http://www.styx.gr/
To «πνεύμα της πλατείας Ταχρίρ», και της «Αραβικής Άνοιξης» είπε πως μεταφέρει στη σύνοδο της Ειδικής Επιτροπής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην Κωνσταντινούπολη ο αμερικανόπεμπτος και αμερικανόπνευστος ΓΑΠ ο ελάσσων, από τον οποίο εμείς πάντως, γλιτώσαμε.
Ο mind the GAP (προσοχή στο κενό) κάλεσε χτες το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και ειδικά τη Ρωσία και την Κίνα «να συμπορευτούν με τη διεθνή κοινότητα για την προστασία του συριακού λαού».
Τι ακριβώς δεν είπε, ή μάλλον απέκρυψε ο ΓΑΠ, είναι πως τη Συρία κυβερνά καθεστώς παρόμοιο με εκείνο του Ιράκ πριν από την αμερικανική εισβολή. Τα καθεστώτα εκείνα που στις αραβικές χώρες κατορθώνουν και εξισορροπούν τις διαιρέσεις ανάμεσα σε Σουνίτες και Σιίτες και αποτρέπουν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Κάτι που δεν κατόρθωσε το «δημοκρατικό καθεστώς», που επέβαλε η αμερικανική κατοχή στο Ιράκ, όπου μαίνεται ο εμφύλιος.
Αλλά και η αμερικανική εχθρότητα απέναντι στον Άσαντ είναι υποκριτική. Στις 26 Φεβρουαρίου, η συριακή κυβέρνηση διεξήγε δημοψήφισμα για νέο σύνταγμα, που βάζει όρια στη θητεία των προέδρων και αφαιρεί το μονοπώλειο από το κόμμα Μπάαθ.
Η προσέλευση στο δημοψήφισμα ήταν 57,4%, κάτι που θα ζήλευε και ο Ομπάμα, επειδή δεν το είδε στις προεδρικές εκλογές του 2008. Το αποτέλεσμα; 89,4% υπέρ του νέου συντάγματος.
Και την προσέλευση των Σύρων στις κάλπες δεν εμπόδισε ο ανταρτοπόλεμος που έχουν επιβάλει στη χώρα οι δυτικές δυνάμεις. Οι ίδιες που έφεραν τη "δημοκρατία" και στη Λιβύη, αφού τη διέλυσαν ως κράτος . (Αλήθεια ουδέν νεότερον από εκεί). Το δημοψήφισμα αυτό, όμως, δεν εγκρίνουν οι ΗΠΑ που επιμένουν ότι με τη βίαιη ανατροπή του Άσαντ θα έρθει η δημοκρατία στη Συρία. Με ελεγχόμενη δική τους κυβέρνηση. Όπως στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, την Αίγυπτο και ων ουκ έστι «δημοκρατιών». Η έννοια δημοκρατία για τις ΗΠΑ είναι συνώνυμη με την καταστροφή. Αυτό άλλωστε έχουν καταφέρει στις χώρες που προαναφέραμε. Πλην ίσως της Αιγύπτου, όπου η δημοκρατία περιμένει στο ακουστικό της μια και οι εκλογές δεν έχουν βγάλει αρεστή στις ΗΠΑ κυβέρνηση… Και το καθεστώς Μουμπάρακ, απλώς έχει αντικατασσταθεί από στρατιωτική χούντα.
Δραματικές εξελίξεις για τον Άσαντ
Πάντως, το παιχνίδι στην σκακιέρα φαίνεται ξεκάθαρα πως χάθηκε αφού Ρωσία και Κίνα προσπαθούν να περισώσουν διπλωματικά, την ως τώρα σθεναρή τους στάση απέναντι στο πρόβλημα της Συρίας. Μετά από την άτυπη διελκυστίνδα μηνών το Συμβούλιο Ασφαλείας πήρε τελικά ομόφωνα απόφαση να υιοθετήσει την «πρωτοβουλία Κόφι Ανάν». Ο γνωστός μας πρώην γγ του ΟΗΕ προωθεί σχέδιο έξι σημείων που αποτελεί την θέληση των ΗΠΑ, αλλά προσαρμοσμένο σε πιο διπλωματική γλώσσα. Έτσι η απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ προβλέπει ότι «ο Άσαντ θα πρέπει να συνεργαστεί με τον Ανάν για να βρεθεί λύση στην ένοπλη εξέγερση».
Ρωσία και Κίνα, παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά πως ο Άσαντ είναι περισσότερο θύμα παρά θύτης, υποχώρησαν παρ’ όλο που επέμειναν ότι «ούτε το ΣΑ ούτε άλλη ομάδα κρατών έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν ποιος και πως θα κυβερνά μια χώρα».
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ θεωρεί πλέον την αποχώρηση Άσαντ από την εξουσία αναπότρεπτη, αλλά επιμένει πως οι Σύροι θα πρέπει να αποφασίσουν ποιος θα τον αντικαταστήσει όταν φύγει. Ο αντιπρόσωπος της Ρωσίας στον ΟΗΕ Βιτάλι Τσούρκιν, αφού επέμεινε πως η συνομωσία ανατροπής του Άσαντ ήταν σχέδιο της Δύσης- Σαουδικής Αραβίας- και του σουνιτικού καθεστώτος του Κατάρ, πρότεινε μια αλλαγή εξουσίας παρόμοια με της Υεμένης που αντικαταστάθηκε ο Αλί Αμπντουλά Σαλέχ με τον Αμπντ Ραμπούχ Μανσούρ αλ-Χαντί, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στο καθεστώς.
Στα σχέδια των ΗΠΑ είναι σαρωτικές αλλαγές των καθεστώτων όχι μόνο στη Συρία και το Ιράν, αλλά και στους Χεσμπολά του Λιβάνου και τη Χαμάς. Ό,τι θεωρεί δηλαδή εχθρικό καθεστώς το Ισραήλ. Και προ πάντων, ο δρόμος προς την Τεχεράνη, περνάει από τη Δαμασκό.Η Ουάσιγκτον διόρισε τον Νουρί αλ Μαλίκι πρόεδρο στο Ιράκ. Ο Οποίος έχασε τις εκλογές αλλά παραμένει στην εξουσία. Αλλά ενώ οι ΗΠΑ υπόσχονται ότι θα φέρουν τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, ξεχνούν να αναφερθούν σε κάποιες χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, το Κατάρ και τα Εμιράτα. Και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται με το αποικιοκρατικό καθεστώς του Ισραήλ.
Αχ αυτοί οι κινέζοι…
Κύριο άρθρο της China Daily:
Για άλλη μια φορά οι ΗΠΑ προσπαθούν να επιβάλλουν την δική τους μονόπλευρη άποψη σε άλλες χώρες.
Έχοντας επιβάλλει αυστηρά οικονομικά αντίποινα και απαγορεύοντας σε άλλες χώρες να αγοράζουν πετρέλαιο από το Ιράν την περασμένη Τρίτη άλλαξε ρότα, εξαιρώντας την Ιαπωνία και άλλες 10 ευρωπαϊκές χώρες από τη συμμετοχή στα αντίποινα αυτά, «μια και οι χώρες αυτές μείωσαν δραματικά τις εισαγωγές ιρανικού πετρελαίου». Οι χώρες που εξαιρέθηκαν είναι όλες σύμμαχες με τις ΗΠΑ.
Αποτέλεσμα της πολιτικής των αντιποίνων είναι η αύξηση της τιμής του πετρελαίου που έπληξε ακόμα και τις ΗΠΑ με αύξηση 20% από το Δεκέμβριο.
Τα αντίποινα δεν είναι η λύση στην ιρανική κρίση για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Μόνο μέσω διαλόγου και συνεργασία επιλύονται παρόμοια διεθνή προβλήματα.
To «πνεύμα της πλατείας Ταχρίρ», και της «Αραβικής Άνοιξης» είπε πως μεταφέρει στη σύνοδο της Ειδικής Επιτροπής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην Κωνσταντινούπολη ο αμερικανόπεμπτος και αμερικανόπνευστος ΓΑΠ ο ελάσσων, από τον οποίο εμείς πάντως, γλιτώσαμε.
Ο mind the GAP (προσοχή στο κενό) κάλεσε χτες το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και ειδικά τη Ρωσία και την Κίνα «να συμπορευτούν με τη διεθνή κοινότητα για την προστασία του συριακού λαού».
Τι ακριβώς δεν είπε, ή μάλλον απέκρυψε ο ΓΑΠ, είναι πως τη Συρία κυβερνά καθεστώς παρόμοιο με εκείνο του Ιράκ πριν από την αμερικανική εισβολή. Τα καθεστώτα εκείνα που στις αραβικές χώρες κατορθώνουν και εξισορροπούν τις διαιρέσεις ανάμεσα σε Σουνίτες και Σιίτες και αποτρέπουν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Κάτι που δεν κατόρθωσε το «δημοκρατικό καθεστώς», που επέβαλε η αμερικανική κατοχή στο Ιράκ, όπου μαίνεται ο εμφύλιος.
Αλλά και η αμερικανική εχθρότητα απέναντι στον Άσαντ είναι υποκριτική. Στις 26 Φεβρουαρίου, η συριακή κυβέρνηση διεξήγε δημοψήφισμα για νέο σύνταγμα, που βάζει όρια στη θητεία των προέδρων και αφαιρεί το μονοπώλειο από το κόμμα Μπάαθ.
Η προσέλευση στο δημοψήφισμα ήταν 57,4%, κάτι που θα ζήλευε και ο Ομπάμα, επειδή δεν το είδε στις προεδρικές εκλογές του 2008. Το αποτέλεσμα; 89,4% υπέρ του νέου συντάγματος.
Και την προσέλευση των Σύρων στις κάλπες δεν εμπόδισε ο ανταρτοπόλεμος που έχουν επιβάλει στη χώρα οι δυτικές δυνάμεις. Οι ίδιες που έφεραν τη "δημοκρατία" και στη Λιβύη, αφού τη διέλυσαν ως κράτος . (Αλήθεια ουδέν νεότερον από εκεί). Το δημοψήφισμα αυτό, όμως, δεν εγκρίνουν οι ΗΠΑ που επιμένουν ότι με τη βίαιη ανατροπή του Άσαντ θα έρθει η δημοκρατία στη Συρία. Με ελεγχόμενη δική τους κυβέρνηση. Όπως στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, την Αίγυπτο και ων ουκ έστι «δημοκρατιών». Η έννοια δημοκρατία για τις ΗΠΑ είναι συνώνυμη με την καταστροφή. Αυτό άλλωστε έχουν καταφέρει στις χώρες που προαναφέραμε. Πλην ίσως της Αιγύπτου, όπου η δημοκρατία περιμένει στο ακουστικό της μια και οι εκλογές δεν έχουν βγάλει αρεστή στις ΗΠΑ κυβέρνηση… Και το καθεστώς Μουμπάρακ, απλώς έχει αντικατασσταθεί από στρατιωτική χούντα.
Δραματικές εξελίξεις για τον Άσαντ
Πάντως, το παιχνίδι στην σκακιέρα φαίνεται ξεκάθαρα πως χάθηκε αφού Ρωσία και Κίνα προσπαθούν να περισώσουν διπλωματικά, την ως τώρα σθεναρή τους στάση απέναντι στο πρόβλημα της Συρίας. Μετά από την άτυπη διελκυστίνδα μηνών το Συμβούλιο Ασφαλείας πήρε τελικά ομόφωνα απόφαση να υιοθετήσει την «πρωτοβουλία Κόφι Ανάν». Ο γνωστός μας πρώην γγ του ΟΗΕ προωθεί σχέδιο έξι σημείων που αποτελεί την θέληση των ΗΠΑ, αλλά προσαρμοσμένο σε πιο διπλωματική γλώσσα. Έτσι η απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ προβλέπει ότι «ο Άσαντ θα πρέπει να συνεργαστεί με τον Ανάν για να βρεθεί λύση στην ένοπλη εξέγερση».
Ρωσία και Κίνα, παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά πως ο Άσαντ είναι περισσότερο θύμα παρά θύτης, υποχώρησαν παρ’ όλο που επέμειναν ότι «ούτε το ΣΑ ούτε άλλη ομάδα κρατών έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν ποιος και πως θα κυβερνά μια χώρα».
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ θεωρεί πλέον την αποχώρηση Άσαντ από την εξουσία αναπότρεπτη, αλλά επιμένει πως οι Σύροι θα πρέπει να αποφασίσουν ποιος θα τον αντικαταστήσει όταν φύγει. Ο αντιπρόσωπος της Ρωσίας στον ΟΗΕ Βιτάλι Τσούρκιν, αφού επέμεινε πως η συνομωσία ανατροπής του Άσαντ ήταν σχέδιο της Δύσης- Σαουδικής Αραβίας- και του σουνιτικού καθεστώτος του Κατάρ, πρότεινε μια αλλαγή εξουσίας παρόμοια με της Υεμένης που αντικαταστάθηκε ο Αλί Αμπντουλά Σαλέχ με τον Αμπντ Ραμπούχ Μανσούρ αλ-Χαντί, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στο καθεστώς.
Στα σχέδια των ΗΠΑ είναι σαρωτικές αλλαγές των καθεστώτων όχι μόνο στη Συρία και το Ιράν, αλλά και στους Χεσμπολά του Λιβάνου και τη Χαμάς. Ό,τι θεωρεί δηλαδή εχθρικό καθεστώς το Ισραήλ. Και προ πάντων, ο δρόμος προς την Τεχεράνη, περνάει από τη Δαμασκό.Η Ουάσιγκτον διόρισε τον Νουρί αλ Μαλίκι πρόεδρο στο Ιράκ. Ο Οποίος έχασε τις εκλογές αλλά παραμένει στην εξουσία. Αλλά ενώ οι ΗΠΑ υπόσχονται ότι θα φέρουν τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή, ξεχνούν να αναφερθούν σε κάποιες χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, το Κατάρ και τα Εμιράτα. Και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται με το αποικιοκρατικό καθεστώς του Ισραήλ.
Αχ αυτοί οι κινέζοι…
Κύριο άρθρο της China Daily:
Για άλλη μια φορά οι ΗΠΑ προσπαθούν να επιβάλλουν την δική τους μονόπλευρη άποψη σε άλλες χώρες.
Έχοντας επιβάλλει αυστηρά οικονομικά αντίποινα και απαγορεύοντας σε άλλες χώρες να αγοράζουν πετρέλαιο από το Ιράν την περασμένη Τρίτη άλλαξε ρότα, εξαιρώντας την Ιαπωνία και άλλες 10 ευρωπαϊκές χώρες από τη συμμετοχή στα αντίποινα αυτά, «μια και οι χώρες αυτές μείωσαν δραματικά τις εισαγωγές ιρανικού πετρελαίου». Οι χώρες που εξαιρέθηκαν είναι όλες σύμμαχες με τις ΗΠΑ.
Αποτέλεσμα της πολιτικής των αντιποίνων είναι η αύξηση της τιμής του πετρελαίου που έπληξε ακόμα και τις ΗΠΑ με αύξηση 20% από το Δεκέμβριο.
Τα αντίποινα δεν είναι η λύση στην ιρανική κρίση για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Μόνο μέσω διαλόγου και συνεργασία επιλύονται παρόμοια διεθνή προβλήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου