Νὰ ὁμολογήσω κάτι. Δὲν μοῦ ἀρέσουν οἱ ἀποδομήσεις ἡρώων. Διόλου. Οὔτε τοῦ Γλέζου, οὔτε τοῦ Σάντα, οὔτε τοῦ Μπελογιάννη, οὔτε τοῦ Λαμπράκη, οὔτε τοῦ κάθε ὑπαρκτοῦ ἤ μὴ ἀγωνιστοῦ.
Ἀλλὰ κάποτε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες θὰ πρέπῃ νὰ μάθουμε τὶς ἀλήθειες ποὺ μᾶς ἀφοροῦν καὶ νὰ πετάξουμε τὰ ψέματα μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς γέμισαν τὶς ζωές καὶ τὶς συνειδήσεις.
Ἐν ὁλίγοις; Νὰ ξαναγίνουμε Ἕλληνες ἀποζητῶντας μόνον τὴν ἀλήθεια! Μόνον!
Φιλονόη.
Υ.Γ. Τελικῶς, ποιός σκότωσε τὸν Λαμπράκη; Τὸ «παρακράτος» ἢ τὸ «κράτος» τοῦ ΚΚΕ; Καὶ γιατί ὁ Λαμπράκης συνεργάστηκε μὲ τοὺς Γερμανούς ὡς ἰατρός; Ὅλοι οἱ ἄλλοι δὲν τό ἔκαναν… Ἀκόμη κι ὁ Κόκκαλης.. Αὐτός; Μήπως ἐπεί δή ἀκόμη οἱ Γερμανοὶ ἦταν σύμμαχοι μὲ τὸν «πατερούλη»; Ἀναρωτιέμαι…
Δεν διεκδικούμε να πούμε την απόλυτη αλήθεια για τον Λαμπράκη. Δεν είναι δυνατόν άλλως τε διότι, όπως θα πούμε αργότερα πολλά από τα στοιχεία είναι θαμμένα, αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια. Απλά θα αναφέρουμε ορισμένα στοιχεία που δείχνουν προς μια άλλη κατεύθυνση. Ότι δηλαδή:
ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ.
Ας αρχίσουμε όμως με την γνωστή ιστορία.
Στις 22 Μάιου 1963 ο βουλευτής της (τότε) ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης πεθαίνει στη Θεσσαλονίκη. Βγαίνοντας από μια εκδήλωση που είχε οργανώσει η ΕΔΑ και την ώρα που στρεφότανε προς τους χωροφύλακες που ήταν εκεί, ένα τρίκυκλο με οδηγό τον Κοτζαμάνη περνάει από δίπλα του και ο Μανώλης Εμμανουηλίδης που ήταν στη καρότσα τον κτυπάει στο κεφάλι. Ο Λαμπράκης μεταφέρεται στον Ερυθρό με την συνοδεία του βουλευτού της ΕΔΑ και αργότερα του ΚΚΕ Γιώργου Βέρρου όπου και πεθαίνει.
Την ώρα που περνάει το τρίκυκλο ο Λαμπράκης πέφτει κάτω ανάμεσα στους δικούς του. Ένας από αυτούς ο Μανώλης Χατζηαποστόλου, ο επιλεγόμενος και «Τίγρης» πηδάει στη καρότσα του τρίκυκλου και συμπλέκεται με τον Εμμανουηλίδη. Γίνεται έτσι ένα μπέρδεμα στο σχέδιο απόδρασης του τρίκυκλου και έτσι συλλαμβάνεται τόσο αυτός που χτύπησε τον Λαμπράκη, όσο και ο οδηγός του οχήματος.
Ο θάνατος του Λαμπράκη αποδίδεται στον Εμμανουηλίδη που τον χτύπησε από το τρίκυκλο με το κλομπ. Είναι όμως έτσι;
Ο ΤΙΓΡΗΣ
Ο Μανώλης Χατζηαποστόλου ή Τίγρης, ήτανε αυτός που πήδηξε στο τρίκυκλο και ουσιαστικά έπιασε αυτούς που χτύπησαν τον Λαμπράκη. Προς το τέλος της ζωής του δίνει μια εντυπωσιακή συνέντευξη στην ΕΤ-1 Εκεί για πρώτη φορά λέει κάτι συνταρακτικό:
ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ.
Αναφέρει και όνομα: Ο δολοφόνος του Λαμπράκη είναι ο Βέρρος! Στέλεχος της ΕΔΑ τότε και αργότερα του ΚΚΕ. Όπως αναφέρθηκε στην προηγούμενη σελίδα. Αυτός τον σκότωσε. Πώς το ξέρει;
Αναφέρει και όνομα: Ο δολοφόνος του Λαμπράκη είναι ο Βέρρος! Στέλεχος της ΕΔΑ τότε και αργότερα του ΚΚΕ. Όπως αναφέρθηκε στην προηγούμενη σελίδα. Αυτός τον σκότωσε. Πώς το ξέρει;
Το χτύπημα που έφαγε ο Λαμπράκης δεν ήταν ικανό να τον σκοτώσει!
Ὁ Λαμπράκης τραυματισμένος
Αναφέρει ότι τον χτυπήσανε επαγγελματικά. Με σάκο από καουτσούκ η με σάκο παραγεμισμένο με άμμο.
Ζητάει να δημοσιευτεί η συνέντευξή του αυτή μετά τον θάνατό του. Φοβάται ότι θα του πετάξουνε λάσπη. Μια ζωή αριστερός δεν θέλει οι σύντροφοί του να τον πούνε προδότη, τουλάχιστον όχι όσο είναι ζωντανός.
Ξέρει ότι οι πολιτικοί είναι υπόκοσμος του χειρίστου είδους στη Ελλάδα.
Και επειδή εμείς βάζουμε στοιχεία , ακούστε τον ίδιο το Μανώλη Χατζηαποστόλου (γνωστό και σαν Τίγρη) να τα λέει αυτά.
Και επειδή εμείς βάζουμε στοιχεία , ακούστε τον ίδιο το Μανώλη Χατζηαποστόλου (γνωστό και σαν Τίγρη) να τα λέει αυτά.
Η ΕΙΚΟΝΑ
Είναι αλήθεια ότι το όνομα του κομμουνιστή που αναφέρει ο τίγρης (Χατζηαποστόλου) Βέρρου δεν αναφέρεται καθαρά. Από εκεί και πέρα όμως υπάρχει η εκπομπή της ΕΤ-3 που έγινε και το επαληθεύει.
Για όσους δεν μπορούν να το διακρίνουν καθαρά το όνομα στο ηχητικό απόσπασμα, μπορούν να δουν την εικόνα της τηλεόρασης την ώρα που ο Χατζηαποστόλου τα λέει αυτά.
Δίπλα φαίνεται καθαρά τι λέει.
Για όσους δεν μπορούν να το διακρίνουν καθαρά το όνομα στο ηχητικό απόσπασμα, μπορούν να δουν την εικόνα της τηλεόρασης την ώρα που ο Χατζηαποστόλου τα λέει αυτά.
Δίπλα φαίνεται καθαρά τι λέει.
Ο Κομμουνιστής Βέρρος
Οι δημοσιογράφοι πήρανε την ομολογία του Χατζηαποστόλου και πήγανε σε ένα στέλεχος του ΚΚΕ (να πάρουν και την αντίθετη άποψη) το όνομα του είναι Νίκος Νικολαΐδης . Ιστορικό στέλεχος, με αγώνες υπέρ των κομμουνιστών και εναντίον των Ελλήνων. Ο Νικολαΐδης δεν αμφισβητεί τα λόγια του τίγρη αλλά απλά λέει ότι δεν μπορούσε ο τίγρης να τα ξέρει αυτά επειδή ήταν χαμηλόβαθμο στέλεχος.
Ακούστε τον ίδιο τον Νικολαΐδη και θα καταλάβετε.
O ΓΙΑΤΡΟΣ
Ο Δώρος Οικονόμου ήταν προσωπικός φίλος με τον Λαμπράκη και εκείνη την εποχή εργαζόταν σαν νευροχειρουργός στο ΑΧΕΠΑΝΣ (Νοσοκομείο που έκτισαν οι ομογενείς της Αμερικής και όχι οι ομογενείς του σιδηρού παραπετάσματος ή οι σοσιαλ-κομμουνιστές).
Αργότερα έγινε καθηγητής νευροχειρουργικής και σήμερα είναι συνταξιούχος. 
Σε συνέντευξη του στην ΕΤ-3 ήταν σαφέστατος.
Το κτύπημα στο κεφάλι από το τρίκυκλο ήτανε οριζόντιο, άρα δεν μπορούσε να σκοτώσει τον Λαμπράκη.
Ιατρικές αποδείξεις ζητάγατε;
Πάρτε τες από καθηγητή νευροχειρουργικής και φίλο του Λαμπράκη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ . Μέχρι τώρα έχουμε τα εξής στοιχεία.
1. Έναν αριστερό (τον τίγρη) που δηλώνει ότι τον Λαμπράκη τον σκότωσαν οι κομμουνιστές.
2. Έναν κομμουνιστή. Βασικό στέλεχος του ΚΚΕ (τον Νίκο Νικολαϊδη) που δεν διαψεύδει τον τίγρη.
3. Έναν νευροχειρούργο που λέει ότι το κτύπημα από το τρίκυκλο δεν ήταν θανατηφόρο.
2. Έναν κομμουνιστή. Βασικό στέλεχος του ΚΚΕ (τον Νίκο Νικολαϊδη) που δεν διαψεύδει τον τίγρη.
3. Έναν νευροχειρούργο που λέει ότι το κτύπημα από το τρίκυκλο δεν ήταν θανατηφόρο.
Και συνεχίζουμε.
Ο ΓΙΟΣ
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ΖΕΙ. Όχι βέβαια ο παλιός βουλευτής της ΕΔΑ που τον σκότωσαν οι κομμουνιστές , αλλά ο γιος του.
Έτσι λοιπόν ένα καλοκαίρι συνάντησε τυχαία (Κατά τη γνώμη μου όχι και τόσο) τον εισαγγελέα της δίκης Λαμπράκη Σαρτζετάκη. Είχαν πάει και οι δυο την ίδια εποχή να παραθερίσουν στη Θάσο.
Του συστήθηκε, ο Σαρτζετάκης έμεινε έκπληκτος και άρχισε να τον ρωτάει αν υπήρχε και άλλος εκτός από αυτόν που ήταν πάνω στο τρίκυκλο, που χτύπησε τον πατέρα του.
Έτσι λοιπόν ένα καλοκαίρι συνάντησε τυχαία (Κατά τη γνώμη μου όχι και τόσο) τον εισαγγελέα της δίκης Λαμπράκη Σαρτζετάκη. Είχαν πάει και οι δυο την ίδια εποχή να παραθερίσουν στη Θάσο.
Του συστήθηκε, ο Σαρτζετάκης έμεινε έκπληκτος και άρχισε να τον ρωτάει αν υπήρχε και άλλος εκτός από αυτόν που ήταν πάνω στο τρίκυκλο, που χτύπησε τον πατέρα του.
Ο Σαρτζετάκης απάντησε κατά λέξη: Δεν είναι ακόμα η στιγμή να βγει η υπόθεση Λαμπράκη στην επιφάνεια .
Ακούστε τι λέει ο ίδιος ο γιος του Λαμπράκη εδώ.
Άρα υπάρχουν στοιχεία κρυμμένα. Η συζήτηση έγινε μετά το 1991. Οι πρωταγωνιστές είχαν πεθάνει ή είχαν πάρει σύνταξη. Ποιοι καλύπτονται;
Γιατί δεν τα δίνουν; Για να μην ενοχοποιηθούν ποιοι;
Όσοι δεξιοί υπήρχαν τότε θεωρούνται ένοχοι. Η αριστερή λάσπη πήρε και άτομα τα οποία δεν είχαν καμία δουλειά με την χωροφυλακή Θεσσαλονίκης, όπως τον Γ. Παπαδόπουλο (Ήτανε στον Έβρο) ή τον Γ. Γεωργαλά. (Ήτανε στις πληροφορίες του υπουργείου Προεδρίας)
Άρα τα στοιχεία δεν δίνονται να μην ενοχοποιηθεί η αριστερά.
Bέβαια και τα λίγα αυτά φτάνουν, για να γίνει κατανοητό ότι και εδώ οι αριστεροί έχουν βρώμικη τη φωλιά τους
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι Γερμανοί διόρισαν πρωθυπουργό ένα πολύ καλό γιατρό – γυναικολόγο. Τον Λογοθετόπουλο. Αυτός ήταν καλός επιστήμονας, αλλά με την πολιτική δεν τα κατάφερε. Άρχισε επειδή του το απαίτησαν οι Γερμανοί, να κάνει αλλαγές σε διάφορα νοσοκομεία, έδιωξε όλο το διοικητικό συμβούλιο από το Αρεταίειο και αργότερα από το «Μαρίκα Ηλιάδη»
Στο «Μαρίκα Ηλιάδη» ήταν ένας καθηγητής γυναικολογίας, τότε κορυφή. Ο Κων/νος Λούρος (Υπάρχει και δρόμος στην περιοχή αυτή με το όνομα του). Αυτός διώχτηκε σαν «μη συμπαθών» τους Γερμανούς, οπότε παραιτήθηκε και έφυγε τελείως από εκεί, μαζί με τον γυναικολόγο Κόκκαλη.
Ο Κόκκαλης θα πάει στο ΕΑΜ, θα οργανώσει το παιδομάζωμα, θα φύγει στο παραπέτασμα και θα πεθάνει εκεί. Ο γιος του είναι ο γνωστός Σωκράτης Κόκκαλης πρόεδρος της INRACOM και του Ολυμπιακού. Ο Λούρος θα μείνει έξω από πολιτικές συγκρούσεις και θα γράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Χτες» Στο βιβλίο αυτό αναφέρει ότι παραιτήθηκε από το «Μαρίκα Ηλιάδη» μαζί με όλο του το επιτελείο για να μη συνεργαστεί με τους κατακτητές. Μόνο ένας έμεινε και συνεργάστηκε με τους Ναζί ο Γρηγόρης Λαμπράκης.
Να τι γράφει ο ίδιος στο βιβλίο του και στη σελίδα 201. Οι επισημάνσεις δικές μου.
… της Σχολής, καθώς και το δικό μου αρχείο. όπου κάποιος ιστορικός της ελληνικής Ιατρικής θα μπορέσει κάποτε να βρει τις λεπτομέρειες του σοβαρού εκείνου επεισοδίου.
Όπως κι αν έχει το πράγμα, είχαμε πια βγει και οι τρεις μας στο πνευματικό και ηθικό κλαρί, μια και είχαν κοπεί οι γέφυρες με το Πανεπιστήμιο. Ή στάση μας, πού νομίζαμε πώς αποτελούσε μιαν έμμεση αλλά συνειδητή διαμαρτυρία εναντίον του κατακτητή, σχολιάστηκε πολύ· άλλοι ήταν υπέρ και άλλοι κατά.
Ύστερα από λίγο, πήραν από τον Κόκκαλη κι από μένα τις διευθύνσεις των Κλινικών του «Άρεταιείου». Σχεδόν ταυτόχρονα, ο Λογοθετόπουλος διέλυσε παράνομα το Διοικητικό Συμβούλιο του Μαιευτηρίου «Μαρίκα Ηλιάδη» και εγκατέστησε έκεί το Δημόσιο Μαιευτήριο με όλο το επιτελείο του, αφού με έδιωξε φυσικά από τη διεύθυνση. Για λίγο καιρό ακόμα δεν πραγματοποιήθηκε και ή έξωση μου από το σπίτι μου, αλλά ήταν φανερό πώς δεν επρόκειτο ν’ αργήσει. Τα αποχαιρετιστήρια από το Μαιευτήριο «Μαρίκα Ήλιάδη» ήταν συγκλονιστικά. Οι περισσότεροι από τους συνεργάτες μου παραιτήθηκαν, εκτός από έναν νέο υποβοηθό, πού τον είχα συμπαθήσει για την αθλητική του προϊστορία αυτός έμεινε και συνεργάστηκε με τον Λογοθετόπουλο. Ό νέος ονομαζόταν Γρηγόριος Λαμπράκης!
Έτσι ο Κόκκαλης κι εγώ περιοριστήκαμε στους «Άγιους Αναργύρους» για την εξυπηρέτηση της «υποτυπώδους» πελατείας μας, πού έπρεπε και να μας θρέψει. Από την εντατική ως τότε εργασία, πέσαμε απραξία. τη μοναξιά και τη νύχτα της Κατοχής, πού γινόταν όλο και Μ σκοτεινή. Στο αναμεταξύ, ο Κόκκαλης είχε παραδοθεί, όπως έγραψα παραπάνω, στο ΕΑΜ. κι έπαψα να ‘χω επαφή μαζί του. Άλλα και με τον Χωρέμη οι σχέσεις μας έγιναν χαλαρές, ίσως επειδή οι κατοικίες μας ήταν μακριά ή μια από την άλλη και δεν εμπιστευόμαστε το τηλέφωνο.
Ύστερα από το πυροτέχνημα της πανεπιστημιακής παραίτησης, ή απραξία και η μοναξιά άρχιζαν να επιδρούν στο ηθικό μου. Ένιωθα σαν το Λιοντάρι μέσα στο κλουβί, και αισθανόμουν πως κάτι έπρεπε να κάνω για μη χάσω το θάρρος μου. Ήμουν βέβαιος ότι κάποτε θα ξαναγύριζα σε μια ανανεωμένη Ιατρική Σχολή….
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Κατά τον Λούρο ο Λαμπράκης συνεργάστηκε με τους γερμανούς στην κατοχή.
ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΚΚΕ
Πάντα θα υπάρχει το ερώτημα. Γιατί το ΚΚΕ να σκοτώσει τον Λαμπράκη; Τι κέρδος είχε, αφού ήτανε αν όχι δικός τους, τουλάχιστον συνεργάτης τους.
Η απάντηση είναι ότι η αριστερά ψάχνει για ήρωες. Για άτομα και καταστάσεις που εμπνέουν τον λαό. Όταν δεν υπάρχουν τότε τα κατασκευάζει.
Δεν είναι η πρώτη φορά. Το Πολυτεχνείο είναι μια τεχνητή κατασκευή του ΚΚΕ και της; Αριστεράς που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αλλά στις ιστορικές μνήμες υπάρχει και κάτι πιο εντυπωσιακό.
Ο Παρτσαλίδης ήταν στέλεχος του ΚΚΕ. Φανατικός κομμουνιστής και αγωνιστής του κόμματος. Το ΚΚΕ σχεδίαζε να τον σκοτώσει για να τον κάνει «λαϊκό ήρωα». Αυτό το κόμμα που ο ίδιος πίστεψε και τόσο βοήθησε είχε προσπαθήσει να τον δολοφονήσει.
Δεν το γράφω εγώ, το γράφει ένας αριστερός, στρατηγός του συμμοριτοπόλεμου. Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ. Στα απομνημονεύματα του στον 3ο τόμο γράφει ότι το ΚΚΕ είχε προσπαθήσει να δολοφονήσει τον Παρτσαλίδη. Στις σελίδες 157-158 του Γ΄ Τόμου γράφει: (οι υπογραμμίσεις δικές μου)
Κλιμάκιο του ΠΓ στο εξωτερικό
Το Πολιτικό Γραφείο είχε αποφασίσει να εγκαταστήσει κλιμάκιο του στη Γιουγκοσλαβία από τους Γ. Ιωαννίδη και Π. Ρούσο. Η οργάνωση για το «παράνομο» πέρασμα στη Γιουγκοσλαβία του Ιωαννίδη και του Π. Ρούσου, που είχε ανατεθεί σε μας, βάστηξε καμιά δεκαριά μέρες. Τις ίδιες μέρες ήρθαν στη Θεσσαλονίκη και δυο κομματικά στελέχη, η Φωφώ, γιατρός όπως λέγανε, και ο Υφαντής που έγινε και μέλος του Π Γ αργότερα, με εντολή να οργανώσουν κομματικό μηχανισμό στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ. Όπως είπαν, είχαν εντολή να συνεργαστούν μόνο με τον Μ. Βαφειάδη για τη δουλειά τους αλλά στο μεταξύ η ασφάλεια είχε πιάσει τα άλλα δυο μέλη της Γραμματείας του ΜΓ, τους Στρίγγο και Χατζή, κι είχα μείνει και ο μόνος της Γραμματείας και δεν είχαμε προλάβει να τη συμπληρώσουμε.
Μία απ’ αυτές τις μέρες ο Ιωαννίδης ζήτησε τη Φωφώ και τον Υφαντή να τους πάμε στο ίδιο σπίτι που ήταν και αυτοί για να μείνουν μαζί. όπως και το κάναμε.
Στην επόμενη συνάντηση μου με τους δυο με πρωτοβουλία της Φωφώς έγινε περίπου ο εξής διάλογος:
Φωφώ «Τα πράγματα σαν να δείχνουν πως θα γίνει αναπόφευκτος ο ένοπλος αγώνας. Αλλά, θα χρειαστεί να δημιουργήσουμε ακόμη πιο ζεστή ατμόσφαιρα κι ένα μέσο γι’ αυτήν είναι να οργανώσουμε μια δολοφονία».
Νόμισα πως γίνεται λόγος για δολοφονία προσώπου από αντίπαλο μας και την απέκλεισα με την παρατήρηση πως «Κι έτσι μας σκοτώνουν στους δρόμους. Εμείς δεν θα ακολουθήσουμε τις δικές τους μέθοδες. Εξάλλου το αποτέλεσμα θα ‘ναι να σκοτώνουν ακόμα περισσότερους» κλπ.
Η απάντηση της Φωφώς ήταν: «Δεν κατάλαβες, σύντροφε Μάρκο. Δεν λέγω να σκοτώσουμε αντίπαλο αλλά ένα δικό μας από τους πάνω και θα πούμε ότι τον δολοφόνησε η αντίδραση. Να, σε μερικές μέρες θα έρθει ο Παρτσαλίδης εδώ. Μπορούμε να τον θυσιάσουμε και είναι και μια κομματική προσφορά κι αυτή».
Αγαναχτισμένoς τη σταμάτησα λέγοντας της, ανάμεσα στ’ άλλα, ότι δεν είναι στα καλά της, διέκοψα τη συζήτηση και της είπα πως έχω πολλή απασχόληση και δεν μπορώ να τη βοηθήσω και ας γυρίσει στην Αθήνα.
Ο Ιωαννίδης; και ο Π. Ρούσος ήρθαν στη Θεσσαλονίκη με καράβι. Την ίδια μέρα πήγα και τους βρήκα στο καθορισμένο σπίτι που τους είχε πάει ο σύνδεσμος μας.
Ανάμεσα στ’ άλλα μου διηγήθηκαν και το εξής περιστατικό: «Τώρα που ερχόμασταν πλησιάσαμε σε μια παρέα από καμιά τριανταριά που ‘χε σχηματιστεί στο κατάστρωμα και ακούσαμε να λένε: «καλά αυτούς που πιάσανε αλλά δεν λένε και πολλά πράματα. Έπρεπε να βάλουν στο χέρι τον Καπετάν Μάρκο…». Και ‘γίναν και σε μένα ανάλογες συστάσεις να φυλαχτώ κλπ. Η συζήτηση στο καράβι γίνονταν με αφορμή τη σύλληψη του Στρίγγου, του Χατζή και άλλων στελεχών μας που είχαν γίνει πριν από λίγο διάστημα.
Αλλά, την παραμονή που θα φεύγανε για τη Γιουγκοσλαβία ο Ιωαννίδης και ο Ρούσος, ο σύνδεσμος μου έφερε ένα σημείωμα του Ιωαννίδη με προφορική εντολή να το στείλω στον Ζαχαριάδη με τον ταχυδρόμο μας αφού το διαβάσω.
Ήταν ασφράγιστο και χωρίς φάκελο, δείγμα πως σωστά ο σύνδεσμος μου μετέδωσε αυτά που του ‘πε ο Ιωαννίδης.
Διάβασα το σημείωμα. Έγραφε επί λέξει:
«Ο Μάρκος είναι καλός αλλά από πολιτική δεν καταλαβαίνει»!
Το σημείωμα πήγε στον προορισμό του αλλά η πολιτική που δεν καταλάβαινε ο Μάρκος ήταν η συμπεριφορά του στην πρόταση της Φωφώς και του Υφαντή που ‘ταν δική του (του Ιωαννίδη) πρόταση και το σημείωμα, χωρίς αμφιβολία, ήταν απόδειξη συμμετοχής και του Ζαχαριάδη σ’ ότι πήγαιναν να σκαρώσουν.
Αφού λοιπόν σκεφτόντουσαν να σκοτώσουν ένα δικό τους στέλεχος για να φτιάξουν έναν «ήρωα» γιατί να μην σκεπτόντουσαν να κάνουν το ίδιο για κάποιον που δεν ήταν κομμουνιστής αλλά απλός συνοδοιπόρος;
Οι απαντήσεις δικές σας!
Εγώ την δικιά μου την έδωσα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου