Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Καθώς οι Βρετανοί ετοιμάζονται πυρετωδώς για ένα δημοψήφισμα, το οποίο θα καθορίσει το εάν ή όχι η χώρα τους θα παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πιο σημαντικό γεγονός για την ΕΕ δεν αναφέρεται ποτέ από κανένα δημοσιογράφο. Το γεγονός αυτό δεν είναι άλλο από την συντριπτική επιρροή την οποία ασκούν οι ΗΠΑ μέσα στην ΕΕ.
Οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης της Βρετανίας αγνοούν εντελώς αυτό το γεγονός, προτιμώντας να εστιάζουν στην Γερμανία. Γενικά ακούγονται και γράφονται βαρύγδουπες εκτιμήσεις από αναλυτές, οι οποίοι μερικές φορές φθάνουν στο σημείο να χαρακτηρίζουν τη ΕΕ ως “γερμανική αυτοκρατορία”.
Ούτε η ΕΕ είναι γερμανική αυτοκρατορία, ούτε η Γερμανία είναι το αφεντικό της ΕΕ. Θα έλεγα μάλλον ότι ο ρόλος της είναι εκείνος του κορυφαίου υποτελούς των ΗΠΑ.
Ο κυρίαρχος αφανής εταίρος, που εμφυτεύθηκε εντός της ΕΕ, δεν είναι η Γερμανία, αλλά οι ΗΠΑ.
Και αυτό που κάνει την σιωπή των Βρετανών γύρω από αυτό το γεγονός να μοιάζει τόσο παράξενη είναι το ότι δεν είναι καν μυστικό.
Για παράδειγμα, μια πηγή μου αποκάλυψε σε κάποια στιγμή, ότι μέλη της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων παρευρίσκονται στις περισσότερες συνεδριάσεις της Επιτροπής των Μονίμων Αντιπροσώπων της ΕΕ (Ε.Μ.Α.), αλλά τα πρακτικά των συνεδριάσεων “διορθώνονται” εκ των υστέρων, προκειμένου να αποκρύψουν το γεγονός της παρουσίας τους. Ωστόσο, η τακτική συμμετοχή τους σε συνεδριάσεις ενός από τα θεμελιώδη όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – της οποίας οι ΗΠΑ δεν είναι κράτος μέλος – έχει καταγγελθεί μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και ας μην το πληροφορήθηκε αυτό η συντριπτική πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών.
Αφού η Ε.Μ.Α. προετοιμάζει την ημερήσια διάταξη του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΕ (του σημαντικότερου νομοθετικού σώματος της ΕΕ) και συντονίζει το έργο των 250 περίπου επιτροπών και ομάδων εργασίας της ΕΕ (τουτ’ έστιν, ολόκληρου του γραφειοκρατικού μηχανισμού της ΕΕ), η παρουσία των ΗΠΑ στις συνόδους της δίνει στις ΗΠΑ μια αποφασιστικής σημασίας φωνή στην διαμόρφωση της πολιτικής της ΕΕ.
Αφού το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε να επιβάλει κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας στις 31 Ιουλίου του 2014, όλες οι αποφάσεις που αφορούσαν στην επέκταση των κυρώσεων πάρθηκαν, όχι από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αλλά από την Ε.Μ.Α., παρ’ όλο που το νομικό δικαίωμα της Ε.Μ.Α. να προβαίνει σε τέτοιες αποφάσεις είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμο.
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ομπάμα, παραγγέλλει απλά στην Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ να επεκτείνουν τις κυρώσεις, η Επιτροπή συντάσσει την απόφαση, η Ε.Μ.Α. την επικυρώνει, και στη συνέχεια δημοσιεύεται χωρίς περαιτέρω συζήτηση στον δικτυακό τόπο Europa.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι έχει παραπονεθεί έντονα για το γεγονός ότι η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ συζητάει σχετικά με αποφάσεις της ΕΕ με τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν) Γιούνκερ. Στη συνέχεια, οι αποφάσεις ανακοινώνονται, και μόνο τότε πληροφορείται γι’ αυτές.
Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι η ΕΕ είναι άνευ όρων υποταγμένη στις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Ομπάμα και ο υπουργός Εξωτερικών Κέρι έχουν παραδεχθεί, π.χ., ότι ένας βασικός λόγος που οι ΗΠΑ συναίνεσαν στην πυρηνική συμφωνία με το Ιράν ήταν το ότι οι ηγέτιδες χώρες της ΕΕ επέμειναν στην υπογραφή της.
Ωστόσο, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν τον κύριο λόγο μέσα στην ΕΕ είναι προφανές.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε έχει, για παράδειγμα, δηλώσει ότι, κατά τη διάρκεια των κρίσιμων διαπραγματεύσεων για την Ελλάδα τον περασμένο Ιούλιο, η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ έπαψε να στηρίζει το σχέδιό του, το οποίο προέβλεπε την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, επειδή αυτό της είχε πει να κάνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ομπάμα.
Οι ΗΠΑ αντιτάχθηκαν στην αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, από φόβο μήπως θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ρωσικής επιρροής στην Ελλάδα.
Αλλά ακόμη και σε μικρότερης σημασίας θέματα, όπως η διαφυγή του Αμερικανού πληροφοριοδότη Έντουαρντ Σνόουντεν, η ΕΕ απλά έκανε αυτό που της είπαν οι ΗΠΑ.
Καμία χώρα της ΕΕ δεν ήταν διατεθειμένη να του χορηγήσει άσυλο. Αντ’ αυτού, συμφώνησαν όλες να ακινητοποιήσουν το αεροσκάφος του προέδρου του Ισημερινού, με την πεποίθηση ότι ήταν ένας από τους επιβαίνοντες, παρά το γεγονός ότι η ενέργεια αυτή ήταν αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο.
Αν και όλα αυτά είναι γνωστά στους μυημένους στα της ΕΕ, οι πολίτες της ΕΕ δεν τα πληροφορούνται καν.
Ούτε ο λαός της Βρετανίας υποψιάζεται τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Το “φιλοατλαντικό” αίσθημα στη Βρετανία είναι τόσο ισχυρό, που ακόμη και αν κάποιος τους αποκάλυπτε τι πραγματικά συμβαίνει, πάλι δεν θα διαμαρτύρονταν για αυτό.
Το γεγονός, πάντως, παραμένει, ότι οι Βρετανοί καλούνται να ψηφίσουν υπέρ ή κατά της παραμονής σε μια ΕΕ, για την οποία δεν γνωρίζουν την σημαντικότερη αλήθεια.
Διαβάστε επίσης: Ο Γκάιτνερ και ο αριθμός τηλεφώνου της Ευρώπης
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου