• ΓΝΩΜΕΣ
• ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ

9 Φεβρουάριος 2018, 14:21

Στόχος είναι η Μακεδονία και όχι η κάθαρση

Το έχουμε ξαναγράψει σε τούτη εδώ τη στήλη. Όπως επιχείρησαν να υφαρπάξουν την υπογραφή και συναίνεση των Ελλήνων για την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας –μια με το Σχέδιο Ανάν, που μας γλίτωσε ο Τάσος Παπαδόπουλος και η γενναία στάση των Κύπριων αδελφών μας στο δημοψήφισμα, και μια με την Πενταμερή, στην Ελβετία, που μας γλίτωσε ο Ερντογάν για δικούς του λόγους–, έτσι επιχειρούν να πετύχουν την υπογραφή της Ελλάδας για να αναγνωρίσουμε κράτος με το όνομα Μακεδονία, με σύνθετη μορφή, που σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε «μακεδονική εθνότητα και γλώσσα.

Στην Κύπρο, αν είχαν υλοποιηθεί τα σχέδια διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, το κράτος έκτρωμα που θα την αντικαθιστούσε θα το διοικούσαν τρεις ξένοι δικαστές. Τι σημαίνει αυτό;

Ότι τις αποφάσεις γι’ αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Κύπρο –και αναφέρομαι στην εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών αποθεμάτων, που αποδεικνύονται μεγάλης αξίας– θα τις λάμβαναν ξένοι, ερήμην των πολιτών του νησιού. Και δεν είναι μόνο αυτό. Χωρίς κράτος που να ελέγχεται από τους πολίτες, θα τεθεί σε κίνδυνο ακόμα και η ίδια η παραμονή του ελληνισμού πάνω στο νησί, κάτι που θα σημάνει και τον αφελληνισμό της υπόλοιπης Ελλάδας.
Επειδή λοιπόν ο διεθνής παράγων την «πάτησε» δύο φορές στην Κύπρο, για διαφορετικούς λόγους την κάθε φορά, θέλει να «δέσει» τον γάιδαρό του στο θέμα της Μακεδονίας. Ειδικά τώρα που είδε τον ελληνικό λαό να ξυπνάει με τα δυο μεγαλειώδη συλλαλητήρια και να διεκδικεί ρόλο αναχώματος στο παζάρεμα της Μακεδονίας και να επηρεάζει τη στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία δεν θέλουν να έλθουν αντιμέτωπα με τους πολίτες και ειδικά με τους ψηφοφόρους τους.
Δηλαδή, δεν του φτάνει που έχει «τακτοποιήσει» το θέμα με τις κυβερνήσεις σε Αθήνα και Σκόπια. Πρέπει να είναι σίγουρος και με την αντιπολίτευση και με τους πολίτες, για να πετύχει το σχέδιο της αναγνώρισης του κράτους των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία.

Εδώ λοιπόν έχουμε μια περίπτωση που λέει ο λαός μας «Μ’ έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια».

Ο διεθνής παράγων, με τα υποχείριά του στην Ελλάδα, έβγαλαν από το μανίκι τον «άσο», που είναι και το τελευταίο χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον ο Μίκης Θεοδωράκης κατηγόρησε για εθνομηδενισμό και αριστερόστροφο φασισμό, και δεν πέρασαν παρά μερικά εικοσιτετράωρα να τον δικαιώσουν μόνοι τους οι πρώην σύντροφοι του αυτού του οικουμενικού Έλληνα
Την ώρα που πανικόβλητοι έβλεπαν να είναι σε εξέλιξη το πιο μαζικό ηθικό, δημοκρατικό, πατριωτικό και ειρηνικό συλλαλητήριο των τελευταίων 25 ετών στην Αθήνα, την ώρα που έσπευδαν με πανάθλιες μεθοδεύσεις και δηλώσεις να το απαξιώσουν υπουργοί και διάφοροι πληρωμένοι κονδυλοφόροι, κάλεσαν εσπευσμένα τον τρίτο κουκουλοφόρο μάρτυρα και μεθόδευσαν κυβέρνηση και λειτουργοί της ταλαίπωρης δικαιοσύνης να έλθει εσπευσμένα ο φάκελος της υπόθεσης Novartis στη βουλή, την επόμενη του συλλαλητηρίου.

Ο «σμπάρος» ήταν η εσπευσμένη προώθηση του φακέλου της υπόθεσης στη Βουλή. Τα «δυο τρυγόνια» είναι η κοινή γνώμη και η αντιπολίτευση.

Δηλαδή, με την κίνηση αυτή θα γίνει προσπάθεια να αποκοιμηθεί η ελληνική κοινή γνώμη με «ηρεμιστικά» Novartis και ταυτόχρονα να τεθεί υπό ομηρία η αντιπολίτευση, αλλά και ο Καμμένος, με την άλλη δικογραφία που τον αφορά και η οποία πήγε στη βουλή την ίδια μέρα. Κάτι σαν θαύμα δηλαδή.
Όμως εδώ γίνεται κάτι βαθύτερο. Οι κυβερνώντες δεν καταλαβαίνουν ότι μετά το τελευταίο χαρτί έρχεται και το δικό τους τέλος. Γιατί, εκτός των άλλων, η υπόθεση Novartis είναι τόσο κακοστημένη που θα έχει χειρότερη κατάληξη από τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα.

Όμως μετά από όλα αυτά η Ελλάδα θα είναι μια χώρα με διαλυμένη οικονομία, με κατεστραμμένη κοινωνία και με πλήρως αποσαθρωμένο πολιτικό σύστημα.

Φίλος αναλυτής μού είπε προχθές ότι η περίοδος στην οποία εισερχόμαστε έχει πολλές ομοιότητες με την περίοδο 1965-66, που οδήγησε στο πραξικόπημα και την τραγωδία της Κύπρου.
Ανόητοι πολιτικοί, εξουσιομανείς που μέθυσαν από την εξουσία, δεν πριονίζουν μόνο το κλαδί στο οποίο κάθονται οι ίδιοι. Πριονίζουν το κλαδί που κάθεται η ίδια η Ελλάδα.

Η μόνη ελπίδα είναι οι πολίτες. Να μην πέσουν στην παγίδα που μας έστησαν και να συνεγερθούν, όπως έκαναν στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια.

Να σηκωθούμε όρθιοι, να ξεσηκωθούμε, να σώσουμε τη Μακεδονία, και σώζοντας τη Μακεδονία θα σώσουμε και ολόκληρη την Ελλάδα.
Υστερόγραφο:
Προς τους διοργανωτές των συλλαλητηρίων. Δεν είναι ώρα για κόμματα και για πασαρέλες στις εξέδρες. Μείνετε αγνοί πατριώτες, μακριά από μικρόφωνα και κάμερες, για να σας ακούσουν οι πολίτες στο επόμενο προσκλητήριο. 
Pontos-News

Η "επίσημη αγαπημένη" και το Σκοπιανό - Επιχείρηση αντιπερισπασμού το «σκάνδαλο Νοβάρτις»

Η κυβέρνηση με την υπόθεση Νοβάρτις επιχειρεί να ρίξει στη λήθη το συλλαλητήριο.  Άλλωστε εξαρχής στελέχη της επέκριναν το ότι ο κόσμος δεν διαδήλωσε για τα οικονομικά αλλά για το Σκοπιανό. Γνωρίζοντας ότι με τον εθνομηδενισμό στην ψυχή τους δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τον κόσμο. Είστε εθνικιστές αντί να κοιτάτε την τσέπη σας, έλεγε στον κόσμο η κυβέρνηση της αριστεράς των Αρχών και των Αξιών.
Εννοείται ότι ο όγκος του συλλαλητηρίου  είχε προεξοφληθεί είχε προεξοφληθεί πριν από την Κυριακή αλλά φαίνεται ότι αυτό που αντίκρισαν τα κυβερνητικά στελέχη στην Αθήνα τους προκάλεσε σοκ. Όσα ακολούθησαν, ύβρεις κατά του Μίκη κλπ, ήταν άχαρες αντιδράσεις ταραχής έως ότου ανακτηθεί κάποια ψυχραιμία.
Την παράσταση έκλεψε ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς. Προκαταλαμβάνοντας τους πάντες δήλωσε με παράλογη αυτοπεποίθηση ότι αυτός θα συνεχίσει απτόητος τις διαπραγματεύσεις επειδή, λέει, αυτοί που πήγαν στο συλλαλητήριο ήταν λιγότεροι από αυτούς που δεν πήγαν και συνεπώς η πλειοψηφία είναι μαζί του. Άραγε για να δώσει στα Σκόπια το όνομα Μακεδονία;  Ο κ. Κοτζιάς έχει ανθίσει χωρίς πρόβλημα προσαρμογής σε διαφορετικές συνθήκες, από το ΚΚΕ στον ΓΑΠ και ακολούθως στη γειτονιά του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που τον εξομοιώνει με το πολιτικό περιβάλλον της εποχής, όπου οι ιδεολογίες και οι σταθερές πεποιθήσεις είναι το φτηνό νόμισμα.
Σημασία έχει ότι εμφανίστηκε να σέρνει την κυβέρνηση σε μια άχαρη θέση, να μετράει «κουκιά», πόσοι πήγαν- πόσοι δεν πήγαν στο Σύνταγμα, προκαλώντας χαμόγελα επιείκειας αν όχι χλεύης από άσπονδους φίλους και αντιπάλους. Επειδή αυτοί που ήταν εκεί ξέρουν καλύτερα από τον καθένα γιατί πήγαν, αντιλαμβάνονται το φόβο που προκάλεσε η παρουσία τους και δεν είχαν ανάγκη τον κάθε Τζανακόπουλο να τους αναλύσει τα αισθήματά τους για τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη. Η πρεμούρα να στρέψει την προσοχή σε πιο εύπεπτα θέματα όπως το (πραγματικό ή υποθετικό) σκάνδαλο της Νοβάρτις υποδηλώνει ότι η κυβέρνηση δεν ξέρει τι ακριβώς να κάνει με τη βόμβα που της έμεινε στα χέρια από τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.
Η αληθινή βόμβα, ωστόσο, δεν είναι το Σκοπιανό. Είναι ότι πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα: θα ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του επικυρίαρχου, των ΗΠΑ, ή θα επιβληθεί η λαϊκή θέληση; Η αληθινή βόμβα είναι το αίτημα της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Αυτό το αίτημα μάζεψε τον κόσμο στην Αθήνα και στη Θεσαλονίκη. Αυτό το αίτημα συγκεντρώνει σταθερά την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, από το 1960 έως σήμερα για να περιοριστώ στην τελευταία περίοδο της πρόσφατης ιστορίας του τόπου. Χαρακτηριστικό της περιόδου είναι ότι οι λαϊκές δυνάμεις συσπειρώνονται και υπερβαίνουν κόμματα και παρατάξεις όποτε το ζητούμενο είναι η Εθνική Ανεξαρτησία και εμμένουν ανυποχώρητα στη θέση τους. Ενώ οι πολιτικές ηγεσίες υποχωρούν, παραδίδονται, εγκαταλείπουν, προδίδουν. Ο Γεώργιος Παπανδρέου περιέγραψε το 1965-66 ήπια αλλά γλαφυρά το αντιβασιλικό πάθος των διαδηλώσεων μετά την καθαίρεση του από τον (τέως) Βασιλιά: ο λαός προπορεύεται και η ηγεσία ακολουθεί, είπε. Στην πραγματικότητα η ηγεσία (του)είχε εγκαταλείψει τον αγώνα. Το Σκοπιανό, τα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό, είναι όψεις του ίδιου προβλήματος, της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Και της διαχρονικής ανεπάρκειας του πολιτικού προσωπικού, με μικρά διαλείμματα εξαίρεσης.
Η ελληνική ελίτ ήταν, μεταπολεμικά, στην πρώτη γραμμή μάχης ως φράχτης απέναντι στους συμμάχους της ΕΣΣΔ στα Βαλκάνια. Μαζί με την Τουρκία ήταν μια ενιαία γραμμή άμυνας. Η ελίτ πουλούσε αντικομουνισμό, ξεπουλούσε τη γεωπολιτική αξία της χώρας και εισέπραττε ως αντάλλαγμα την παραμονή της στην Εξουσία. Η εύκολη συναλλαγή χάθηκε όταν έπεσε η ΕΣΣΔ και συνακόλουθα έπεσε και η Ελλάδα σε ζώνη υποστήριξης του κύριου μετώπου σύγκρουσης, της Τουρκίας. Η αξία της ελληνικής ελίτ ξέπεσε  στα μάτια του επικυρίαρχου ως μειωμένης αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν «φρέσκο αίμα» και δικαιώνει ντόπιους και ξένους που του άνοιξαν το δρόμο προς την Εξουσία. Για να αντισταθμιστεί η μειωμένη γεωπολιτική αξία η ελίτ ξεπουλάει πλέον την ίδια τη χώρα με την πειθήνια, διακριτική ή απροκάλυπτη, συμβολή του πολιτικού προσωπικού κάθε ιδεολογίας.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν συγκρούστηκαν ανυποχώρητα οι λαϊκές απαιτήσεις ανεξαρτησίας με τα συμφέροντα του καθεστώτος της εξάρτησης πχ στο Κυπριακό, καταλήξαμε διαδοχικά στη Χούντα, στο πραξικόπημα στην Κύπρο και στην τουρκική κατοχή με τις ευλογίες των ΗΠΑ. Το Κυπριακό ξεκίνησε, αρχές του 50, ως θέμα Εθνικής Ανεξαρτησίας (από τους Βρετανούς) και ύστερα από εβδομήντα χρόνια εμφανίζεται ως συμφέρουσα λύση το σχέδιο Ανάν και οι παραλλαγές του. Όσοι αντιστέκονται κατηγορούνται για αδιαλλαξία και εξτρεμισμό. Σε τι διαφέρει η πορεία του Σκοπιανού;
  Στο Κυπριακό βρέθηκε η άθλια φόρμουλα «η Κύπρος είναι μακριά». Αλλά τα Σκόπια είναι δίπλα και η Μακεδονία είναι τμήμα της χώρας μας. Η απειλή διαμελισμού της πατρίδας είναι άμεση. Το μέγα πλήθος έκανε σαφέστατο ότι έτσι το καταλαβαίνει ο κόσμος. Ως καίριο θέμα υψίστης σημασίας, ζωής ή θανάτου. Όσοι πιστεύουν ότι τα Σκόπια λόγω μεγέθους δεν αποτελούν κίνδυνο κάνουν λάθος. Διότι αρκεί να υποκινηθεί μια νέα αναταραχή στα Βαλκάνια για να έρθουν τα πάνω –κάτω… Ο κόσμος δεν ανησυχεί για τα Σκόπια αλλά επειδή βλέπει ότι οι επεμβάσεις σε ξένες χώρες, πχ Συρία, γίνονται πλέον χωρίς προσχήματα και με χρήση μισθοφόρων εάν οι ντόπιοι δωσίλογοι είναι λίγοι και ανίσχυροι. Έχει ελάχιστη σημασία η κυβερνητική αριθμητική  για τον όγκο του συλλαλητηρίου. Επειδή οι αριθμοί δεν αλλάζουν το πολιτικό αίτημα της ανεξαρτησίας. 
Όταν το μωρό κλαίει του δείχνεις για περισπασμό την αγαπημένη του κούκλα, να το ξεγελάσεις και να αλλάξει διάθεση. Στη χώρα που κανένα σκάνδαλο και κανένας σκανδαλοποιός δεν έχει τιμωρηθεί, για ποια κούκλα περισπασμού μιλάμε με το σήριαλ «σκάνδαλο Νοβάρτις»; Όταν μάλιστα η κούκλα της Εθνικής Ανεξαρτησίας είναι σταθερά, περισσότερο από μισό αιώνα, η «επίσημη αγαπημένη» όλων μας;

Ινφογνώμων Πολιτικά

Μοναδικό ντοκουμέντο: Η απίστευτη ιστορία με το χρέος του ΣΥΡΙΖΑ στα Σκόπια - Ολα έχουν μια εξήγηση

(Αρχικό κείμενο 14.02, 06/02/2018): Μόνο τυχαία δεν είναι επιμονή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί την ονομασία «Μακεδονία» χωρίς καν να  υπάρξει άμεση εφαρμογή των προαπαιτούμενων, δηλαδή απαλοιφή όλων των αλυτρωτικών συμβόλων και των διατάξεων του σκοπιανού Συντάγματος, που μιλάνε για κατεχόμενη από τους Ελληνες "Μακεδονία του Αιγαίου".

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πολιτική συνέχεια της "αναθεωρητικής ομάδας του ΚΚΕ", του ΚΚΕ Εσωτερικού, της ΕΑΡ και του Συνασπισμού της Αριστεράς, (όλοι οι παραπάνω είναι μία κομματική γραμμή από το 1968 και μετά) οφείλει πολλά στα Σκόπια.

Εχει ισχυρούς δεσμούς και σφυρηλατημένους σε δύσκολους καιρούς, όπως αναφέρει το βιβλίο των Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη, που αποκαλύπτει τον ρόλο των Σκοπίων στην απίστευτη διαμάχη για το αρχείο του ΚΚΕ και ειδικά εκείνο το αρχείο που απέσπασε το 1968, μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ (12η Ολομέλεια), ο ΣΥΡΙΖΑ της εποχής, ο πολιτικός πρόγονος της σημερινής κυβέρνησης, η αποκαλούμενη «αναθεωρητική ομάδα» του ΚΚΕ.

Αν επιβίωσε τότε η αναθεωρητική ομάδα και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ (και όταν λέμε «επιβίωσε», κυριολεκτούμε, αφού εκείνη την εποχή στο ανατολικό παραπέτασμα η επιβίωση δεν αφορούσε πολιτική έννοια αλλά φυσική), αυτό το οφείλει γενικά στον Τίτο και ειδικά στην κυβέρνηση των Σκοπίων ή στην λεγόμενη «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Αν αυτή την στιγμή υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό οφείλεται, κυριολεκτικά στα Σκόπια!

Ας δούμε την υπόθεση από την αρχή όπως περιγράφεται στο βιβλίο των Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη.

Στις 5 - 15 Φεβρουαρίου 1968 συνήλθε στη Βουδαπέστη η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ για να εξετάσει την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας με τη δικτατορία και εσωκομματικά ζητήματα.

Τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου, οι Μήτσος Παρτσαλίδης (φωτό ανάμεσα σε Τίτο και Τσίπρα), Ζήσης Ζωγράφος, Πάνος Δημητρίου, και ακόμη οι Δημήτρης Βατουσιανός, Βασίλης Ζάχος, Σταύρος Καράς, Θανάσης Καρτσούνης, Λεωνίδας Τζεφρώνης, επτά αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και τα τρία μέλη της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής διαφώνησαν με την πλειοψηφία σε εσωκομματικά και κεντρικά πολιτικά ζητήματα, όπως η πολιτική των συμμαχιών και ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και αποχώρησαν.

Μαζί με τους διαφωνούντες συμπαρατάχτηκαν άλλα στελέχη του "Γραφείου Εσωτερικού", δηλαδή του τμήματος της ηγεσίας που δρούσε στο εσωτερικό της χώρας σε συνθήκες παρανομίας, όπως οι Μπάμπης Δρακόπουλος, Νίκος Καρράς, Αντώνης Μπριλλάκης, Τάκης Μπενάς κ.ά. 

Πρόκειται για τους πολιτικούς ινστρούχτορες του Αλέκου Αλαβάνου, πολιτικού "πατέρα" του Αλέξη Τσίπρα.

Οσα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ακολούθησαν θεωρητική ομάδα, εξακολούθησαν να κινούνται ελεύθερα στις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ και την ανασυγκρότησαν έναν χρόνο αργότερα το ΚΚΕ εσωτερικού. Πρόκειται για την πλευρά των Δ. Παρτσαλίδη, Ζ. Ζωγράφου και Π. Δημητρίου, των τριών μελών του Πολιτικού Γραφείου που διαγράφηκαν

Από τα πρώτα θύματα της διάσπασης, σε πρακτικό επίπεδο, ήταν το εξαιρετικής σημασίαςκομματικό αρχείο του ΚΚΕ, το οποίο βρισκόταν στην πόλη Sibiou, 282 χιλιόμετρα βορειοδυτικώς του Βουκουρεστίου, πρωτεύουσας της κομμουνιστικής, τότε, Ρουμανίας, όπου ήταν η έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του διωγμένου- μετά την ήττα του ανταρτοπολέμου - ΚΚΕ.

Το καθεστώς Τσαουσέσκου με τη «φιλοξενία» που επεφύλαξε στο «αδελφό» κόμμα απέβη μοιραίο για τους σοβιετόφιλους Ελληνες κομμουνιστές: Ο Τσαουσέκου είχε αρχίσει να διαφοροποιείται από την Μόσχα κι έκανε «τα στραβά μάτια» στην ιδιαίτερη κινητικότητα που είχε αναπτύξει στο ρουμανικό έδαφος, όπου και η έδρα του "ορθόδοξου" ΚΚΕ, η αναθεωρητική ομάδα.

Τον Μάρτιο του 1968, έναν μήνα δηλαδή μετά την 12η Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ του «ορθόδοξου» μαρξιστικού-λενινιστικού και του «ευρωκομμουνιστικού»- που αντιπαρατέθηκαν μέχρις εσχάτων, μια ομάδα ομάδα αναθεωρητών, υπό την κάλυψη της αστυνομίας του Τσαουσέσκου, εισέβαλε στο κτίριο του Βουκουρεστίου όπου βρισκόταν το αρχείο του ΚΚΕ.

Κατάφερε, βάσει ενός καλά καταρτισμένου σχεδίου, να αιφνιδιάσει την ηγεσία Κολιγιάννη, να αρπάξει το 1/3 του αρχείου (εκατομμύρια φάκελοι, υπολογίζονται σε 3,5 χλμ. μήκος τα ράφια του συνόλου των αρχείων) να το φορτώσει σε φορτηγά που είχε παραχωρήσει ο Τσαουσέσκου και να το φυγαδεύσουν στα υπόγεια της «Σεκουριτάτε» της μυστικής υπηρεσίας του καθεστώτος.

Είχε προηγηθεί, μόλις λίγο διάστημα πριν, η κατάληψη από πλευράς των «αναθεωρητών», όπως τους αποκαλούσε πάντα το ΚΚΕ, του ραδιοσταθμού «Η Φωνή της Αλήθειας», που εξέπεμπε από το Βουκουρέστι (ήταν ένα χτύπημα στρατηγικής σημασίας εις βάρος του δικτύου που είχε στήσει το ΚΚΕ στις Λαϊκές Δημοκρατίες για να απευθύνεται στους Ελληνες πολίτες), καθώς και του Τμήματος Διαφώτισης και Προπαγάνδας στα περίχωρα της ίδιας πόλης.

Η ηγεσία Κολιγιάννη με επιστολές της προς το ρουμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, και αυτοπρόσωπη παρουσία του Κολιγιάννη στην Μόσχα απαίτησαν την επιστροφή του αρχείου,στο οποίο περιλαμβάνονταν όλα τα στοιχεία όχι μόνο για τα μέλη του κόμματος, αλλά και για εκατοντάδες χιλιάδες άλλους Ελληνες, για την δράση του ΚΚΕ στην κατοχή, το ποιοι Ελληνες συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κλπ.

Μάλιστα προέβησαν σε παράσταση έναντι του γενικού εισαγγελέα στο Βουκουρέστι, ο οποίος ενώ έδωσε αρχικώς εντολή για διερεύνηση της υπόθεσης, στη συνέχεια σταμάτησε κάθε ενέργεια, προφανέστατα κατ΄ εντολήν της ρουμανικής κυβέρνησης.

Τότε επενέβη η Μόσχα: Ζήτησε εντός δέκα ημερών "να επιστραφεί το μέρος του αρχείου που είχε κλαπεί στο νόμιμο ιδιοκτήτη του το ΚΚΕ (το εναπομείναν τμήμα του αρχείου ταξίδεψε την ίδια χρονιά στο Ιβάνοβο, 300 χλμ. βορειοανατολικά της Μόσχας, ενώ η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ μεταφέρθηκε στη Βουδαπέστη).

Ο Τσαουσέσκου ενημέρωσε τότε τους ΣΥΡΙΖΑίους της εποχής ότι πρέπει εντός 10 ημερών να έχουν απομακρύνει το αρχείο από την χώρα, αλλιώς θα είναι υποχρεωμένος να το κατασχέσει και να το επιστρέψει στο "ορθόδοξο" ΚΚΕ.

Το κλίμα είχε γίνει πολύ βαρύ στο κομμουνιστικό ανατολικό αμπλοκ, για τον "ΣΥΡΙΖΑ" της εποχής και ήταν θέμα χρόνου να αρχίσουν οι συλλήψεις, όταν θα εγκατέλειπαν το ρουμανικό έδαφος.

Η μοναδική ελπίδα τους ήταν η Γιουγκοσλαβία, η οποία δεν συμμετείχε στο Σύμφωνα της Βαρσοβίας και υπό την στιβαρή ηγεσία του Γ.Μ.Τίτο, είχε καταφέρει να σταθεί όρθια μετά την απομάκρυνσή της από το φιλοσοβιετικό μπλοκ τα έτη 1948-1949 (μια απομάκρυνση που εν πολλοίς έκρινε και την τύχη του ελληνικού εμφυλίου).

Μετά από διαβουλεύσεις που είχαν οι «αναθεωρητές» με την Ενωση Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας, ήρθαν σε επαφή με την Ενωση Κομμουνιστών "Μακεδονίας", τον κομματικό πυρήνα της κομμουνιστικής κυβέρνησης των Σκοπίων.

Τα Σκόπια με μεγάλη χαρά δέχθηκαν την παρουσία όχι μόνο των ΣΥΡΙΖΑίων της εποχής, αλλά κυρίως του αρχείου τους: Ετσι η ονομασία "Μακεδονία" νομιμοποιείτο για πρώτη φορά από μια ελληνική πολιτική ομάδα, αλλά έβαζαν στο χέρι και έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών για τα ελληνικά πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά γεγονόταν των προηγούμενων 40 ετών.

Οι συγγραφείς του βιβλίου, Αλ. Δάγκα και Γ. Λεοντιάδη, καταγγέλλουν την πρωτοφανή «πολιτική αφέλειά» τους.

Ο ίδιος ο Λεοντιάδης αποδίδει «καιροσκοπισμό» εκ μέρους της ομάδας των ΣΥΡΙΖΑίων για την απόφαση να εγκατασταθεί το αρχείο στα Σκόπια, καθώς, όπως λέει, «γνώριζαν ότι θα γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από πλευράς τους» όσον αφορά το λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα»και τις θέσεις του ΚΚΕ επ΄ αυτού, των δεκαετιών 1920-1930 (περί «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης»), που αργότερα ανατράπηκαν, σε συνάρτηση με την ύπαρξη σλαβομακεδονικού προσφυγικού στοιχείου, η παρουσία του οποίου ήταν έντονη στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).

Στα χρόνια που ακολούθησαν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ της εποχής, βίωσαν μια εξαιρετική «φιλοξενία» στ Σκόπια: Κτίρια, υποδομές, επικοινωνίες, διαμονή χιλιάδων "αναθεωρητών", ακόμα και πλαστά ελληνικά διαβατήρια για να μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα της δικτατορίας.

Και ολα αυτά με έναν μόνο όρο: Να αναγνωρίζουν την «Δημοκρατία της Μακεδονίας»

Βέβαια, όπως αναφέρεται στο βιβλίο, στα Σκόπια υπήρξαν σημαντικές απώλειες ντοκουμέντων με ευαίσθητο περιεχόμενο, τα οποία και παρακρατήθηκαν από τους Σκοπιανούς, για να παραδοθεί ένα μέρος του και να μεταφερθεί τελικώς το αρχείο στην Αθήνα το 1988 (επί ΕΑΡ), ύστερα από επίμονες διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο εμπλεκομένων πλευρών.

Λέγεται μάλιστα ότι είχε μεσολαβήσει και το ΠΑΣΟΚ ώστε να έχουν επιτυχή έκβαση οι προσπάθειες αυτές.

Το 1989 η ΕΑΡ γίνεται Συνασπισμός, και μέσα από αυτόν ξεπηδά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ολη η πολιτική κληρονομά και η πολιτική συμπάθεια προς τα Σκόπια, στα οποία χρωστούν την επιβίωσή τους ως πολιτικός φορέας, μεταφέρεται στη νέα γενιά.

Τώρα, το μέρος του αρχείου που παρέδωσαν οι Σκοπιανοί, ανήκει με πλήρες δικαίωμα κυριότητας, στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία "Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας" (ΑΣΚΙ) που εδρεύει στο κτίριο των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου.

Ποτέ οι του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέχασαν την βοήθεια των Σκοπιανών. Και τώρα, φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να τους το ξεπληρώσουν...

pronews.gr

Mια που βγαίνει ο Κουφοντίνας: Όταν ο Θάνος Αξαρλιάν έπεσε νεκρός από την ρουκέτα του

Πριν από 26 χρόνια, έπεσε νεκρός ο 20χρονος τότε, Θάνος Αξαρλιάν, από ρουκέτα της Οργάνωσης "17 Νοέμβρη" την οποία είχε πυροδοτήσει ο Δ.Κουφοντίνας ο οποίος αύριο ξαναβγαίνει με άδεια από την φυλακή.

Ήταν 14 Ιουλίου 1992 όταν ο Θάνος περνούσε τυχαία το μεσημέρι από τη συμβολή των οδών Καραγεώργη Σερβίας και Βουλής.

Εκείνη την ώρα πραγματοποιήθηκε η επίθεση με ρουκέτα της 17 Νοέμβρη στο θωρακισμένο αυτοκίνητο του τότε υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Παλαιοκρασσά. Από την ισχυρή έκρηξη και τα θραύσματα της ρουκέτας ο Θάνος Αξαρλιάν έχασε τη ζωή του.

Η οικογένεια και οι φίλοι του ακόμα δεν μπορούν να αποδεχτούν αυτό που συνέβη στο Θάνο, ένα παιδί που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής του και να προσφέρει όλα αυτά που σίγουρα μπορούσε.

Η μνήμη των ανθρώπων, που δολοφονήθηκαν από τη 17 Νοέμβρη, δεν πρέπει να σβήσει ποτέ.

Ένας φωτογράφος που βρίσκονταν σε παρακείμενο κατάστημα ρούχων και ειδών γάμου για δουλειά, βγαίνει πρώτος και αρχίζει να φωτογραφίζει το αυτοκίνητο, τους έντρομους επιβάτες του, το πτώμα του άτυχου Αξαρλιάν και τον κόσμο που είχε αρχίσει να μαζεύεται εκεί γύρω.

Ένας αξιωματικός τον παρατηρεί και του ζητά τα φιλμ. Ο φωτογράφος αρνείται να του τα δώσει. Όμως χρόνια αργότερα , όταν τον Σεπτέμβριιο του 2002 παραδόθηκε ο Κουφοντίνας, ο φωτογράφος που συνεργάζονταν με διάφορες εφημερίδες ανέσυρε από το αρχείο του τις φωτογραφίες από τη συγκεκριμένη τρομοκρατική επίθεση. Και τι ανακάλυψε; Ότι μεταξύ αυτών που μαζεύτηκαν γύρω από το σημείο της έκρηξης ήταν και ο φαρμακοχέρης της 17Ν όπως αναφέρουν τα Παραπολιτικά!

Προφανώς αφού πυροδότησε τον μηχανισμό από το πατάρι της οδού Νίκης κατέβηκε ως απλός περαστικός για να δει τα…αποτελέσματα. Στις φωτογραφίες αυτές φαίνονται και άλλα πρόσωπα – φερόμενα μέλη της 17Ν μερικά εκ των οποίων παραμένουν ασύλληπτα καθώς δεν είχε ταυτοποιηθεί η συμμετοχή τους σε εκείνη την ενέργεια. Στα δύο δικαστήρια το 2003 και το 2005 προέκυψαν αποδείξεις για τους αυτουργούς, δηλαδή τους Κουφοντίνα, Ξηρό, Τζωρτζάτο, Τέλιο κτλ της επίθεσης αλλά τα ονόματα των τσιλιαδόρων δεν έγιναν γνωστά.

Πόσοι ήταν;

Λέγεται ότι στις φωτογραφίες υπάρχουν 3-4 ακόμη πρόσωπα που κατά καιρούς απασχόλησαν τις δικαστικές και αστυνομικές αρχές για συμμετοχή τους σε εξτρεμιστικές ενέργειες. 

pronews.gr

Νίκος Ανδρουλάκης: Στο Αφρίν ο Ερντογάν σκοτώνει αμάχους και παιδιά και πολεμά αυτούς που νίκησαν το ISIS

Με παρέμβαση στο Στρασβούργο ο Έλληνας ευρωβουλευτής σώζει την τιμή των ευρωβουλευτών αλλά και όλων των πολιτικών της Ελλάδας, που σιωπούν μπροστά σ' αυτή τη νέα γενοκτονία που διαπράττει ο Ερντογάν εναντίον των Κούρδων στο Αφρίν

Την επιδεινούμενη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και την έξαρση του εθνικισμού τόσο από τον κ. Ερντογάν όσο και από τους Κεμαλιστές κατήγγειλε ο Ευρωβουλευτής της ΔΗΣΥ, κ.Νίκος Ανδρουλάκης μιλώντας στο Στρασβούργο, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία και την κατάσταση στο Αφρίν, παρουσία της Ύπατης Εκπροσώπου και Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κα Μογκερίνι.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Ανδρουλάκης, «η κατάσταση στην Τουρκία είναι απολύτως ανησυχητική. Όποιος ασκεί κριτική στον Ερντογάν βαφτίζεται εχθρός του έθνους».

Ο Ευρωβουλευτής, καταδίκασε τις επιθέσεις στις αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης, σχετικά με την παροχή ασύλου στους Τούρκους αξιωματικούς, σημειώνοντας πως «κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια».

Τέλος, αναφερόμενος στην Τουρκική επίθεση στη Συρία και στην πόλη Αφρίν, υπογράμμισε πως με «την ανοχή της διεθνούς κοινότητας εισβάλλει στη Συρία, χτυπώντας τους Κούρδους», πολεμώντας αυτούς που νίκησαν το Ισλαμικό Κράτος, οδηγώντας παράλληλα «σε μία νέα ανθρωπιστική κρίση».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης του κ. Ανδρουλάκη:

Η κατάσταση στην Τουρκία είναι απολύτως ανησυχητική. Ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος να συνεχίσει τη δίωξη πολιτικών, δικαστών, δημοσιογράφων,  αλλά και απλών πολιτών.

Παρατείνει την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για να διευρύνει την εξουσία του. Όποιος του ασκεί κριτική βαφτίζεται εχθρός του έθνους. Διαμορφώνει μία ακραία εθνικιστική συμμαχία αμφισβητώντας ακόμα και τη συνθήκη της Λοζάνης.

Το τελευταίο διάστημα Ισλαμιστές και Κεμαλιστές συναγωνίζονται για το ποιος θα έχει την πιο επιθετική ρητορεία έναντι γειτονικών κρατών.Επιτίθεται στις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης, σχετικά με την παροχή ασύλου σε Τούρκους πολίτες, γιατί προφανώς κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια στο πως λαμβάνονται οι αποφάσεις.

Τέλος, με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας εισβάλλει στη Συρία, χτυπώντας τους Κούρδους.

Επί της ουσίας στο Αφρίν πολεμά αυτούς που νίκησαν το Ισλαμικό Κράτος.

Μετά από 7 χρόνια αιματηρού εμφυλίου και ενώ η σύγκρουση είχε αρχίσει να αποκλιμακώνεται η συγκεκριμένη τουρκική εισβολή οδηγεί σε μία νέα ανθρωπιστική κρίση.

Οφείλουμε σήμερα να καταδικάσουμε αυτή τη συμπεριφορά.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Ινφογνώμων Πολιτικά

Θανάσιμο πλήγμα στη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη η υπόθεση «Novartis», όπως στήθηκε από το αριστερόστροφο φασιστικό κράτος και παρακράτος

Ηρεμιστικά Novartis για προβλήματα Μακεδονίας και Δικαιοσύνης
Σταύρος Καλεντερίδης 
Πολιτικός επιστήμονας - διεθνολόγος/επικοινωνιολόγος

Σχετικά με την εξελισσόμενη υπόθεση «Novartis», και εν αναμονή των εξελίξεων, ας εξετάσουμε λίγο την ουσία του ζητήματος, που δεν είναι άλλη από την ελεγχόμενη δικαστική εξουσία στην Ελλάδα. Η επιρροή δηλαδή των πολιτικών στην δικαιοσύνη, η οποία αποτελεί και την γενεσιουργό αιτία των πολιτικών σκανδάλων στη χώρα. Τα σχόλια για δήθεν παρέμβαση στη δικαιοσύνη είναι τουλάχιστον ύποπτα μιας και δεν παραδέχονται πως η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και συνεπώς η διάκριση των εξουσιών, δεν εξασφαλίζονται από το Σύνταγμα της Ελλάδας (άρθ. 90§5 και 91§1).
Εν προκειμένω λοιπόν, οι εισαγγελείς κατά της διαφθοράς επισκέφθηκαν ως όφειλαν την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για να της παραδώσουν τη δικογραφία της υπόθεσης, προκειμένου να διαβιβαστεί στη βουλή με τον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών.
Σκανδαλώδης ήταν η παρουσία του κυβερνητικού εκπροσώπου στον Άρειο Πάγο την ίδια ακριβώς ώρα με το κλιμάκιο των δικαστικών λειτουργών, ενώ σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές αποχώρησαν και σχεδόν ταυτόχρονα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αν και αρχικά δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι επισκέφθηκε τυχαία την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για «προσωπική υπόθεση», στη συνέχεια ανασκεύασε, δηλώνοντας ότι αφορμή της επίσκεψης αποτέλεσαν «δημοσιεύματα κυριακάτικων εφημερίδων σχετικά με την έρευνα που διεξάγει η ελληνική δικαιοσύνη για την υπόθεση της Novartis, αλλά και προκειμένου να ενημερωθεί για τις εξελίξεις σε σχέση με την κατάσταση στις φυλακές Κορυδαλλού…». Η εν λόγω ευτυχής σύμπτωση ξεπερνάει τα όρια της γκάφας και πλησιάζει την περιοχή της ύβρεως.

Εδώ λοιπόν ξεκινούν και τα σκάνδαλα. Μιάμιση μέρα μετά το ιστορικό συλλαλητήριο, στο οποίο οι πολίτες υπερασπίστηκαν τη Μακεδονία, και καθώς η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παραδώσει ιστορία, ταυτότητα ή και χειρότερα, η «φωνή» της κυβέρνησης επισκέπτεται συμπτωματικά τον Άρειο Πάγο, ανάσες πριν ξεσπάσει η υπόθεση περί ης ο λόγος.

Έπειτα, ο κ. Κοντονής (υπουργός που χαρακτήρισε ελεγχόμενη μια απόφαση του ΣτΕ επειδή απλά διαφωνούσε) εξερχόμενος του Μαξίμου δήλωσε ότι «με εντολή του πρωθυπουργού, ο φάκελος της υπόθεσης, θα διαβιβαστεί στη Βουλή». Κανείς δεν έμαθε βέβαια αν εννοούσε τον πρωθυπουργό των Ελλήνων ή κάποιον «πρωθυπουργό δικαστών». Κανείς δεν κατάλαβε επίσης γιατί η εισαγγελέας δεν ήταν αρκετά καλή(;) για τον υπουργό για να στείλει η ίδια τον φάκελο στο κοινοβούλιο – όπως π.χ. προβλέπει ρητά το άρθ. 86§2 του Συντάγματος. Ο θεσμικός εκτροχιασμός ευτυχώς ολοκληρώθηκε όταν ο Κοντονής, λησμονώντας προφανώς τον εκτελεστικό του ρόλου, προκατέλαβε άπαντες, αποφαινόμενος ότι «το σκάνδαλο Novartis θα αποδειχθεί μεγαλύτερο εκείνου της Siemens».

Φαντάζεται κανείς τον πρωθυπουργό (αυτός που αποκάλεσε τη δικαιοσύνη ”θεσμικό εμπόδιο”), να βγάζει από το συρτάρι την υποβολιμαία «υπόθεση – κάβα», και ως Βασιλιάς Μονάρχης Αυτοκράτωρ να διατάσσει τους αγγελιοφόρους υπουργούς να διαβιβάσουν το φιρμάνι στους λοιπούς κοινοβουλευτικούς αυλικούς, για να πράξουν τα δέοντα. Σε επόμενη κατρακύλα θα μπορούσαν πιθανώς οι πολίτες να εμφανίζονται ενώπιον του πρωθυπουργού και αυτός ως μεσαιωνικός φεουδάρχης να επιλύει διαφορές, να βγάζει διατάγματα, και να παντρεύει.

Επειδή όμως δεν θα τους επιτραπεί η ποδηγέτηση και απόλυτη κηδεμονία της δικαιοσύνης, και επειδή οι κυβερνητικές γελοιότητες στοιχειοθετούν κενό δημοκρατίας, ιδού τι θα ίσχυε αν είχαν τεθεί σε εφαρμογή οι 10 ιδέες του δ. Αν απολαμβάναμε δηλαδή πραγματική δημοκρατία:

Αρχικά, η ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, θα απαγόρευε, ενώ θα έλεγχε και ποινικά τις «συμπτώσεις» στο Μέλαθρον της Θέμιδος, μιας και οι πολιτικοί σε μια δημοκρατία, ούτε συνδιαλέγονται, ούτε παζαρεύουν, ούτε παρευρίσκονται, ούτε απειλούν, ούτε σιγοντάρουν τη δικαιοσύνη. Αντίστοιχα, θα ήταν αδιανόητες οι όποιες πατρωνίες και υποδείξεις στις δικαστικές αρχές, τις οποίες να σημειωθεί πρώτη τελειοποίησε η ΝΔ στη χώρα. Τέλος, οι δικαστικού τύπου ετυμηγορίες από πολιτικά πρόσωπα θα ήταν από επίμεμπτες έως κολάσιμες.

Έπειτα, δεν θα υπήρχε προστασία παρανομούντων υπουργών μιας και η Πασοκική γκροτέσκα νομοθεσία περί ανεύθυνου υπουργών δεν θα υφίστατο. Το δ καταργεί άμεσα τον νόμο «σκάνδαλο» (Ν. 3126/2003), σύμφωνα με τον οποίο «οι αξιόποινες πράξεις που αναφέρονται στο άρθρο 1§1 του νόμου αυτού παραγράφονται με τη συμπλήρωση πέντε (5) ετών από την ημέρα που τελέστηκαν». Έτσι, οι εισαγγελείς δεν θα είχαν απέναντι τους ένα σαθρό πολιτικό σύστημα που παραγράφει μόνο του τα εγκλήματα του. Επίσης δεν θα υπήρχαν ασυλίες και δεν θα απαιτείτο η άδεια της βουλής για να ξεκινήσουν οι έννομες διαδικασίες. Με άλλα λόγια, αν διαπιστωνόταν σκάνδαλο θα αποδιδόταν δικαιοσύνη.

Κυρίως όμως, μια ανεξάρτητη δικαστική εξουσία θα είχε εκκινήσει όλες τις διαδικασίες χρόνια πριν, όταν δηλαδή πρωτοεμφανίστηκε η υπόθεση, και κανείς δεν θα μπορούσε στρεψόδικα να την εκμεταλλευτεί τώρα για ίδιον όφελος και για να αποπροσανατολίσει τους πολίτες, τραβώντας τους μακριά από το εθνικό έγκλημα που πραγματοποιείται με το ξεπούλημα της Μακεδονίας, που σχεδόν έχει ψηφίσει η κυβέρνηση.

Αν ήταν εν ισχύ οι ιδέες του δ, κανείς δεν θα είχε το θράσος να παραδώσει την Μακεδονία, την ψυχή της Ελλάδας, και όποιος αργυρώνητος τολμούσε να διαπραγματευτεί τέτοιο ξεπεσμένο ξεπούλημα θα έβρισκε μπροστά του την ρομφαία της δικαιοσύνης – όχι την Θέμιδα αλλά την Νέμεση.

http://www.huffingtonpost.gr/entry/eremistika-novartis-yia-provlemata-makedonias-kai-dikaiosenes_gr_5a7b4396e4b033149e401c5f

Ινφογνώμων Πολιτικά

Σφαγή στην Nτέιρ Εζόρ: Η αμερικανική Αεροπορία εξόντωσε συριακή δύναμη που κυνηγούσε το ISIS

Επιβεβαιώθηκε η είδηση από την Συρία ότι δυνάμεις του συριακού Στρατού κτυπήθηκαν από αμερικανικές αεροπορικές δυνάμεις στην επαρχία της Deir Ezzor με το πρόσχημα ότι αυτές αποτελούσαν απειλή για Κούρδους μαχητές και Αμερικανούς στρατιώτες.

Οι Αμερικανοί στην αρχική τους αναφορά έλεγαν ότι εξοντώθηκαν πάνω από 100 στρατιώτες του «καθεστώτος» (έτσι αποκαλούν οι ΗΠΑ τη νόμιμη συριακή κυβέρνηση νομιμοποιώντας επί σειρά ετών εγκληματικές ισλαμιστικές οργανώσεις) αλλα έγκυρες πηγές από την Μέση Ανατολή επιβεβαιώνουν ότι τελικώς σκοτώθηκαν 25 Σύροι στρατιώτες που ανήκαν στις δυνάμεις της συριακής Εθνοφυλακής

Η δύναμη αποτελούνταν συνολικά από 500 άνδρες συνοδεία πυροβολικού και αρμάτων και επιχειρούσε κατά των τελευταίων προπυργίων του ISIS στην έρημο της Deir Ezor.

Οι Αμερικανοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι κατέστρεψαν και 20 τεθωρακισμένα οχήματα.

Στην δύναμη αυτή θεωρούνταν πολύ πιθανό ότι έχουν ενσωματωθεί και κάποιοι Ρώσοι σύμβουλοι για να συντονίζουν την ρωσική Αεροπορία για όταν ζητηθεί η επέμβασή της αλλά πηγές από την Δαμασκό αναφέρουν ότι η συγκερκιμένη δύναμη διέθετε μόνο συριακό προσωπικό

2ω

Wael Al Hussaini@WaelAlHussaini

Until this moment there’re NO accurate informations regarding the clashes between #SAA and #SDF

Reports are coming only from the same people who said “we are going to invade #Iraq because they’re developing WMDs”

And personally speaking, I don’t believe these people.

Wael Al Hussaini@WaelAlHussaini

And for the record there’re not much of Russian forces southern of #DeirEzzor and the forces there are mostly allies of the #SAA

2:23 μ.μ. - 8 Φεβ 2018

• 20
• Δείτε άλλα Tweet του χρήστη Wael Al Hussaini

Πληροφορίες και απόρρητο για τις Διαφημίσεις του Twitter

Προβολή εικόνας στο Twitter

Qalaat Al Mudiq@QalaatAlMudiq

E. #Syria: US officials say around 100 pro-Regime forces were killed last night by US Air Force & artillery when they launched an offensive to take strategic Oil Fields from #YPG & #SDF in E. #DeirEzzor. Tanks and vehicles wrecked.

11:35 π.μ. - 8 Φεβ 2018

• 56
• 75 άτομα συζητούν σχετικά με αυτό

Πληροφορίες και απόρρητο για τις Διαφημίσεις του Twitter

SMM Syria@smmsyria

Pro government source claims #SAA and allies have started a military operation towards Conico Field in eastern #DeirEzZor

8:47 π.μ. - 8 Φεβ 2018

• 2
• Δείτε άλλα Tweet του χρήστη SMM Syria

Πληροφορίες και απόρρητο για τις Διαφημίσεις του Twitter

tahtakuslar@taylieli

#Deirezzor Military Council (sdf) claims more than 20 armoured vehicle, an ammunition depot and a supplementory convoy for SAA, eliminated by #US and #sdf/#ypg in night-time attacks.

6:45 π.μ. - 8 Φεβ 2018

• 12
• Δείτε άλλα Tweet του χρήστη tahtakuslar

Πληροφορίες και απόρρητο για τις Διαφημίσεις του Twitter

Αυτό εξηγεί και το θάρρος των Αμερικανών να βομβαρδίσουν καθώς σε αντίθετη περίπτωση ρωσικά Su-35 θα είχαν σπεύσει άμεσα στην περιοχή όπου λόγω των κοντινών αποστάσεων θα είχαν το πλεονέκτημα ακόμα και έναντι των αμερικανικών F-22 Raptor καθώς θα επιχειρούσαν σε αποστάσεις μικρότερες των 90 χιλιομέτρων καθιστώντας την τεχνολογία Stealth άχρηστη

Οι Αμερικανοί δικαιολογούν τους εαυτούς τους λέγοντας ότι επρόκειτο περί «αμυντικής κινήσεως» αλλά αυτό δεν είναι πιστευτό καθώς στην περιοχή και συγκεκριμένα στην ανατολική  όχθη του Ευφράτη κοντά στην πόλη Khasham βρίσκονται πολύ σημαντικές πετρελαιοπηγές.

Αυτό σημαίνει ότι οι Αμερικανοί ήθελαν να εμποδίσουν την κυβέρνηση της Δαμασκού να τις θέσει υπό έλεγχο καθώς από τα έσοδα των πετρελαιοπηγών της Deir Ezzor η Ουάσιγκτον προσδοκά ότι θα μπορέσει να συντηρήσει ένα μελλοντικό συριακό κουρδικό κρατίδιο, εάν τελικώς αποτύχουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των Τούρκων στην Αφρίν.

pronews.gr