Η περίπτωση του κου Κατίδη, πρέπει όλους να μας ανησυχήσει. Πρέπει όλους να μας κάνει να κοιτάξουμε γύρω μας και να σκεφτούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Όχι όμως για τους λόγους που θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε.
Το τρομερό σε αυτή την υπόθεση δεν είναι μία χειρονομία που έγινε, η δεν έγινε σκόπιμα.
Που έγινε ή δεν έγινε θέλοντας να “περάσει” ένα πολιτικό μήνυμα.
Το τρομερό είναι πως ένας τεράστιος μηχανισμός τρομοκρατίας, προπαγάνδας, μπήκε αμέσως σε εφαρμογή προκειμένου να συντρίψει ένα παιδί 20 ετών.
Αμέσως μετά την λήξη του αγώνα, πολιτικά κόμματα, ραδιοφωνικοί σταθμοί, ομάδες οπαδών ξεκίνησαν μία προπαγάνδα συμπερασμάτων, αναθέματος, απειλών. Ήθελαν αίμα και το ήθελαν άμεσα.
Ο παίκτης χωρίς καμία καθυστέρηση, τόσο έγγραφα όσο και προφορικά έσπευσε να διευκρινίσει. Αλήθεια ή όχι το ξέρει μόνο ο ίδιος. Κανείς άλλος.
Όμως αυτή του η άρνηση πολιτικής σκοπιμότητας, φαίνεται ότι ερέθισε ακόμη περισσότερο όσους τον στοχοποίησαν. Προφανώς, η άρνηση του αυτή υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να είχε ως αποτέλεσμα την πτώση των τόνων. Όμως κάτι τέτοιο δεν θα εξυπηρετούσε. Το ζήτημα έπρεπε να “φουσκώσει”. Να γίνει τεράστιο προκειμένου ανάλογα να είναι και τα οφέλη αυτών που με ιερό μένος ζήτησαν την “σταύρωση” του Κατίδη.
Πηγαίνοντας στις τυπικές -που εν προκειμένω είναι και ουσιαστικές- λεπτομέρειες (η λέξη χρησιμοποιείται με τόνο -συγχωρήστε με- ειρωνικό γιατί ως φαίνεται κανέναν δεν ενδιαφέρει η ουσία) έχουμε μία περίπτωση που -δεχόμενοι, έστω και χωρίς να έχουμε δικαίωμα ότι ο αθλητής ψεύδεται- πολιτικής έκφρασης εντός αθλητικού χώρου. Αυτό απαγορεύεται. Ενεργοποιείται ο σχετικός κανονισμός, τιμωρείται βάσει αυτού ο αθλητής (με 5 αγωνιστικές αν δεν απατώμαι) και τελειώνει η ιστορία.
Ας μην διαμαρτυρηθούν οι “ζηλωτές” που επιθυμούν την εκτέλεση του νεαρού στο Σύνταγμα.
Απόψεις έχουμε όλοι αλλά πραγματική ουσία έχουν οι κανονισμοί και οι νόμοι και βάσει αυτών δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη καταδίκη.
Υπογραμμίζω: Κάθε παίκτης, τιμωρείται γιατί χρησιμοποίησε ένα αθλητικό χώρο για να εκφράσει πολιτική άποψη. Η άποψη η ίδια, εφόσον είναι εντός των πλαισίων του νόμου, δεν κρίνεται ούτε καταδικάζεται. Είναι δικαίωμα κάθε Έλληνα, κάθε ανθρώπου, κάθε αθλητή να έχει την προσωπική του άποψη και κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για αυτή.
Όμως εδώ έχουμε άλλη εικόνα. Ο Κατίδης ΚΡΙΝΕΤΑΙ για την άποψη που υποτίθεται ότι έχει. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ και ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ. Μην ξεγελιέστε, πρόκειται για την απόλυτη εφαρμογή του αυταρχισμού ενός οργανωμένου συστήματος απέναντι σε ένα αδύναμο θύμα.
Που έγινε ή δεν έγινε θέλοντας να “περάσει” ένα πολιτικό μήνυμα.
Το τρομερό είναι πως ένας τεράστιος μηχανισμός τρομοκρατίας, προπαγάνδας, μπήκε αμέσως σε εφαρμογή προκειμένου να συντρίψει ένα παιδί 20 ετών.
Αμέσως μετά την λήξη του αγώνα, πολιτικά κόμματα, ραδιοφωνικοί σταθμοί, ομάδες οπαδών ξεκίνησαν μία προπαγάνδα συμπερασμάτων, αναθέματος, απειλών. Ήθελαν αίμα και το ήθελαν άμεσα.
Ο παίκτης χωρίς καμία καθυστέρηση, τόσο έγγραφα όσο και προφορικά έσπευσε να διευκρινίσει. Αλήθεια ή όχι το ξέρει μόνο ο ίδιος. Κανείς άλλος.
Όμως αυτή του η άρνηση πολιτικής σκοπιμότητας, φαίνεται ότι ερέθισε ακόμη περισσότερο όσους τον στοχοποίησαν. Προφανώς, η άρνηση του αυτή υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να είχε ως αποτέλεσμα την πτώση των τόνων. Όμως κάτι τέτοιο δεν θα εξυπηρετούσε. Το ζήτημα έπρεπε να “φουσκώσει”. Να γίνει τεράστιο προκειμένου ανάλογα να είναι και τα οφέλη αυτών που με ιερό μένος ζήτησαν την “σταύρωση” του Κατίδη.
Πηγαίνοντας στις τυπικές -που εν προκειμένω είναι και ουσιαστικές- λεπτομέρειες (η λέξη χρησιμοποιείται με τόνο -συγχωρήστε με- ειρωνικό γιατί ως φαίνεται κανέναν δεν ενδιαφέρει η ουσία) έχουμε μία περίπτωση που -δεχόμενοι, έστω και χωρίς να έχουμε δικαίωμα ότι ο αθλητής ψεύδεται- πολιτικής έκφρασης εντός αθλητικού χώρου. Αυτό απαγορεύεται. Ενεργοποιείται ο σχετικός κανονισμός, τιμωρείται βάσει αυτού ο αθλητής (με 5 αγωνιστικές αν δεν απατώμαι) και τελειώνει η ιστορία.
Ας μην διαμαρτυρηθούν οι “ζηλωτές” που επιθυμούν την εκτέλεση του νεαρού στο Σύνταγμα.
Απόψεις έχουμε όλοι αλλά πραγματική ουσία έχουν οι κανονισμοί και οι νόμοι και βάσει αυτών δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη καταδίκη.
Υπογραμμίζω: Κάθε παίκτης, τιμωρείται γιατί χρησιμοποίησε ένα αθλητικό χώρο για να εκφράσει πολιτική άποψη. Η άποψη η ίδια, εφόσον είναι εντός των πλαισίων του νόμου, δεν κρίνεται ούτε καταδικάζεται. Είναι δικαίωμα κάθε Έλληνα, κάθε ανθρώπου, κάθε αθλητή να έχει την προσωπική του άποψη και κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για αυτή.
Όμως εδώ έχουμε άλλη εικόνα. Ο Κατίδης ΚΡΙΝΕΤΑΙ για την άποψη που υποτίθεται ότι έχει. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ και ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ. Μην ξεγελιέστε, πρόκειται για την απόλυτη εφαρμογή του αυταρχισμού ενός οργανωμένου συστήματος απέναντι σε ένα αδύναμο θύμα.
Η αγνή και άσπιλη Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία τον αποκλείει δια βίου από τις Εθνικές ομάδες, όλα τα αριστερά κόμματα βγάζουν ανακοινώσεις εις βάρος του, χαρακτηρίζεται “βλαξ”, ανώριμος”, “ΝαΖι”, και ζητείται -δια της απειλής βίας- η αποπομπή του από την εταιρεία που εργάζεται.
Οποιοδήποτε ουσιαστικό, τυπικό η ηθικό δικαίωμα του, να απολογηθεί έστω, παύει να αναγνωρίζεται. Ο διασυρμός του γίνεται πρώτος στόχος για τα ΜΜΕ και τους συνεργάτες τους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το “αίμα” του νέου θα χυθεί ως θυσία στις νέες θεότητες του προοδευτισμού και τις πολιτικής ορθότητας. Το “σώμα” τους θα “κρεμαστεί” προς παραδειγματισμό.
Με αυτή την λογική η καλύτερα τον ίδιο παραλογισμό έγινε π.χ σχόλιο νεαρού αθλητικού σχολιαστή, σύμφωνα με το οποίο “σκληρό μαρκάρισμα” επάνω σε έγχρωμο παίκτη της αντίπαλης ομάδας “τώρα εξηγείται’”. Είπε δηλαδή ότι ο Κατίδης έκανε φάουλ γιατί είναι ρατσιστής! Εξήχθη -ελαφρά μεν αλλά με την σιγουριά του ειδικού ψυχολόγου- και αυτό το συμπέρασμα και έγινε δημόσιος λόγος.
Γίνεται αντιληπτή η παράνοια;
Όμως δεν είναι δυνατό μέσα στον θόρυβο και τους αλαλαγμούς κάποιοι λίγοι να μην αντιληφθούν ότι δημοκρατία δεν είναι το δικαίωμα της έκφρασης “όσων μας αρέσουν, άντε και όσων δεν μας ενοχλούν ιδιαίτερα”.
Η αντιμετώπιση του Κατίδη δείχνει ότι η νέα τάξη στην Ελλάδα αυτή την δημοκρατία εφαρμόζει και η όλη εικόνα δεν είναι κάτι άλλο παρά μία ένδειξη για το πως θα αντιμετωπίζονται οι “αντιφρονούντες”.
Οι πράξεις τους θα ερμηνεύονται αυθαίρετα. Θα δαιμονοποιούνται με τρόπο που θα είναι αδύνατο να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και αν το κάνουν απλώς θα αγνοούμε ότι πουν. Θα τους χτυπάμε -όλοι μαζί- άμεσα, σκληρά, αμείλικτα. Θα διασύρονται και θα καταστρέφονται επαγγελματικά και κοινωνικά.
Δεν μου άρεσε αυτό που έκανε ο παίκτης. Δεν το εγκρίνω και πρέπει να τιμωρηθεί όπως ορίζουν οι κανονισμοί. Αλλά αν η ενέργεια με ενόχλησε, αυτό που είδα μετά να συμβαίνει κατόπιν με τρομοκράτησε. Δεν νομίζω ότι σε ολόκληρη την ζωή μου έχω νοιώσει τόσο ζωντανή την σύγχρονη αναβίωση της “Ιεράς Εξέτασης”.
Και θυμάστε την τακτική της “Ιεράς Εξέτασης”: Αν δεν ομολογήσεις αυτό που θέλω θα βασανιστείς και θα θανατωθείς. Αν ομολογήσεις, είσαι ένοχος. Οπότε, θα βασανιστείς και θα θανατωθείς.
Μετά τιμής και σεβασμού,
Α.Σ
Οποιοδήποτε ουσιαστικό, τυπικό η ηθικό δικαίωμα του, να απολογηθεί έστω, παύει να αναγνωρίζεται. Ο διασυρμός του γίνεται πρώτος στόχος για τα ΜΜΕ και τους συνεργάτες τους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το “αίμα” του νέου θα χυθεί ως θυσία στις νέες θεότητες του προοδευτισμού και τις πολιτικής ορθότητας. Το “σώμα” τους θα “κρεμαστεί” προς παραδειγματισμό.
Με αυτή την λογική η καλύτερα τον ίδιο παραλογισμό έγινε π.χ σχόλιο νεαρού αθλητικού σχολιαστή, σύμφωνα με το οποίο “σκληρό μαρκάρισμα” επάνω σε έγχρωμο παίκτη της αντίπαλης ομάδας “τώρα εξηγείται’”. Είπε δηλαδή ότι ο Κατίδης έκανε φάουλ γιατί είναι ρατσιστής! Εξήχθη -ελαφρά μεν αλλά με την σιγουριά του ειδικού ψυχολόγου- και αυτό το συμπέρασμα και έγινε δημόσιος λόγος.
Γίνεται αντιληπτή η παράνοια;
Όμως δεν είναι δυνατό μέσα στον θόρυβο και τους αλαλαγμούς κάποιοι λίγοι να μην αντιληφθούν ότι δημοκρατία δεν είναι το δικαίωμα της έκφρασης “όσων μας αρέσουν, άντε και όσων δεν μας ενοχλούν ιδιαίτερα”.
Η αντιμετώπιση του Κατίδη δείχνει ότι η νέα τάξη στην Ελλάδα αυτή την δημοκρατία εφαρμόζει και η όλη εικόνα δεν είναι κάτι άλλο παρά μία ένδειξη για το πως θα αντιμετωπίζονται οι “αντιφρονούντες”.
Οι πράξεις τους θα ερμηνεύονται αυθαίρετα. Θα δαιμονοποιούνται με τρόπο που θα είναι αδύνατο να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και αν το κάνουν απλώς θα αγνοούμε ότι πουν. Θα τους χτυπάμε -όλοι μαζί- άμεσα, σκληρά, αμείλικτα. Θα διασύρονται και θα καταστρέφονται επαγγελματικά και κοινωνικά.
Δεν μου άρεσε αυτό που έκανε ο παίκτης. Δεν το εγκρίνω και πρέπει να τιμωρηθεί όπως ορίζουν οι κανονισμοί. Αλλά αν η ενέργεια με ενόχλησε, αυτό που είδα μετά να συμβαίνει κατόπιν με τρομοκράτησε. Δεν νομίζω ότι σε ολόκληρη την ζωή μου έχω νοιώσει τόσο ζωντανή την σύγχρονη αναβίωση της “Ιεράς Εξέτασης”.
Και θυμάστε την τακτική της “Ιεράς Εξέτασης”: Αν δεν ομολογήσεις αυτό που θέλω θα βασανιστείς και θα θανατωθείς. Αν ομολογήσεις, είσαι ένοχος. Οπότε, θα βασανιστείς και θα θανατωθείς.
Μετά τιμής και σεβασμού,
Α.Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου