Powered By Blogger

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Το μαχαίρι έφτασε στα δικά μας κόκκαλα






Ο εθνικός κίνδυνος:
Έχω διαβάσει στις εφημερίδες ότι έχουν γίνει τέσσερις εκθέσεις και σύμφωνα με αυτές είναι ισότιμες, περίπου, οι ανταλλασσόμενες περιούσιες, και αφού είναι ισότιμες, δεν μπορείς, από πρακτικής πλευράς να μιλήσεις για ζημία.
Το μοναστήρι είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Το Δημόσιο είναι και αυτό ΝΠΔΔ. Όταν έχουμε μία ανταλλαγή μεταξύ δύο ΝΠΔΔ κατ’ αρχήν δεν νοοείται να υπάρχει ζημιά. Είναι σαν κατά κάποιο τρόπο, παραστατικά να το πούμε να βάζω το χέρι μου στη δεξιά τσέπη να βγάζω τα χρήματα και να τα βάζω στην αριστερή τσέπη.
Κατά τη γνώμη μου είναι αναμφισβήτητο ότι η κυριότητα ανήκει στο Μοναστήρι διότι την κυριότητα αυτή την πήρε το Μοναστήρι με χρυσόβουλα και άλλες πράξεις αυτοκρατόρων, κι άλλων ηγεμόνων της περιοχής. Και το Ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχος του Σουλτάνου πλέον, έχει αποκτήσει αυτό την κυριότητα. Σε αυτή την περίπτωση αυτό δεν ισχύει διότι υπάρχει και μία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1996, τίτλος της απόφασης είναι “Ιερές Μονές κατά Ελλάδος”, όπου αναγνωρίζονται οι μονές κύριες εκτάσεων με βάση χρυσόβουλα, λέει δε η απόφαση αυτή ότι σε περίπτωση που τα χρυσόβουλα έχουν χαθεί ή καταστραφεί αρκεί ότι για μακρό χρονικό διάστημα οι μονές ασκούσαν διακατοχικές πράξεις πάνω στα κτήματα αυτά.
Σε χρυσόβουλα στηρίζονται οι ιδιοκτησίες των Πατριαρχείων μας Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Κωνσταντινουπόλεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ιεροσολύμων.
Εάν δε, εμείς οι ίδιοι πούμε ότι τα χρυσόβουλα αυτά για εμάς δεν έχουν καμία αξία, σκεφτείτε τι θα πούνε οι ξένοι, οι οποίοι δεν είναι καν χριστιανοί ορθόδοξοι ή καν χριστιανοί. Θα πουν “αφού εσείς οι ίδιοι λέτε ότι δεν έχουν ισχύ τα χρυσόβουλα, όλες οι περιουσίες αυτές ανήκουν σε εμάς και όχι στα πατριαρχεία”. Αυτός ο κίνδυνος υπάρχει
.
καθγητής Αστικού Δικαίου Ιωάννης Σπυριδάκης
Σαν θέμα το Βατοπαίδι ξεκίνησε από τον γερμανοκρατούμενο Alpha, την εποχή που ο Κοντομηνάς εισέπραξε δύο διώξεις για απάτη. Η μία αφορούσε τον τρόπο που απέκτησε τις μετοχές του καναλιού και η δεύτερη για αδικήματα υπεξαίρεσης, εκβίασης και πλαστογραφίας κατά την περίοδο που ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της “Interamerican International”. Κακουργήματα και τα δύο.
Με μπροστάρισσα τη Ρίτσα (που όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ το 2009 μετακόμισε στο δελτίο της κρατικής ΝΕΤ), στο σύνολό του το δημοσιογραφικό τιμ της χώρας μάς έπαιρνε τα αυτιά ανεβάζοντάς το τόσο ψηλά, που έτσι και του έριχνες μια κριτική ματιά, βαφτιζόσουν από τον περίγυρο των φόρουμ, των παρεών, των καφενείων και των γραφείων ως «κακός δεξιός και όλο το συναπάντημα». Σχηματίστηκε πάνω από τη χώρα ένα τσουνάμι που έπνιξε και έριξε την κυβέρνηση Καραμανλή, έπληξε την ουσία του έργου των Μονών και φυσικά έφερε πάνω την κυβέρνηση του ΔΝΤ.
Ξανά: Η κυβέρνηση του ποδηλάτη, ήρθε στην εξουσία αποκλειστικά και μόνο επειδή με αρωγό το σύστημα ΠΑΣΟΚ, η υπόθεση του Βατοπαιδίου έγινε σκάνδαλο. Με ωμή προπαγάνδα.
Το ΔΝΤ και η κυριαρχία της Γερμανίας σφράγισαν την παρουσία τους στην Ελλάδα αποκλειστικά και μόνο χάρη στη δημιουργία ενός ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ σκανδάλου.
Το 3ο μαχαίρι στις επικουρικές συντάξεις (Δεκέμβριος, 2011 και έπεται συνέχεια) μπήκε στο κόκκαλο του συνταξιούχου χάρη στη δημιουργία ενός ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ σκανδάλου.
Η Έρευνα, η Παιδεία, η Υγεία, η Άμυνα, διαλύονται χάρη στη δημιουργία ενός ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ σκανδάλου.
Πήραν ένα τίποτα και το έκαναν τεκτονικό σεισμό επιφανειακού βάθους τριών εκατοστών και με επίκεντρο το μυαλό του κοινού χαζοκουτοπαθή.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή υπάρχουν και με το παραπάνω. Μόνο που δεν έχουν καμία σχέση με τις ανταλλαγές, καθ’ όλα νόμιμες. Οι ευθύνες της ΝΔ εντοπίζονται στην άβουλη πολιτική που κυριαρχούσε στο Μαξίμου και στον ίδιο τον τέως πρωθυπουργό, ο οποίος σύρθηκε από τον μονίμως διαπλεκόμενο Τύπο και δεν έδειξε την απαιτούμενη πυγμή. Είναι τραγικό το πώς άφησε τις εξελίξεις να οδηγηθούν από μόνες τους, και είναι και πικρά κωμικό γιατί ακόμα ηχούν στα αυτιά μας οι πύρινες εξαγγελίες του Μπαϊρακτάρη και της επανίδρυσης του κράτους.
Δεν γνωρίζω αν το Βατοπαίδι υποκινήθηκε από τους Αμερικανούς για να ρίξουν τον Καραμανλή ή αν στο Βατοπαίδι παιζόταν ένα ακόμα επεισόδιο του Ψυχρού Πολέμου. Οι ακυρώσεις των χρυσοβούλων πάντως (έστω και επιλεκτικά) θα άνοιγαν το δρόμο και για ευθεία αμφισβήτηση του Πατριαρχειακού καθεστώτος.
Μα πάνω από όλα, δεν ψηφίζουν ελληνική κυβέρνηση οι Αμερικανοί.
Και δεν με ενδιαφέρει αν ο μνημονιακός Αλαφούζος έχει προσωπικά με τον Κοντομηνά για αυτό και έβγαλε αυτή τη σειρά των ντοκιμαντέρ. Η δημοσιογραφική έρευνα όμως που παρουσιάζει για την υπόθεση ο ΣΚΑΪ, είναι κάτι παραπάνω από αποστομωτική.
Για τον Κύπριο Εφραίμ που συνεργαζόταν με την Αρχιεπισκοπή Λεμεσού για ένα νοσοκομείο… και για να ενισχύσει τη δύναμη του Αγίου Όρους σε όλη του την ακτίνα. Για τον Σανιδά και τα παραδικαστικά παρακλάδια, το τριτοκοσμικό ΠΑΣΟΚ και τις άθλιες μεθοδεύσεις του, την προφητική ομιλία Ρουσόπουλου, το Ολυμπιακό Ακίνητο και την πραγματική ζημία του Δημοσίου, και τόσα άλλα.
Φυσικά, την επόμενη ημέρα της μετάδοσης του πρώτου επεισοδίου ήταν χαρακτηριστική και η αντίδραση των πολιτών-ψηφοφόρων. Στην πλειοψηφία τους ΠΑΣΟΚοι, που έχουν ακόμα το θράσος να μιλάνε. Επιχειρήματα: “καλά τι είν’ αυτά;!”, “πάνε να μας βγάλουν τον Αρσένιο άγιο άνθρωπο”, “ο λαός δεν ξεχνά” και τα λοιπά γνωστά καρχιμάκεια συνθήματα.
Αυτό είναι το δράμα μας και αυτό είναι που μας αφορά άμεσα. Καμία σοβαρή αντίκρουση. Τίποτα για την ταμπακιέρα. Ούτε έστω μία λέξη για το πόση ήταν τελικά η ζημία που (δεν) υπέστη το Δημόσιο! Μηδέν “εις το πηλίκιον” που έλεγε και ο μεγάλος στοχαστής που έκαναν για πρωθυπουργό οι ΠΑΣΟκοι, η στοκίτιδα των οποίων θα πρέπει να είναι μόνιμο αντικείμενο στα παγκόσμια συνέδρια Ιατρικής.
Μια ολόκληρη χώρα έγινε έρμαιο των τσιρίδων θλιβερών δημοσιογραφίστικων κλόουν όπως είναι ο Βλάχος και ο Βερύκιος, ο Ντάσκας και ο Αυτιάς, μια ολόκληρη χώρα δεν μπόρεσε να ορθώσει το ανάστημά της στο βιασμό της κοινής λογικής και της χούντας της παραπληροφόρησης, δίνοντας το δικαίωμα στο εκρηκτικό μείγμα κιτρινισμού και μαφιόζικου πολιτικαντισμού να ορίσει τις ολέθριες μοίρες μας.
Ωστόσο, ο τίτλος του γνήσιου κακομοίρη ανήκει δικαιωματικά στο νεοδημοκράτη. Τρις χειρότεροι οι “γαλάζιοι” που επέτρεψαν σε θλιβερές μέσα στη γελοιότητά τους φιγούρες τύπου Δριβελέγκα, Πεταλωτή, Μπόλαρη, ΓΑΠ, με την ευγενική χορηγία όλων των ΜΜΕ να τους πιπιλίσουν τα μυαλά πως αυτή η υπόθεση (που δεν είναι ούτε υπόθεση) είναι περίπου 10 φορές μεγαλύτερο σκάνδαλο από εκείνο του Κοσκωτά και γύρω στις 20 παραπάνω από τις μίζες της Ζίμενς. Με την αποχή τους που ερμηνεύτηκε σχεδόν στο 1 εκ. ψηφοφόρων χάσαμε την εθνική μας κυριαρχία και επισήμως, δένοντας την Ιστορία και το φως μας στο άρμα του ΔΝΤ, της Γερμανίας και των διεθνών τοκογλύφων. Γιατί μέχρι και οι πέτρες γνωρίζουν πως με έναν Καραμανλή πάνω, που πολεμήθηκε όσο κανείς άλλος, δεν υπήρχε ούτε μία πιθανότητα στο άπειρο να πάρει δεξιά κυβέρνηση τέτοια μέτρα.
Είχαν πρόβλημα με τον Καραμανλή; Οκ, ας έστελναν πρώτα στο διάολο το καρκίνωμα του ΠΑΣΟΚ και ας πήγαιναν μετά σε εσωκομματικές διαδικασίες. Αλλά πού μυαλό για μια παράταξη που δεν έχει κατεβάσει ούτε ΜΙΑ φορά τον κόσμο της στο δρόμο και που ακόμα ενδιαφέρεται για τα στασίδια στον Πρετεντέρη και τη Στάη παρά για την κάθαρση στον ελληνικό Τύπο.
Εθνοκτόνοι με περικεφαλαία, οι κατεξοχήν υπεύθυνοι που έκαναν την πασοκική αλητεία Πολίτευμα. Σε μια εποχή που η κρατική μηχανή ζει στη σκιά του φαντάσματός της, δημιουργεί πραξικόπημα, επικροτεί την ατιμωρησία και μας στέλνει στο γκρεμό.
Σε μια εποχή που το σύστημα των Βρυξελλών και των Αθηνών ευνοεί την εισροή χιλιάδων ισλαμιστών, παράνομων μεταναστών.
Σε μια γειτονιά όπου το Ισλάμ διεκδικεί την απόλυτη κυριαρχία. Και την παίρνει.
Η ανύπαρκτη υπόθεση του Βατοπαιδίου σηκώθηκε ως σκάνδαλο μέσα από την πρωτοφανή γκεμπελική προπαγάνδα και των παρακρατικών της μηχανισμών, με απώτερο στόχο τη σε βάθος χρόνου με κάθε κόστος απόσχιση του Δημοσίου, του Κράτους, του Έθνους από την Ορθοδοξία.
Πέρα από την κυβέρνηση Καραμανλή που έπρεπε να πέσει, και έπεσε εξαιτίας της δικής της ανικανότητας και ίσως και αδιαφορίας της να παραμείνει, έπρεπε να πολεμηθεί και η Εκκλησία. Έπρεπε ο μέσος ψηφοφόρος να βάλει καλά στο μυαλό του πως οι παπάδες και οι Μονές “κάνουν μπίζνες” και πως η Ορθοδοξία μάλλον είναι επιζήμια ως προς τα συμφέροντα του Δημοσίου. Με τη γνωστή τακτική τουπες, πες κι όλο και κάτι θα μείνει.
Στο ίδιο πλαίσιο άλλωστε, όσο καιρό επικρατούσε στην επικαιρότητα το έκτρωμα που δημιούργησε ο Τύπος, βρήκαν ευκαιρία να ξεσπαθώσουν οι άθεοι του διαδικτύου και των φυλλάδων, οι κατά κανόνα “προοδευτικοί” αριστεροί. Κατά ένα περίεργο τρόπο, είναι τα ίδια άτομα, που επειδή δεν θέλουν να προσπαθήσουν καν να αγγίξουν έστω το πνευματικό υπόβαθρο της ύπαρξης, ενεργοποιώντας τις λειτουργίες της υποσυνείδητης άμυνάς τους, και παραβιάζοντας κάθε έννοια δομικής σκέψης, πιάνονται από τη διαφθορά της Εκκλησίας προκειμένου να ενισχύσουν την ορθότητα της σκέψης τους περί μη ύπαρξης του θεού. Ίσως γιατί αν έπρεπε να σκεφτούν διαφορετικά, θα έπρεπε να ακολουθήσουν και μια διαφορετική σχολή σκέψης που δεν θα έκανε συμβιβασμούς και θα απαιτούσε ένα διαφορετικό επίπεδο ζωής που θα καθρέφτιζε απόλυτα τα πιστεύω πάνω στα οποία θα δομείτο. Είναι τα ίδια άτομα που κόπτωνται για την αντικειμενικότητα και τη χειραγώγηση των ΜΜΕ, αλλά δεν μπήκαν καν στον κόπο να διασταυρώσουν μία πληροφορία (όχι παραπάνω) που τους σέρβιραν και αναπαρήγαγαν μετά οι ίδιοι ακόμα πιο προπαγανδιστικά.
Σαν θεσμός υπάρχουν στεγανά στην Εκκλησία, υπάρχουν αστοχίες, υπάρχει δογματισμός, υπάρχει διαφθορά και παρακμή, και πώς αλλιώς αφού στελεχώνεται από ανθρώπους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις αδυναμίες που τους καταδιώκουν φύσει και θέσει.
Σαν πνεύμα όμως είναι η κόρη οφθαλμού που μας δείχνει το δρόμο για την εξέλιξη του πνεύματος και για τη δύναμη του Έθνους. Και αυτή την κόρη την χλευάζουν, τη γελοιοποιούν, την πολεμούν. Γιατί ξέρουν ότι η κυριαρχία της σβήνει γκρίζες ζώνες, δομεί κράτος Πρόνοιας, χτίζει σχολεία έστω και στα κρυφά, σαλπάρει σε πελάγη που δεν σηκώνουν καράβια που γέρνουν, στηρίζεται στις δυνάμεις της. Ξέρουν ότι οι αθάνατοι ήρωες του ’21 πολεμούσαν πρώτα υπέρ του Χριστού την Πίστη και έπειτα υπέρ Πατρίδας. Καταλαβαίνουν πως αν κλονίσουν αυτή την Πίστη, ξεκινώντας από τα πρόσωπα που τη διακονούν, θα πέσει και η Πατρίδα. Για αυτό όταν έβλεπαν τη διαφθορά στους κόλπους της Εκκλησίας ενδιαφέρονταν να την κάνουν πρωτοσέλιδο, αλλά όχι να τη γιατρέψουν μέσα από ήθη, πολιτικές και νοοτροπίες χρηστές. Για αυτό ορίζονταν πολιτικοί διοικητές στο Άγιο Όρος προσωπικότητες όπως ο Ψυχάρης.
Μένει να αποδειχθεί στο άμεσο μέλλον αν ο ελληνικός λαός θα μπορέσει να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι, αν οι ρίζες της Πίστης θα αντέξουν την τόση λάσπη, αν οι ανθρώπινοι καρποί της και τα έργα αυτών έχουν σαπίσει ολοκληρωτικά. Αν έχουν οριστεί να ζουν στο ζωντανό δέντρο της άκτιστης Δημιουργίας της που ποτίστηκε και μεγάλωσε μέσα στον ήλιο και τη θάλασσα του ελληνικού πνεύματος.
===
Βατοπαίδι… όλη η ιστορία

The Era of Athena

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου