Το «κατά συρροή» πειραματόζωο

του Βασίλη Βιλιάρδου

Η Ελλάδα θα αγοράσει
 30 δις € χρέους, πληρώνοντας
 μόλις 10 δις €. Πρόκειται
 ασφαλώς για ένα 
εξαιρετικά «αυστηρό μάθημα»,
 με το μεθοδικό σχεδιασμό 
της Γερμανίας, στους εντολείς 
του ΔΝΤ: στις αγορές και
 στις Η.Π.Α. Προγραμματίζεται
 λοιπόν προσεκτικά η δεύτερη παραδειγματική τιμωρία όλων όσων δάνεισαν 
την πατρίδα μας στο παρελθόν, χωρίς να σταθμίσουν το ρίσκο.

Οι μεγάλοι κερδισμένοι της «τιτανομαχίας» μεταξύ της Γερμανίας και 
των Η.Π.Α., εντός του ελληνικού εδάφους, θα είναι τα κερδοσκοπικά κεφάλαια – 
τα οποία, έχοντας προφανώς εσωτερική πληροφόρηση, «ρισκάρισαν» 
την αγορά ελληνικών ομολόγων από τους κανονικούς επενδυτές, σε τιμές
 κάτω του 20% της ονομαστικής τους αξίας.

Ενδεχομένως δε η διαδικασία αυτή θα επιτύχει – γεγονός όμως που
 θα σημαίνει ότι, οι νέοι κάτοχοι των ομολόγων είναι πεπεισμένοι πως η Ελλάδα 
θα χρεοκοπήσει, αφού διαφορετικά...
δεν θα έχαναν την ευκαιρία να πολλαπλασιάσουν τα ήδη τεράστια κέρδη τους.

Ο μεγάλος τώρα χαμένος φαίνεται πως θα είναι το «κατά συρροή» 
πειραματόζωο στην όλη διαμάχη – η Ελλάδα. Η αιτία είναι το ότι, 
με τη συμπεριφορά της αυτή «καίει» στην κυριολεξία όλες τις προοπτικές 
επιστροφής της στις αγορές, κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον – 
με αποτέλεσμα να είναι πλέον απολύτως εξαρτημένη από τη χρηματοδότηση 
της Γερμανίας, η οποία θα απαιτήσει τα πολλαπλάσια ανταλλάγματα εκ μέρους της.

Ευχόμενοι να κάνουμε λάθος, έχουμε την εντύπωση πως μία ακόμη
 ελληνική κυβέρνηση εργάζεται όσο καλύτερα μπορεί, οδηγώντας (μάλλον 
ανόητα και όχι σκόπιμα) τους πολίτες της πατρίδας της στην καταστροφή,
 στη λεηλασία, στην υποδούλωση και στην εξαθλίωση – έχοντας 
την ουτοπική ελπίδα πως η Γερμανία θα ανταποδώσει στην Ελλάδα 
τις μεγάλες υπηρεσίες που της προσφέρει, στα πλαίσια
 των προσπαθειών της πρωσικής κυβέρνησης να διώξει το ΔΝΤ (Η.Π.Α.) 
από την ΕΕ και να κυριαρχήσει στην ήπειρο μας.

Την ίδια στιγμή Ελλάδα κατατάσσεται στις πλέον διεφθαρμένες χώρες 
της Ευρώπης - από τη γερμανική οργάνωση, από τη (δήθεν)
 «Διεθνή Διαφάνεια» με έδρα το Βερολίνο, μέλη της οποίας 
είναι οι μεγαλύτεροι διαφθορείς παγκοσμίως: η γερμανική βαριά βιομηχανία.

Παράλληλα, ο ΟΟΣΑ υπολογίζει τη διαφθορά στην πατρίδα μας 
στα 14 δις € σε ετήσια βάση, ενώ τη φοροδιαφυγή στα 20 δις € - 
χωρίς καμία αναφορά βέβαια στην τεράστια φοροαποφυγή 
των πολυεθνικών, απέναντι στο μέγεθος της οποίας η φοροδιαφυγή 
των μικρομεσαίων μοιάζει με παιδικό παιχνίδι.

Φυσικά κανένας δεν αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να παταχθεί
 η φοροδιαφυγή σε μία χώρα με ανύπαρκτο Κράτος Δικαίου – 
όπου οι πολίτες του βομβαρδίζονται καθημερινά με ειδήσεις, 
όπως για παράδειγμα ότι κάποιος πρωθυπουργός της χώρας είχε
 σε λογαριασμό συγγενούς του 500 εκ. €, κάποιος υπουργός
 διακίνησε πάνω από 40 εκ. € με ανάλογο τρόπο, παραμένοντας 
επίσης στο απυρόβλητο, ένας τρίτος τιμωρήθηκε επειδή 
αποδείχθηκε η υπεξαίρεση τεράστιων ποσών δημοσίου 
χρήματος, μία μικρή «οικονομική ολιγαρχία» χρηματίζει τους πάντες,
 απομυζώντας μεγάλα ποσά από το κράτος κοκ.

Πως είναι δυνατόν λοιπόν να υπάρξει φορολογική συνείδηση 
(το ζητούμενο σε μία ευνομούμενη κοινωνία είναι τα ανασταλτικά
 και όχι τα κατασταλτικά μέτρα) σε μία χώρα, η οποία υποφέρει
 για πολλές δεκαετίες από μία πολιτική διαφθορά άνευ προηγουμένου;

Πως είναι δυνατόν να συμμετέχουν, ως οφείλουν, 
οι πολίτες στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, όταν καλούνται
 να εξοφλήσουν τα τεράστια δημόσια χρέη που συσσώρευσε
 η πολιτική ηγεσία στην πατρίδα τους, με την εκποίηση της δημόσιας 
περιουσίας, με εγκληματικά, υφεσιακά μέτρα «κατάσχεσης»
 των μισθών τους, με την υπερβολική φορολόγηση των εισοδημάτων
 τους και με την «κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας;

Από την άλλη πλευρά, πως είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί
 η «κοινωνική βία» των «εξτρεμιστικών» κομμάτων, η οποία πηγάζει 
και τρέφεται από το εύλογο μίσος που προκαλεί η οδυνηρή φτώχεια, 
όταν την ίδια στιγμή οι πολίτες δεν βλέπουν κάποιον άλλο
 αποτελεσματικό τρόπο, με τον οποίο θα μπορούσαν να αντισταθούν
 απέναντι στους εισβολείς, καθώς επίσης απέναντι στην «ανικανότητα»
 ή/και στη διαφθορά» της εξουσίας;

από το "kostasxan"