Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός θέλει να βομβαρδίσει το Ιράν, παρά την απροθυμία του στρατού

Γνωρίζουμε ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, 
για το οποίο μπορούμε να θεωρήσουμε ότι έχει και στρατιωτική διάσταση, ειδικά όταν το συνδέουμε 
με την ανάπτυξη των βαλλιστικών πυραύλων του
 Ιράν, αντιλαμβάνεται ως απειλή για το Ισραήλ, στο 
οποίο αποδίδεται η πρόθεση να ξανακάνει πάλι 
ότι έπραξε το 1981 με τον βομβαρδισμό του ιρακινού πυρηνικού εργοστασίου του Osirak, ή, πιο πρόσφατα 
στη Συρία, ήτοι να προβεί σε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των πυρηνικών  εγκαταστάσεων της Τεχεράνης.

Ανακοινωμένη από πολύ καιρό, η ισραηλινή επιδρομή δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη, 
λόγω της αντίδρασης από τη διεθνή κοινότητα, ξεκινώντας από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αλλά σύμφωνα με ορισμένες ισραηλινές εφημερίδες, όπως η εφημερίδαYedioth 
Ahronoth,  με ένα άρθρο του δημοσιογράφου Ναούμ Barnea, ο οποίος θεωρείται καλά 
πληροφορημένος, ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ο υπουργός Άμυνας 
Εχούντ Μπαράκ, πραγματοποιούν ελιγμούς για να πάρουν τη συγκατάθεση των άλλων
 μελών της κυβέρνησης του εβραϊκού κράτους για να στηρίξουν μια στρατιωτική 
επιχείρηση κατά του Ιράν.

«Πόλεμος! Είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό για να ανατεθεί στους στρατιωτικούς» έλεγε 
κάποτε ο Ζορζ Κλεμανσό, πριν να γίνει ο Πατέρας της Νίκης. Αλλά στη περίπτωση μας,  ο ισραηλινός μηχανισμός ασφαλείας δεν είναι καθόλου ευνοϊκός για τη στρατιωτική 
επιλογή. Αυτή είναι, μεταξύ άλλων, η περίπτωση του Στρατηγού Benny Gantz, 
Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου του ισραηλινού στρατού, του Tamir Pardo,
 επικεφαλής της Μοσάντ, ο οποίος εμφανίζει την ίδια θέση με τον προκάτοχό 
του Meir Dagan και του Yoram Cohen, διευθυντή της Shin Bet
 (εσωτερική ασφάλεια).

«Το ιρανικό μέτωπο είναι η προτεραιότητα» δήλωσε ο Amos Gilad, διευθυντής του 

πολιτικού τμήματος του ισραηλινού υπουργείου Άμυνας, στις  27 Οκτωβρίου σε 
ομιλία προς φοιτητές. «Ο Νετανιάχου είναι ο πρώτος που θεώρησε το Ιράν ως
 μεγάλη απειλή. Ο υπουργός άμυνας καταλαβαίνει επίσης το μέγεθος της 
απειλής αυτής», πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας ότι «όλες οι επιλογές βρίσκονται 
στο τραπέζι».

Ο σχεδιασμός μιας επίθεσης κατά του Ιράν είναι πολύ πολύπλοκος. Πριν από 
την έναρξη, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι θα πετύχεις όλους τους στόχους με
 τη μία, αλλιώς η προκύπτουσα κατάσταση θα είναι χειρότερη από τι ήταν
 πριν. Σε αντίποινα, η Τεχεράνη θα μπορούσε να μπλοκάρει 
τα στενά του Ορμούζ, μέσω των οποίων διακινείται ένα μεγάλο μέρος
 της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου που προορίζονται για τις
 Ηνωμένες Πολιτείες,  την Ευρώπη και την Ασία. Και αυτό θα μπορούσε 
να κλιμακωθεί σε περιφερειακές συγκρούσεις, δεδομενου ότι οι
 πετρελαϊκές μοναρχίες του Περσικού Κόλπου δεν θα ανεχθούν 
αυτή την κατάσταση.

Από την άλλη, μπορεί κανείς να φανταστεί επίσης ότι η Τεχεράνη θα 
χρησιμοποιήσει τη λιβανική Χεζμπολάχ για να επιτεθεί το βόρειο Ισραήλ 
και να σηκώσει τις σιιτικές μειονότητες που υπάρχουν στις αραβικές 
χώρες, όπως έγινε πρόσφατα στο Μπαχρέιν και στη Σαουδική Αραβία.

Εξ ου και η προτεραιότητα που δίνει η Μοσάντ και ο ισραηλινός στρατός 
σε μυστικές επιχειρήσεις για τον περιορισμό του πυρηνικού προγράμματος 
και την ανάπτυξη νέων πυραύλων στο Ιράν. Αυτό περνάει  από την εξάλειψη
 Ιρανών επιστημόνων, στοχευμένες κυβερνο-επιθέσεις όπως τον ιό  Stuxnet, 
ή ακόμα και των επιδρομές, όπως αυτή που 
έγινε όπως όλα δείχνουν, κατά της βάσης Ιμάμ Αλί κοντά στην Khorramabad 
στα δυτικά του Ιράν, θύμα μιας μυστηριώδους έκρηξης , τον Οκτώβριο 
του 2010.

Πηγή: Zone militaire opex360

Υ.Γ. του Κριστιάν: Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 29 Οκτωβρίου και παρόλο ότι
 το είχα μεταφράσει, παρέλειψα να το αναρτήσω, πράγμα που διαπίστωσα σήμερα. 
Στο απόηχο των σημερινών ειδήσεων  σχετικά με την πιθανή επίθεση κατά του Ιράν, 
νομίζω ότι αποκτά  ιδιαίτερη σημασία για την καλύτερη κατανόηση των σημερινών 
ειδήσεων. Ζητώ συγνώμη από όλους.