Τo Ειδικό Δικαστήριο...

Στην πλατεία Συντάγματος, προτού οι «Αγανακτισμένοι» ξεκινήσουν τις διακοπές τους, κυκλοφορούσαν κάποιοι γραφικοί τύποι με αυτοσχέδιες κρεμάλες, αφίσες με ελικόπτερα που απογειώνονταν από τη στέγη της Βουλής και συνθήματα του τύπου «οι προδότες στο Γουδί». Αδίκως η κυβέρνηση τους πήρε στα σοβαρά και τους άφησε για εβδομάδες να κακοποιούν το κέντρο της πόλης. Το παράδειγμά τους ακολούθησε τελευταία ο πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρας, επισείοντας αυτός τον κίνδυνο Ειδικού Δικαστηρίου για τα μέλη της κυβέρνησης που θα «ξεπουλήσουν» τον εθνικό μας πλούτο. Αέρας κοπανιστός. Γιατί βέβαια αν ακολουθηθούν διαφανείς διαδικασίες και αν επιτευχθεί ο στόχος της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων οι ιδιωτικοποιήσεις θα υπηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο το δημόσιο συμφέρον.

Αυτά οι υπουργοί τα γνωρίζουν. Και αντιθέτως, αν κάποιοι από αυτούς ανησύχησαν για την προοπτική του Ειδικού Δικαστηρίου- όπως πράγματι ανησύχησαν- αυτό δεν ήταν εξαιτίας του μνημονίου αλλά του πολύ υπαρκτού κινδύνου να σκάσει η οικονομία στα χέρια τους, να οδηγηθεί η χώρα σε χρεοκοπία και να βρεθεί εκτός ευρωζώνης. Τότε ασφαλώς θα αναζητηθούν ευθύνες. Και κανείς δεν θα έχει διάθεση να ακούει δικαιολογίες.

Δεν θα έχει καμία σημασία να μας πουν ότι οι οδηγοί ταξί απειλούσαν να κατεβάσουν τα χειρόφρενα, ότι οι εφοριακοί έκαναν λευκή απεργία ή ότι οι φαρμακοποιοί, οι δικηγόροι, οι πανεπιστημιακοί ή όποιοι άλλοι μπλοκάρισαν τις μεταρρυθμίσεις για να μη χάσουν τα καλώς ή κακώς εννοούμενα προνόμιά τους. Κάθε επάγγελμα βλέπετε έχει τις απαιτήσεις του. Και η πολιτική σε περιόδους κρίσης είναι ένα επικίνδυνο επάγγελμα που απαιτεί μεγάλες αντοχές και μαζί τόλμη, αποφασιστικότητα, διάθεση για ρήξεις και φυσικά ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό σχέδιο. Αν νόμιζαν ότι έγιναν υπουργοί για να κυκλοφορούν με τις λιμουζίνες και να τους ραίνουν οι πολίτες με ροδοπέταλα, τότε είναι προφανές ότι βρίσκονται στη λάθος θέση τη λάθος στιγμή.

Οταν ανέλαβε ο κ. Βενιζέλος πολλοί πιστέψαμε ότι θα έβαζε πίσω από τις μεταρρυθμίσεις το απαραίτητο πολιτικό βάρος που τους έλειπε για να γίνουν πράξεις. Τελικώς επεχείρησε με την παλιά και δοκιμασμένη ελληνική μέθοδο- τα λόγια δηλαδή- να ξεφύγει. Η ζημιά που υποστήκαμε είναι ανυπολόγιστη. Χάσαμε την όποια αξιοπιστία μάς είχε απομείνει και καταφέραμε ακόμη και όσους μας υποστήριζαν να τους βάλουμε απέναντι.

Δεν έχουμε ακόμη καταλάβει ότι κανείς στην Ευρώπη δεν θεωρεί υποχρέωσή του να μας χρηματοδοτεί τα ελλείμματα και ότι σε αντίθεση με όσα εγχώριοι αναλυτές διαδίδουν- ή μάλλον διέδιδαν, τώρα πια μάλλον σιωπούν- είναι πολύ κοντά στο σημείο να πουν «ας ρίξουμε την Ελλάδα στη θάλασσα για να σωθούν οι άλλοι».

Το μόνο θετικό της κίνησης Βενιζέλου είναι ότι γύρισε μπούμερανγκ. Φτάσαμε στο χείλος της αβύσσου και φαίνεται ότι κάποιοι υπουργοί τρόμαξαν καθώς συνειδητοποίησαν επιτέλους το μέγεθος των ευθυνών τους. Μεταξύ μας; Πολύ καλά έκαναν που τρόμαξαν. Γιατί αν αποτύχουν δεν θα τους ξεπλένει τίποτε! kapsis@dolnet.gr
ΤΟ ΒΗΜΑ