Τι σημαίνει στ’ αλήθεια η πρόταση Καμμένου περί «πατριωτικού και δημοκρατικού τόξου»;

 Του Δημήτρη Καζάκη

 Ο επικεφαλής των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» κ. Καμμένος με άρθρο του στην Real News ανακοινώνει μια νέα πολιτική πρωτοβουλία, που απ’ ότι φαίνεται θα αναλάβει ο ίδιος. «Δράση για ένα Πατριωτικό Δημοκρατικό Τόξο». Να πώς την εξηγεί στο άρθρο του:

«Όποιος έχει μελετήσει Ελληνική Ιστορία γνωρίζει ότι τα σχέδια της Ιερής Συμμαχίας ανατράπηκαν από την Ελληνική Επανάσταση εναντίον των Τούρκων το 1821. Άρα υπάρχει το ιστορικό προηγούμενο που δείχνει τον δρόμο για το πως οι σύγχρονοι Έλληνες θα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα σχέδια της σύγχρονης Ιερής Συμμαχίας που ακούει στο όνομα παγκοσμιοποίηση, τραπεζοκρατία και διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο. Ο δρόμος είναι ένας. Η Ενότητα των Ελλήνων.

Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ κίνημα από την ίδρυσή του Πατριωτικό Αστικό-Δημοκρατικό και Κοινωνικό προτείνει και θα αγωνιστεί για την δημιουργία, ανάπτυξη και μαζική πολιτική δράση του ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΤΟΞΟΥ, της αναγκαίας και ικανής εθνικής συνθήκης για την σωτηρία της πατρίδας και των Ελλήνων.

Στο ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ έχουν θέση ισότιμα και ανεξάρτητα ιδεολογικών διαφορών όλα τα αντι-μνημονιακά κινήματα και κινήσεις πολιτών που αποδέχονται τις αρχές της ισότητας της ισονομίας και της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης.»

Το άρθρο του κ. Καμμένου κλείνει με μια σειρά κλισέ αναφορές για την εκλογική «επιτυχία» του κόμματός του, χωρίς όμως να κάνει ούτε καν αναφορά στην διάσπαση που υπέστη λόγω ακριβώς της πορείας και των επιλογών του. 

Αν και δεν μας αφορά ιδιαίτερα το τι κάνει ο κ. Καμμένος με το κόμμα του, δεν θα ήταν φυσιολογικό να μας εξηγήσει γιατί οι πολιτικές επιλογές του να δημιουργήσει ένα καθαρόαιμο κεντροδεξιό κόμμα στηριγμένο σε παλαιοκομματικές μεθοδεύσεις, πρόσωπα και μηχανισμούς πρώτα και κύρια από τον χώρο της ΝΔ τον οδήγησαν σήμερα σ’ αυτό που για πολλούς ήταν κάτι το αναπόφευκτο;

Γιατί επέλεξε να δημιουργήσει έναν τέτοιο πολιτικό φορέα με αναξιόπιστα πολιτικά στελέχη, όπως ο ίδιος σήμερα τα χαρακτηρίζει, ζητώντας από τους πάντες να ενταχθούν κάτω από την δική του στέγη; Και μάλιστα χωρίς καμιά σαφή πολιτική δέσμευση, ή πολιτική συμφωνία που να αφορά στα καίρια ζητήματα που απασχολούν την χώρα.

Βέβαια, το πώς θέλει να φτιάξει κανείς το κόμμα του, ιδίως όταν αυτό δεν έχει κανενός είδους εσωτερικές διαδικασίες, η «βάση» δεν έχει λόγο για την πολιτική του και ο αρχηγός του είναι ελέω Θεού, είναι δικό του πρόβλημα και όσων τον ακολουθούν. Ωστόσο, όταν ο ίδιος εμφανίζεται και κάνει πρόταση για «πατριωτικό δημοκρατικό τόξο», τότε είναι απολύτως φυσιολογικό να ρωτήσουμε:

Ο κ. Καμμένος καλεί σε μια απ’ ότι φαίνεται πατριωτική, δημοκρατική συμμαχία «όπου έχουν θέση ισότιμα και ανεξάρτητα ιδεολογικών διαφορών όλα τα αντι-μνημονιακά κινήματα και κινήσεις πολιτών που αποδέχονται τις αρχές της ισότητας της ισονομίας και της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης.» 

Γιατί ο κ. Καμμένος εμφανίζεται σήμερα να προτείνει αυτό που του πρότεινε προεκλογικά το ΕΠΑΜ, αλλά αυτός το αρνήθηκε προκειμένου να στηριχθεί σε πρόσωπα και δυνάμεις που σήμερα επιλέγουν άλλους πολιτικούς δρόμους και ρόλους; Πόσο αξιόπιστο τον κάνει μια τέτοια πρόταση; Γιατί θα πρέπει σήμερα να πάρουμε στα σοβαρά αυτή του την πρόταση;

Όταν ο κ. Καμμένος αναφέρεται σε «όλα τα αντι-μνημονιακά κινήματα και κινήσεις πολιτών που αποδέχονται τις αρχές της ισότητας, της ισονομίας και της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης», τι εννοεί; 

Καταρχάς πότε ο κ. Καμμένος αποδέχτηκε τις αρχές της ισότητας, της ισονομίας και της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης; Αυτές οι αρχές δεν ισχύουν ούτε καν στο κόμμα του. Όπως συμβαίνει σε όλους τους τυπικούς παλαιοκομματικούς σχηματισμούς, αυτός που λύνει και δένει είναι ο κομματάρχης, ο βουλευτής και φυσικά ο αρχηγός. 

Η «βάση» απλά αρκείται να κάνει like στο διαδίκτυο και φυσικά να ψηφίζει αυτό που της λένε οι «από πάνω». Που είναι λοιπόν η ισονομία, η ισότητα και η δημοκρατική αντιπροσώπευση; Και τέλος πάντων όταν το ΕΠΑΜ του πρότεινε μια συνεργασία στη βάση της ισότητας, της ισονομίας και της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης, γιατί αυτός την αρνήθηκε και προτίμησε να στηριχθεί σε πρόσωπα και δυνάμεις που επιζητούσαν απλά μια έδρα στο κοινοβούλιο;

Αλλά ας πούμε ότι το πάθημα έγινε μάθημα και τώρα ο κ. Καμμένος έβαλε μυαλό και έρχεται με μια πρόταση που είχε αρνηθεί προεκλογικά. Ας πάρουμε μια τέτοια εκδοχή ως κάτι το δεδομένο. 

Αμέσως όμως προκύπτει το ερώτημα: σε ποια πολιτική βάση θα οικοδομηθεί αυτό το «πατριωτικό δημοκρατικό τόξο»; Τι πάει να διεκδικήσει; Τι λέει συγκεκριμένα για το χρέος και το ευρώ, ή θα τα κάνει γαργάρα; Πώς μπορεί να υπάρξει πατριωτική κίνηση χωρίς να θέτει θέμα εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ; Ειδικά σήμερα που έχει δρομολογηθεί επίσημα η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. 

Πόσο πατριώτης και μάλιστα δημοκράτης μπορεί να είναι κάποιος που αποδέχεται την κατάλυση του ελληνικού κράτους και την μετατροπή του σε φέουδο, καντόνι, ή περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, όπως συμβαίνει ήδη σήμερα; Πόσο πατριώτης και μάλιστα δημοκράτης μπορεί να είναι κάποιος που αποδέχεται το πλαίσιο κατοχής της χώρας του σήμερα με όρους ευρώ και δανεισμού από την ευρωζώνη;

Σήμερα, πολύ περισσότερο απ’ ότι χθες, ή προχθές, δεν μπορεί να περνιέται κανείς για πατριώτης και δημοκράτης αν δεν θέτει ξεκάθαρα ως αφετηριακή θέση του την κατάκτηση της εθνικής και νομισματικής κυριαρχίας της χώρας του, που σημαίνει σε απλά λόγια την μονομερή διαγραφή του χρέους της με παράλληλη έξοδο από το ευρώ προκειμένου να είναι σε θέση να ανοικοδομηθεί με όρους αληθινής δημοκρατίας και υπέρ της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού της. 

Υπάρχει έστω ίχνος αυτής της προβληματικής στην πρόταση του κ. Καμμένου; Ούτε στο παραμικρό. Το «τόξο» είναι τόσο δημοκρατικό και τόσο πατριωτικό, όσο και το κόμμα του κ. Καμμένου που γεννήθηκε πάνω σ’ αυτούς που αυτομόλησαν, αγνοώντας τις διαθέσεις και τις προσδοκίες ακόμη και του δικού του κόσμου.

Οι πολιτικοί καριέρας, όπως είναι ο κ. Καμμένος, μπορεί να έχουν συνηθίσει να είναι ότι δηλώνουν, αλλά η πράξη και οι θέσεις που παίρνουν στα πιο φλέγοντα ζητήματα είναι εκείνες που τον χαρακτηρίζουν. Και δεν υπάρχουν πιο φλέγοντα ζητήματα από το χρέος και το ευρώ. Όποιος αποδέχεται τον επίσημο δανεισμό της χώρας, αλλά και την παραμονή της εντός του ευρώ, είναι τόσο πατριώτης και δημοκράτης όσο και οι συνεργάτες των δωσίλογων της παλιάς ναζιστικής κατοχής. Τα περί «αντι-μνημονιακού» αγώνα είναι απλά για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των αφελών.

Όμως, ακόμη κι αν παρακάμψουμε όλα τα παραπάνω, μπορεί να μας εξηγήσει ο κ. Καμμένος με ποια διαδικασία φαντάζεται να δημιουργείται αυτό το «τόξο» που προτείνει; 

Μιλά για «μαζική πολιτική δράση». Τώρα την θυμήθηκε; Που ήταν τόσο καιρό όταν το ΕΠΑΜ καλούσε τις πατριωτικές δημοκρατικές δυνάμεις σε συμπαράταξη κοινής δράσης για συγκεκριμένα ζητήματα και μέτωπα; Που ήταν, για παράδειγμα, όταν το ΕΠΑΜ μαζί με άλλους κινητοποιήθηκε εναντίον των ΕΟΖ στην Τράπεζα της Ελλάδος; Μόνο ο Ουζουνίδης, βουλευτής των ΑΝΕΛ, βρέθηκε στην εν λόγω μάζωξη όχι για να διαμαρτυρηθεί, αλλά για να εκθειάσει τον ρόλο των ΕΟΖ, το ξεπούλημα της Θράκης και τον ρόλο των ημιεπίσημων πλασιέ. Πήρε μήπως ο κ. Καμμένος μέτρα εναντίον του κ. Ουζουνίδη; Όχι βέβαια.

Γιατί όταν απλά μέλη και φίλοι των ΑΝΕΛ διέπρατταν το «μοιραίο ατόπημα» της συνεργασίας «από τα κάτω» με το ΕΠΑΜ σε κοινές δράσεις, ο μηχανισμός και οι κομματάρχες του κ. Καμμένου έπεφταν επάνω τους με μόνο σκοπό να ακυρώσουν την συνεργασία; 

Γιατί όπου οι τομείς και οι πυρήνες του ΕΠΑΜ ανά την Ελλάδα απευθυνθήκαν στις αντίστοιχες οργανώσεις των ΑΝΕΛ για «μαζική πολιτική δράση», βρέθηκαν μπροστά σε μια σκαιά επίθεση του κεντρικού μηχανισμού με μοναδικό σκοπό να αποτρέψουν την όποια συνεργασία και να ντοπάρουν τα μέλη, τους φίλους και τους οπαδούς του κόμματος Καμμένου; 

Γιατί ο κ. Καμμένος απέφυγε μέχρι σήμερα να απαντήσει, αρνητικά ή θετικά, στις επίσημες προτάσεις και τις ανοιχτές επιστολές του ΕΠΑΜ;

Αν ο κ. Καμμένος εννοούσε στα σοβαρά αυτό που προτείνει, θα πρότεινε ταυτόχρονα και μια ανοιχτή και δημόσια διαδικασία πολιτικού διαλόγου και διαβούλευσης προκειμένου να ξεκαθαρίσουν όλες οι αμφίσημες τοποθετήσεις. 

Χωρίς μια ανοιχτή και δημόσια, μπροστά σε όλον τον κόσμο, διαδικασία που να δοκιμάζεται στην «μαζική πολιτική δράση» φορέων, δυνάμεων και σχημάτων δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους συμμαχική πρωτοβουλία με πατριωτικούς και δημοκρατικούς στόχους και επιδιώξεις. 

Το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι μια από τα ίδια. Αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, μεγαλοπαράγοντες, ή περιφερόμενοι παραγοντίσκοι, μαζί με σχήματα και «κινήματα» που δημιουργήθηκαν εν μια νυχτί με προέδρους, αντιπροέδρους, γραμματείς και φαρισαίους, αλλά χωρίς μέλη και κοινωνική επιρροή, θα εξαγνιστούν ως «πατριωτικές» και «δημοκρατικές» δυνάμεις για να διαπραγματευτούν στο παρασκήνιο και εν κρυπτώ μια θέση στο «τόξο» με το βλέμμα καρφωμένο στις επόμενες εκλογές. Μια από τα ίδια. Το ξέρουμε το παραμύθι, το βιώσαμε και δεν πρόκειται να την ξαναπατήσουμε.

Αν θέλει ο κ. Καμμένος μια αληθινά συμμαχική πρωτοβουλία με «μαζική πολιτική δράση», ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

 Ας ορίσει τις συγκεκριμένες αφετηρίες πάνω στις οποίες θα ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι, θα διαχωριστεί ο γιαλαντζί πατριώτης από τον αληθινό αγωνιστή για την σωτηρία και την ελευθερία της πατρίδας και ας δοκιμαστεί ο καθένας μας, το κάθε σχήμα, στην «μαζική πολιτική δράση» εναντίον του καθεστώτος κατοχής, ώστε να κρίνει ο απλός κόσμος ποιος είναι ποιος.

 Σε μια τέτοια διαδικασία εμείς ως ΕΠΑΜ είμαστε έτοιμοι να συμμετάσχουμε αποφασιστικά. Οι ΑΝΕΛ και ο κ. Καμμένος είναι; Ίδωμεν.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ