ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

Για τις επερχόμενες εκλογές δεν χρειάζεται να γράψουμε κάτι. Οι τακτικοί αναγνώστες  του Θεόδοτου έχουν την γνώση και την ωριμότητα, για να κάνουν αυτό που θεωρούν πιο σωστό...

 
                             
Γράφει ο  Ελευθέριος Αναστασιάδης

 

Στην Ελλάδα, ήδη από το 1999, γίνεται προσπάθεια για την ανάπτυξη ενός νέου πολιτικού ρεύματος, τα χαρακτηριστικά του οποίου δεν έχουν αναλυθεί και επισημανθεί όσο θα έπρεπε. Η πρώτη του εμφάνιση,  υπό μορφή κόμματος, έγινε όπως προαναφέραμε το 1999, με την ίδρυση του κόμματος των «φιλελευθέρων» και αργότερα,  το 2009, την «Δράση», πάντα από τον Στέφανο Μάνο. Ανάμεσα στα ιδρυτικά στελέχη του κόμματος «Δράση» ήταν ο ιστορικός Θάνος Βερέμης, ο Γ.Μπουτάρης, ο Ν. Δήμου και άλλοι παρόμοιας ιδιοσυστασίας. Σήμερα εμφανίζεται και μία παραλλαγή αυτού του ρεύματος, αναφέρομαι στο κόμμα με την ονομασία «Ποτάμι». Μάλιστα ο Σ. Μάνος δήλωσε δημοσίως ότι το «Ποτάμι» έχει τις ίδιες θέσεις που έχει και η «Δράση» Βέβαια, παραπόταμοι αυτού του ιδεολογικού ρεύματος υπάρχουν μέσα στην Νέα  Δημοκρατία αλλά και στο Πασοκ (ή Ελιά).

Κρίναμε σκόπιμο να αναφερθούμε σε αυτό το ιδεολογικό –πολιτικό ρεύμα, διότι ακολουθώντας δαιδαλώδεις διαδρομές και ενδυόμενο με αμφιέσεις διαφόρων τύπων, μασκαρεύει την αληθινή του φύση. Πρέπει λοιπόν να  έχουμε μία σαφή εικόνα της πολιτικής του φιλοσοφίας,  η οποία  μπορεί να συνοψιστεί ως ακολούθως: Συνδυάζει έναν ακραίο οικονομικό φιλελευθερισμό με όλα τα πιο αρνητικά στοιχεία της Νέας Αριστεράς (New Left): την πλήρη εκκοσμίκευση του κράτους, την απομόνωση της εκκλησίας, την θεσμική αποδοχή  μειονοτήτων  τύπου γκέι κλπ, μία διεθνιστική αντίληψη του κόσμου, και γενικά παρουσιάζει  μία έντονη αποδομητική και αντι-παραδοσιακή τάση. Εξάλλου, ο ίδιος  ο Στ. Θεοδωράκης δήλωσε ότι : «Το Ποτάμι κλέβει ιδέες από την Αριστερά και από την φιλελεύθερη παράταξη». Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο τους αποκαλώ «Radical φιλελεύθερους». Κατά κάποιο τρόπο, θυμίζουν την Αγγλική καθεστωτική τάξη: καπιταλιστική,φιλελεύθερη, 'πολιτικά ορθή', και άθρησκη (ή …μασονική).

 

Αυτή η Αγγλική ''απόχρωση'' δεν είναι βέβαια παράξενη, μια που στην Αγγλία άρχισε να αναπτύσσεται αυτό το ρεύμα από την εποχή του Τζων Λοκ.

Όσον αφορά την έκφραση αυτής  της ιδεολογίας  διαμέσου ενός αυτόνομου κόμματος, θα έλεγα ότι  μάλλον  δεν θα μπορούσε ποτέ να λάβει υψηλά εκλογικά ποσοστά, γιατί δεν ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση του Έλληνα πολίτη. Όμως, έχει την δυνατότητα να ασκήσει επιρροή ταυτόχρονα  τόσο προς την  φιλελεύθερη Δεξιά  όσο και προς την Νέα Αριστερά.

Με άλλα λόγια, η επικινδυνότητα αυτού του ρεύματος κρύβεται στο στρατηγικό του καμουφλάρισμα, με την δημιουργία ''τάσεων'' μέσα στους χώρους των μεγάλων πολιτικών σχηματισμών. Βέβαια μετά τις εκλογές, ποιοι θα είναι οι μεγάλοι πολιτικοί σχηματισμοί και αν θα υπάρξουν τέτοιοι,  είναι ένα ζητούμενο. Όταν ένας λαός βρίσκεται  σε βαθιά οικονομική, πνευματική και ψυχολογική κρίση, οι  νηφάλιες  και φιλοσοφημένες  πολιτικές επιλογές  πάνε περίπατο, και το απίθανο γίνεται πιθανό. (Για παράδειγμα, σε μία χώρα με τόσο μεγάλο μεταναστευτικό πρόβλημα, τα ποσοστά που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ  αρκούν  να  τα εξηγήσουν  τέσσερις  λέξεις: οικονομική απόγνωση - αποδόμηση ταυτότητας.)

Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να έχουμε υπόψιν μας την ύπαρξη  του προαναφερθέντος ρεύματος,  όπως και την  γνώση της πραγματικής του φύσης,  γιατί μελλοντικά δεν αποκλείεται να το βρούμε εμπρός  μας.

Θεόδοτος