O
Έλληνας ΥΠΕΞ Ν.Κοτζιάς σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό
σταθμό ερωτηθείς σχετικά με τις διαπραγματεύσεις με την Αλβανία βάπτισε
τους Τσάμηδες εγκληματίες πολέμου «Αλβανούς ιδιώτες» και δήλωσε ότι «μόλις τελειώσει το εμπόλεμο οι περιουσίες τους θα επιστραφούν»
Επί λέξη είπε «οι περιουσίες των μεσεγγυήσεων ιδιοκτησιών του αλβανικού κράτους και Αλβανών ιδιωτών προ του πολέμου- που δεν έχουν σχέση με τις περιουσίες των Τσάμηδων- μόλις τελειώσει το εμπόλεμο μπορεί να επιστραφούν».
Μόνο που πολύ απλά ΔΕΝ υπήρχαν προ πολέμου περιουσίες Αλβανών ιδιωτών στην Ελλάδα, οι μόνοι αλβανόφωνοι που υπήρχαν ήταν οι Τσάμηδες οι οποίοι ήταν εγκληματίες πολέμου ως συνεργάτες των Γερμανών Ναζί.
Τόνισε ότι είναι άλλο θέμα οι περιουσίες στις οποίες έγινε κατάσχεση για συνεργασία με τον εχθρό από την ηγετική ομάδα των Τσάμηδων στην Θεσπρωτία».
«Οι τσάμικες περιουσίες είναι περιουσίες που αφορούν το τέλος του πολέμου και για τις οποίες υπάρχουν αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις. Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα, γιατί πάρα πολλοί τα μπερδεύουν ή θέλουν να τα μπερδέψουν» είπε.
Μετά τη νίκη του Δημοκρατικού Κόμματος, ο Ραμίζ Αλία to 1992 παραιτείται και πρόεδρος της Αλβανίας αναλαμβάνει ο Μπερίσα. Στις 11 Απριλίου σε μονοήμερη επίσκεψη στα Τίρανα ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έγινε δέκτης της απαίτησης του Σ.Μπερίσα να επιστραφούν οι περιουσίες των Τσάμηδων.
Ο Μητσοτάκης απάντησε πως «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί την επιστροφή των περιουσιών αυτών. Είναι εγκληματίες πολέμου».
Η μόνη συζήτηση που δέχθηκε να υπάρξει ως εκκρεμότητα ήταν των υπό μεσεγγύηση περιουσιών, κυρίως Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου και στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης θα μπορούσε ενδεχομένως να εξετασθεί και η καταβολή κάποιας αποζημίωσης στους «Τουρκαλβανούς» Τσάμηδες, εφ’ όσον εξακριβώνονταν πως δεν είχαν σχέση με εγκλήματα ομοεθνών τους στη Θεσπρωτία και εγκατέλειψαν την Ελλάδα μόνο από φόβο».
Αρα η μοναδική αποδοχή που υπήρχε ήταν για συζήτηση ορισμένων αποζημιώσεων! Οχι «επιστροφής περιουσιών» που μας ξεφούρνισε σήμερα ο Ν.Κοτζιάς στους «Αλβανούς ιδιώτες».
Και προϋποθέτει και καταβολή αποζημιώσεων από την Αλβανία στους πολύ περισσότερους (συντριπτική πλειοψηφία) Βορειοηπειρώτες!
Είναι απίστευτο αλλά επιχειρείται αλλαγή στο νόημα των λέξεων ώστε να φανεί ότι δεν γίνεται αυτό... αλλά γίνεται... αυτό ακριβώς!
Όταν στην αρχαία Ελλάδα μαινόταν ο Πελοποννησιακός πόλεμος -ο πιο φονικός και μοιραίος εμφύλιος πόλεμος των Ελλήνων-, έγραφε ο Θουκυδίδης στο Γ΄ βιβλίο του 82-83, για τη διαστροφή και τη διαστρέβλωση που υπέστη η σημασία της λέξης ως τέτοιας:
«Και νόμισαν πως είχαν δικαίωμα ν’ αλλάξουν και τη συνηθισμένη αντιστοιχία των λέξεων προς τα πράγματα για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους.
Έτσι η αστόχαστη τόλμη πέρασε για ανδρεία, που κινείται από φιλία στους συντρόφους, ο δισταγμός, από μέριμνα για το μέλλον, δειλία που εμφανίζεται ως ευπρέπεια, η γνωστική μετριοπάθεια ως πρόσχημα ανανδρίας και η ικανότητα να βλέπει κανείς με σύνεση όλες τις πλευρές μιας κατάστασης, ανικανότητα δράσης σε όλα· τη βίαιη και οξεία αντίδραση την πρόσθεσαν στα προτερήματα του ανδρός, και την αποχή από επιβουλές εύλογη πρόφαση για αποφυγή κινδύνου.
Οι περισσότεροι προτιμούσαν να είναι αχρείοι και να ονομάζονται επιτήδειοι, παρά να είναι χρηστοί και να τους λένε ευήθεις… Ο λόγος για όλα τούτα είναι η δίψα για εξουσία, την οποία γεννά η φιλαρχία, η πλεονεξία και το φατριαστικό πνεύμα».
pronews.gr
Επί λέξη είπε «οι περιουσίες των μεσεγγυήσεων ιδιοκτησιών του αλβανικού κράτους και Αλβανών ιδιωτών προ του πολέμου- που δεν έχουν σχέση με τις περιουσίες των Τσάμηδων- μόλις τελειώσει το εμπόλεμο μπορεί να επιστραφούν».
Μόνο που πολύ απλά ΔΕΝ υπήρχαν προ πολέμου περιουσίες Αλβανών ιδιωτών στην Ελλάδα, οι μόνοι αλβανόφωνοι που υπήρχαν ήταν οι Τσάμηδες οι οποίοι ήταν εγκληματίες πολέμου ως συνεργάτες των Γερμανών Ναζί.
Τόνισε ότι είναι άλλο θέμα οι περιουσίες στις οποίες έγινε κατάσχεση για συνεργασία με τον εχθρό από την ηγετική ομάδα των Τσάμηδων στην Θεσπρωτία».
«Οι τσάμικες περιουσίες είναι περιουσίες που αφορούν το τέλος του πολέμου και για τις οποίες υπάρχουν αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις. Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα, γιατί πάρα πολλοί τα μπερδεύουν ή θέλουν να τα μπερδέψουν» είπε.
Μετά τη νίκη του Δημοκρατικού Κόμματος, ο Ραμίζ Αλία to 1992 παραιτείται και πρόεδρος της Αλβανίας αναλαμβάνει ο Μπερίσα. Στις 11 Απριλίου σε μονοήμερη επίσκεψη στα Τίρανα ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έγινε δέκτης της απαίτησης του Σ.Μπερίσα να επιστραφούν οι περιουσίες των Τσάμηδων.
Ο Μητσοτάκης απάντησε πως «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχθεί την επιστροφή των περιουσιών αυτών. Είναι εγκληματίες πολέμου».
Η μόνη συζήτηση που δέχθηκε να υπάρξει ως εκκρεμότητα ήταν των υπό μεσεγγύηση περιουσιών, κυρίως Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου και στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης θα μπορούσε ενδεχομένως να εξετασθεί και η καταβολή κάποιας αποζημίωσης στους «Τουρκαλβανούς» Τσάμηδες, εφ’ όσον εξακριβώνονταν πως δεν είχαν σχέση με εγκλήματα ομοεθνών τους στη Θεσπρωτία και εγκατέλειψαν την Ελλάδα μόνο από φόβο».
Αρα η μοναδική αποδοχή που υπήρχε ήταν για συζήτηση ορισμένων αποζημιώσεων! Οχι «επιστροφής περιουσιών» που μας ξεφούρνισε σήμερα ο Ν.Κοτζιάς στους «Αλβανούς ιδιώτες».
Και προϋποθέτει και καταβολή αποζημιώσεων από την Αλβανία στους πολύ περισσότερους (συντριπτική πλειοψηφία) Βορειοηπειρώτες!
Είναι απίστευτο αλλά επιχειρείται αλλαγή στο νόημα των λέξεων ώστε να φανεί ότι δεν γίνεται αυτό... αλλά γίνεται... αυτό ακριβώς!
Όταν στην αρχαία Ελλάδα μαινόταν ο Πελοποννησιακός πόλεμος -ο πιο φονικός και μοιραίος εμφύλιος πόλεμος των Ελλήνων-, έγραφε ο Θουκυδίδης στο Γ΄ βιβλίο του 82-83, για τη διαστροφή και τη διαστρέβλωση που υπέστη η σημασία της λέξης ως τέτοιας:
«Και νόμισαν πως είχαν δικαίωμα ν’ αλλάξουν και τη συνηθισμένη αντιστοιχία των λέξεων προς τα πράγματα για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους.
Έτσι η αστόχαστη τόλμη πέρασε για ανδρεία, που κινείται από φιλία στους συντρόφους, ο δισταγμός, από μέριμνα για το μέλλον, δειλία που εμφανίζεται ως ευπρέπεια, η γνωστική μετριοπάθεια ως πρόσχημα ανανδρίας και η ικανότητα να βλέπει κανείς με σύνεση όλες τις πλευρές μιας κατάστασης, ανικανότητα δράσης σε όλα· τη βίαιη και οξεία αντίδραση την πρόσθεσαν στα προτερήματα του ανδρός, και την αποχή από επιβουλές εύλογη πρόφαση για αποφυγή κινδύνου.
Οι περισσότεροι προτιμούσαν να είναι αχρείοι και να ονομάζονται επιτήδειοι, παρά να είναι χρηστοί και να τους λένε ευήθεις… Ο λόγος για όλα τούτα είναι η δίψα για εξουσία, την οποία γεννά η φιλαρχία, η πλεονεξία και το φατριαστικό πνεύμα».
pronews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου