Παναγιώτης Αποστόλου
Η Μέση Ανατολή είναι γεωγραφικός όρος που αναφέρεται σε περιοχές της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής. Τα όρια της Μέσης Ανατολής δεν είναι αυστηρώς καθορισμένα, διαφέρουν ανά ιστορική περίοδο και ποικίλουν ανάλογα την εθνολογική, πολιτισμική, ή γεωπολιτική σκοπιά. Κατά κανόνα όμως περικλείουν την αραβική χερσόνησο και χώρες γύρω από την Ερυθρά Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο.
Πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί αποκαλούσαν “Εγγύς Ανατολή” (Near East) τον χώρο που περιελάμβανε πρώην κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σε αντίθεση με τον όρο “Άπω Ανατολή” (Far East) που ήταν συνεπέστερος και περιελάμβανε την Κίνα, την Ινδονησία και την Ιαπωνία.
Κατά τη διάρκεια όμως των στρατιωτικών επιχειρήσεων, με την εγκατάσταση του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής στην Αίγυπτο, ο όρος Μέση Ανατολή (Middle East) ενώ χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τη Συρία και το Ιράκ, άρχισε να επεκτείνεται σ' όλα τα εδάφη όπου εκτείνονταν βαθμιαία και η δράση των βρετανικών δυνάμεων, συμπεριλαμβάνοντας έτσι τελικά από μεν την Ευρώπη τη Δωδεκάνησο, τις χώρες, πρώην κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Γαλλίας, (Λίβανο, Παλαιστίνη), χώρες της Αφρικής, όπως Σουδάν, Σομαλία μέχρι και τη Λιβύη. Σήμερα στον όρο αυτό θεωρείται ότι ανήκουν οι χώρες:
Συρία, Λίβανος, Κύπρος, Ιορδανία, Παλαιστινιακά Εδάφη, Ισραήλ, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Υεμένη, Κατάρ, Ομάν, ΗΑΕ, Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Ιράκ, Ιράν, Αρμενία και Τουρκία (πληροφορίες από την ηλεκτρονική Βικιπαίδεια).
Χάντρες στο κομπολόι Ερντογάν η Ρωσία και οι ΗΠΑ…
Από τα μέσα του περασμένου αιώνα, αλλά και κατά τα πρώτα 20 χρόνια του τρέχοντος αιώνα, η Μέση Ανατολή σπαράσσεται από πολέμους, που όταν σε κάποιο από τα κράτη του θεωρητικά κλείνει ο πόλεμος αφήνοντας συντρίμμια και δυστυχία, σε κάποιο άλλο κράτος της Μέσης Ανατολής ανοίγει ένας νέος πόλεμος.
Υπαίτιοι αυτών των πολέμων οι δυο υπερδυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας, που για χάρη των άφθονων πετρελαιοπηγών και τις οποίες θέλουν να ελέγχουν, δεν αφήνουν πολλά από τα κράτη της Μέσης Ανατολής σε ησυχία, προκαλώντας τον όλεθρο.
Οι φιλορωσικές κυβερνήσεις ανατρέπονται από φιλοαμερικανικές και τανάπαλιν. Με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο χωρών της Μέσης Ανατολής. Πιο πρόσφατα τα παραδείγματα της Συρίας και της Λιβύης.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια σε κυρίαρχο παίχτη στη Μέση Ανατολή αναγορεύτηκε και η Τουρκία. Αφού πολλά από τα εδάφη της Μέσης Ανατολής τα θεωρεί κτήσεις της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας της και την οποία προσπαθεί να αναβιώσει στις ημέρες μας ο “αιώνιος” ηγέτης της Ρ. Τ. Ερντογάν.
Παίζοντας έξυπνα όσο και επικίνδυνα παιχνίδια για την παγκόσμια ανθρωπότητα, ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Ένα παιχνίδι που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις, εγκυμονώντας απίστευτους κινδύνους για την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.
Το “έξυπνο”, επικίνδυνο, αλλά και βρώμικο αυτό παιχνίδι κυριαρχίας στη Μέση Ανατολή του Τούρκου Σουλτάνου, δυστυχώς το υποστηρίζουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία. Οι οποίοι “χαϊδεύουν” την όποια εγκληματική ενέργεια του Ρ. Τ. Ερντογάν εναντίον τους.
Θυμηθείτε την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού στις 24 Νοεμβρίου 2015 από την Τουρκία, επιχειρηματολογώντας η Τουρκία πως αυτό βρισκόταν σε δικό της έδαφος και το οποίο συμμετείχε σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία. Αυτό το τεράστιο διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας πολύ γρήγορα εξαϋλώθηκε!
Θυμηθείτε τη δολοφονία εν ψυχρώ στις 20 Δεκεμβρίου 2016 του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα, Αντρέι Καρλόφ και την οποία ο Ρώσος ηγέτης Βλαδιμίρ Πούτιν την χαρακτήριζε ως ακραία πρόκληση από την πλευρά της Τουρκίας και διαμήνυε πως θα δημιουργούσε διατάραξη των διπλωματικών σχέσεων της Ρωσίας με την Τουρκία.
Αλήθεια τι απέγινε η διερεύνηση της υποθέσεως από την ρωσική επιτροπή ερευνών; Είχαμε αποτέλεσμα αυτής της δολοφονικής ενέργειας;
Παραπάνω σας θύμισα δυο τρανταχτά παραδείγματα τουρκικής προκλητικότητας προς τη Ρωσία, που δεν ήταν ικανά όμως να βάλουν τη Ρωσία απέναντι της Τουρκίας. Απεναντίας, οι σχέσεις τους στην πορεία μετετράπησαν σε απόλυτα φιλικές. Έχουν γίνει φίλοι, σύμμαχοι και στάζει μέλι ο Βλαδιμίρ Πούτιν όταν μιλάει για τον Ρ. Τ. Ερντογάν.
Με αποκορύφωμα της “αγαπησιάρικης” αυτής σχέσης τους, να είναι η πώληση από τη Ρωσία στην Τουρκία του συστήματος αεράμυνας S-400, και η οποία πώληση έχει προκαλέσει την αντίδραση των ΗΠΑ! Μια αντίδραση που ακόμη αναμένεται παρά τις πολλές και συνεχείς απειλές για πιθανές κυρώσεις της Αμερικής προς την Τουρκία.
Η οποία αψήφησε και συνεχίζει να αψηφά τις όποιες αμερικανικές προειδοποιήσεις. Αμερικανικές “βολές” στο νερό, παρ΄ ότι βλέπουν οι ΗΠΑ πως η Τουρκία δεν κάνει πίσω. Η Τουρκία, μια χώρα του ΝΑΤΟ! Της Συμμαχίας που είναι στρατιωτικά απέναντι από τη Ρωσία! Έτσι, παρ΄ ότι ο Ρ. Τ. Ερντογάν “ξευτιλίζει” καθημερινά Τραμπ και Πούτιν, εκείνοι όχι μόνο τον “λατρεύουν” αλλά του έχουν αναθέσει και τον κυρίαρχο ρόλο στη Μέση Ανατολή.
Ο Ρώσος φόρεσε φερετζέ…
Ανέχονται και σιωπηρά αναγνωρίζουν (ΗΠΑ και Ρωσία) την παράνομη και αντιβαίνουσα στο διεθνές δίκαιο Συμφωνία Τουρκίας – Κυβέρνησης της Τρίπολης και η οποία δυναμιτίζει το κλίμα στην ΝΑ Μεσόγειο.
Και αντί ουσιαστικών αμερικανικών και ρωσικών πρωτοβουλιών κατά αυτής της εχθρικής προς εμάς ενέργειας του Ερντογάν, αλλά και της αυθαίρετης αποστολής στρατευμάτων στη Λιβύη στο πλευρό της κυβερνήσεως της Τριπόλεως υπό τον Φάγεζ αλ Σάρατζ, αυτοί διακηρύσσουν την αγάπη τους προς το πρόσωπο του Τούρκου Σουλτάνου.
Και να φανταστούμε, πως η Ρωσία από αρχής του εμφυλίου πολέμου στη Λιβύη στηρίζει τον φιλέλληνα Στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, τον αντίπαλο του Φάγεζ αλ Σάρατζ. Να φανταστούμε, πως ο Ερντογάν έχει κατηγορήσει πρόσφατα δημόσια τη Μόσχα για την παρουσία στη Λιβύη ιδιωτικής εταιρείας ασφαλείας στο πλευρό του Χαλίφα Χάφταρ.
Εν τούτοις όλα αυτά τα καμώματα του Ερντογάν στη Λιβύη, τα κάνει γαργάρα ο Βλαδιμίρ Πούτιν, όπως και στο ζήτημα της Συρίας. Αφού θα ενθυμείστε ότι είχε συναντηθεί με τον Σουλτάνο Ρ. Τ. Ερντογάν (ο Β. Πούτιν) στις 22 Οκτωβρίου 2019 στο Σότσι για το ζήτημα της Συρίας, μια συνάντηση που κράτησε άνω των πέντε ωρών, και ενώ ο Πούτιν δήλωνε πως “η κατάσταση στην περιοχή είναι τεταμένη και αυτό το αντιλαμβανόμαστε όλοι”, στο τέλος κερδισμένη βγήκε η Τουρκία, η οποία έβαλε φραγή και στη δημιουργία κουρδικού κράτους!
Εν μέσω λοιπόν της κλιμακούμενης έντασης στη Λιβύη, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαδιμίρ Πούτιν μετέβη στην Άγκυρα για να συναντήσει τον Τούρκο ομόλογό του (8/1/2020).
Μετά τη δίωρη συνάντηση των δυο ηγετών δεν πραγματοποιήθηκε συνέντευξη Τύπου, αν αυτό λέγει κάτι. Η μη συνέντευξη Τύπου δεν εμπόδισε Πούτιν και Ερντογάν να εγκαινιάσουν τον αγωγό φυσικού αερίου Turkish Stream, ο οποίος θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Τουρκία και τη νότια Ευρώπη και να χαρακτηρίσουν το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας ως υπόδειγμα συνεργασίας των δυο χωρών. Ο δε Ρ. Τ. Ερντογάν δεν παρέλειψε να πετάξει κατάμουτρα στον Β. Πούτιν, πως κανένα πρότζεκτ στην ΝΑ Μεσόγειο δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας!
Διχοτομούν ΗΠΑ και Ρωσία τη Λιβύη…
Αλλά το πιο εξωφρενικό που βγήκε από αυτή τη συνάντηση, είναι το γεγονός πως Πούτιν και Ερντογάν αποφάσισαν να ζητήσουν από τις εμπλεκόμενες πλευρές του εμφυλίου στη Λιβύη, να κηρύξουν εκεχειρία από τα μεσάνυχτα της 12ης Ιανουαρίου 2020. Δηλαδή ο Βλαδιμίρ Πούτιν, που στηρίζει τον Στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, ζητεί να σταματήσει η προέλαση των στρατευμάτων του Στρατάρχη προς την Τρίπολη, λίγες ημέρες πριν την καταλάβει και αποκαθηλώσει το Καθεστώς του ανθέλληνα και φιλότουρκου Φάγεζ αλ Σάρατζ.
Αυτό το γεγονός μυρίζει από μακριά, πως Ρωσία και ΗΠΑ αποφάσισαν τη διχοτόμηση της Λιβύης για να επωφεληθούν τον πετρελαϊκό της πλούτο και βεβαίως με συνέταιρο την Τουρκία. Κάτι που τουλάχιστον επιδιώκουν οι ΗΠΑ – προς το παρών - και για το Αιγαίο μας!
Σύντομα θα φανούν τα αποτελέσματα της συνάντησης Τραμπ – Μητσοτάκη…
Μια ημέρα πριν από τη συνάντηση Πούτιν – Ερντογάν, πραγματοποιήθηκε (7/1/2020) στις ΗΠΑ η συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.
Εξ όσων φάνηκαν, ήταν άνθρακες ο θησαυρός για την ελληνική πλευρά! Λόγια, λόγια, λόγια από τον Αμερικανό Πρόεδρο. Καμιά μα καμιά ουσιαστική υπόσχεση…
Ωστόσο, επειδή τέτοιων υψηλών συναντήσεων τα αποτελέσματα φαίνονται μακροπρόθεσμα και όχι άμεσα, έχουμε την υπομονή να περιμένουμε, παρ΄ ότι είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι…
Μια ανησυχία που πηγάζει κι από το πρόσφατο παρελθόν. Της συνάντησης του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ με τον προηγούμενο Έλληνα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στις 13 Οκτωβρίου 2017. Όταν και στη συνέχεια φάνηκαν τα αποτελέσματα αυτής της συνάντησης!
Που δυο μήνες μετά (Δεκέμβριο 2017), ο Τούρκος Σουλτάνος Ρ. Τ. Ερντογάν “περιόδευσε” ως ηγεμόνας με τις ευλογίες του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά την Θράκη μας και μιλώντας στα μουσουλμανικά πλήθη της μειονότητας, τους είπε, πως πάντοτε τους νοιάζεται η “μητέρα πατρίδα”, αποκαλώντας τους Τούρκους!
Που λίγους μήνες μετά το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (Κώστας Γαβρόγλου) προχώρησε στην καρατόμηση των νόμιμων Μουφτήδων της Κομοτηνής και της Ξάνθης, τοποθετώντας Τοποτηρητές Μουφτήδες, που ήταν και η πάγια επιθυμία του Τούρκου Σουλτάνου Ρ. Τ. Ερντογάν!
Που στον ίδιο χρόνο (2018) συνομολογήθηκε με τα Σκόπια η μετονομασία τους σε “Βόρεια Μακεδονία”! Με ταυτόχρονη παραχώρηση και της εθνότητας και της γλώσσας!
*Ο Παναγιώτης Αποστόλου είναι πολιτικός αναλυτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου