Το «για να πάμε σε εκλογές πρέπει πρώτα να εξασφαλίσουμε μισθούς και συντάξεις» μεταφράζεται σε «για να εξασφαλίσουμε μισθούς και συντάξεις πρέπει να παραχωρήσουμε την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ της χώρας». Τουλάχιστον, γι αυτό θέλουν να μας πείσουν όσοι ισχυρίζονται πως… «μαζί τα φάγαμε»!
Το θέμα λοιπόν δεν είναι πως θα εξασφαλίσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις. Ας τελειώνει επιτέλους αυτό το παραμύθι. Το θέμα είναι κυρίως και πρωτίστως το πως θα εξασφαλίσουμε την εθνική κυριαρχία της χώρας! Και δευτερευόντως(;) να εξετάσουμε ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ φτάσαμε στο να αναγκαζόμαστε να παραχωρήσουμε την εθνική κυριαρχία της χώρας για να εξασφαλίσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις και ΠΟΙΌΣ φταίει για αυτήν την κατάντια!
Ξεκάθαρες κουβέντες, λοιπόν.
Γίνεται να συνεχίσουμε προς τα εμπρός, αν δεν ξεκαθαρίσουμε ποιοι έφταιξαν για το σημερινό χάλι;
Γίνεται να πάμε στο αύριο εάν δεν εξασφαλίσουμε το ότι δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο της μαζικής κλοπής του πλούτου της χώρας; ΔΕΝ γίνεται!
ΔΕΝ είναι δυνατόν να έχει φτάσει εδώ που έφτασε η χώρα και να ΜΗΝ έχει πάει ΟΎΤΕ ΈΝΑΣ στην φυλακή!
Πουθενά στον κόσμο δεν γίνονται αυτά, παρά μόνο στην Ελλάδα...!
Και αν συμβιβαστούμε τώρα και παραχωρήσουμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας για να εξασφαλίσουμε μισθούς / συντάξεις και για να πάμε εκλογές, ποιός μας εγγυάται πως δεν θα παραχωρήσουμε και αύριο την υπόλοιπη εθνική μας κυριαρχία –εάν έχει μείνει κάτι απ' αυτό το είδος μέχρι τότε– για να εξασφαλίσουμε μισθούς και συντάξεις και για να ξαναπάμε σε εκλογές;
Αυτά είναι μούφα διλήμματα!
Ας μην ξεχνάμε ότι πολιτική δεν είναι μόνο η οικονομία.
Δύσκολο να το συνειδητοποιεί κανείς σήμερα, ένα βήμα πριν την χρεοκοπία, αλλά έτσι είναι.
Πολιτική είναι και η ασφάλεια των πολιτών, οι διεθνείς σχέσεις της χώρας, η μείωση της λαθρομετανάστευσης, η ανόρθωση της παιδείας, η εξυγίανση του κομματικού κράτους, η στήριξη της οικογένειας, η τόνωση της υπαίθρου, η μείωση της διαφθοράς, η ανόρθωση του φρονήματος των Ελλήνων, η λειτουργία του κοινοβουλευτισμού, η κάθαρση της δικαιοσύνης, το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων, η αξιοποίηση του φυσικού μας πλούτου, η προστασία των αδυνάτων και άλλα πολλά.
Επειδή πολλά από αυτά δεν χρειάζονται χρήματα ή εν πάση περιπτώσει δεν χρειάζονται μόνο χρήματα για να γίνουν, η πολιτική δεν εξαρτάται τόσο από το ύψος των κρατικών δαπανών όσο από τις επιλογές στην κατανομή τους.
Και εκεί αποτυγχάνουν πολιτικοί και πολιτικές. Τουλάχιστον οι πολιτικοί και οι πολιτικές που μέχρι σήμερα υπήρξαν και επιβλήθηκαν στην χώρα… Εκεί έξω, ανάμεσά μας υπάρχουν άνθρωποι ικανοί, με όραμα και γνώση του καθήκοντος. Και όπου υπάρχει πίστη, όραμα, φιλότιμο, τιμιότητα, γενναιότητα, φιλοπατρία, με λίγα μέσα γίνονται θαύματα.
Οι σημερινοί και χθεσινοί, όμως, πολιτικοί κατόρθωσαν και έφτασαν τον κόμπο στο χτένι, προκειμένου να ξεχάσουμε το μείζον ζήτημα του ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΊΕΙ και να ασχολούμαστε μόνον με το πως θα εξασφαλίσουμε έναν μισθό και μία σύνταξη!
Και αντί να τους κατηγορούμε για ΚΛΟΠΉ και για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΊΑ το πάνε λάου – λάου να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι… ήρωες και σωτήρες της χώρας!!!
Έλεος!!!
Προσωπικά προτιμώ να χάσω τρεις μισθούς και να την βγάλω με νερό και αλάτι για ένα τρίμηνο ΑΡΚΕΊ βεβαίως να δω στην ΦΥΛΑΚΉ τους υπεύθυνους για την κατάντια της χώρας και τα ΚΛΕΜΜΈΝΑ επιστρεφόμενα στην χώρα!
Και, τέλος, σήμερα που μιλάμε, δανειακή σύμβαση δεν υπάρχει. Δεν έχει γραφτεί καν. Ούτε πρόκειται να γραφτεί και να συμβασιοποιηθεί σε ενιαίο κείμενο νωρίτερα από την πάροδο 30 – 45 ημερών.
Το πρόβλημα είναι ότι με την υπερψήφιση της νέας δανειακής, επικυρώνει και αποδέχεται τη γενεσιουργό αιτία όλων, την πρώτη, μη ακόμη κυρωθείσα από τη Βουλή, πρώτη δανειακή σύμβαση. Πρακτικά νομιμοποιείται όλη η ιστορία του Μνημονίου, του ΔΝΤ, των προγραμμάτων διάσωσης κλπ, από την αρχή.
Σήμερα, με απλά λόγια, καλούνται οι «ταγοί» να πούνε ναι και να υπογράψουν λευκή επιταγή, γνωρίζοντας πως ο τοκογλύφος θα βάλει όποιο νούμερο επιθυμεί σε αυτήν και θα βάλει όποιον κανόνα επιθυμεί στην αποπληρωμή. Μπορούμε να το δεχτούμε αυτό;
Μπορούμε εν γνώσει μας να υποθηκεύσουμε τα πάντα και να υπογράψουμε ουσιαστικά την μετατροπή μας από ελεύθερη και ανεξάρτητη χώρα σε ένα γιγαντιαίο εργοστάσιο στο οποίο οι εργάτες θα πληρώνονται με ένα κομμάτι ψωμί και θα τους προσθέτουν χρέη τα… αφεντικά;
Λοιπόν, ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε. Εμείς και όχι αυτοί που μας έφεραν σε αυτό το χάλι. Αυτοί, σήμερα προσπαθούν να κρύψουν τις ευθύνες τους και να τις μεταφέρουν στην δική μας πλάτη, με τη δική μας σιωπηρή συναίνεση. Κι εγώ, αναρωτιέμαι, όχι μόνο δεν θα τους βάλουμε φυλακή, αλλά θα ανεχτούμε να εκτίσουμε εμείς και τα παιδιά των παιδιών μας την δική τους ποινή;
Μάλλον ήρθε η ώρα να επιβάλουμε την δημοκρατία και να οδηγήσουμε στην Δικαιοσύνη τους κλέφτες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου