29/10/11- "...στο πλευρό εκείνων που αγωνίζονται για ένα δικαιότερο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης..""…Με μειωμένη εθνική κυριαρχία δεν μπορούμε να αποτελούμε αντίβαρο μίας αποθρασυμένης Τουρκίας…"
- Του Γιάννη - Διεθνολόγος
Οι Αγανακτισμένοι συνέχισαν την Αραβική Άνοιξη στο Σύνταγμα, τα γήπεδα βράζουν, συριζαίοι χρυσαυγίτες (όπως τους λένε οι MEGAλοι δημοσιογράφοι) ακυρώνουν παρελάσεις και “οι κοινωνικοί εταίροι/εταίρες” δεν έπαψαν να μας θυμίζουν πως τα πάντα έχουν απαξιωθεί σε αυτήν την χώρα.
Το κλίμα είναι πλέον “κατάλληλο” για ένα δημοψήφισμα, το οποίο σημειωτέων χρησιμοποιείται κατά κόρον από αμεσοδημοκρατίες και δικτατορίες.
Τόσα δημοψηφίσματα είχαμε να δούμε από την Χούντα.
Ο έξυπνος ηγέτης μπορεί να θέσει οποιοδήποτε ερώτημα και να αποσπάσει το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ κατά το δοκούν. Ο Ντε Γκωλ εφήρμοσε 1ος το στρίβειν δια του δημοψηφίσματος τρώγοντας οικειοθελώς στην μάπα ένα ΟΧΙ του γαλλικού λαού για τον Γάλλο Καλλικράτη. Μπαρμπούτσαλα.
Αν ο ΓΑΠ το κάνει για να μείνει, η Ελληνική δημοκρατία μετά το δημοψήφισμα θα έχει έναν λαοκρατικό χαρακτήρα, καθώς η εκτελεστική εξουσία θα έχει υποβαθμιστεί σε πρωτόγνωρο βαθμό.
Όλο και πιο συχνά δημοψηφίσματα για την μονιμότητα των ΔΥ, για τα προνόμια των βουλευτών κ.λ.π. Σειρά στην υποβάθμιση θα πάρουν τα κόμματα με πρώτο και καλύτερο το ΠΑΣΟΚ. Γιαυτό θα δούμε τους σημιτοβενιζελικούς να αντιδρούν με “ομάδες προβληματισμού” και να αποζητούν τον στρίβειν δια των εκλογών. Στο μυαλό τους, ο ΓΑΠ θα έχανε τις επόμενες εκλογές, ο Βενιζέλος θα γινόταν αρχηγός, ο Σαμαράς πρωθυπουργός και μετά από 4 χρόνια η γνωστή μεταπολιτευτική αλλαγή φρουράς με δεκανέα αλλαγής/ΕΠΟΠ τον λαό. Αν περάσει, φαντάζομαι (όχι απαραίτητα τον ΓΑΠ) κάποιον στον ρόλο του “εθνοσωτήρα” με κάποιον Παπαδήμο/τεχνοκράτη στο ρόλο της καμαριέρας/πρωθυπουργού και τον Nicos Papandreou να γράφει τα πρακτικά.
No more Mr. nice Guy. Επιτέλους ο ΓΑΠ αποδύεται τον ενοχλητικό μανδύα του ΠΑΣΟΚ που κουβαλά από τότε που πολιτεύεται. Ποτέ δεν ένοιωθε άνετα ως Πασόκος και ως Έλληνας.
Με αφορμή την από τον ίδιο επιτεινόμενη οικονομική κρίση ο ΓΑΠ θέλει να αλλάξει το Σύνταγμα και να περάσει σε μία λαοκρατία πιο συγκεντρωτικού χαρακτήρα (μία μετάβαση που συμβαίνει συχνά μετά από χρηματοπιστωτικές κρίσεις) με την μορφή προεδρικού συστήματος διακυβέρνησης και καθολικής ψηφοφορίας. Ακριβώς με τον τρόπο που είχε πάρει το (cock) ring της διαδοχής το 2004 από τον Σημίτη μέσω της αυθορμήτου ψηφοφορίας ενός εκ. “πολιτών, μελών και φίλων”. Μία χαρούμενη οικογένεια ! ! ! (σ.σ.netakia στην Σοσιαλιστική Διεθνή στην Κρήτη μίλησε πάλι για global governance! Δείτε στο Παράρτημα)
Η ΕΕ του είχε συγχωρήσει την είσοδο του ΔΝΤ στα ενδότερα της, το οποίο μέχρι τότε κατοικοέδρευε σε Μπανανίες ανά τον κόσμο καθώς θα πλήρωνε λιγότερα σπασμένα.
Αυτήν την φορά είναι ορατό πως σε τέτοιο σκηνικό σαμποτάρεται το “κούρεμα”.
Μάλλον αποσκοπεί σε πλήγματα στον γερμανικό-γαλλικό άξονα και ίσως οδηγηθούμε τελικά και και σε απομάκρυνση από το ευρώ προς επίρρωση των προβλέψεων των “αγορών”.
Τον τελευταίο μήνα ο Πούτιν όπου σταθεί κι όπου βρεθεί μιλά για Ευρασιατική Ένωση ενώ γεωπολιτικές δεξαμενές μούστου+σκέψης στις ΗΠΑ διατείνονται πως θα είναι προτεραιότητα των ΗΠΑ και για αυτόν τον αιώνα η αποτροπή μίας τέτοιας Ένωσης. Ρωσσική ενέργεια + γερμανική τεχνολογία + ευρωπαίοι καταναλωτές θα καθιστούσαν μία τέτοια ένωση κορυφαία στην παγκόσμια σκακιέρα των κοιλιακών μου. Αντ΄αυτού;
Gunaydin Yunanistan. Όσο φτωχαίνει και απομονώνεται η Ελλάδα, τόσο πιο πιθανό είναι να δεχτεί τελικά η κοινή γνώμη μία συνεκμετάλλευση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές του Αιγαίου ως μία σωτήρια λύση για τα οικονομικά της χώρας. Ίσως έτσι εξηγείται η μη κήρυξη ΑΟΖ και άλλα πολλά ανοίγματα από GAP και Bart (Βαρθολομαίο) προς Ερντογάν και τούμπαλιν που ξεκίνησαν με τον σεισμό του 99.
Η Τουρκία ούτως ή άλλως προκρίνεται από τις ΗΠΑ ως το κατάλληλο αντίβαρο του Ιράν στις ψυχές των μουσουλμάνων. Με αφορμή την θεατρινίστικη τουρκική στάση στο Παλαιστινιακό αλλά και διμερείς συμφωνίες με τον αραμπά του νεοοθωμανισμού, ο Ερντογάν εξαργυρώνει το οθωμανικό/backstage free pass του σε πολλά αραβικά κράτη (που είχαν προσβληθεί από “ιώσεις της άνοιξης”) που προθυμοποιήθηκαν να ξεχάσουν από ποιους τους απελευθέρωσε ο Lawrence of Arabia. Επίσης απομονώνεται το αντίπαλο/σιιτικό /μουσουλμανικό και δήθεν ready to score πυρηνικό πέος του Ιράν.
Αχ πατρίδα μου γλυκιά vs Αχ Μουσταφά, αχ Μουσταφά. Με μειούμενους στρατούς κι εξοπλισμούς, με συνιδιοκτησία στην Θράκη, με Χριστόφια πρόεδρο, με ένα Αιγαίο να ανήκει επιτέλους στα ψάρια του αλλά και εκτός ευρωζώνης, μία ελληνοτουρκική προσέγγιση μπορεί να προχωρήσει ακόμα πιο πολύ. Με μειωμένη εθνική κυριαρχία δεν μπορούμε να αποτελούμε αντίβαρο μίας αποθρασυμένης Τουρκίας. Μία τέτοια περίπτωση αντισταθμίζεται από τους Κούρδους και σίγουρα δεν είναι τυχαίο πως τελευταία κάθε λεονταρισμός της Τουρκίας συνοδεύεται από κάποιο χτύπημα του PKK και μία δήλωση του Ισραήλ πως “εμείς θέλουμε καλές σχέσεις με την Τουρκία”. Λχάιμ;
Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, η Ελλάδα εντάσσεται όλο και πιο πολύ στην σφαίρα επιρροής της Τουρκίας και ο Κοστάντζο αποφασίζει να κάνει έξοδο/Outing.
Τι λέτε;
Γιάννης
δια την αντιγραφήν netakias.wordpress.com
Παράρτημα
“….Η Σοσιαλιστική Διεθνής στάθηκε πάντα στο πλευρό εκείνων που αγωνίζονται για ένα δικαιότερο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης και για ένα δίκαιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Εμείς αναλάβαμε πρωτοβουλίες, για να ακουστούν αυτές οι φωνές και να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Γι’ αυτό το λόγο, η Σοσιαλιστική Διεθνής θεωρεί τη μεταρρύθμιση της παγκόσμιας διακυβέρνησης και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος ως βασική της προτεραιότητα, με την οποία συμφωνούν πολλοί από τους διαδηλωτές στη Wall Street και σε πολλές άλλες μεγάλες πόλεις.
Επειδή αυτές οι διαδηλώσεις, θα έλεγα, ότι εκφράζουν κάτι το ευρύτερο: δεν αρκεί να αλλάξουν οι κοινωνίες και οι χώρες μας. Πρέπει να αλλάξουμε μια ευρύτερη κοινωνία, το σημερινό παγκόσμιο χωριό μας.
Αυτό το αισθάνομαι προσωπικά, από την εμπειρία μου των δυο τελευταίων ετών στην Ελλάδα, με αυτή την τόσο δύσκολη οικονομική κρίση και κατάσταση, που αντιμετώπισαν η Ελλάδα και η Ευρώπη. Δεν μπορούμε να αγωνιζόμαστε κατά της αδικίας μόνο στις κοινωνίες μας, στις χώρες μας, επειδή το παγκόσμιο σύστημα έχει δημιουργήσει τεράστιες ανισότητες, τόσο ανάμεσα στις κοινωνίες, όσο και ανάμεσα στους πολίτες, διαμορφώνοντας μια παγκόσμια τάξη πλούσιων και ισχυρών, που παρακάμπτουν το νόμο, δεν πληρώνουν φόρους, συγκεντρώνουν την εξουσία στα χέρια τους, έχουν τον Τύπο με το μέρος τους και διαφεύγουν κάθε δημοκρατικό έλεγχο. Γι’ αυτό και η αλλαγή του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι ένας από τους βασικούς μας στόχους…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου