσιογράφων, πρακτορείων και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας που μιλούν για δυναμική αναμέτρηση ανάμεσα σε ομάδες με αντικρουόμενα συμφέροντα, σημειώνοντας πως «Μπορεί να μειωθεί η άσκηση του δικαιώματος της έκφρασης και του συναθροίζεσθαι, όταν αυτό το απαιτεί μια κοινωνική ανάγκη, όταν εκτιμάται ότι υπάρχει κίνδυνος κατάλυσης του κράτους και όταν διακυβεύεται η προστασία των ηθών. Υπό τις παρούσες συνθήκες, μπορεί κάποια ριζοσπαστικά κινήματα να γίνουν περισσότερο δημοφιλή και να αποκτήσουν καλύτερη οργάνωση. Αναφέρομαι, συγκεκριμένα, στο κίνημα κατά του διεθνούς καπιταλισμού, ορισμένα μέλη του οποίου έχουν καταδικαστεί για βανδαλισμούς, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων σ’ όλον τον κόσμο και στους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν επί δίμηνο, το 2009, στην Ελλάδα».(Η παράγραφος 7 της έκθεσης που κατέθεσε ο Πέντρο Αγκραμούντα και εγκρίθηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης).

Σε συνέντευξή του στη γαλλική Λιμπερασιόν το Σάββατο 3 Μαρτίου, ο 81χρονος Μισέλ Ροκάρ, πρωθυπουργός επί Φρανσουά Μιτεράν, δήλωσε: -- «Η υπόθεση που κάνω είναι ότι ο εξαναγκασμός σε αποανάπτυξη θα οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο. Τίθεται το μείζον ερώτημα για την Ελλάδα, καθώς η χώρα οδηγείται σε εξαναγκασμένη αποανάπτυξη: πώς είναι δυνατόν να γίνουν εκλογές σε τέτοιο πλαίσιο; Πώς είναι δυνατό να κυβερνήσεις έναν λαό όταν του λες ότι πρέπει να θυσιάζει το 25% του εισοδήματός του επί 10 χρόνια για να πληρωθεί το χρέος; Κανείς δεν μιλά για αυτό, όμως δεν υπάρχει διέξοδος στο ελληνικό πρόβλημα παρά μόνο με στρατιωτική εξουσία».

Τρεις μέρες αργότερα, η ισπανική Ελ Παΐς δημοσίευε άρθρο του κοινωνιολόγου Ιγνάθιο Σοτέλο για την ελληνική κρίση, το οποίο κατέληγε ως εξής: «Υπάρχει κίνδυνος να καταστραφεί η δημοκρατία από μια διαδικασία που κινείται προς το χείλος της κοινωνικής επανάστασης. Η ριζοσπαστικοποίηση που θα μπορούσε να φέρει αυτή η διαδικασία δεν θα ήταν ανεκτή από τις ανώτερες τάξεις της Ελλάδας, πιθανότατα δε ούτε από τους ευρωπαίους εταίρους της, κι αυτό θα τους υποχρέωνε να δικαιολογήσουν κάποια μορφή στρατιωτικής επέμβασης». Μα και η Ντέιλι Εξπρές φιλοξένησε άρθρο με τίτλο «Φόβοι πραξικοπήματος καθώς η Ελλάδα αγγίζει την οικονομική κατάρρευση».

Ο «Κόκκινος Ντάνι» προειδοποιεί

Ο ηγέτης του Μάη του ‘68 Ντανιέλ Κον Μπεντίτ σε άρθρο του στη Λε Μοντ τονίζει κι αυτός ότι κατά τη γνώμη του –ή μήπως και απ’ όσα γνωρίζει;– «…υπάρχει κίνδυνος πραξικοπήματος στην Ελλάδα. Να μην αφήσουμε μόνους τους Έλληνες, είναι ανόητο να απειλούμε τους Έλληνες. Δεν μπορούμε να λέμε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση εάν δεν ψηφίσουν σωστά. Πρέπει να βρούμε μια διέξοδο μαζί, όχι για να εγκαταλείψουν το Ευρώ αλλά για να σεβαστούν τις δεσμεύσεις τους… Τα νέα κρατίδια γνώρισαν πολλές μεταρρυθμίσεις. Αλλά η Δυτική Γερμανία ανέλαβε τις συντάξεις και μεγάλο μέρος των κοινωνικών παροχών…. Το πολιτικό σύστημα καταρρέει στην Ελλάδα. Πρέπει να δώσουμε ένα σημάδι ελπίδας. Αν αφήσουμε τους Έλληνες να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, θα υπάρξει κίνδυνος στρατιωτικού πραξικοπήματος. Η πτώση του επιπέδου ζωής θα είναι ακόμη πιο δραματική. Κανένας δεν ξέρει πώς θα λειτουργήσει η χώρα με τις νέες δραχμές. Και έπειτα, η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ δεν θα εξουδετερώσει τα προβλήματα της Ισπανίας ή της Ιταλίας…».

ΜΗΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ 1946 -Ή ΣΤΟ 1966;

Οι παλιότεροι θυμούνται πως το «Σχέδιο Ιέραξ-2» για την προστασία από ταραχές μετετράπη σε σχέδιο «Ιέραξ plus 20%», κωδικός που σήμαινε σύλληψη αντεθνικώς δρώντων και… 20% από τους κλασικούς αστούς πολιτικούς. Παρότι ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού είχε ονοματίσει από το 1964 τον, ταγματάρχη τότε, Γεώργιο Παπαδόπουλο ως μέλλοντα δικτάτορα (!), όπως είχε κάνει και ο Αλέξανδρος Παναγούλης, κανείς δεν έδωσε σημασία. Μια ημέρα, επειδή η ηγεσία του Στρατού και τότε έλεγχε τις τηλεφωνικές συνδέσεις, οι πραξικοπηματίες χρησιμοποίησαν το δίκτυο συνδέσεων για αποκατάσταση βλαβών της ΔΕΗ και έγινε ό,τι έγινε…

Τώρα όλοι διαψεύδουν ότι το σχέδιο «Δευκαλίων», που θεωρητικά είναι φτιαγμένο για καταστροφές, με ένα δυναμικό 7.700 στελεχών, κυρίως πυροσβεστών, θα μπορούσε να αλλάξει ανάλογα, σύμφωνα με τα νατοϊκά σχέδια περί ανάπτυξης δυνάμεων με ελαφρύ οπλισμό, όπου άνετα οι συσχετισμοί ειδικοτήτων θα μπορούσαν να αντιστραφούν με ένα άλλο plan Β –plus 20%... Κοινό μυστικό στα στέκια της Αριστεράς και σήμερα, κι ας γίνεται, όπως μας πληροφορούν, με προσωπικές επαφές και μηνύματα, είναι οι συζητήσεις του τύπου «να μην μας ξαναπιάσουν με τις πιτζάμες», αποτέλεσμα ιδεοψυχαναγκασμού ή μαύρης προφητείας… Πρόκειται για ένα ξόρκι απέναντι στην τελευταία εβδομάδα του Απρίλη του 1967 όταν η «Αυγή» σε άρθρο της εξηγούσε γιατί δεν πρόκειται να γίνει δικτατορία;

Έτσι ή αλλιώς, το περίφημο ρητό «διοικείν εστίν προβλέπειν» ισχύει πάντοτε.

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ: Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που ο άλλος δεν θέλει να δημοσιευθούν. Οτιδήποτε άλλο είναι δημόσιες σχέσεις. Τζορτζ Όργουελ

Πηγη

ΠΗΓΗ: Η Ελλάδα στο χείλος του εμφυλίου; http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/06/blog-post_6587.html#ixzz1xKFUcsXv