Ὅταν πῆρα σήμερα τὰ παιδιά μου ἀπὸ τὸ Σχολεῖο τὰ ρώτησα πὼς πέρασαν.
Μοῦ λέει ὁ μικρός… Ἐεε... νά.. Μᾶς ρώτησε ἡ δασκάλα πὼς περάσαμε τὶς γιορτὲς
Καὶ τί τῆς εἶπες ἀγόρι μου; Πῶς πήγαμε στὶς φυλακὲς τοῦ Κορυδαλλοῦ ἀλλὰ δὲν τὶς ἤξερε! (Ωχ)
Καὶ ποῦ τὸ κατάλαβες πῶς δὲν τὶς ἤξερε; Γιατί μου εἶπε... ..ΠΟΥ;!! (Ωχ ωχ)
Σὲ ρώτησε κάτι ἄλλο; Μὲ ρώτησε τί κάναμε ἐκεῖ.. καὶ τῆς εἶπα ὅτι φωνάζαμε συνθήματα Καὶ μετὰ μὲ ρώτησε τί συνθήματα…Καὶ ἐσὺ τί τῆς εἶπες; Τῆς εἶπα… νὰ τὸ πῶ φωναχτὰ Κυρία; …Μοῦ εἶπε ναὶ … καὶ τῆς τὸ εἶπα!!! Ποιό; Σηκώθηκα ὄρθιος καὶ φώναξα...
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ΄ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου