Του Σάββα Καλεντερίδη.
Στη Συρία παίζεται ένα δράμα το οποίο ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011, τότε που άνθισαν τα άνθη της «Αραβικής Άνοιξης», και δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Στη διάρκεια αυτών των έξι χρόνων έχουν χάσει τη ζωή τους περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι, ενώ περίπου 15 εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας και σε διάφορες χώρες στο εξωτερικό.
Όσον αφορά τις υλικές απώλειες, έχουν καταστραφεί οι κρατικές και βιομηχανικές υποδομές της χώρας, η παραγωγή έχει σχεδόν μηδενιστεί σε πολλές περιοχές, και η οικονομία στέκεται στα πόδια της κυριολεκτικά από χρηματικές ενισχύσεις που έρχονται από το εξωτερικό – κυρίως από τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα.
Όσο για την κατάσταση στη χώρα, στο έδαφος της Συρίας δρουν στην κυριολεξία δεκάδες χιλιάδες ξένοι εγκληματίες, συνήθως υπό το κάλυμμα του «μαχητή του Ισλάμ» και τμήματα ξένων στρατών – της Ρωσίας, του Ιράν, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Τουρκίας κ.ά.
Επίσης, σε μια εκτεταμένη περιοχή, βόρεια και ανατολικά του ρου του Ευφράτη, δρα και ένας στρατός περίπου 60.000 ανδρών και γυναικών υπό το όνομα Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας, που έχει ραχοκοκαλιά τους Κούρδους των Δυνάμεων Προστασίας του Λαού (YPG) και κατέχει περιοχή που αντιστοιχεί περίπου στο 25% του εδάφους της χώρας.
Χονδρικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ένα τέταρτο της επικράτειας της Συρίας το ελέγχει ο στρατός της Συρίας, συνεπικουρούμενος από τη Ρωσία και το Ιράν, το ένα τέταρτο οι Κούρδοι συνεπικουρούμενοι από τις ΗΠΑ, αλλά και από τη Ρωσία και τη Συρία, το ένα τέταρτο το ΙΚ και το υπόλοιπο ο λεγόμενος Ελεύθερος Συριακός Στρατός, μαζί με ομάδες σκληρών τρομοκρατών – παρακλάδια της Αλ Κάιντα που υποστηρίζονται από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και άλλες αραβικές χώρες και παράγοντες.
Η κατάσταση αυτή έχει δυναμική αλλαγής, με το ΙΚ να υποχωρεί από εδάφη που κατέχει να αποσύρεται στην αλ Καΐμ, στην έρημο του Ιράκ.
Τα εδάφη που πιθανόν θα χάσει το ΙΚ, εκείνα που είναι βόρεια και ανατολικά του ρου του Ευφράτη, θα τα ελέγξουν οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας και θα είναι υπό την επιρροή των ΗΠΑ. Σημειωτέον, στις περιοχές αυτές υπάρχουν και τα σημαντικότερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Συρίας, που δεν είναι και λίγα.
Τα υπόλοιπα εδάφη θα είναι υπό τον έλεγχο της Συρίας, ενώ σε ορισμένες από τις περιοχές που ελέγχει σήμερα η αντιπολίτευση και οι ισλαμιστές τρομοκράτες, είναι πιθανόν να αναγνωριστεί ένα ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης στους μετριοπαθείς σουνίτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού.
Μέχρι προχθές, ερωτηματικό ήταν η τύχη της επαρχίας Ιντλίμπ, που συνορεύει με τον νομό Αντιόχειας, της Τουρκίας, την οποία κατέχουν ακραία ισλαμιστικά στοιχεία και τρομοκράτες, που βρίσκονται μάλιστα σε απόσταση βολής από την βάση Χμεϊμίν, που διατηρούν οι Ρώσοι κοντά στη Λατάκια.
Οι επόμενοι στόχοι του Άσαντ και των Ρώσων ήταν η απελευθέρωση της επαρχίας Ιντλίμπ και η απόκτηση πρόσβασης στην πετρελαιοφόρο περιοχή της Ντερ εζ Ζορ, στην οποία κρατούν ένα πανταχόθεν αποκλεισμένο θύλακα οι Σύροι, με νύχια και με δόντια.
Αν λοιπόν αρχίσουμε να προσεγγίζουμε την υπόθεση του βομβαρδισμού της αεροπορικής βάσης Σαϊράτ με πυραύλους των ΗΠΑ, και αν αναζητήσουμε τα κίνητρα, όπως γίνεται σε κάθε έγκλημα, θα δούμε ότι ο στόχος, πέραν του ότι ο Τραμπ ήθελε να αποτινάξει από πάνω του το στίγμα της «ειδικής σχέσης» με τον Πούτιν και τη Ρωσία, ήταν ο εξής:
Αποτροπή απελευθέρωσης της επαρχίας Ιντλίμπ από Συρία-Ρωσία και αποτροπή διεξαγωγής επιχείρησης για διάσπαση του αποκλεισμού και έλεγχος της περιοχής Ντερ εζ Ζορ.
Αυτά σε επιχειρησιακό επίπεδο. Σε πολιτικό, οι ΗΠΑ έδειξαν ποιος κάνει «κουμάντο» στην περιοχή, ταρακούνησαν τον Άσαντ, που ένιωθε πολύ ισχυροποιημένος εσχάτως, έδωσαν ένα ισχυρό μήνυμα στο Ιράν, η παρουσία του οποίου στην περιοχή ενοχλεί, και συνάμα αποτελεί και στρατηγικού χαρακτήρα απειλή για το Ισραήλ.
pontos-news.gr
makeleio.gr
Στη Συρία παίζεται ένα δράμα το οποίο ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011, τότε που άνθισαν τα άνθη της «Αραβικής Άνοιξης», και δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Στη διάρκεια αυτών των έξι χρόνων έχουν χάσει τη ζωή τους περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι, ενώ περίπου 15 εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας και σε διάφορες χώρες στο εξωτερικό.
Όσον αφορά τις υλικές απώλειες, έχουν καταστραφεί οι κρατικές και βιομηχανικές υποδομές της χώρας, η παραγωγή έχει σχεδόν μηδενιστεί σε πολλές περιοχές, και η οικονομία στέκεται στα πόδια της κυριολεκτικά από χρηματικές ενισχύσεις που έρχονται από το εξωτερικό – κυρίως από τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα.
Όσο για την κατάσταση στη χώρα, στο έδαφος της Συρίας δρουν στην κυριολεξία δεκάδες χιλιάδες ξένοι εγκληματίες, συνήθως υπό το κάλυμμα του «μαχητή του Ισλάμ» και τμήματα ξένων στρατών – της Ρωσίας, του Ιράν, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Τουρκίας κ.ά.
Επίσης, σε μια εκτεταμένη περιοχή, βόρεια και ανατολικά του ρου του Ευφράτη, δρα και ένας στρατός περίπου 60.000 ανδρών και γυναικών υπό το όνομα Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας, που έχει ραχοκοκαλιά τους Κούρδους των Δυνάμεων Προστασίας του Λαού (YPG) και κατέχει περιοχή που αντιστοιχεί περίπου στο 25% του εδάφους της χώρας.
Χονδρικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ένα τέταρτο της επικράτειας της Συρίας το ελέγχει ο στρατός της Συρίας, συνεπικουρούμενος από τη Ρωσία και το Ιράν, το ένα τέταρτο οι Κούρδοι συνεπικουρούμενοι από τις ΗΠΑ, αλλά και από τη Ρωσία και τη Συρία, το ένα τέταρτο το ΙΚ και το υπόλοιπο ο λεγόμενος Ελεύθερος Συριακός Στρατός, μαζί με ομάδες σκληρών τρομοκρατών – παρακλάδια της Αλ Κάιντα που υποστηρίζονται από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και άλλες αραβικές χώρες και παράγοντες.
Η κατάσταση αυτή έχει δυναμική αλλαγής, με το ΙΚ να υποχωρεί από εδάφη που κατέχει να αποσύρεται στην αλ Καΐμ, στην έρημο του Ιράκ.
Τα εδάφη που πιθανόν θα χάσει το ΙΚ, εκείνα που είναι βόρεια και ανατολικά του ρου του Ευφράτη, θα τα ελέγξουν οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας και θα είναι υπό την επιρροή των ΗΠΑ. Σημειωτέον, στις περιοχές αυτές υπάρχουν και τα σημαντικότερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Συρίας, που δεν είναι και λίγα.
Τα υπόλοιπα εδάφη θα είναι υπό τον έλεγχο της Συρίας, ενώ σε ορισμένες από τις περιοχές που ελέγχει σήμερα η αντιπολίτευση και οι ισλαμιστές τρομοκράτες, είναι πιθανόν να αναγνωριστεί ένα ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης στους μετριοπαθείς σουνίτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού.
Μέχρι προχθές, ερωτηματικό ήταν η τύχη της επαρχίας Ιντλίμπ, που συνορεύει με τον νομό Αντιόχειας, της Τουρκίας, την οποία κατέχουν ακραία ισλαμιστικά στοιχεία και τρομοκράτες, που βρίσκονται μάλιστα σε απόσταση βολής από την βάση Χμεϊμίν, που διατηρούν οι Ρώσοι κοντά στη Λατάκια.
Οι επόμενοι στόχοι του Άσαντ και των Ρώσων ήταν η απελευθέρωση της επαρχίας Ιντλίμπ και η απόκτηση πρόσβασης στην πετρελαιοφόρο περιοχή της Ντερ εζ Ζορ, στην οποία κρατούν ένα πανταχόθεν αποκλεισμένο θύλακα οι Σύροι, με νύχια και με δόντια.
Αν λοιπόν αρχίσουμε να προσεγγίζουμε την υπόθεση του βομβαρδισμού της αεροπορικής βάσης Σαϊράτ με πυραύλους των ΗΠΑ, και αν αναζητήσουμε τα κίνητρα, όπως γίνεται σε κάθε έγκλημα, θα δούμε ότι ο στόχος, πέραν του ότι ο Τραμπ ήθελε να αποτινάξει από πάνω του το στίγμα της «ειδικής σχέσης» με τον Πούτιν και τη Ρωσία, ήταν ο εξής:
Αποτροπή απελευθέρωσης της επαρχίας Ιντλίμπ από Συρία-Ρωσία και αποτροπή διεξαγωγής επιχείρησης για διάσπαση του αποκλεισμού και έλεγχος της περιοχής Ντερ εζ Ζορ.
Αυτά σε επιχειρησιακό επίπεδο. Σε πολιτικό, οι ΗΠΑ έδειξαν ποιος κάνει «κουμάντο» στην περιοχή, ταρακούνησαν τον Άσαντ, που ένιωθε πολύ ισχυροποιημένος εσχάτως, έδωσαν ένα ισχυρό μήνυμα στο Ιράν, η παρουσία του οποίου στην περιοχή ενοχλεί, και συνάμα αποτελεί και στρατηγικού χαρακτήρα απειλή για το Ισραήλ.
pontos-news.gr
makeleio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου