Η οικογένεια Παπανδρέου βρίσκεται στα δημόσια πράγματα της χώρας μας από το 1916. Δηλαδή για έναν αιώνα, παρά τέσσερα χρόνια. Και βρίσκεται στη δημόσια ζωή, επειδή διαθέτει την «ικανότητα», στις κρίσιμες περιστάσεις, να δημιουργεί κρίση - από την οποία η δυναστεία βγαίνει ισχυρότερη.
Ας φρεσκάρουμε τις μνήμες:
Πρώτο: Το 1944 έγινε (κακώς – κάκιστα έγινε) μια Συμφωνία στο Λίβανο, διαρκούσης της Κατοχής στην Ελλάδα, ανάμεσα στις δυνάμεις του ΕΑΜ και τον διορισμένο από τους Αγγλους πρωθυπουργό Γεώργιο...
Παπανδρέου τον πρεσβύτερο. Στην οποία εκπροσωπήθηκαν και τα άλλα αστικά κόμματα. Με τη Συμφωνία της Καζέρτας σχηματίστηκε η λεγόμενη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, η οποία και ανέλαβε τη διακυβέρνηση.
Το ΕΑΜ και το ΚΚΕ τίμησαν τις υπογραφές (που κακώς έβαλαν στο Λίβανο). Δεν έπραξε, όμως, το ίδιο και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Αξιώνοντας το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛ.ΑΣ.
Δημιούργησε κρίση, η οποία οδήγησε στα Δεκεμβριανά και κατ’ επέκταση στον Εμφύλιο…
Δεύτερο: Παρά ταύτα, το 1964, η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (η οποία στέγαζε και τον ΕΑΜογενή κόσμο) πριμοδότησε ξανά τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον ανέδειξε πανίσχυρο πρωθυπουργό. Είχε επιστρέψει όμως ο γιος του Ανδρέας από τις ΗΠΑ και επειδή σ’ αυτόν ήθελε να αφήσει το «δακτυλίδι της διαδοχής», η τότε Ενωση Κέντρου ήταν ανάστατη.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου θυμήθηκε το 1944. Και με έξυπνους χειρισμούς και μεθοδικότητα μετέβαλε την κρίση διαδοχής σε κρίση πολιτική και πολιτειακή. Εμπλεξε το Παλάτι και έριξε τη χώρα σ’ αυτό που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκαλούσε «πολιτική ασυναρτησία».
Με τη στάση του, όμως, το «δαχτυλίδι της διαδοχής» πέρασε στον γιο του τον Ανδρέα.
Τρίτο: Ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 8 χρόνια που κυβέρνησε ηγεμονιστικά την Ελλάδα (1981-1989) δεν άφησε τίποτε όρθιο. Κατασπατάλησε πόρους, αποθεματικά, παραγωγικό ιστό και... κράτος - διορίζοντας κομματικούς στρατούς στο Δημόσιο και αφήνοντας άδεια τα ταμεία. Τα δε σκάνδαλα την 8ετία εκείνη οργίαζαν. Κι έβλεπε ότι του φεύγει η σκυτάλη από τα χέρια.
Θυμήθηκε, τότε, τι έπραξε ο πατέρας του στα 1944 και στα 1965 και, εκβιάζοντας τον Ενιαίο Συνασπισμό, αρνήθηκα να μετάσχει σε κυβέρνηση κάθαρσης, προκειμένου με τα φερέφωνά του να του φορτώσει -αναποδογυρίζοντας τα γεγονότα- την ευθύνη για το «βρώμικο ’89».
Κι έριξε τη χώρα σε μια περιπέτεια από την οποία βγήκε χωρίς δραχμή - όπως δημοσίως ομολογούσε ο οικουμενικός πρωθυπουργός Ξ. Ζολώτας.
Τέταρτο: Το ίδιο πράττει και σήμερα ο εγγονός του Γεώργιου και γιος του Ανδρέα, οΓεώργιος Παπανδρέου ο νεότερος. Αφού κατέστρεψε τη χώρα και τη γύρισε δυο γενεές πίσω με την ολέθρια όσο και συνειδητή πολιτική του, αποβλέποντας στην πρόσδεση της Ελλάδας στο ΔΝΤ και την Ουάσιγκτον, πέταξε το πυροτέχνημα του Δημοψηφίσματος, επίτηδες, για να απαλλαγεί από τα πάντα και τα δύσκολα.
Και τώρα βυσσοδομεί. Και παρακολουθεί τα πάντα, προκειμένου να ενημερώνει τους Κυρίους του, τρελαίνοντας πρώτα το κόμμα του - αφού φεύγει παραμένοντας και παραμένει φεύγοντας και αφού υποβάθμισε ένα κόμμα πειθαρχημένο σε σκορποχώρι. Και… γαία πυρί μιχθήτω...
Φυσικό είναι:
Οι Παπανδρέου ποτέ δεν θεώρησαν πατρίδα τους την Ελλάδα. Πάντα ξενοκίνητοι, υπηρέτησαν πιστά την Αγγλία, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Και θα υπηρετούν τις δυνάμεις αυτές για όσο οι... Ελληναράδες χαραμίζουν την ψήφο τους γι’ αυτούς!
Χρήστος Θεοχαράτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου