Εμφύλιος πόλεμος: Ένα προμελετημένο και προαποφασισμένο έγκλημα από το 1941..

Ο Γιάννης Ιωανίδης στο γραφείο του

Εμφύλιος πόλεμος: 
Ένα προμελετημένο και προαποφασισμένο έγκλημα από το 1941.. 

"Μόλις κλονιστεί η στρατιωτική δύναμη του Άξονα ή όταν το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο τότε το ξεσήκωμα του λαού θα είναι αναπόφευκτο. 

Στο Κόμμα μας τότε θα πέσει το ιστορικό καθήκον να οργανώσει την εξέγερση αυτή του λαού, να μπει επικεφαλής, και φροντίζοντας να εφαρμοστούν όλοι οι νόμοι και κανόνες της εξέγερσης και τουεμφυλίου πολέμου, που αναφέραμε στα δύο πρώτα μαθήματα, 

να οδηγήσει τον λαό ασφαλώς στη νίκη, στο διώξιμο του ξένου κατακτητή και στον δρόμο της οριστικής και κοινωνικής απελευθέρωσης". 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Αναμνήσεις" του γραμματέα του ΚΚΕ Γ.Ιωαννίδη.
(απόσπασμα από ομιλία του Ιωαννίδη προς τους συντρόφους του στην Ακροναυπλιά έγινε τον Οκτώβριο του '41, λίγες μέρες μετά την ίδρυση (27/09/1941) του ΕΑΜ στην Αθήνα από στελέχη του ΚΚΕ και άλλων 3 κομμάτων.)


1. 
Βάσει επίσημων κειμένων τους οι κομμουνιστές σχεδίαζαν απ΄το 1941 την πρόκληση εμφυλίου με σκοπό την σοβιετική εξουσία 

Όπως έχουμε ξαναδεί, ο τότε οργανωτικός γραμματέας του ΚΚΕ Γ.Ιωαννίδης στις καταγεγραμμένες μαρτυρίες του στο βιβλίο "Αναμνήσεις" ήταν αρκούντως αποκαλυπτικός σχετικά με τις προθέσεις του ΚΚΕ το 1941-44. 

Φυσικά, το θέμα δεν εξαντλήθηκε και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε 1-2 αναρτήσεις. Τα γραπτά μένουν, δημοσιεύονται και αξιολογούνται.

Στο παράρτημα του συγκεκριμένου έργου υπάρχουν κείμενα και επιστολές του Ιωαννίδη που απευθύνονταν προς συντρόφους του και κομματικά όργανα. 
Ας δούμε τι έλεγε (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
Στο κείμενο "Η σημερινή κατάσταση, η γραμμή και τα καθήκοντα του κόμματος μας ", που είναι το τρίτο κατα σειρά μάθημα που έκανε ο ίδιος ο Ιωαννίδης τον Οκτώβριο του '41 ως επικεφαλής της κομματικής καθοδήγησης στους ομοϊδεάτες συγκρατούμενούς του στην Ακροναυπλιά, έλεγε: 
(σελ.416)

"Γι'αυτό υπέρτατο καθήκον, κεντρικό σύνθημα των ΚΚ όλων των χωρών, είναι η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης με όλα τα μέσα βοήθειας, του Κόκκινου Στρατού στον τιτάνιο αγώνα ενάντια στις ενωμένες δυνάμεις της παγκόσμιας αντίδρασης".

Εδώ αναφέρονται ρητά και κατηγορηματικά οι προτεραιότητες των απανταχού ΚΚ, και φυσικά και του ΚΚΕ. 

Πάνω απ'όλα δεν ήταν η απελευθέρωση της Πατρίδας και αλλά η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης και η βοήθεια στον Κόκκινο Στρατό.
Δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, ο άνθρωπος ήταν σαφέστατος.
Παρακάτω λέει (σελ.416-7):

"Συγκεκριμένη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει το κόμμα μας, το ελληνικό προλεταριάτο, ο ελληνικός λαός γενικότερα στην Σοβιετική Ένωση και στον Κόκκινο Στρατό είναι η πάλη για το διώξιμο του ξένου κατακτητή, γιατί αυτό τον αδυνατίζει, τον κλονίζει και κάνει πιο εύκολο το έργο του Κόκκινου Στρατού. 

Το διώξιμο του ξένου κατακτητή όμως είναι ταυτόχρονα το υπέρτατο συμφέρον και καθήκον της χώρας και γενικότερα κάθε Έλληνα (...) 

Γι'αυτό μπαίνει ωμά το καθήκον της πάλης για το διώξιμο του ξένου κατακτητή σε κάθε Έλληνα. 

Σ'αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο γενικότερο συμφέρον της παγκόσμιας επανάστασης και στο ιδιαίτερο συμφέρον της χώρας και του ελληνικού λαού. 
Στο χτύπημα του κοινού εχθρού."

Εδώ υπάρχουν δύο καίρια σημεία:
 
α) Η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρούσε ότι ο καλύτερος τρόπος για να εκτελέσουν το υπέρτατο καθήκον τους, δηλαδή την βοήθεια προς την Σοβιετική Ένωση, θα ήταν το διώξιμο του κατακτητή απ΄την Ελλάδα. 
Υπό αυτό το πρίσμα σοβιετοδουλείας έβλεπαν τον όποιον αντιστασιακό αγώνα έλεγαν ότι έκαναν, και όχι υπό το πρίσμα του αγνού φιλολαϊκού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που διαλαλούσαν.
 
β) Οι κομμουνιστές έχοντας καταλάβει ότι ο ελληνικός λαός επιθυμεί το διώξιμο των κατακτητών, συνέδεαν αυτήν την λαϊκή επιθυμία με τις δικές τους επιδιώξεις. 
Μίλαγαν για "χτύπημα του κοινού εχθρού", πράγμα που σημαίνει ότι διαχώριζαν τους εαυτούς τους απ΄τον ελληνικό λαό και καλά έκαναν. 
Οι κομμουνιστές ήταν κατά των κατακτητών διότι έτσι πίστευαν ότι θα βοηθούσαν αποτελεσματικότερα τους Σοβιετικούς. 
Ο ελληνικός λαός ήταν κατά των κατακτητών διότι επιθυμούσε την απελευθέρωσή του. Διαφορετικά κίνητρα, διαφορετικές επιδιώξεις. 
Και αυτό απεδείχθη περίτρανα αργότερα.

Λίγο παρακάτω (σελ.420) ο Ιωαννίδης προσθέτει, όσον αφορά τους στόχους του ΚΚΕ:

"Εμείς δεν θα παύσουμε να διακηρύττουμε και να παλεύουμε για το ότι ο σκοπός μας είναι η σοβιετική εξουσία και ότι μόνο αυτή μπορεί να δώσει οριστική λύση στα ζητήματα της χώρας και να σώσει τον λαό απ΄την δυστυχία και την εκμετάλλευση".

Τα περί "σοβιετικής εξουσίας" είναι αρκετά. Τα σχόλια περιττεύουν. 

Όσο για το πότε και το πως θα επιτευχθεί η εγκαθίδρυση αυτής της σοβιετικής εξουσίας, ο Ιωαννίδης ήταν εξίσου σαφής (σελ.423) :

"Μόλις κλονιστεί η στρατιωτική δύναμη του Άξονα ή όταν το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο τότε το ξεσήκωμα του λαού θα είναι αναπόφευκτο. 
Στο Κόμμα μας τότε θα πέσει το ιστορικό καθήκον να οργανώσει την εξέγερση αυτή του λαού, να μπει επικεφαλής, 
και φροντίζοντας να εφαρμοστούν όλοι οι νόμοι και κανόνες της εξέγερσης και του εμφυλίου πολέμου, που αναφέραμε στα δύο πρώτα μαθήματα, 
να οδηγήσει τον λαό ασφαλώς στη νίκη, στο διώξιμο του ξένου κατακτητή και στον δρόμο της οριστικής και κοινωνικής απελευθέρωσης".

Υπενθυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη ομιλία του Ιωαννίδη προς τους συντρόφους του στην Ακροναυπλιά έγινε τον Οκτώβριο του '41, λίγες μέρες μετά την ίδρυση (27/09/1941) του ΕΑΜ στην Αθήνα από στελέχη του ΚΚΕ και άλλων 3 κομμάτων.

Το συγκεκριμένο απόσπασμα απ΄τα λόγια του Ιωαννίδη είναι εξαιρετικά προφητικό καθώς προαναγγέλει με εντυπωσιακή ακρίβεια τα όσα θλιβερά έγιναν στην Πατρίδα μας όταν άρχισε να διαφαίνεται η αποχώρηση των Γερμανών και μετά από αυτή. 

Δεν διστάζει να μιλήσει ευθέως για εμφύλιο πόλεμο (απ΄το 1941 κιόλας!!!) για τους νόμους και τους κανόνες του οποίου είχαν ήδη γίνει δύο ξεχωριστά μαθήματα, όπως λέει. 

Δυστυχώς αυτά τα δύο πρώτα μαθήματα δεν εχουν δημοσιευτεί, αλλά ο καθένας μπορεί να υποθέσει τι διδαχές θα συμπεριλαμβάνανε...

Τα παραπάνω είναι μία χειροπιαστή απόδειξη ότι τα εγκλήματα που διέπρατταν κατα συρροή οι κομμουνιστές στις περιοχές που ήλεγχαν κατά την Κατοχή και σε σχεδόν όλη την Ελλάδα απ΄την Απελευθέρωση και μετά, ήταν σχεδιασμένα και προαποφασισμένα. 


Τιποτα δεν έγινε στην τύχη, ούτε οι σφαγές ήταν απλές "αριστερές παρεκκλίσεις" κάποιων "θερμόαιμων".

Η κομματική γραμμή περί πρόκλησης εμφυλίου ήταν σαφής απ΄το 1941 κιόλας όταν τίποτα δεν προδίκαζε την αλληλοσφαγή που ακολούθησε.


Σε γράμμα των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ που κρατούνταν στην Ακροναυπλιά, προς το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος με ημερομηνία 15/05/1942 αναφέρεται τι σκόπευαν να κάνουν οι κομμουνιστές μετά την αποχώρηση του κατακτητή (σελ.448):

"Θα γίνει αμεσως προσωρινή κυβέρνηση απ΄τα κόμματα και τις οργανώσεις που συνεργάζονται στο ΕΑΜ και θα πρωτοστατήσουν στην εθνική απελευθέρωση της Ελλάδας."

Σύμφωνα με τους κομμουνιστές λοιπόν, η μεταπελευθερωτική ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να απαρτίζεται ΜΟΝΟ από κόμματα και οργανώσεις συνεργαζόμενα με το ΕΑΜ. Οι μη-εαμίτες αυτομάτως αποκλείονταν.
 
Και όχι μόνο αποκλείονταν απ΄την εξουσία, αλλά καταγγέλονταν κιόλας εφόσον έκαναν το "αμάρτημα" να μην ενταχθούν στο ΕΑΜ (σελ.449):

"Νομίζουμε ότι εφόσον τα κόμματα εξακολουθούν να παραμένουν μακριά απ΄το ΕΑΜ, θα πρέπει να τα καταγγείλετε ανοικτά."
Βλέπουμε λοιπόν ότι η περιβόητη φράση του γ.γ. του ΚΚΕ, Γ.Σιάντου, "πας μη εαμίτης είναι γκεσταπίτης" δεν ήταν ένα τσιτάτο της στιγμής, ούτε μία αυθαίρετη φράση του. Ήταν απολύτως στο πνεύμα της κομματικής γραμμής.

Σε εισήγηση του Ιωαννίδη σε συνεδρίαση της Κ.Ε του ΚΚΕ, στις 02/06/1943 έλεγε: (σελ.474)

"Δηλαδή η κυβέρνηση που θα δημιουργηθεί μετά το διώξιμο του κατακτητή θα διενεργήσει ελεύθερο δημοψήφισμα για την λύση του πολιτειακού ζητήματος και ελεύθερες εκλογές για συντακτική εθνοσυνέλευση, για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός για τις τύχες του. 

Τώρα το ΚΚΕ ολοκληρώνει το άμεσο πολιτικό του πρόγραμμα και βγαίνει ανοικτά στον ελληνικό λαό με τις μελλοντικές του επιδιώξεις. 

Το ΚΚΕ μετά το διώξιμο του ξένου κατακτητή και την διενέργεια του δημοψηφίσματος θα επιδιώξει την πραγματοποίηση της λαϊκής δημοκρατίας."
  
Φυσικά ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι το δημοψήφισμα που σκόπευαν να διενεργήσουν οι κομμουνιστές μέσω της μεταπελευθερωτικής εαμικής κυβέρνησης που θα σχημάτιζαν, θα ήταν καθαρά για το θεαθήναι. 

Θα είχε προαποφασισμένο αποτέλεσμα, αφού ο Ιωαννίδης προεξοφλεί ότι μετά από αυτό το δημοψήφισμα το ΚΚΕ θα επιδίωκε την εγκαθίδρυση της "λαϊκής δημοκρατίας".
 
Αυτή η λαϊκή δημοκρατία θα ήταν προφανώς σε πλήρη αντιστοιχία με την σοβιετική εξουσία που ήταν ο κύριος σκοπός τους, όπως είδαμε παραπάνω.

Για αυτήν την λαϊκή δημοκρατία που οραματίζονταν οι κομμουνιστές μεταπολεμικά είχε μιλήσει και ο Σιάντος σε επιστολή του προς τον Ιωαννίδη, όπως είχαμε δει εδώ.

Μία γενική περιγραφή αυτής της λαϊκής δημοκρατίας κάνει ο Ιωαννίδης παρακάτω (σελ.474-5) όπου μεταξύ άλλων λέει:

"Η λαϊκή δημοκρατία θα έχει στην αρχή κοινοβουλευτική μορφή..." 
 (στην αρχή, γιατί μετά θα είχαμε να κανουμε με κομμουνιστική δικτατορία όπως σε όλες τις χώρες που πήραν την εξουσία οι κομμουνιστές)

"Η λαϊκή δημοκρατία δεν θα καταργήσει τον στρατό μα θα τον ξεκαθαρίσει από όλα τα φασιστικά, αντιλαϊκά στοιχεία..." 
(μετάφραση: θα έπεφτε μαχαίρι που θα πήγαινε σύννεφο)

"Η λαϊκή δημοκρατία θα χτυπήσει το ξαναζωντάνεμα της Μεγάλης Ιδέας" 
(για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας...) Έστω και ετεροχρονισμένα, οφείλουμε ενα μεγάλο ευχαριστώ στον οργανωτικό γραμματέα και νο.2 του ΚΚΕ, Γιάννη Ιωαννίδη, 
που με τις ξεκάθαρες διατυπώσεις του έδινε ένα σαφές περίγραμμα των στόχων, της νοοτροπίας και της μεθοδολογίας του κόμματός του. 


Πηγή: http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/07/1941.html 

________________________





2. 
Ο Ιωαννίδης για τα Δεκεμβριανά. 

Όταν αναφέρονται οι αριστεροί στα δεκεμβριανά, συνήθως ισχυρίζονται ότι την πολιτική ευθύνη για το αιματοκύλισμα της Αθήνας την φέρουν οι Άγγλοι, ο Σκόμπι, η ελληνική κυβέρνηση, η χωροφυλακή, η «αντίδραση» κτλ. 

Στην παρούσα ανάρτηση θα δείξουμε ότι αυτή η θέση δεν στέκει, 
βασιζόμενοι αποκλειστικά και μόνο σε αριστερές πηγές και κυρίως -αλλά όχι μόνο- σε λεγόμενα του Γιάννη Ιωαννίδη ο οποίος ήταν τότε οργανωτικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.  
Ουσιαστικά ήταν το νο.2 του κόμματος πίσω απ΄τον Σιάντο. 

Κυριότερη πηγή μας είναι το βιβλίο "Αναμνήσεις - προβλήματα της πολιτικής του ΚΚΕ στην Εθνική Αντίσταση 1940-1945" των εκδόσεων "Θεμέλιο" όπου καταγράφονται τα πρακτικά της συζήτησης του Ιωαννίδη με τον Αλέκο Παπαπαναγιώτου. 

Ο Παπαπαναγιώτου ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, στην περιόδο της κατοχής υπήρξε γραμματέας της παμμακεδονικής επιτροπής του ΕΑΜ και αργότερα στον ανταρτοπόλεμο 1946-49 ήταν αξιωματικός του ΔΣΕ στο Καϊμακτσαλάν. 

Αρχικά ο Ιωαννίδης λέει ότι το ΚΚΕ είχε ετοιμάσει σχέδιο κατάληψης των Αθηνών από τα μέσα ακόμη του 1943: 
 
"Από τα μέσα του 1943 εγώ είπα στον Θόδωρο τον Μακρίδη να κάνει ένα σχέδιο κατάληψης των Αθηνών με βάση τις δυνάμεις που υπάρχουν και που μπορούμε εμείς να έχουμε και τις δυνάμεις που έχουν αυτοί και μπορούνε να φέρουνε. 
Το σχέδιο αυτό έγινε. Το σχέδιο αυτό το κράτησα εγώ όλον τον καιρό."  
σελ.267 

Ο Θόδωρος Μακρίδης, στον οποίο ανετέθη η εκπόνηση του σχεδίου, ήταν ο διοικητής του 3ου γραφείου του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ και στρατιωτικός σύμβουλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ. 

Ήταν μόνιμος αξιωματικός (ταγματάρχης), γνώστης της στρατιωτικής τέχνης, κομμουνιστής και στέλεχος του ΚΚΕ, και εθεωρείτο απ’τους σκληροπυρηνικούς ελασίτες. 

Το 1946 συνέταξε μία έκθεσή του σχετικά με τον ΕΛΑΣ. Την δημοσίευσε αυτούσια ο κομμουνιστής Γ.Φαράκος στον Β’ τόμο του βιβλίου του «Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία». 

Εκεί στις σελίδες 105-123 ο Μακρίδης κάνει εκτενή αναφορά στο συγκεκριμένο σχέδιο για τηνκατάληψη της Αθήνας μετά την αποχώρηση των Γερμανών, για την εκπόνησή του, για την έγκρισή του από την αρμόδια επιτροπή του ΚΚΕ στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος, για μικροδιαφωνίες που είχαν προκύψει μεταξύ των κομμουνιστών σχετικά με το θέμα, για άλλα δύο αντίστοιχα σχέδια κατάληψης της Αθήνας που συντάχθηκαν μες στο 1944 κ.ο.κ. 

Ο Μακρίδης γράφει επ'αυτού μεταξύ άλλων: 

"Ο γράφων, όταν κατά τόν Σεπτέμβριον 1943 (μετά τήν κατάρρευσιν τής Ιταλίας) έλαβεν διά τοϋ σ. Ζεύγου έντολήν να αποτελέση μέλος της Επιτροπής μελέτης συντάξεως έγγραφου σχεδίου ενεργείας διά τήν κατάληψιν τοϋ λεκανοπεδίου τής Αττικής (Άθηνών-Πειραιώς-περιχώρων), συγχρόνως ή αμέσως μετά τήν άποχώρησιν (προβλεπομένην ώς λίαν προσεχή) τών στρατευμάτων κατοχής…" 

Ο Μακρίδης λέει λοιπόν ότι διατάχθηκε από τον Ζεύγο, και όχι από τον Ιωαννίδη, να συντάξει το σχέδιο κατάληψης της Αττικής, τον Σεπτέμβριο του 1943 όταν πλέον αναμενόταν η αποχώρηση των Γερμανών μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας. 

Τελικώς, οι Γερμανοί δεν απεχώρησαν το 1943, οπότε το αρχικό σχέδιο δεν εφαρμόστηκε. Στα δεκεμβριανά εφαρμόστηκε διαφορετικό σχέδιο. 

Ανεξάρτητα όμως απ΄τις επιμέρους λεπτομέρειες, η όλη διαδικασία είναι ακόμη ένα πειστήριο ότι το ΚΚΕ απ’το 1943 στόχευε στην βίαιη κατάληψη των Αθηνών άρα και της εξουσίας. 

Ο Ιωαννίδης παρακάτω ομολογεί το -προφανέστατο- σκεπτικό των κομμουνιστών για την σύνταξη του συγκεκριμένου σχεδίου: 
 
"Σημαίνει ότι η καθοδήγηση του κόμματος είχε υπόψη της πως προς το τέλος του αγώνα εμείς θα βρισκόμασταν στην θέση να χρησιμοποιήσουμε βία για την κατάληψη της Αθήνας. 
Δεν είχε κανένα άλλο νόημα το σχέδιο αυτό...." 
σελ.268 

Φυσικά, το ΚΚΕ είχε πλήρη επίγνωση ότι η κατάληψη της Αθήνας ήταν κομβικής σημασίας. 

Πάλι ο Ιωαννίδης λέει: 

"Τότε λέγαμε: εδώ στην Αθήνα θα κριθεί όλη η υπόθεση. Πρέπει να καταλάβουμε την Αθήνα. 
Έτσι και τόσες δυνάμεις από εμάς, τόσες από εκείνους, έτσι θα πολεμήσουμε, εκεί θα τους χτυπήσουμε, αυτό και εκείνο θα κάνουμε κτλ "  
σελ.268 

Στις 2-3 Αυγούστου 1944 συνεδριάζει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και βγάζει απόφαση με τον τίτλο «ΟΛΟΙ ΕΠΙ ΠΟΔΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ». 

Λεπτομέρειες της απόφασης δίνει ο Παπαπαναγιώτου στο βιβλίο του "Το ΚΚΕ στον πόλεμο και την αντίσταση 1940-1945" εκδ.Καζαντζά στις σελίδες 102-107. 

Συγκεκριμένα στην σελ.106 γράφει: 

"Ιδιαίτερη σημασία είχε η απόφαση για την ενίσχυση της Αθήνας. 
Η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρούσε ότι η κύρια μάχη θα δοθεί στην Αθήνα και ότι η κατάληψή της από τον ΕΛΑΣ στην κατάλληλη στιγμή μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο στις εξελίξεις υπέρ του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. 
Προς επίτευξη αυτού του σκοπού αποφάσισε να ενισχύσει τον ΕΛΑΣ Αθηνών-Πειραιώς με οπλισμό στον ανώτερο δυνατό βαθμό και να προσανατολίσει ισχυρές δυνάμεις του μόνιμου ΕΛΑΣ προς την Αθήνα, ικανές να επέμβουν αποτελεσματικά την κατάλληλη στιγμή." 

Ο Ιωαννίδης το επιβεβαιώνει λέγοντας στις "Αναμνήσεις": 

"…μετά την συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του Αυγούστου, δώσαμε εντολή στο Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ να στείλει διαταγή σε όλες τις μονάδες να προσανατολιστούν προς την Αθήνα" 
σελ.257 

και: 

" Εμείς πήραμε την απόφαση να προσανατολίσουμε τον στρατό, όλους προς τα κει, προς την Αθήνα. Γιατί πάντα είχα την άποψη ότι τελικά το ζήτημα θα κριθεί στην Αθήνα." 
σελ.266 

Προ της επερχόμενης σύγκρουσης όμως, ένα από τα προβλήματα του ΚΚΕ ήταν και ο πλημμελής εξοπλισμός του ΕΛΑΣ της Αθήνας (Ά Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ). 
Αυτό προσπάθησαν να το λύσουν με διάφορους τρόπους. 

Ένας εξ’αυτών ήταν η συμμαχική βοήθεια. 

Οι σύμμαχοι τους έδιναν όπλα για να πολεμούν τους Γερμανούς και αυτοί τα έβαζαν στην Αθήνα για να εξοπλίζουν τις δυνάμεις τους ενόψει της επερχόμενης σύγκρουσης με άλλους Έλληνες και με τους Άγγλους. 

Ο Ιωαννίδης ομολογεί στις σελ.294-5 ότι τους έριχναν όπλα οι Αμερικάνοι (!!!) και αυτοί τα έστελναν κατευθείαν στον ΕΛΑΣ της Αθήνας. Ενδεικτικά: 
"μας έριξαν ορισμένο οπλισμό οι αμερικάνοι με δικά τους αεροπλάνα"
σελ.295 

" Αυτός λοιπόν ο οπλισμός που μας ρίξαν και ήταν εντελώς καινούριος στάλθηκε μέσα στην Αθήνα. 
Τρεις ή τέσσερις ρίψεις μας κάνανε με 50 ή 60 οπλοπολυβόλα κλπ δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα ήταν. Αυτά όλα πήγαν κατευθείαν στην Αθήνα." 
σελ.295 

Ένας άλλος τρόπος ήταν η αγορά όπλων απ’τους Γερμανούς!!! 
Πάλι ο Ιωαννίδης ομολογεί ότι έστελνε λεφτά στον Φάνη (ψευδώνυμο του Βασίλη Μπαρτζώτα, στέλεχος του ΚΚΕ) για να αγοράζει όπλα απ’τους Γερμανούς. Ο Παπαπαναγιώτου επιβεβαιώνει κατηγορηματικά το γεγονός: 

"ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Ο Φάνης τα ξέρει αυτά. 
Πήρε όπλα που τα στείλαμε απ’έξω. 
Επίσης του έστειλα και λεφτά. 
100 ή 200 λίρες γι’αυτόν τον σκοπό. 
Να αγοράζουν όπλα απ’τους Γερμανούς που άρχιζαν να το στρίβουν. 
Αυτά είναι γεγονότα που μπορούν να επιβεβαιωθούν και από ανθρώπους που ζούνε. 

ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Είναι γνωστά αυτά. Τα έχουμε αυτά τα στοιχεία."
σελ.258 

O Iωαννίδης αναφέρει επίσης ότι το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ στην συνεδρίασή του στις 17 Νοεμβρίου 1944 έλαβε την απόφαση να συγκρουστεί με τους Άγγλους: 

"Σου είπα ότι και η απόφαση που πήραμε στο Πολιτικό Γραφείο στις 17 του Νοέμβρη ήταν ότι θα συγκρουστούμε με τους Άγγλους." 
σελ.317 

και: 

"Το πρόβλημα ήταν ότι εμείς πήραμε την απόφαση (…) στις 17 του Νοέμβρη. 
Εκεί στο νοσοκομείο που βρισκόμουν εγώ ήρθαν όλα τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου και εκεί πήραμε απόφαση ότι εμείς θα χτυπηθούμε με τους Εγγλέζους. Τα άλλα είναι… Υπάρχει αυτή η απόφαση. 
Εκεί ήταν ο Παρτσαλίδης, ο Ρούσσος, ο Φάνης.. 
Αυτοί θυμούνται την συνεδρίαση εκείνη" 
σελ.329 

Τελειώνοντας, να δούμε τα παρακάτω λόγια του Ιωαννίδη που απλά καταδεικνύουν περιληπτικά το ολοκληρωμένο σκεπτικό του ΚΚΕ, προς άρση παρεξηγήσεων: 

"Το ότι είχες αυτήν την κατεύθυνση το δείχνουν το ότι προσανατόλιζες έτσι τον ΕΛΑΣ, έστελνες μέσα στην Αθήνα όπλα, οργάνωνες έτσι τον ΕΛΑΣ της Αθήνας για να ανταποκριθεί καλύτερα στην αποστολή του, είχες σχέδιο κατάληψης της Αθήνας κλπ κλπ" 
σελ.321 

"Είχαμε προοπτική και για τον πόλεμο. 
Και όλες οι ενέργειές μας ήταν τέτοιες ώστε να μπορούμε να φτάσουμε εκεί πέρα. Ε
ίναι ψέμα, είναι παραμόρφωση ότι δεν πηγαίναμε και γι’αυτό το πράγμα." 
σελ.343-4 

Μετά από τα παραπάνω στοιχεία, εκτιμούμε ότι δεν θα υπάρχουν και πολλοί αφελείς που να πιστεύουν ότι το ΚΚΕ δεν προετοίμαζε τα δεκεμβριανά..

Πηγή: http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2011/12/blog-post_05.html

________________________

3. 
Η εκπόνηση στρατιωτικού σχεδίου από την ηγεσία του ΚΚΕ για την κατάληψη της εξουσίας μετά την αποχώρηση των Γερμανών (1943-1944) 

Μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, την διαφαινόμενη ήττα του Άξονα και την σοβαρή ενδυνάμωση του ΕΛΑΣ με οπλισμό, τέθηκε στις τάξεις της ηγεσίας του ΚΚΕ το ζήτημα της κατάληψης της εξουσίας στην Ελλάδα μετά την αποχώρηση των Γερμανών. 

Στο άνοιγμα της συζήτησης αυτής συντέλεσε και η ολοφάνερη ενδυνάμωση του ΕΛΑΣ και η απόλυτη επικράτηση του στα 2/3 της Ελληνικής υπαίθρου. 

Το θέμα της κατάληψης της εξουσίας ξεκίνησε να εξετάζεται από το πολιτικό γραφείο της Κεντρικής επιτροπής τον Αύγουστο του 1943, μετά από πρόταση των Γιάννη Ιωαννίδη και Γιώργη Σιάντου. 

Για να εκπονηθεί το σχέδιο δημιουργήθηκε μια ξεχωριστή επιτροπή αποτελούμενη από τους Ζεύγο, Βατουσιανό, Χατζή, Δανιηλίδη, Τιμογιαννάκη ενώ αυξημένες αρμοδιότητες είχε ο Βασίλης Μπαρτζιώτας ("Φάνης") γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας. 

Αρχικώς κάποια από τα μέλη της επιτροπής έφεραν αντιρρήσεις για την εκπόνηση του σχεδίου καθώς το θεωρούσαν εντελώς θεωρητικό, χωρίς πραγματικά δεδομένα, ενώ αφορούσε μια μελλοντική χρονική στιγμή που στην συγκεκριμένη συγκυρία έμοιαζε πολύ μακρινή. 

Ακολούθησε μια κομματική σύσκεψη της επιτροπής αυτής στην οποία συμμετείχε και ο Πέτρος Ρούσος (λίγο πριν φύγει για το Κάϊρο) αλλά και τρεις αξιωματικοί της Κ.Ε. του ΕΛΑΣ. 

Μεταξύ αυτών ήταν και ο Θεόδωρος Μακρίδης (ο "Έκτορας"), ο σημαντικότερος και πλέον καταρτισμένος αξιωματικός (ήταν απόστρατος μόνιμος αξιωματικός) που είχε και τον ρόλο του εισηγητή. 

Σύμφωνα με το σχέδιο που ανέπτυξε, προβλεπόταν ότι ο ΕΛΑΣ μέχρι την απελευθέρωση (που ακόμη τότε φάνταζε πολύ μακρινή), θα συγκροτούσε ένα Σώμα Στρατού στην Αθήνα αποτελούμενο από δύο ταξιαρχίες. 

Μετά την οριστική αποχώρηση των Γερμανών οι δύο ταξιαρχίες θα καταλάμβαναν στρατηγικά σημεία των Αθηνών, αλλά κατ΄εξοχήν το τρίγωνο Μακρυγιάννη - Φιλοπάππου - Ακρόπολη, στο οποίο βρίσκονταν τα σημαντικότερα κρατικά κτήρια. 

Θεόδωρος Μακρίδης ("Έκτωρας")

Ο Μακρίδης αξιοποιούσε γόνιμα την εμπειρία που είχε από τα πολλά στρατιωτικά κινήματα του Μεσοπολέμου, των οποίων οι εμπνευστές πάντοτε είχαν ως βασικό στόχο να καταλάβουν την περιοχή αυτή για να γίνουν κύριοι της κατάστασης. 

Ο ίδιος είχε λάβει μέρος στο Βενιζελικό κίνημα του 1935 και είχε αποστρατευθεί μετά την αποτυχία του, με τον βαθμό του Λοχαγού. 

Το σχέδιο του Μακρίδη έμοιαζε γενικόλογο και προέβλεπε ενέργειες κατά των δυνάμεων της δοσιλογικής κυβέρνησης στο Λεκανοπέδιο αλλά ανέφερε ρητά πως πιθανή αντιπαράθεση με τους Άγγλους ήταν εκτός σχεδιασμού καθώς σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο ΕΛΑΣ δεν θα είχε καμία ελπίδα επιβολής. 

Το σχέδιο αυτό εμπεριείχε χάρτες στους οποίους αναφέρονταν λεπτομερώς οι κινήσεις των μονάδων, δεν προέβλεπε αυθόρμητη λαϊκή κινητοποίηση (κάτι που σύμφωνα με τον Μπαρτζιώτα ήταν αδυναμία του σχεδίου), συντάχθηκε γραπτώς και εγκρίθηκε ομόφωνα από την επιτροπή αφού έγιναν κάποιες επουσιώδεις τροποποιήσεις. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχέδιο είχε ξεκινήσει να συζητείται πριν να πάει η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ στο Κάϊρο και γίνει η τελική άκομψη αποπομπή της από τους Άγγλους. 

Το σχέδιο αυτό στην τελική του μορφή σύμφωνα με τον Μακρίδη, παραδόθηκε σε δύο αντίτυπα στην καθοδήγηση του κόμματος χωρίς ο ίδιος να κρατήσει αντίτυπο. 

Ένα αντίτυπο παρέλαβε ο Ιωαννίδης τον Νοέμβριο του 1943 και σύμφωνα με την μαρτυρία του αφού το διάβασε, το έκρυψε. Αργότερα σύμφωνα πάντα με την μαρτυρία του, το έκαψε. 

Το δεύτερο αντίτυπο το παρέλαβε η Χρύσα Χατζηβασιλείου, η οποία ομοίως αρχικώς το έκρυψε, ενώ το 1945, διαβεβαίωνε την ηγεσία του κόμματος της ότι το κατείχε ακόμη και ότι σκόπευε να το διαφυλάξει.

Το σχέδιο το διάβασε και ο Σιάντος, ο οποίος σύμφωνα με τον Ιωαννίδη, το βρήκε "καλό και επιστημονικά καμωμένο". 

Το σχέδιο για την τελική κατάληψη της εξουσίας από το ΚΚΕ που είχε εκπονήσει ο Μακρίδης δεν έμεινε χωρίς αναπροσαρμογές. 

Συγκεκριμένα σύμφωνα πάντα με την μαρτυρία Μακρίδη, τον Μάρτιο η τον Απρίλιο του 1944 εκπονήθηκε νέο σχέδιο κατάληψης της εξουσίας από τον ΕΛΑΣ Αθηνών, ως παραλλαγή του πρώτου. 

Για το δεύτερο σχέδιο υπάρχει και σχετική μαρτυρία του Μπαρτζιώτα ο οποίος μιλάει για απλή "επεξεργασία" του πρωτότυπου σχεδίου του Μακρίδη. 

Τελικώς, σύμφωνα πάντα με τον Μακρίδη, εκπονήθηκε και τρίτο σχέδιο τον Αύγουστο του 1944, το οποίο άλλαξε όλα τα δεδομένα των δύο προηγούμενων καθώς προέβλεπε πλέον και την πιθανότητα της ένοπλης ρήξης με τους Άγγλους. 

Το σχέδιο αυτό τελικώς εφαρμόστηκε στην ένοπλη αναμέτρηση του Δεκέμβρη με τραγικές συνέπειες για το ΚΚΕ και τους υποστηρικτές του. 

Σύμφωνα με τον Γρηγόρη Φαράκο τα σχέδια αυτά είχαν ως στόχο την επικράτηση των δυνάμεων του ΕΑΜ μετά την απομάκρυνση των Γερμανικών στρατευμάτων. 

Φαίνεται πως η επεξεργασία σχεδίων από την ηγεσία του ΚΚΕ για δράση 

Γιώργης Σιάντος

στην Αθήνα είχε διαρρεύσει στην κατοχική κυβέρνηση Ράλλη, καθώς βρέθηκαν σχέδια από τον ΕΛΑΣ Αθηνών που προέβλεπαν τον τρόπο αντιμετώπισης υποθετικών κομμουνιστικών ενεργειών στην Αθήνα από τις δυνάμεις της δοσίλογης κυβέρνησης.. 

Το αρχικό σχέδιο του Μακρίδη που είχε εκπονηθεί το 1943 δεν έχει ανεβρεθεί ως σήμερα σε κανένα σχετικό αρχείο. 

Σύμφωνα με τον Μπαρτζιώτα, το σχέδιο υπήρχε στα αρχεία του ΚΚΕ μέχρι το 1956, ενώ σύμφωνα με τον Ιωαννίδη, το σχέδιο υπήρχε στα αρχεία του ΚΚΕ ακόμη και μέχρι το 1965. 

Σύμφωνα με τους δύο πιο φιλόπονους ερευνητές των αρχείων του ΚΚΕ, τον Παπαπαναγιώτου και τον αείμνηστο Γρηγόρη Φαράκο, το σχέδιο δεν ανεβρέθηκε στα διασωθέντα αρχεία του ΚΚΕ, παρά τις επίμονες έρευνες τους. 

Περιέργως ο Ηλίας Νικολακόπουλος σε άρθρο του στα "ΝΕΑ" αμφισβητεί την εγκυρότητα της ύπαρξης του σχεδίου, λέγοντας ότι η "Έκθεση Μακρίδη" συντάχθηκε το 1946 κατά παραγγελία του Ζαχαριάδη για να κυλιδώσει τους Σιάντο και Ιωαννίδη. 

Πιστεύω πως έχει άδικο και τα στοιχεία που παρατέθηκαν αναιρούν αρκετά ικανοποιητικά όσα παθιασμένα υποστηρίζει. 

Θεωρώ ότι η ύπαρξη των σχεδίων αποδεικνύει ότι βασικός προσανατολισμός του ΚΚΕ, έστω υπό προϋποθέσεις, παρέμενε η διεκδίκηση της εξουσίας μετά την αποχώρηση των Γερμανών. 

Βλέπουμε ότι ακόμη και η Αγγλόφιλη η Αγγλόφοβη ηγεσία των Σιάντου και Ιωαννίδη, στο πίσω μέρος του μυαλού της, είχε ως στόχο την κατάληψη της εξουσίας. 

Αυτό βέβαια δεν αποτελεί και αμάρτημα για ένα επαναστατικό κοινωνικοανατρεπτικό κόμμα (το αντίθετο θα ήταν μάλλον αλλόκοτο), αλλά σαν συμπέρασμα έχει την ιστοριογραφική αξία του. 

Πάντως παραμένει βασικό ζητούμενο, για εμένα τουλάχιστον, γιατί οι κομμουνιστές δεν κατέλαβαν την εξουσία όταν η πρωτεύουσα παρέμεινε για 48 ώρες κυριολεκτικά στην διάθεση τους. 

Για το θέμα αυτό πιθανά να σας γράψω κάτι τον επόμενο μήνα.... 
Ι. Β. Δ. 
_____________________________
 

Πηγές:

Γρηγόρης Φαράκος, Ο ΕΛΑΣ και η εξουσία, τόμος πρώτος, εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα" 
(σελ. 144-150) 

Χάγκεν Φλάϊσερ, Στέμμα και Σβάστικα, εκδόσεις Παπαζήση (σελ 194-199) 
Γιάννης Ιωαννίδης, "Αναμνήσεις" (προβλήματα της πολιτικής του ΚΚΕ στην Εθνική Αντίσταση 1940-1945), εκδόσεις "Θεμέλιο" 

Ο Ηλίας Νικολακόπουλος απαντά στον Πέτρο Μακρή- Στάικo "Η επιστροφή των Βουρβόνων"Βιογραφία Θεόδωρου Μακρίδη στην "wikipedia" 

http://www.istorikathemata.com/2010/12/1944.html 

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ 
Νιώθω υποχρέωση να αναφερθώ επαινετικά στον κ. Παπαναγιώτου και στον αείμνηστο Γρηγόρη Φαράκο. 

Ασχέτως των ιδεολογικών διαφορών και τοποθετήσεων που τυχόν ίσως έχει κάποιος, τα βιβλία τους και οι έρευνες τους αποτελούν μια έντιμη και ψύχραιμη ματιά στην ιστορία της Αριστεράς, πολύτιμη για κάθε αναγνώστη που επιθυμεί να καταλάβει τα ζητήματα αυτά. 

Συστήνω τα βιβλία τους με θέρμη σε οποιονδήποτε τον ενδιαφέρει αυτή η Ιστορική περίοδος.

Πηγή: http://www.istorikathemata.com


 ________________


4. 

Το μυστικό σχέδιο της ηγεσίας του ΚΚΕ για την αιφνιδιαστική κατάληψη των Αθηνών πριν την απελευθέρωση (Αύγουστος 1944) 

 

 

Ο Γιάννης Ιωανίδης στο γραφείο του

Ο Γιάννης Ιωαννίδης γεννήθηκε το 1900 στην Βουλγαρία. 

 

Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ ήδη από τον Ιανουάριο του 1920. 

 

Πολύ σύντομα αναρριχήθηκε στις κορυφαίες θέσεις του ΚΚΕ, ως μέλος του πολιτικού γραφείου (έλαβε μέρος σε όλα τα κομματικά σώματα του ΚΚΕ από το 1931 έως το 1951) και αντιπρόσωπος του ΚΚΕ στην Ρωσία κατά τον μεσοπόλεμο, ενώ επί Μεταξά φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία σε συνθήκες σκληρής απομόνωσης. 

 

Τον Ιούλιο του 1942 ο Ιωαννίδης θα καταφέρει να δραπετεύσει και αποτέλεσε μαζί με τον Γιώργη Σιάντο και τον Έκτορα Μακρίδη την ηγεσία του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής και αυτό λόγο της απουσίας του γραμματέα του Κόμματος Νίκου Ζαχαριάδη που βρισκόταν αιχμάλωτος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. 

 

Σύμφωνα με τον φιλοΕΑΜικό ιστορικό Χάγκεν Φλάισερ ο Ιωαννίδης εξελίχθηκε σε άτυπο αλλά ισχυρό "Β΄ γραμματέα του ΚΚΕ" στα χρόνια της κατοχής

Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν βασικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, έπαιξε ενεργό αν όχι ρυθμιστικό ρόλο σε όλες τις τελικές αποφάσεις του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής, έλαβε μέρος σε όλες τις κομματικές συνδιασκέψεις (ολομέλειες κτλ), σε κάποιες ήταν και ο κεντρικός εισηγητής, και έτσι αποτελεί μια σημαντική πηγή πληροφόρησης και ερμηνείας για τις προθέσεις και τις ενέργειες του κομμουνιστικού κόμματος στην περίοδο 1942-1945. 

 

Στις "αναμνήσεις" του, μια διαλογική συζήτηση με τον ερευνητή αλλά και στέλεχος του ΚΚΕ Α. Παπαπαναγιώτου καταγράφει την ισχυρή πρόθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ να καταλάβει την εξουσία αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών πριν προλάβει να επιστρέψει η εξόριστη οικουμενική κυβέρνηση Παπανδρέου και πριν προλάβουν οι Άγγλοι να αντιδράσουν στέλνοντας στρατεύματα.

Γιώργης Σιάντος

Σύμφωνα λοιπόν με τον ίδιο, το σύνθημα απόφαση του "πολιτικού γραφείου" που συνεδρίασε τον Αύγουστο του 1944 "όλοι επί ποδός πολέμου" δεν αφορούσε μόνο την εκδίωξη των Γερμανών από την Ελλάδα σύμφωνα άλλωστε και το Αγγλικό σχέδιο "κιβωτός". 

 

Λέει ο ίδιος (σελ 266): 

"..Και αμέσως, αυτό δεν είναι γραμμένο, είναι γραμμένο δηλαδή αλλά είναι στο Γενικό Στρατηγείο, αμέσως παίρναμε απόφαση να προσανατολίσουμε όλες τις εκεί κοντινές μεραρχίες του ΕΛΑΣ προς την Αθήνα. 

 

Αυτό επίσης Αλέκο είναι ένα πράγμα που πάντα με έτρωγε. 

 

Ήταν να προσανατολίσουμε όλα τα τμήματα προς την Αθήνα. 

 

Εμείς πήραμε απόφαση να προσανατολίσουμε τον στρατό, όλους προς τα εκεί προς την Αθήνα. 

 

Γιατί πάντα είχα την γνώμη ότι τελικά το ζήτημα θα κριθεί στην Αθήνα. Γιατί πάντα έμπαινε τι θα σου κάνουν οι Άγγλοι..."
Ουσιαστικά λοιπόν ο Ιωαννίδης αποκαλύπτει ότι η βασική προτεραιότητα του ΚΚΕ ήταν η κατάληψη της εξουσίας. Για την επίτευξη του στόχου αυτού είχαν συνταχθεί λεπτομερή σχέδια που προέβλεπαν την επίθεση όλων των μονάδων του ΕΛΑΣ από την ύπαιθρο στην Αθήνα. Αλλά ας δούμε τι είπε ο ίδιος ο Ιωαννίδης για το σχέδιο αυτό:

Γιάννης Ιωαννίδης

"Από τα μέσα του 1943 εγώ είπα στον Θόδωρο και στον Μακρίδη να κάνει ένα σχέδιο κατάληψης των Αθηνών με βάση τις δυνάμεις που υπάρχουν και που μπορούμε εμείς να έχουμε και τις δυνάμεις που έχουν αυτοί και μπορούνε να φέρουνε. Το σχέδιο αυτό έγινε.  

Το σχέδιο αυτό το κράτησα εγώ όλον τον καιρό. 

Αυτό το σχέδιο δεν το πήρε υπ΄όψιν του ο Σιάντος. 

Το διάβασε φυσικά και δεν είπε ότι δεν είναι καλό και επιστημονικά καμωμένο. 

Ήταν ένα σχέδιο πολύ καλό που αν εμείς το χρησιμοποιούσαμε τον Δεκέμβρη θα είχαμε όχι βέβαια ριζικές αλλαγές, αλλά καλύτερη κατάσταση. Δεν θα παθαίναμε αυτό το πράγμα. 

Δεν θα βγαίναμε έτσι από την Αθήνα... "

"Εμείς την Αθήνα θα την είχαμε πιασμένη, θα την είχαμε πάρει προτού αυτοί προλάβουν να πιάσουνε τις θέσεις και τα αυτά τους. 

Λοιπόν έγινε αυτό το σχέδιο. Τι σημαίνει αυτό; 

Σημαίνει ότι η καθοδήγηση του κόμματος είχε υπόψη της πως προς το τέλος του αγώνα εμείς θα βρισκόμασταν στην θέση να χρησιμοποιήσουμε βία για την κατάληψη της Αθήνας. 

Δεν είχε κανένα άλλο νόημα το σχέδιο αυτό...."
και τέλος...

" Τότε λέγαμε: εδώ στην Αθήνα θα κριθεί όλη η υπόθεση. Πρέπει να καταλάβουμε την Αθήνα. Έτσι και τόσες δυνάμεις από εμάς, τόσες από εκείνους, έτσι θα πολεμήσουμε, εκεί θα τους χτυπήσουμε, αυτό και εκείνο θα κάνουμε κτλ"   

Η Πλατεία Συντάγματος μετά τους πρώτους πυροβολισμούς στις 3 Δεκεμβρίου

Η μαρτυρία του Ιωαννίδη ακριβώς επισημαίνει μια βασική μας θέση που είχαμε διατυπώση και σεπροηγούμενο άρθρο. 

 

Τα "Δεκεμβριανά" δεν προκλήθηκαν ούτε από την "κρίση αποστράτευσης" ούτε από την δολοφονία των 26 διαδηλώτων στην Πλατεία Συντάγματος στις 3 Δεκεμβρίου. 

 

Τα "Δεκεμβριανά" ήταν μια αποτυχημένη και κακά σχεδιασμένη εκδήλωση της πάγιας πρόθεσης του ΚΚΕ να καταλάβει βίαια την εξουσία, 

πρόθεση που υπήρχε μόνιμα στο μυαλό των ηγετών του ΚΚΕ μετά την σημαντική ενίσχυση του ΕΛΑΣ από τον Ιταλικό οπλισμό της μεραρχίας "Πινερόλο"....

 

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ (δυό μικρές λεπτομέρειες) 


Αποφάσισα να παρουσιάσω κατά γράμμα τις θέσεις του Ιωαννίδη, όχι μόνο για να μην κατηγορηθώ ότι αλλοίωσα τις "θέσεις" του σε ένα τόσο λεπτό και κρίσιμο θέμα, αλλά και για να δείξω πόσο χαμηλό (όχι μόνο μόρφωσης αλλά και απλής νοημοσύνης) ήταν το επίπεδο της ηγεσίας του ΚΚΕ που επιθυμούσε να αναλάβει και την εξουσία στην Ελλάδα.

 

 Ακόμη χειρότερα θα έλεγα για τον Βασίλη Μπαρτζώτα (τον περίφημο "Φάνη") αρχηγό του ΕΛΑΣ Αθηνών, του οποίου διάβασα πρόσφατα ένα "ιστορικό δοκίμιο" που έγραψε για τα "Δεκεμβριανά" και απόρησα πως υπήρξαν άνθρωποι που δέχονταν διαταγές από αυτόν και τον αναγνώριζαν και ως αρχηγό τους.

Επίσης ο ίδιος ο Ιωαννίδης κατονομάζει τον Γιώργη Σιάντο, ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ στην Κατοχή, ως χαφιέ των Άγγλων. 

Και μια λεπτομέρεια ακόμη. Ο ίδιος ο Ιωαννίδης αναφέρει στο σύντομο βιογραφικό του, ότι πριν παντρευτεί την πρώην γυναίκα του συντρόφου του Κολοζώφ ζήτησε άδεια από το Κόμμα...
Ι. Β. Δ.

Πηγή

Γιάννης Ιωαννίδης, "Αναμνήσεις" (προβλήματα της πολιτικής του ΚΚΕ στην Εθνική Αντίσταση 1940-1945), εκδόσεις "Θεμέλιο"

Χάγκεν Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστιγκα, εκδόσεις Παπαζήση  
Πηγή: http://www.istorikathemata.com

ΑΣΥΜΠΙΕΣΤΟΣ - ΕΛΛΗΝΕΣ YOUTUBERS