Το κείμενο των 58 για την Κεντροαριστερά και η έλευση του Nibiru

Η αλήθεια είναι ότι στο άκουσμα της είδησης για την ένωση των κεντροαριστερών δυνάμεων του τόπου με δυσκολία μπόρεσα να συγκρατήσω ένα δάκρυ. Το δάκρυ έγινε καζανάκι που στάζει όταν διαπίστωσα ότι ανάμεσα στους σωτήρες της Κεντροαριστεράς βρισκόταν ο αγαπημένος καθηγητής Αλιβιζάτος και χείμαρρος Ποδονίφτης όταν είδα και το όνομα του Πέτρου Μάρκαρη ανάμεσα σε αυτούς που υπέγραφαν.

Ο υδραυλικός που κάλεσα μου είπε ότι παρόμοια περιστατικά είχαν σημειωθεί αρκετά ανά την Ελλάδα. X-files περιστατικό εντελώς όμως! Συμπλήρωσε πιάνοντας την πένσα. Δεν του απάντησα. Ή Χίτης θα ήταν ή αγράμματος –οργανικά ή λειτουργικά. Δεν είχε καταλάβει άραγε ότι αυτήν την ιδιότυπη ακράτεια, αυτήν την πλημμύρα αισθημάτων, την είχε προκαλέσει το κείμενο των 58; Το προσκλητήριο δεν ήταν φανερό ότι απευθυνόταν εξίσου σε σώμα, μυαλό και ψυχή;

Η γλυκιά επίθεση θετικής ενέργειας – να ενωθεί επιτέλους η Κεντροαριστερά, ναι! – είχε παραλύσει κάθε αντίσταση μέσα μου, είχα να νιώσω έτσι από την προσχολική ηλικία όταν άφηνα ελεύθερος τα τσίσα μου στο κρεβάτι. Αυτό ήταν! Το κείμενο – χείμαρρος μας απάλλασσε από οποιεσδήποτε αναστολές και αγκυλώσεις, μας επέτρεπε να αντικρίσουμε επιτέλους κατά πρόσωπο το βαθύτερο είναι μας – ακόμη και εκείνοι οι χοντροί που λένε ότι δεν μπορούν να το δουν όταν βρίσκονται στην τουαλέτα.

Το κείμενο κατέβαζε το φερμουάρ της προσωπολατρείας και αποκάλυπτε το σχήμα της κεντροαριστεράς σε όλο του το μεγαλείο, από τα αριστερά προς τα δεξιά, από πάνω προς τα κάτω μέχρι να συμφιλιωθούσε με την αληθινή μας φύση, αυτή που σαν έμβολο παράγει το πολύτιμο υγρό της ζωής στη μεταπολιτευτική αγαπημένη μας πατρίδα.

Ξεπροβόδισα τον υδραυλικό χωρίς περιττές κουβέντες – με είχε ενοχλήσει η αν μη τι άλλο quasi φασιστική αυτή αδιαφορία του για τα κοσμογονικά τεκταινόμενα, ο δεξιόστροφος τρόπος που προσέγγιζε την πολιτική ζωή του τόπου και τα χαλασμένα φλοτέρ καθώς και η συνομωσιολογική του διάθεση. Αν μη τι άλλο σε μια εποχή που χρειαζόμαστε ανοιχτά μυαλά αυτός έμοιαζε παράταιρος. Καταραμένο καζανάκι! Σκέφτηκα. Ο μόνος λόγος που χρειάζεται να υπάρχουν δεξιοί υδραυλικοί!

Δεν θέλησα καν να μπω στη διαδικασία να εξετάσω το ενδεχόμενο να είναι ψηφόφορος της ΧΑ. Αλλά η σκέψη χιλιάδες ΧΑ υδραυλικοί να σαμποτάρουν τα φλοτέρ με χουντικά σταγονίδια με έκανε να αναρριγήσω. Για να ηρεμήσω, επέστρεψα άλλη μια φορά στο αγαπημένο κείμενο, στη Βίβλο του Σοσιαλισμού, για να δω ποιοι άλλοι υπέγραφαν. Τα ονόματα καθώς ξεχύνονταν το ένα μετά το άλλο χάιδευαν τις αισθήσεις και τα μάτια μου.

Προσωπικότητες στιβαρές, μεστές ουσίας και πνεύματος, είχαν συγκεντρωθεί σε αυτό το Woodstock των ελπίδων και μαζεύονταν σαν κούτσουρα το ένα δίπλα στο άλλο. Χαιρόμουν, επρόκειτο για ανθρώπους που δεν κοίταζαν το Δέντρο –τον εαυτό τους- αλλά το Δάσος –το ευρύτερο καλό, την ευημερία. Αρκεί να τους δίναμε μια ευκαιρία να ανθίσουν…

Χάρηκα όταν είδα ονόματα αγαπημένων καλλιτεχνών, όπως αυτά του Μπέζου, του Πορτοκάλογλου, του Γκορίτσα, της Σώτης Τριανταφύλλου. Τι τύχη, η ευθαλής πνευματική ζωή του τόπου να διανθίζεται με τέτοιου είδους ευωδιές. Χρέος μας να τα ποτίσουμε όλοι μας στηρίζοντας την πρωτοβουλία τους. Δεν συμβάλλω άραγε και εγώ, χαμογέλασα υπερήφανος, ποτίζοντας το ζεστό φρέσκο χώμα της εξοχής όποτε βρίσκομαι με το να κατεβάζω το φερμουάρ της Κεντροαριστερής μου διάθεσης και να αποκαλύπτω τον κεντροαριστερό που κρύβω μέσα μου;

Αλλά και πόσοι επιστήμονες! Θεέ μου – όλη αυτή η γνώση, η επιστημονική κατάρτιση – πόση γνώση ξόδεψες για να κρυφτείς, σκέφτηκα παραφράζοντας τον κορυφαίο μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, που είχε γράψει εκείνο το Θεέ μου πόσο μπλε ξόδεψες για να κρυφτείς. Όχι αγαπημένε Οδυσσέα στο συγεκριμένο σημείο έκανες λάθος! Το χρώμα δεν είναι το μπλε, αλλά το εκείνο της πνευματικής βαρύτητας των επιστημονικών αυτών ταγών που έκανε το μήλο να προσγειωθεί στο κεφάλι του Νεύτωνα και μια καινούρια έννοια Κεντροαριστεράς να αφιχθεί στο μεταπολιτευτικό μας λεξιλόγιο.

Ο έντονος κνησμός που νιώθω πάντα όταν συγκινούμαι με οδήγησε γι’ άλλη μια φορά στην τουαλέτα. Δάκρυα συγκίνησης ξανά ενώ είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω και το φλοτέρ. Επέστρεψα για να μετρήσω και πάλι το Γαλαξία αστέρων, την πλειάδα προσωπικοτήτων που σχημάτιζαν μια τρόπον τινά διαγαλαξιακή κεντροαριστερά.Ένα παιδί μετράει τα άστρα. Και το ζώο ο ΧΑ υδραυλικός δεν καταλάβαινε το λόγο της ακράτειας.

Ωστόσο, αυτό που είδα – και δεν είχα προσέξει ως τότε – με άφησε άναυδο αλλά και γεμάτο εμπιστοσύνη για το μέλλον όταν επιτέλους συνήλθα. Είδα ανάμεσα στους 58 αγαπημένους να βρίσκεται και ο, ακόμη και τώρα που το γράφω είμαι στην τουαλέτα καθώς όποτε το λέω συγκινούμαι, ναι και ο Νίκος Μπίστης!

Είναι αρκετά γνωστή η πεποίθηση μου στους χώρους της Κεντροαριστεράς, ότι αν και δεν υπήρξε ποτέ βουλευτής – είναι άραγε δυνατόν να μην καταφέρει κάποιος να βγει ποτέ βουλευτής στο Ελλάντα! Αυτό δείχνει την αξιοπρέπεια του ανδρός  – ο Νίκος Μπίστης θα μπορούσε να είναι ο Nibiru. Ίσως και γι’ αυτό τα παλλιροϊκά φαινόμενα στις τουαλέτες τόσων κεντροαριστερών, αντιφασιστικών νοικοκυριών!

Αλλά με μια υποσημείωση : μήπως ο Nibiru είναι το μόρφωμα της Κεντροαριστεράς που έρχεται να καταλάβει τη θέση του στο Κοινοβούλιο με τη μορφή μικρών αλλά εύσχημων πετρωμάτων και να ενωθεί ξανά σε πλανήτη όταν μπει στη μοναδική ατμόσφαιρα που μπορεί να εξηγήσει αυτό το αλλοπρόσαλλο φαινόμενο, τον Nibiru;

Υ.Γ. 1 : Πού είναι η υπογραφή του Μίμη; Δεν μπορεί να σταθεί η Αριστερά χωρίς αυτόν τον Άτλαντα να την κρατήσει στους ώμους του; Μήπως περιμένει ακόμη τον Ηρακλή να του φέρει τα μήλα των Εσπερίδων;

Υ.Γ.2 : http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231269044 . Τα ονόματα όπως τα παραθέτει το έγκριτο site. Μπορεί εύκολα να παρατηρήσει κανείς ότι οι προσωπικότητες δεν είναι 58 αλλά 59! Εξηγούμαι : Ανάμεσα στα ονόματα Σαββάκης και στο Σκάλκος υπάρχει – αλφαβητικά ανεξήγητα αλλά επιστημονικά φυσιολογικότατα: το όραμα της ενωμένης Κεντροαριστεράς και νεκρούς ανασταίνει! – αυτό του Φλέμινγκ.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,

Bac7ch

www.olympia.gr