Την ζωή των ανθρώπων στον "κομμουνιστικό παράδεισο" της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, θυμίζει μια 73χρονη γυναίκα, που δεν μπορεί να ξεχάσει τα οκτώ μαύρα χρόνια που πέρασε στις φυλακές σαν πολιτικός κρατούμενος, όπου υπέστη βιασμούς και βασανιστήρια.
Η Erika Riemann ήταν 14 χρονών όταν φυλακίστηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς. Το «έγκλημά» της ήταν ότι είχε ζωγραφίσει με το κραγιόν της μητέρας της ένα κόκκινο τόξο πάνω από το μουστάκι του Στάλιν, το πορτρέτο του οποίου κρεμόταν στο σχολείο της.
Έζησε σε τρεις διαφορετικές φυλακές της Ανατολικής Γερμανίας, η μία εκ των οποίων ήταν πρώην ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μέσα στις φυλακές υπέστη επανειλημμένα βιασμούς, ξυλοδαρμούς και υπέφερε από πείνα. Τελικά την υπέβαλαν σε εικονική μαζική εξόντωση σε θάλαμο αερίων.
Όταν έγινε 22 ετών, η Erika αφέθηκε ελεύθερη, ήταν όμως, σωματικά και ψυχικά ένα ράκος. Η μητέρα της είχε προσπαθήσει απεγνωσμένα να πάρει πληροφορίες σχετικά με την κόρη της, αλλά έπρεπε να περιμένει επτά χρόνια για να ανακαλύψει τη μοίρα της.
Μετά από την απελευθέρωσή της, η Έρικα ένιωθε τόσο ντροπιασμένη από την εμπειρία της που για χρόνια δεν έλεγε σε κανένα για τη φυλάκισή της. «Αισθανόμουν τόσο μεγάλη ντροπή από τις εμπειρίες μου που ποτέ δεν τις συζήτησα, ούτε καν με τα παιδιά μου», λέει η κ. Riemann στην εφημερίδα Telegraph. "Βρήκα το θάρρος να γράψω γι’ αυτές τις εμπειρίες αφότου ο σύζυγός μου πέθανε πέρυσι. Ήταν για μένα μια πνευματική απελευθέρωση."
Το βιβλίο με τον τίτλο «Το Τόξο στο Μουστάκι του Στάλιν»(‘The Bow on Stalin's Moustache’) έφτασε την τέταρτη θέση στη λίστα των μπεστ σέλερ στη Γερμανία και ξεσκεπάζει την τάση να παρουσιάζεται σήμερα η Ανατολική Γερμανία ως μια «ευτυχισμένη κοινωνία».
Η νοσταλγία για την πρώην Ανατολική, που είναι γνωστή ωςOstalgie, έχει επισημανθεί σε δημοφιλείς ταινίες όπως το ‘Goodbye Lenin’ και εξυμνείται σε αρκετές ανομοιογενείς σε μεγάλο βαθμό άκριτες τηλεοπτικές εκπομπές. Η κ. Riemann εμφανίστηκε σε μια τέτοια εκπομπή, το ‘The East Germany Show’ και βρέθηκε αντιμέτωπη με την Katarina Witt, την πρώην πρωταθλήτρια του πατινάζ της Ανατολικής Γερμανίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η εξιστόρηση της φοβερής ταλαιπωρίας άφησε τους παρουσιαστές του chat-show να αισθάνονται σοβαρά αμήχανοι, ερχόμενοι σε σύγκρουση με την δομή της εκπομπής που στηρίζεται σε μια συναισθηματική αναδρομή στις «παλιές καλές ημέρες» της Ανατολικής Γερμανίας. Μετά την εμφάνισή της, οι θεατές που αγόρασαν το βιβλίο το βοήθησαν να βρεθεί στις λίστες των μπεστ σέλερ.
Στο βιβλίο, η κ. Riemann περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο, ως έφηβη στην πόλη Κάσελ της Ανατολικής Γερμανίας, σάστισε όταν είδε ένα πορτρέτο του Στάλιν να κρέμεται στο σχολείο της, στο ίδιο ακριβώς σημείο που κρεμόταν μέχρι πριν λίγους μήνες το πορτρέτο του Χίτλερ.
Θυμάται κοιτώντας το πορτρέτο να προφέρει τις λέξεις, «Είσαι λίγο λυπημένος» και αθώα να ζωγραφίζει ένα τόξο στο μουστάκι του Στάλιν. Κάποιος, άγνωστο ποιος, την «κάρφωσε».
Μέσα σε λίγες εβδομάδες, δύο πράκτορες της ασφάλειας την συνέλαβαν και την κατηγόρησαν ότι ήταν μέλος του ναζιστικού κινήματος αντίστασης Werewolf (Λυκάνθρωποι). Την χτύπησαν επανειλημμένα και την ανέκρινε ένας σοβιετικός στρατιωτικός που έσβησε την πίπα του στο μέτωπό της. Τελικά την ανάγκασαν να υπογράψει ότι ομολογεί.
Όταν η 14χρονη ζήτησε να κάνει ένα μπάνιο, στρατιώτες οπλισμένοι με πολυβόλα την πήγαν σε μια αυλή, την έγδυσαν και με τη μάνικα της πυροσβεστικής έριξαν πάνω της ένα χείμαρρο από παγωμένο νερό. Οι στρατιώτες την κοιτούσαν και γελούσαν.
Αργότερα διατάχθηκε να πάει σε ένα σοβιετικό στρατιωτικό νοσοκομείο, με το πρόσχημα της θεραπείας για τη δυσκοιλιότητα. Εκεί την έδεσαν σε ένα ιατρικό τραπέζι και την βίασαν ομαδικά μεθυσμένοι στρατιώτες. Στη συνέχεια την πήγαν στην φυλακή Torgau, όπου την κλείδωσαν σε ένα ασφυκτικά στενό κελί που σου επέτρεπε να είσαι μόνο όρθιος, χωρίς τροφή, νερό ή πρόσβαση σε μια τουαλέτα για δύο ημέρες επειδή αρνήθηκε να κάνει σεξ με έναν στρατιώτη.
Η δοκιμασία της κας Riemann συνεχίστηκε κατά τα επόμενα επτά χρόνια πρώτα στη φυλακή Bautzen, κοντά στη Δρέσδη, όπου οι τρόφιμοι ήταν κλειδωμένα σε κλουβιά μέσα στα κελιά και αναγκάζονταν να μοιράζονται ένα μόνο στενό κρεβάτι με έναν άλλο κρατούμενο, και στη συνέχεια στο Sachsenhausen, ένα πρώην ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο βόρειο Βερολίνο. Μόλις έφτασε με άλλους κρατούμενους στη φυλακή άκουσε: "Θα υποφέρετε τα ίδια με αυτά που υπέφεραν οι Εβραίοι από τους δικούς σας."
Έβγαλαν τα ρούχα από τις γυναίκες κρατούμενες και τις οδήγησαν σε ένα πρώην θάλαμο αερίων και τους είπαν ότι θα τις εξολόθρευαν. "Μας έσπρωξαν σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα, που ήταν καλυμμένο παντού με πλακάκια", γράφει η κ. Riemann.
"Όλες οι γυναίκες έκλαιγαν και ο πανικός έδιωχνε όλον τον αέρα μέσα στο χώρο. Οι γυναίκες προσεύχονταν και φώναζαν τις μητέρες τους ή τα παιδιά τους." Αποδείχτηκε ότι ήταν μια φάρσα. Ζεστό νερό, και όχι αέριο, εκτοξεύτηκε από τους αγωγούς στην οροφή.
Η Erika Riemann αφέθηκε ελεύθερη τον Ιανουάριο του 1954 ως μέρος της γενικής αμνηστίας για τους πολιτικούς κρατούμενους. Κατέφυγε στην Δυτική Γερμανία για να βρεθεί με τη μητέρα της. Η Erika παντρεύτηκε δύο φορές και έχει τρία παιδιά.
«Μου πήρε σχεδόν 50 χρόνια να συμβιβαστώ με το παρελθόν μου», λέει η κ. Riemann. "Νομίζω ότι είναι σημαντικό για τους νέους Γερμανούς να γνωρίζουν πως ήταν η ζωή στην Ανατολή. Οι έφηβοι σήμερα ήταν τότε μικρά παιδιά, όταν το Τείχος του Βερολίνου έπεσε. Έχουν ελάχιστη ή καμία ιδέα για το τι έγινε."
! Δείτε το ντοκιμαντέρ του BBC (2009) που μετέδωσε ο ΣΚΑΙ «Κομμουνιστικός Παράδεισος - Ανατολική Γερμανία», όπου στην αρχή του βίντεο, η Riemann αφηγείται την ιστορία της. (Δείχνει και την κορυφαία αθλήτρια που με τα αναβολικά από Χαΐντι έγινε... Αντρέας! - Κάποια πλάνα του ντοκιμαντέρ ίσως ενοχλήσουν κάποιους αναγνώστες).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου