Αυλαία στις κινητοποιήσεις στο όνομα του αντιφασισμού

Η αυλαία έπεσε στις απεργιακές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών,
 των δημοσίων υπαλλήλων και των υπόλοιπων κλάδων. Οι ηγεσίες 
της ΟΛΜΕ, της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ μπορούν να αισθάνονται υπερήφανες.
 Έπαιξαν ξανά τον γνωστό ρόλο τους. Αφού έπαιξαν με τον πόνο, τα νεύρα 
και το μεροκάματο των εργαζομένων, αφού εξάντλησαν όλο το ρεπερτόριο 
των γνωστών σικέ συνθημάτων για κλιμάκωση του αγώνα, τι έκαναν; Τα μάζεψαν 
όπως-όπως ακριβώς την ώρα που αναδεικνυόταν ως κυρίαρχο το ζήτημα
 της κλιμάκωσης.

Έχουν σοβαρό λόγο. Δεν είναι ώρα οι εργαζόμενοι και ο λαός να ασχολείται 
με τα προβλήματα που του δημιουργεί το καθεστώς. Δεν είναι ώρα να ασχολείται
 με την ολοσχερή καταστροφή της χώρας. Τώρα πρέπει να ασχολείται μόνο 
με την ΧΑ. Κι έτσι μετά από δυο 48ωρες χωρίς αντίκρισμα απεργίες της ΑΔΕΔΥ,
 το όλο σκηνικό έκλεισε με μια δήθεν αντιφασιστική διαδήλωση το απόγευμα 
της Τετάρτης εναντίον της ΧΑ.

Και λέμε για δήθεν αντιφασιστική γιατί δεν αφορά στην καρδιά του προβλήματος, 
αλλά περιορίζει το πρόβλημα του φασισμού μόνο εκεί που βολεύει την κυβέρνηση 
και «συνταγματικό τόξο». Το πρόβλημα για όλους αυτούς είναι μόνο η κύρια η ΧΑ. 
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς οι ηγεσίες των κομμάτων και των συνδικάτων 
εκμεταλλεύτηκαν το αίμα του δολοφονημένου από τη συμμορία της ΧΑ, Παύλου Φύσσα, 
για να ξεμπερδέψουν με τους απεργιακούς αγώνες.

Οι θεατρινισμοί δίνουν και παίρνουν. Εκεί που οι συνδικαλιστές δεν μπόρεσαν – 
γιατί δεν ήθελαν – να συναντηθούν για να συντονίσουν τη δράση τους και 
να συμφωνήσουν σ’ ένα σχέδιο κλιμάκωσης του αγώνα, συναντήθηκαν στη Νίκαια 
για να πολεμήσουν την ΧΑ. Μπράβο τους! Μεγάλη επιτυχία. Κάλεσαν την ΑΔΕΔΥ 
να μετατρέψει την εικονική απεργία της σε αντιφασιστική διαδήλωση και αμέσως
 η ηγεσία του τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου έτρεξε να συμμορφωθεί. 
Δεν υπήρχε καλύτερη ευκαιρία από το να ρίξουν αυλαία στις κινητοποιήσεις.

Οι νεκροθάφτες των απεργιών

Στο παιχνίδι άπαντες. Όχι μόνο οι Παναγούπολοι και Σία, αλλά και οι λεγόμενοι ταξικοί συνδικαλιστές. Μάλιστα το ΠΑΜΕ απεδείχθη ευθύς εξαρχής νεκροθάφτης των απεργιακών κινητοποιήσεων. Βλέπετε, η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έχει και λίγα πολιτικά γραμμάτια 
να ξεπληρώσει στο καθεστώς. Τρία ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ του χάρισε
 η κυβέρνηση διαμέσου σκοτεινών κύκλων από το εξωτερικό, επιτρέποντάς του 
να πουλήσει δημόσια περιουσία – την τηλεοπτική συχνότητα του 902 – που διαχειριζόταν 
δωρεάν το ΚΚΕ από το 1990. Τι θέλετε δηλαδή; Να εγκαταλείψει μια τόσο σημαντική 
επαναστατική κατάκτηση και να πρωτοστατήσει σε αγώνες διαρκείας των εργαζομένων;

Από την πρώτη στιγμή ευθυγραμμίστηκε με τις λογικές του Παναγόπουλου και 
των υπολοίπων του σιναφιού του με προτάσεις για στάσεις εργασίας και για απεργίες 
εκτόνωσης. Ο επίσημος λόγος; Οι εργαζόμενοι δεν είναι ώριμοι. Ε, βέβαια, γιατί να
 είναι ώριμοι; Έχουν περάσει από την διαδικασία ωρίμανσης που θέλει ο Περισσός; Όχι.

Επομένως, γιατί να είναι ώριμοι. Κι έτσι οι μεγάλοι αυτοί «ταξικοί» συνδικαλιστές
 πρότειναν περιορισμένες κινητοποιήσεις με αυστηρώς «ταξικά» αιτήματα, 
δηλαδή απολύσεις, μειώσεις και τα συναφή, που διασπούν την ενότητα 
των επιμέρους κλάδων, μαζί με «διαφώτιση» στους χώρους δουλειάς. Έτσι είναι. 
Αυτό που λείπει σήμερα από τους εργαζόμενους είναι η «διαφώτιση» και μάλιστα εγχειριδίου. 
Ξέρετε, τι είναι καπιταλισμός, τι είναι κρίση, τι σημαίνει εξουσία της εργατικής τάξης
 και όλα τα άλλα από το εικονογραφημένο αλφαβητάρι του Περισσού για ανόητους 
και πνευματικά καθυστερημένους.

Τα έχουν μάθει αυτά οι εργάτες; Όχι. Τότε που πάνε; Πώς θα αγωνιστούν χωρίς 
να ξέρουν τι είναι ο καπιταλισμός, τι σημαίνει πτωτική τάση του μέσου ποσοστού κέρδους,
 τι είναι η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου; Να τα μάθουν πρώτα και ύστερα τα λέμε.
 Μέχρι τότε, βουρ για τις σχολές μαθητείας του Περισσού.

Τα κομματικά εγχειρίδια

Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε μια σύσκεψη που παραβρέθηκα στην υπό κατάληψη 
αντιπεριφέρεια της Εύβοιας ένα μέλος του ΠΑΜΕ και πρόεδρο των νοσοκομειακών
 γιατρών του νοσοκομείου Χαλκίδας, να παίρνει τον λόγο. Με μορφασμούς που σε άλλη 
περίπτωση θα μπορούσαν κάλλιστα να προδίδουν σοβαρά κοιλιακά προβλήματα,
 απευθύνθηκε στην ομήγυρη λέγοντας: «Μα ξέρετε για τι πράγμα μιλάμε τόσην ώρα;»
 Το ενδιαφέρον εντάθηκε για να ακούσουμε. «Μιλάμε για τον καπιταλισμό και για 
μια καραμπινάτη καπιταλιστική κρίση…» Τι μου λες; Έχει ενδιαφέρον να ακούει 
κανείς κάποιον να διαπιστώνει ως μέγιστη ανακάλυψη κάτι που ισχύει από τις αρχές 
του 19ου αιώνα. Χωρίς καν να μπορεί να διακρίνει τι ξεχωρίζει τον καπιταλισμό
 του 21ου αιώνα, αφενός και αφετέρου, τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Όλα ένα ίσωμα.

Εμ, εκεί είναι το πρόβλημα. Πώς να καταλάβει κάποιος που έχει ως οδηγό του 
το κομματικό εγχειρίδιο, ότι αυτό που ζούμε σήμερα και μάλιστα στην Ελλάδα 
δεν είναι απλά ο καπιταλισμός, ούτε μια ακόμη καπιταλιστική κρίση. Ζούμε 
την μετάλλαξη του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο σε ένα σύστημα που 
για να συνεχίσει να υφίσταται θα πρέπει να ενισχύσει τις δομές κυριαρχίας του
 με όρους νεοφεουδαρχίας. Δεν του αρκεί εδώ και δεκαετίες η άντληση κέρδους 
διαμέσου της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης στην παραγωγή. Τα λιμνάζοντα
 κεφάλαια στις αγορές κεφαλαίου είναι τόσο μεγάλα που δεν είναι δυνατή πλέον η 
απορρόφησή τους από τις επενδύσεις στην παραγωγή. Πρέπει να μετατραπούν σε
 τοκοφόρο κεφάλαιο, δηλαδή σε δανειακό κεφάλαιο. Πώς γίνεται αυτό; Με δυο τρόπους: 
αφενός με τον απευθείας δανεισμό. Αφετέρου με την παραγωγή τοκοφόρων τίτλων 
κάθε είδους.

Η παγκόσμια οικονομία είναι υποχρεωμένη να δημιουργεί ευκαιρίες επένδυσης κυρίως
 γι’ αυτούς που κερδίζουν από την κίνηση του κεφαλαίου και όχι από τις επενδύσεις 
στην παραγωγή. Οι Ξένες Άμεσες Επενδύσεις παγκόσμια ανέρχονται περίπου
 στα 1,4 τρις δολάρια. Το σύνολο του διασυνοριακού κεφαλαίου που κινείται παγκόσμια
 ξεπερνά σήμερα τα 230 τρις δολάρια. Σε μια παγκόσμια οικονομία που το συνολικό
 ΑΕΠ που παράγει υπολογίζεται γύρω στα 74 τρις δολάρια. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε 
τέτοιος όγκος κεφαλαίων να ξεχειλίζει κυριολεκτικά την παγκόσμια οικονομία.

Η ταξική απολογητική του συστήματος

Η κλασσική απάντηση σε μια τέτοια κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου ήταν
 ανέκαθεν η καταστροφή του κεφαλαίου που περισσεύει έτσι ώστε να επανεκκινήσει
 η οικονομική άνοδος. Ποια καταστροφή; Το 33% του παγκόσμιου διανοσυνοριακού 
κεφαλαίου αφορά σε δάνεια των τραπεζών προς ιδιώτες. Το 19% αφορά σε τίτλους
 που χρησιμοποιούν οι ίδιες οι τράπεζες για να χρηματοδοτηθούν. Το 20% αφορά
 σε κρατικό δανεισμό και το υπόλοιπο σε επιχειρηματικούς τίτλους. Με άλλα λόγια
 το 72% του συνόλου βρίσκεται στα χέρια των διεθνών τραπεζών, που η χρεοκοπία 
τους θα σημάνει καταρρεύσεις κρατών και ολόκληρων οικονομιών.

Πρώτα και κύρια των μεγάλων ανεπτυγμένων οικονομιών που παράγουν και τον κύριο
 όγκο των διασυνοριακών κεφαλαίων παγκόσμια.

Αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο προσπαθούν να αποφύγουν. Πώς; Κυρίως με την ελεγχόμενη καταστροφή και χρεοκοπία περιφερειακών χωρών, όπως είναι η Ελλάδα. Αυτός είναι
 ο λόγος που για την Ελλάδα ιδιαίτερα αυτή η κρίση δεν μια «μια τυπική καπιταλιστική 
κρίση», ούτε μια ακόμη βαθιά ύφεση. Από αυτή την κρίση η Ελλάδα δεν πρόκειται
 να ανακάμψει ακόμη και με καπιταλιστικούς όρους. Ανήκει πλέον σ’ εκείνες
 τις χώρες που προορίζονται να μετατραπούν ολοκληρωτικά σε ερείπια στα πλαίσια 
της διεθνούς καταστροφής κεφαλαίου. Ολόκληρη η χώρα θα ρευστοποιηθεί προκειμένου να στηριχθούν οι διεθνείς αγορές και κυρίως το παραπαίων ευρώ.

Επομένως, όποιος μένει απλά σε διαπιστώσεις όπως αυτή που αναφέραμε τότε 
δεν είναι τίποτε περισσότερο από απολογητής της κυρίαρχης πολιτικής. Ας σκεφτούμε 
λίγο. Πότε το επίσημο σύστημα οικονομίας και πολιτικής, που κάποιοι ονομάζουν 
καπιταλισμό για να μην σκέφτονται σε βάθος, εφάρμοσε εσκεμμένα, εξεπιτούτου 
πολιτικές ενίσχυσης και επιτάχυνσης της κρίσης; Κάθε φορά που ακόμη κι ο ελληνικός 
καπιταλισμός αντιμετώπιζε κρίσεις, οι κυβερνήσεις επιχειρούσαν να εφαρμόσουν 
αντικυκλικές πολιτικές με σκοπό την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Κύριος στόχος τους ήταν η πάση θυσία ενίσχυση του ιδιωτικού κέρδους, μέσω κυρίως 
της μείωσης του εργατικού κόστους προκειμένου να υπάρξουν επενδύσεις. Αυτή ήταν
 πάντα η κλασσική συνταγή με τα κόστη να φορτώνονται στις λαϊκές τάξεις. Ταυτόχρονα, 
ενισχυόταν επίτηδες ο παρασιτικός χαρακτήρας του κράτους μέσα από την
 δημιουργία κρατικοδίαιτων επιχειρηματικών κολοσσών των οποίων τα κεφάλαια και η
 πελατεία προερχόταν κατά κύριο λόγο από τον κρατικό κορβανά.

Σκοπός τους η ολοκληρωτική καταστροφή

Αυτή ήταν ανέκαθεν η τυπική απάντηση των κυβερνήσεων στην κρίση του δικού 
τους συστήματος. Σκοπός τους ήταν να βγουν από την κρίση κι όχι να την βαθύνουν.
 Αντίθετα σήμερα παρατηρούμε ότι ασκείται μια πολιτική βαθέματος της κρίσης. 
Η ύφεση που βιώνει σήμερα η ελληνική οικονομία δεν είναι φυσιολογικό προϊόν 
ενός οικονομικού κύκλου, ή μιας τυπικής καπιταλιστικής κρίσης. Είναι βασική συνέπεια 
των πολιτικών που εφαρμόζονται. Εδώ δεν έχουμε απλά τον επιμερισμό της
 καταστροφής του κεφαλαίου που χρειάζεται – θεωρητικά – για να ανακάμψει μια 
οικονομία που βασίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος. Δεν έχουμε από την μια τις λαϊκές
 και εργατικές τάξεις να χάνουν ώστε να κερδίσει το κεφάλαιο. Έχουμε αντίθετα
 μια εκτεταμένη πολιτική καταστροφής όπου συντρίβονται ακόμη και μερίδες του
 ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου.

Η εσωτερική υποτίμηση δεν έφερε μόνο τρομακτικά δεινά στους εργαζόμενους, 
αλλά συνέτριψε την εσωτερική αγορά και οικονομία της Ελλάδας συνολικά. Ποτέ άλλοτε 
δεν είχαμε μια τέτοια ολοσχερής καταστροφή του επιχειρηματικού δυναμικού της χώρας.
 Ούτε καν την εποχή της ναζιστικής κατοχής, μιας και οι καταχτητές ήθελαν τις
 πιο σημαντικές παραγωγικές μονάδες και επιχειρήσεις για την ενίσχυση της δικής 
τους πολεμικής προσπάθειας. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε μια τόσο μεγάλη και εκτεταμένη
 φυγή κεφαλαίου από την χώρα, ειδικά επιχειρηματικού. Ακόμη και μεγάλα ονόματα
 καταρρέουν, πτωχεύουν, ή λεηλατούν τις επιχειρήσεις τους και την κοπανάνε. Κι όλα 
αυτά δεν οφείλονται στην θύελλα της παγκόσμιας κρίσης, αλλά πρώτα και κύρια στις
 πολιτικές που επιβάλλονται από την τρόικα και τους δανειστές.

Μπορούμε όλα αυτά να τα θεωρήσουμε φυσιολογικά; Μπορούμε να ξεμπερδέψουμε
 μαζί τους λέγοντας ότι πρόκειται απλά για «μια τυπική καπιταλιστική κρίση»; Όχι βέβαια.
 Εκτός κι αν θέλουμε να ασκηθούμε στην απολογητική της επίσημης πολιτικής.

Η Ελλάδα στο σύνολό της κι όχι μόνο οι εργαζόμενες τάξεις της έχει μετατραπεί σκόπιμα 
σε θύμα της διεθνούς καταστροφής κεφαλαίου. Κι επομένως το κυρίαρχο ζήτημα δεν είναι η προάσπιση της θέσης των εργαζομένων εναντίον των πολιτικών που επιβάλλονται, αλλά
 πρώτα και κύρια η υπεράσπιση της χώρας από την ολοκληρωτική καταστροφή
 και εξαφάνιση.

Το κυρίαρχο ζήτημα σήμερα

Σήμερα το ζήτημα που έχει ήδη τεθεί στην ημερήσια διάταξη δεν είναι σε ποιον 
οφείλουν να ανήκουν τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος που διαθέτει η χώρα. 
Αλλά αν θα πρέπει να διαθέτει μέσα παραγωγής η χώρα. Ζούμε μια διαδικασία
 ολοκληρωτικής καταστροφής των διαθέσιμων μέσων παραγωγής σε πρωτοφανή κλίμακα
 στην ιστορία της Ελλάδας, αλλά και του πλούτου που διαθέτει η χώρα. Επομένως 
το πρόβλημα είναι να υπερασπιστούμε τα μέσα παραγωγής που αυτή την στιγμή
 καταστρέφονται. Όχι μόνο της δημόσιας περιουσίας με την πολιτική ξεπουλήματος 
διαμέσου του ΤΑΙΠΕΔ και της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και των μεγάλων
 επιχειρήσεων και παραγωγικών μονάδων που έχουν απομείνει στην Ελλάδα.

Δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για το τι θα κάνουμε τα μέσα παραγωγής όταν
 αυτά θα έχουν μεταβληθεί σε ερείπια. Συνεπώς το πρώτιστο καθήκον είναι 
να τα υπερασπιστούμε. Να τα πάρουν οι εργαζόμενοι με την συνδρομή της κοινωνίας 
στα χέρια τους. Αν η μεγαλύτερη σε υποδομές και παραγωγική δυναμικότητα
 τσιμεντοβιομηχανία της πρώην ΑΓΕΤ Ηρακλής πουληθεί τελικά για σκραπ από την
 Lafarge, πόσο χρόνο και πόσους πόρους θα χρειαστεί η Ελλάδα για να ξαναποκτήσει
 μια τέτοια βιομηχανία που θα μπορούσε να στηρίξει την ανοικοδόμησή της; Αν η ΔΕΗ 
που ήδη έχει τεμαχιστεί για να πουληθούν πιο εύκολα οι βασικές υποδομές της, 
τελικά διαλυθεί για να εξυπηρετήσει ιδιωτικά συμφέροντα, πόσες δεκαετίες θα χρειαστεί
 για να αποκατασταθεί η καταστροφή αυτή προκειμένου η Ελλάδα να αποκτήσει 
ξανά ενεργειακή επάρκεια; Και πάει λέγοντας.

Για όποιον δεν καταλαβαίνει θα τον ρωτούσαμε: βρες μια προηγούμενη περίοδο 
της ιστορίας στην Ελλάδα όπου να είχε επιβληθεί μια τέτοια πολιτική γενικού ξηλώματος.
 Πότε ξανάγινε κάτι τέτοιο; Πότε συστηματικά και με μέθοδο οδηγήθηκε η ανεργία 
πάνω από το 30% της απασχόλησης, έκλεισαν σχολεία και νοσοκομεία σωρηδόν, 
έκλεισαν μαζικά επιχειρήσεις ακόμη και οι μεγαλύτερες, διαλύθηκε η δημόσια διοίκηση 
και το κράτος μετατράπηκε σε μηχανισμό ανοιχτής καταστολής, δήμευσης και λεηλασίας
 ακόμη και της ιδιωτικής περιουσίας; Κι όλα αυτά όχι σαν απόρροια των εσωτερικών 
διεργασιών της κρίσης, αλλά ως εσκεμμένη σκόπιμη επίσημη πολιτική.

Αν δεν το κάνει ο λαός, τότε ποιος;

Μην το ψάχνετε. Ποτέ ξανά δεν έχει υποστεί η Ελλάδα τέτοια μεταχείριση από 
τις κυβερνήσεις της. Γιατί; Διότι το επιβάλλουν οι δανειστές και η διάσωση του ευρώ. 
Αν λοιπόν οι εργαζόμενοι δεν θέσουν ως πρώτιστο και κορυφαίο μέλημά τους 
την διάσωση της χώρας, των μέσων παραγωγής που καταστρέφονται και του πλούτου
 που χάνεται, τότε ποιος θα το θέσει; Ο κ. Δασκαλάκης και ο ΣΕΒ; Η  Ένωση Εφοπλιστών
 και Τραπεζιτών; Ή οι κυβερνήσεις τους;

Επομένως όποιος εμφανίζει σήμερα την κρίση από την οποία διέρχεται όχι μόνο η Ελλάδα,
 αλλά και η παγκόσμια οικονομία σαν μια ακόμη τυπική κρίση του καπιταλισμού, 
τότε όχι μόνο δεν έχει πιάσει κάβο, δεν έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει, αλλά στην ουσία 
δεν είναι τίποτε περισσότερο από απολογητής της επίσημης πολιτικής και
 των συμφερόντων που υπηρετεί.

Ειδικά από την στιγμή που η κρίση έχει πλέον επικεντρωθεί και εδραιωθεί στην ίδια την ευρωζώνη. Hπροσπάθεια διάσωσης του ευρώ έχει δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερα
 προβλήματα και έχει βαθύνει την κρίση μετατρέποντάς την ανοιχτά σε κοινωνική
 και πολιτική πρωτίστως. Η ευρωζώνη είναι αδύνατο να διαφύγει από την κρίση
 παρά μόνο με την διάλυσή της. Αφού πρώτα – αν δεν προλάβουν οι λαοί με τις 
εξεγέρσεις τους – τσακίσει όλα τα κράτη μέλη και τους βυθίσει τις κοινωνίες τους
 σε βίαιες αναμετρήσεις και εμφυλίους.

Η κοινωνία σε αναβρασμό.

Από την άλλη η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Είναι η πρώτη φορά μετά 
το μεγάλο ξέσπασμα των πλατειών το καλοκαίρι του 2011 που μεγάλα τμήματα 
της κοινωνίας είναι έτοιμα να κάνουν κάτι για να ξεμπερδέψουν μια και καλή με 
το καθεστώς. Δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο τι μπορούν να κάνουν, αλλά και κάτι τέτοιο 
δεν πρόκειται να ξεκαθαρίσει παρά μόνο στην πράξη, μέσα από τους ίδιους τους αγώνες.

Αυτή την φορά έκφραση αυτής της διάθεσης της κοινωνίας δεν είναι μια αυθόρμητη 
συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις πλατείες, αλλά η σταδιακή απεργιακή κινητοποίηση
 πολλών κλάδων με πρώτους του καθηγητές.

Για πρώτη φορά πλατιές μάζες τόσο στους κλάδους που κινητοποιούνται, όσο και 
στην κοινωνία ευρύτερα συζητούν για τις μορφές αγώνα και αντιλαμβάνονται 
σε μεγάλο βαθμό αυτό που πρώτο το ΕΠΑΜ έθεσε ως τρόπο διεξόδου από το πολιτικό,
 κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει για τον λαό το καθεστώς.
 Δηλαδή την γενική πολιτική απεργία.

Το γεγονός ότι εισήλθαμε σε μια περίοδο όπου εμπεριέχει τη δυνατότητα 
ενός γενικού ξεσηκωμού και μάλιστα πολύ μεγαλύτερου και πολύ πιο
 αποτελεσματικού από την εποχή των πλατειών, εξανάγκασε το καθεστώς να 
χρησιμοποιήσει τις δολοφονικές συμμορίες της ΧΑ.

Η πολύτιμη εφεδρεία της ΧΑ

Είναι τυχαίο ότι με το που ξεκίνησε αυτή η περίοδος με μια απεργιακή έξαρση
 που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η μεγαλύτερη που γνωρίσαμε από την αρχή 
της επιβολής των μνημονίων, είχαμε την στυγερή δολοφονία; Είναι τυχαίο ότι σε μια 
περίοδο τέτοιας αγωνιστικής έξαρσης κλάδων και τμημάτων της κοινωνίας που θέτει 
με την πλάτη στον τοίχο ακόμη και τους πιο πωρωμένους γραφειοκράτες των συνδικάτων,
 είχαμε την δολοφονική δράση της ΧΑ;

Τίποτε δεν είναι τυχαίο στην όλη ιστορία. Έπρεπε πάση θυσία να μετατεθεί
 η όλη αντιπαράθεση από το πεδίο της ευθείας αναμέτρησης με το καθεστώς,
 στο πεδίο ενός τυφλού αγώνα εκδίκησης κι αντεκδίκησης ανάμεσα σε φασίστες
 και αντιφασίστες. Έτσι επιχειρείται να μετατεθεί η κυρίαρχη διαχωριστική γραμμή
 από το πεδίο της αναμέτρησης με το καθεστώς κατοχής, στο πεδίο αναμέτρησης
 αποκλειστικά ή κύρια με την ΧΑ.

Έτσι δημιουργείται μια ψευδεπίγραφη αναμέτρηση ανάμεσα στις δυνάμεις 
του «δημοκρατικού τόξου», όπου συμπεριλαμβάνονται όλοι οι δοσίλογοι, 
εναντίον των δυνάμεων των «άκρων», όπου γίνεται προσπάθεια να συμπεριληφθεί
 οποιοσδήποτε μιλά για προδότες, για λογοδοσία όσων έχουν διαπράξει εσχάτη
 προδοσία και σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας μαζί με τους φασίστες της ΧΑ.

Ο λαός και το κίνημα αντιμετωπίζει μια ολομέτωπη επίθεση πειθαναγκασμού ακόμη 
και με την άσκηση κρατικής βίας στην νομιμότητα που επιβάλει το καθεστώς κατοχής 
στο όνομα μιας ανύπαρκτης και ξεπουλημένης «δημοκρατίας». Το νόμιμος ταυτίζεται 
με το νομοταγής στο καθεστώς και στους νόμους του. Σε λίγο, όπως πάμε, 
θα ποινικοποιηθεί οποιοσδήποτε «πολιτικός συμβολισμός» εξωθεί – κατά τους
 κυβερνώντες – στη βία.

Κι επομένως ακόμη και το κάλεσμα σε παλλαϊκό ξεσηκωμό θα υπόκειται 
στις ίδιες ποινικές διατάξεις. Αν μάλιστα περάσει και το αποκαλούμενο
 «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο της ΔΗΜΑΡ, ακόμη και η αναφορά στον πατριωτισμό
 που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με τις λογικές και τις πρακτικές του καθεστώτος,
 θα ισοδυναμεί με ρατσιστική ρητορική και θα διώκεται.

Απέναντι σ’ αυτή την επίθεση έχουμε τις δυνάμεις της αριστεράς που έχουν ενδώσει 
για τους δικούς του μικροκομματικούς λόγους στην τακτική του καθεστώτος.

Εμείς δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα. Εμείς πρέπει να ξεκαθαρίζουμε 
τι σημαίνει φασισμός κι ότι αυτός δεν εξαντλείται στην ιδεολογία και στις
 πρακτικές της ΧΑ. Ο φασισμός είναι καθεστώς που επιβάλλεται από την επίσημη 
εξουσία κάθε φορά που νιώθει ότι απειλείται από τον λαό.

Επομένως το δίλλημα δεν είναι φασισμός ή αντιφασισμός, ούτε φασισμός
 ή νομιμότητα. Το κυρίαρχο δίλλημα είναι φασισμός ή δημοκρατία. Κι ο φασισμός
 δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, ούτε θα αντιμετωπιστεί απλά με αστυνομικά μέτρα
 και ποινικές διατάξεις. Ο φασισμός πεθαίνει εκεί που ενισχύεται η δημοκρατία, 
εκεί που ενισχύεται με αποφασιστικό τρόπο η συμμετοχή του ίδιου του λαού
 σ’ όλα τα κέντα λήψης αποφάσεων. Δεν μπορεί λοιπόν να μιλά για δημοκρατία
 μια εξουσία που έχει σφετεριστεί και καταπατήσει όλα τα βασικά δικαιώματα 
του λαού και έχει παραδώσει αμαχητί την χώρα σε αλλότριες δυνάμεις.

Μέρος του δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 29/9/2013

Μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ 6-8%!

Εμβρόντητους άφησε σήμερα το πρωϊ τους ακροατές του realfm ο δημοσιογράφος Γ. Τράγκας.

Συγκεκριμένα αποκάλυψε πως, πριν τα γεγονότα με τη ΧΑ, σύμφωνα με κρυφές δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ...

ήταν μπροστά από τη ΝΔ 6-8%. Επίσης σημαντική άνοδο παρουσίαζε και η ΧΑ. Ειδικότερα είπε κατά λέξη:

«Τα κόμματα καταργούνται στις κάλπες. Αυτό βέβαια που έγινε εδώ συμβαίνει όταν οι κρυφές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μνημονιακή κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει σε εκλογές γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά 6 – 8 μονάδες. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και η ΧΑ ανεβαίνει συνεχώς…».

Ακούστε το ηχητικό (εδώ) και ειδικότερα από το 13 λεπτό και μετά.

Αν αυτό πράγματι ισχύει, δηλαδή αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη τόσο πολύ μπροστά, όπως και αν η ΧΑ ήταν σε συνεχή άνοδο, τότε γεννώνται εκρηκτικά ερωτηματικά για όλα αυτά τα πρωτόγνωρα που βλέπουμε να συμβαίνουν.

Φυσικά, μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί τόσο η ξαφνική επικίνδυνη θεωρία του «μνημονιακού τόξου» περί των δύο άκρων (ουσιαστικά ΧΑ και ΣΥΡΙΖΑ), όσο και η ανησυχία Σαμαρά και Βενιζέλου στο ενδεχόμενο ακόμα και τοπικών βουλευτικών εκλογών, όπως επιβάλει ρητά το Σύνταγμα, σε περίπτωση παραίτησης βουλευτή. Η ανησυχία αυτή είναι προφανής, γιατί σε περίπτωση αποτύπωσης της λαϊκής βούλησης,  θα φανεί στην πραγματικότητα η λαϊκή γύμνια των υποστηρικτών του μνημονίου.

Ποιος όμως επιτέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο; ο λαός ή το μνημόνιο;

προεδρική δημοκρατία

Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών

του Δημήτρη Καζάκη

Τις πρώτες πρωινές ώρες
 του Σαββάτου συνελήφθησαν με 
τις πυτζάμες μετά από εισαγγελική
 παραγγελία ο Μιχαλολιάκος
 και τα πρωτοπαλίκαρά του.
 Η όλη επιχείρηση μοιάζει σε πολλά
 με την νύχτα των μεγάλων 
μαχαιριών, όταν ο Χίτλερ στα τέλη 
Ιουνίου του 1934 σε μια 
επιχείρηση σκούπα δολοφόνησε εκατοντάδες στελέχη των SA μαζί και τον αρχηγό 
της τον Έρνστ Ρομ. Η παραστρατιωτική SA που βοήθησε τον Χίτλερ 
να ανέλθει στην εξουσία τρομοκρατώντας αντιπάλους και πολίτες,
 είχε γίνει πολύ δυνατή και πολύ ανεξάρτητη για να την ανέχεται ο Φύρερ.
 Κι έτσι άστραψαν τα μαχαίρια.

Στην δική μας εκδοχή της νύχτας των μεγάλων μαχαιριών, οι διαδικασίες 
είναι διαφορετικές. Ο ίδιος ο υπουργός δημόσιας τάξης ανοιχτά με δική
 του παραγγελία προς την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ουσιαστικά διέταξε
 την δίωξη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης. Μάλιστα ο ίδιος ο κ. Δένδιας
 είπε σε δήλωσή του στις 28/9: «Η μηνυτήρια αναφορά μου προς την 
Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου είχε επισημάνει προς την Ελληνική Δικαιοσύνη 
τη δυνατότητα, για πρώτη φορά, να ενοποιήσει τις πολλές εκκρεμείς 
ενώπιόν της δικογραφίες εναντίον της Χρυσής Αυγής. Να αντιμετωπίσει
 έτσι ολιστικά ως εγκληματική οργάνωση το νεοναζιστικό φαινόμενο.»

Δηλαδή η ίδια η ποινική δικαιοσύνη στη χώρα μας δεν διέθετε τις διαδικασίες 
και τις.....
προβλέψεις για κάτι τέτοιο και χρειαζόταν η υπόδειξη του υπουργού; 
Ποιος είναι και με ποιο δικαίωμα ο κ. Δένδιας υποδεικνύει στην ελληνική
 δικαιοσύνη τι πρέπει να κάνει; Κι ύστερα δηλώνει: «Η Ελληνική
 Δικαιοσύνη, όπως και η Ελληνική Αστυνομία, κινήθηκαν με ταχύτητα
 και με αποφασιστικότητα. Τους εκφράζω τη βαθιά ευγνωμοσύνη
 μου.» Με άλλα λόγια, ο υπουργός επαινεί τις διωκτικές και δικαστικές 
αρχές γιατί κινήθηκαν με ταχύτητα με βάση την εντολή του, ή τέλος 
πάντων την υπόδειξή του.

Εδώ έχουμε μια ωμή πολιτική παρέμβαση, η οποία βέβαια
 υπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Τις ίδιες που υπηρετούσε
 η άτυπη ασυλία που είχε παραχωρηθεί στην ΧΑ εδώ και χρόνια
 από το ίδιο το κράτος και τις κυβερνήσεις του. Πόρισμα εννέα 
σελίδων, στο οποίο γίνεται αναδρομή στην 26χρονη πορεία της 
εγκληματικής οργάνωσης, που αποτελείτο από μέλη της
 Χρυσής Αυγής, παρέδωσε στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
 Ευτυχία Κουτζαμάνη ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαρ. Βουρλιώτης.
 Με βάση αυτό το πόρισμα διετάχθησαν οι συλλήψεις των στελεχών της ΧΑ.

Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, στις καταγεγραμμένες
 συνομιλίες μεταξύ βουλευτών του κόμματος αναφέρονται περιστατικά, 
που «δένουν» τη βασική κατηγορία περί συστάσεως εγκληματικής 
οργάνωσης, στην οποία εστιάζει το πόρισμα.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία αφορούν δέκα ανθρωποκτονίες και
 απόπειρες ανθρωποκτονιών, μεταξύ αυτών η δολοφονία του
 Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, το περιστατικό του Πακιστανού 
μετανάστη στα Πετράλωνα και το επεισόδιο με τον Αιγύπτιο εργάτη 
στην ιχθυόσκαλα, υποθέσεις που περιλαμβάνονται στους 32 φακέλους,
 τους οποίους είχε αποστείλει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη,
 Ν. Δένδιας, στην κ. Κουτζαμάνη.

Στο εννεασέλιδο πόρισμα του κ. Βουρλιώτη περιγράφεται μεταξύ άλλων 
η δομή της οργάνωσης της ΧΑ ως η αρχή του μόνου ηγέτη (Führerprinzip) 
με επικεφαλή τον Ν. Μιχαλολιάκο, εξ ου και τον αποκαλούσαν «φύρερ».
 Ως υπαρχηγός της οργάνωσης Χρυσής Αυγής φέρεται ο καταζητούμενος 
βουλευτής Χρήστος Παππάς.

Επίσης, στο πόρισμα περιγράφεται ότι έχουν διαπραχθεί και άλλες αξιόποινες
 πράξεις -εκτός της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης- όπως είναι αυτές
 του «ξεπλύματος βρώμικου χρήματος» και της δωροδοκίας.
 Επιπλέον, στο πόρισμα «φωτογραφίζονται» και άλλα πρόσωπα, 
η συμμετοχή των οποίων θα διερευνηθεί κατά την ανακριτική διαδικασία. 
Το πόρισμα τοποθετεί τη δράση της Χρυσής Αυγής ανά την Ελλάδα 
τα τελευταία 26 χρόνια. Σύμφωνα με το ιστορικό της οργάνωσης,
 που καταγράφεται στο πόρισμα, η χρονική αφετηρία της δράσης 
της οργάνωσης τοποθετείται το 1987.

Ο κ. Βουρλιώτης χρειάστηκε μια εβδομάδα και εννέα σελίδες πόρισμα 
για κινηθεί εναντίον της ΧΑ, όταν επί 26 συναπτά έτη δεν γινόταν
 απολύτως τίποτε. Τι απ’ όλα αυτά που περιγράφονται στο πόρισμα 
δεν ήταν γνωστά; 26 χρόνια εγκληματικής δράσης με ξέπλυμα
 χρήματος, δωροδοκίες, εκβιασμούς, βιαιοπραγίες, δολοφονίες, 
κοκ και τώρα ανακάλυψαν την εγκληματική δράση της ΧΑ; Γιατί χρειάστηκε 
να μεταβιβαστούν οι φάκελοι στον Άρειο Πάγο για να κινηθεί
 ποινική διαδικασία;

Από το γεγονός ότι ο αντιεισαγγελέας Βουρλιώτης δεν έκανε κανενός
 είδους ανακριτική δουλειά επί της ουσίας της υπόθεσης μέσα 
στο μικρό διάστημα που μεσολάβησε από τότε που ο κ. Δένδιας
 παρέδωσε τους φακέλους με τις υποθέσεις της ΧΑ στην εισαγγελία 
του Αρείου Πάγου μέχρι την κίνηση ποινικής δίωξης, συνάγεται λογικά 
το συμπέρασμα ότι οι φάκελοι ήταν επαρκείς. Τότε γιατί τόσα χρόνια 
δεν είχε κινηθεί κανενός είδους δίωξη εναντίον των στελεχών της ΧΑ; 
Ποιος εμπόδιζε την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» να επιληφθεί του θέματος;
 Και γιατί χρειαζόταν ο υπουργός δημόσιας τάξης να ενοποιήσει τις υποθέσεις 
για τον Άρειο Πάγο; Δεν υπήρχε κανένας εισαγγελέας, ή άλλος δικαστής 
σ’ αυτό το επίπεδο που να διέθετε την απαιτούμενη ευαισθησία ώστε 
να ζητήσει τους φακέλους και να προχωρήσει ποινικά η υπόθεση;
 Ανεπάρκεια, ή σκοπιμότητα;

Ή μήπως έπρεπε να φανεί πώς ο κατ’ ευφημισμό υπουργός δημόσιας
 τάξης μετατρέπεται επίσημα σε γενικό εισαγγελέα με δικαίωμα 
στις πολιτικές διώξεις; Το αποτέλεσμα; Αυτοί που μέσα από 
τα σπλάχνα τους βγήκε και ανδρώθηκε η ΧΑ, αυτοί που πρόσφεραν
 όλα αυτά τα χρόνια ασυλία στη δράση της, είναι οι ίδιοι που σήμερα
 εμφανίζονται ως τιμωροί της. Με διαδικασίες που δοκιμάζουν
 την κοινή λογική. Άραγε θα εξεταστούν οι παλαιότερες σχέσεις της ΧΑ 
με την ΝΔ, την οργάνωση του κ. Βορίδη, που ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος 
έχει ομολογήσει; Θα εξεταστούν οι σχέσεις του Μιχαλολιάκου και
 των δικών του με την ΕΥΠ και τις μυστικές υπηρεσίες ημεδαπής
 και αλλοδαπής; Ίδωμεν.

Κι έτσι φτάσαμε στη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών. Η εξουσία δίνει 
στεγνά τα υποχείριά της, προκειμένου να προχωρήσει ανοιχτά
 σ’ ένα καθεστώς «πολιορκίας» όπου η αυθαιρεσία και η
 προκλητική αυταρχικότητα θα υποδύεται τη «δημοκρατική νομιμότητα».
 Να γιατί η κυβέρνηση διάλεξε να στήσει αυτή την παράσταση.
 Πριν καν χαράξει να συλλαμβάνονται εν ενεργεία βουλευτές
 στο όνομα ενός εννεασέλιδου πορίσματος που στοιχειοθετεί 
κάποιο υποτίθεται αυτόφωρο κακούργημα, αυτό της εγκληματικής 
οργάνωσης. Γιατί η κυβέρνηση και οι διωκτικές αρχές δεν περίμεναν 
την ολομέλεια της Βουλής να άρει την κοινοβουλευτική ασυλία και
 κατόπιν να συλλάβουν τους βουλευτές της ΧΑ; Πώς είναι δυνατό
 και με βάση ποια εντελώς αυθαίρετη ερμηνεία του νόμου συλλαμβάνονται
 και μάλιστα επιλεκτικά ορισμένοι από τους εν ενεργεία βουλευτές της ΧΑ,
 παρά την ασυλία που προβλέπει το σύνταγμα;

Η επίκληση του γεγονότος ότι η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση
 είναι αστεία και μόνο για την τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού. 
Κάλλιστα θα μπορούσε να είχε συγκληθεί η Βουλή και σε ολομέλειά της
 να καταγγελθεί η ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση με σκοπό την άρση 
της βουλευτικής ασυλίας. Μόνο που σε μια τέτοια περίπτωση
 θα έπρεπε αφενός να τοποθετηθούν όλοι ενώπιος ενωπίω και αφετέρου 
οι διωκτικές αρχές δεν θα είχαν άλλη επιλογή από το να συλλάβουν
 το σύνολο των βουλευτών της ΧΑ.

Προφανώς, αυτοί που σχεδίασαν την όλη επιχείρηση δεν ήθελαν κάτι τέτοιο. 
Δεν ήθελαν ανοιχτή συζήτηση στην Βουλή. Ο Μιχαλολιάκος βγαίνοντας από 
την ΓΑΔΑ φώναζε «ρουφιάνοι». Άραγε ποιους εννοούσε; Ίσως αυτούς
 που του είχαν εξασφαλίσει ασυλία όλα αυτά τα χρόνια και τώρα 
τον έδιναν στεγνά. Αυτά κι ενδεχομένως άλλα πολλά δεν έπρεπε 
να ακουστούν σε ανοιχτή συνεδρίαση της Βουλής. Όπως επίσης 
δεν ήθελαν αυτοί που σχεδίασαν την όλη παράσταση να προβούν 
σε σύλληψη ολόκληρης της βουλευτικής ομάδας της ΧΑ. Ίσως γιατί έχουν
 άλλα σχέδια γι’ αυτούς.

Μα αν η ΧΑ συνιστά εγκληματική οργάνωση, τότε γιατί δεν συλλαμβάνονται 
όλα τα μέλη και τα στελέχη της με την ίδια ακριβώς λογική που συνελήφθη
 Μιχαλολιάκος και Σία; Γιατί οι επιλεκτικές συλλήψεις και τα εντάλματα;
 Μήπως η κυβέρνηση ετοιμάζει μακελειό στους δρόμους με τους 
πιο θερμόαιμους από τους Χρυσαυγίτες; Μήπως γι’ αυτό αδυνατούν δήθεν 
οι διωκτικές αρχές να συλλάβουν τον υπαρχηγό Παππά; Ίσως η κυβέρνηση
 να ψάχνει για την ευκαιρία να παρουσιάσει τις νέες μονάδες με
 βαρύ οπλισμό που έχει προαναγγείλει ο ίδιος ο Δένδιας εδώ και
 πολλούς μήνες. Υπάρχει καλύτερη νομιμοποίηση στην κοινή συνείδηση 
αυτών των μονάδων από μια μάχη εναντίον των χρυσαυγιτών;

Όπως κι αν την δει κανείς αυτή την υπόθεση είναι προφανές 
ότι στήθηκε μια ολόκληρη παράσταση για το φιλοθεάμων κοινό.
 Όχι μόνο για να εμφανιστεί το εγκληματικό καθεστώς του δοσιλογισμού
 και του ξεπουλήματος της χώρας ως δήθεν εκφραστής της
 «δημοκρατικής νομιμότητας». Ούτε μόνο να συγκροτηθεί
 το λεγόμενο δημοκρατικό ή συνταγματικό τόξο εναντίον των άκρων,
 στα οποία βέβαια κατατάσσεται οποιοσδήποτε απειλεί ευθέως 
το καθεστώς με ανατροπή. Πρέπει το φιλοθεάμων κοινό να εθιστεί 
να βλέπει εν ενεργεία βουλευτές με χειροπέδες, παρά την ασυλία τους.
 Πρέπει να εθιστεί στην μεταμεσονύχτια δράση των διωκτικών αρχών 
εναντίον πολιτικών οργανώσεων που το καθεστώς θεωρεί ή στιγματίζει
 ως απειλή. Πρέπει να εθιστεί να βλέπει τον υπουργό δημόσιας τάξης
 σε ρόλο εισαγγελέα, δικαστή και εκπρόσωπο του κράτους δικαίου.
 Ενός κράτους δικαίου κομμένου και ραμμένου στα μέτρα της 
απόλυτης αυθαιρεσίας ενός συστήματος εξουσίας που υπηρετεί την διάλυση
 της χώρας και την γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού.

Να γιατί έπρεπε να μεταβιβαστεί στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου 
η υπόθεση της ΧΑ. Πολύ δύσκολα εισαγγελική ή δικαστική αρχή
 σε κατώτερο επίπεδο θα δεχόταν να κινηθεί με τόσο δικονομικά 
αυθαίρετο τρόπο, υπηρετώντας τις σκοπιμότητες του καθεστώτος. 
Αντίθετα ο Άρειος Πάγος έχει μια λαμπρή ιστορία στην νομιμοποίηση
 των πιο αυθαίρετων και πραξικοπηματικών ενεργειών της εξουσίας. 
Της όποιας εξουσίας.

Από την εποχή τουλάχιστον του μεσοπολέμου κάθε φορά που η εξουσία
 ένιωθε να απειλείται από τον ίδιο τον λαό και προχωρούσε 
σε πράξεις κατάλυσης της συνταγματικής έννομης τάξης, τα ανώτατα 
δικαστήρια (Συμβούλιο της Επικρατείας και Άρειος Πάγος) έσπευσαν
 να νομιμοποιήσουν επικυρώνοντας τις σχετικές κυβερνητικές πράξεις,
 επικαλούμενα είτε «έκτακτες συνθήκες», είτε τη «σιωπηρή υποστήριξη 
του λαού», 
είτε το «γενικό συμφέρον». Κι έτσι οι κυβερνήσεις είχαν πάντα
 την άνεση να επιβάλουν αυθαίρετα καταστάσεις «πολιορκίας» 
εναντίον του λαού, που οδηγούσαν τελικά σε πραξικοπήματα και 
φασιστικές δικτατορίες. Τα ανώτατα δικαστήρια έβρισκαν τα πάντα νόμιμα 
και καλώς καμωμένα. Ακόμη και την ναζιστική κατοχή.

Δεν λέμε ότι δεν υπήρξαν άξιοι και έντιμοι ανώτατοι δικαστές, αλλά 
αυτοί ήταν ελάχιστοι που η έντιμη και πατριωτική στάση τους χανόταν
 πάντα μέσα στον γενικό κανόνα.

Έτσι και σήμερα. Τα κόμματα που υπηρετούν το καθεστώς
 αποικιοκρατίας του ευρώ και της δουλοπαροικίας του χρέους 
ξέρουν ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν στην ίδια λογική χωρίς άγρια 
γενικευμένη καταστολή, χωρίς αναστολή ακόμη και των λιγοστών 
πολιτικών ελευθεριών που έχουν απομείνει. Αυτά που έρχονται μαζί
 με το νέο χρηματοδοτικό πακέτο που ήδη συζητά η ευρωζώνη
 και το ΔΝΤ, δεν πρόκειται να αφήσουν κανένα να επαναπαυθεί 
στον καναπέ του. Η κοινωνική εξέγερση αχνοφαίνεται στον ορίζοντα
 και το καθεστώς παίρνει τα μέτρα του. Για τον σκοπό αυτό 
χρησιμοποιεί την ΧΑ ως βολικό άλλοθι.

Η ώρα που ο καθένας θα κληθεί να επιλέξει έχει έλθει. 
Απέναντι στο λεγόμενο δημοκρατικό ή συνταγματικό τόξο,
 που συνιστά τον κύριο φορέα εκφασισμού της ζωής μας, 
αλλά και την κύρια απειλή εναντίον της χώρας και 
του λαού της, θα πρέπει να δημιουργηθεί επειγόντως
 μια ευρεία συμμαχία αληθινά αντιφασιστικών και 
δημοκρατικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας.
 Η κατάσταση βιάζει. Αυτή η συμμαχία θα πρέπει να αντιταχθεί
 σε κάθε μέτρο και μέσο εκφασισμού, ή φασιστικής εκτροπής 
της πολιτικής ζωής με κύριο στόχο να ανατραπεί εδώ και τώρα 
η κυβέρνηση ως πρώτο βήμα για την συνολική ανατροπή
 του καθεστώτος δεσμεύσεων που έχει επιβάλει η τρόικα 
και οι δανειστές.

Σ’ αυτή την συμμαχία έχουν θέση όλοι όσοι θεωρούν ότι
 οι διαρκείς εκτροπές που έχουν συντελεστεί από τον Μάιο του 2010 
οδηγούν στην ολοκληρωτική καταστροφή τον λαό και την χώρα,
 καθώς και στον επίσημο εκφασισμό της πολιτικής με σκοπό 
να εξυπηρετηθούν οι δεσμεύσεις προς τους δανειστές και την τρόικα. 
Η απάντηση στον φασισμό δεν μπορεί και δεν είναι η κράτος
 δικαίου του Δένδια και μιας κυβέρνησης που έχει κηρύξει επίσημο 
πόλεμο εναντίον όλων των λαϊκών στρωμάτων. Η μόνη απάντηση 
είναι η οργάνωση γενικής πολιτικής απεργίας από τον ίδιο τον λαό.
 Το καθεστώς το ξέρει και βιάζεται. Δεν πρέπει να του επιτρέψουμε 
να επιβάλλει την δική του ανομία, τον δικό του σφετερισμό
 της εξουσίας ως «δημοκρατική νομιμότητα».

Το ΕΠΑΜ οφείλει να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες για την ευρύτερη 
δυνατή συνεύρεση όλων εκείνων των πολιτικών και κοινωνικών 
δυνάμεων που κατανοούν την ανάγκη μιας τέτοιας αυθεντικά
 λαϊκής δημοκρατικής συμμαχίας. Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής. 
Ούτε ανοχής. Όλοι μας πρέπει να πάρουμε σαφή θέση. Αυτή την φορά 
οι δημοκρατικές δυνάμεις αυτού του τόπου δεν πρέπει να πιαστούν 
στον ύπνο όπως έγινε το 1936, ή το 1967. Δεν πρέπει όπως 
στο παρελθόν να ανακαλύψουμε κατόπιν εορτής και μέσα στις φυλακές, 
στα ξερονήσια, στα αποσπάσματα, ή στην εξορία τι κάναμε λάθος,
 ποιες ήταν οι ολιγωρίες μας, ή ποιες ήταν οι ολέθριες παραλείψεις μας. 
Τώρα πριν είναι πολύ αργά. Αυτή την φορά η φασιστική εκτροπή
 από την εξουσία δεν θα περάσει. Δεν πρέπει να περάσει. 
Το προσκλητήριο για κάθε δημοκράτη έχει ήδη σημάνει.

Μάκης Τριανταφυλλόπουλος:Είσαστε σίγουροι;

Αναρωτιέστε εάν είναι βιαστικά όλα όσα συνέβησαν. Εάν έγιναν ανεξήγητα γρήγορα. Ε, λοιπόν, ναι, φοβάμαι πως έτσι είναι!
Άλλο πράγμα η σύλληψη ενός πολίτη, άλλο εκείνη του βουλευτή και εντελώς διαφορετικό η σύλληψη αρχηγού κόμματος. Στη συνείδηση μερίδας του απλού κόσμου δεν έχει παγιωθεί η πεποίθηση ότι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι και διέπραξαν εγκλήματα για τα οποία πρέπει να συλληφθούν. Τα ερωτήματα είναι υπαρκτά.

Πώς ένας μηχανισμός που αδυνατεί να επιλύσει αποτελεσματικά άλλα προβλήματα κατόρθωσε εν μία νυκτί να στοιχειοθετήσει τις εγκληματικές πράξεις μιας οργάνωσης που έχει πολιτική υπόσταση και εκπροσωπείται επίσημα στο κοινοβούλιο. 

 

Όλη αυτή η σπουδή μυρίζει λάθη τα οποία πιθανόν να λειτουργήσουν αντίστροφα και να ενισχύσουν ένα περιβάλλον πολιτικά επικίνδυνο. 

 

 Το επόμενο τραγικό λάθος σε μια τέτοια περίπτωση είναι η προκήρυξη πρόωρων εκλογών εν μέσω θερμού κλίματος και φυσικά χωρίς να έχει ωριμάσει στη συνείδηση των πολιτών η ιδέα ότι οι συλλήψεις έγιναν για συγκεκριμένους λόγους και όχι για πολιτική σπέκουλα.

Εφόσον τα στοιχεία που διαθέτει η Δικαιοσύνη δεν είναι επαρκή για τη σύλληψη ενός πολιτικού αρχηγού και οι κρατούντες έχουν υποπέσει σε νομικά λάθη, τότε αλίμονο. 

 

Ηρωοποιούν τον ακροδεξιό χώρο δημιουργώντας ταυτόχρονα προϋποθέσεις πολιτικού χάους. Οι συλλήψεις πολιτικών, όποιοι και αν είναι, πυροδοτούν ένταση, ανεξέλεγκτη πολλές φορές.

Εάν μάλιστα αποδειχθεί ότι έγιναν άνευ ουσίας -σοβαρού λόγου που πιθανόν αυτήν τη στιγμή αγνοούμε- αλλά χάριν εντυπωσιασμού, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα. 

 

Ελπίζω οι αποδείξεις και τα επιχειρήματα να είναι ισχυρά, διαφορετικά το τσουνάμι που θα ακολουθήσει μπορεί να είναι πολλαπλάσιο σε ισχύ από τον στιγμιαίο εντυπωσιασμό. 

 

Η δημοκρατία δεν συμπεριφέρεται ως λόχος ορεινών καταδρομών που επιτίθεται διά του αιφνιδιασμού. Έχει κανόνες, που πρέπει να γίνονται σεβαστοί από όλους.

ΣΤΗΝ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΟΙ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΥΠΟ ΔΡΑΚΟΝΤΕΙΑ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (ΒΙΝΤΕΟ)

Συντάχθηκε απο τον/την Makelarisa Στις 28 Σεπτεμβρίου 2013 - 19:54.

Υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας μεταφέρθηκαν φορώντας χειροπέδες στα δικαστήρια της Ευελπίδων οι συλληφθέντες βουλευτές της Χρυσής Αυγής, αλλά και ο αρχηγός του κόμματος Νίκος Μιχαλολιάκος.

 ΜΑΚΕΛΕΙΟ

ΣΑΣ ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΤΙ "ΒΡΩΜΑΕΙ"!!! "ΚΟΒΟΥΝ" ΣΤΟΝ "ΑΕΡΑ" ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟ ΕΠΕΙΔΗ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ : " ΔΕΝ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ...ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ"

Δείτε πως κόβεται στον αέρα από τον ANTENA ο γνωστός ποινικολόγος ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ  επειδή έλεγε ότι δεν στοιχειοθετείται ποινική δίωξη κατά του Μιχαλολιάκου με την κατηγορία ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και την σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης..Δείτε το video





  



πηγη 



Read more: http://tolimeri.blogspot.com/2013/09/blog-post_9344.html#ixzz2gCkhoFT6

Η ΚΑΣΣΕΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ

(Συμπλήρωμα 02/11/2011) :

ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ

---

Πριν ενάμιση χρόνο περίπου είχα πληροφορηθεί για την ύπαρξη μίας κασσέτας όπου ο γέροντας Ιωσήφ του Βατοπαιδινού έκανε αναφορά για τα επερχόμενα με μεγάλη σαφήνεια. Την κασσέτα την είχε κάποια κοπέλα - εάν θυμάμαι καλά η ΜΑΡΙΑ - στην Αθήνα αλλά παρ' όλες τις προτροπές ν' ανέβει στο διαδίκτυο δεν έγινε κάτι για διάφορους λόγους. 

Πριν ένα χρόνο και δυο μήνες περίπου πήρα την πρωτοβουλία σε ένα φόρουμ που είμασταν και συζητούσαμε γι' αυτά να θέσω το θέμαώστε να μάθουμε όλοι τι λέει επιτέλους αυτή η κασσέτα. Μετά κόπων και βασσάνων κι αφού η διαδικασία πέρασε από μύρια κύματα, ο αγαπητός φίλος Romanos (blog "OIMOΣ") κατάφερε και ψηφιοποίησε την κασσέτα και την ανέβασε στο διαδίκτυο σε τρία μέρη.

Εκεί μέσα ο γέροντας Ιωσήφ αναφέρει απίστευτα πράγματα ενώ αυτολογοκρίνεται και δεν λέει για όλα γιατί, όπως αναφέρει, "δεν θα τ' αντέξετε!"...

Η κασσέτα χρονολογείται πριν το 2000... και ο γέροντας κάνει σαφή αναφορά για τα εξής :

1ο - Θα γίνει πολιτειακή ανωμαλία

2ο - Θα αποσυρθεί το ξένο κεφάλαιο

3ο - Θα απολυθούν οι υπάλληλοι

(Σ' αυτό το σημείο η κασσέτα έχει "κοπεί" για να αφαιρεθεί κάτι πολύ σημαντικό το οποίο όμως ίσως ο κόσμος δεν θα άντεχε να μάθει...) 

4ο - Πάνω στην αναμπουμπούλα που θα δημιουργηθεί θα μας κάνουν πρόκληση οι Τούρκοι...

Είναι απίστευτη η ακρίβεια των λόγων του και είναι εμφανείς οι αντιστοιχίες με ότι συμβαίνει σήμερα!

Πολιτειακή ανωμαλία συνιστά ήδη το Μνημόνιο - όντας αντισυνταγματικό - αλλά μήπως συμβεί κάτι πιο έντονο στο αμέσως επόμενο διάστημα;

Η απόσυρση του ξένου κεφαλαίου νομίζω πως έχει σχέση με την καταβολή κάποιας δόσης - λόγω της πολιτειακής ανωμαλίας;

Εφ' όσον δεν καταβληθεί κάποια επόμενη δόση η απόλυση των υπαλλήλων φαντάζει αυτονόητη καθώς και η αναμπουμπούλα που θα δημιουργηθεί πάνω στην οποία θα μας κάνουν την πρόκληση οι Τούρκοι.

Οψόμεθα... 

Το επίμαχο απόσπασμα, το έχουν κάνει από την ιστοσελίδα "ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ" ένα μοναδικό βίντεο :

Τα τρία ψηφιακά κομμάτια της κασσέτας :

Α' ΜΕΡΟΣ

Β' ΜΕΡΟΣ

Γ' ΜΕΡΟΣ 

Δείτε επίσης οπωσδήποτε :

Ο ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΣ ΠΡΟ 12ΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ...

ΗΓΓΙΚΕΝ

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ: Συνελήφθησαν Μιχαλολιάκος - Κασιδιάρης - Παναγιώταρος

Από τις 5 τα ξημερώματα ξεκίνησαν οι συλλήψεις βουλευτών και μελών της Χρυσής Αυγής.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ήδη στα κρατητήρια της Αντιτρομοκρατικής βρίσκονται ο αρχηγός του κόμματος, Νίκος Μιχαλολιάκος, ο Ηλίας Κασιδιάρης, ο Γ. Λαγός και ο υπεύθυνος της οργάνωσης της Χ.Α. Νίκαιας Κ. Πατέλης. Επίσης έχουν συλληφθεί εννέα στελέχη της Χρυσής Αυγής.

Μόνος παραδόθηκε ο Παναγιώταρος

Λίγο πριν τις 10 το πρωί μόνος του παραδόθηκε ο Η. Παναγιώταρος, ο οποίος φτάνοντας στην ΓΑΔΑ ειρωνεύτηκε τους φρουρούς λέγοντας "Πείτε στους Κλουζό ότι ήρθαν σε λάθος διεύθυνση. Ήρθα να παραδοθώ. Μετακόμισα πρόσφατα και ήρθατε σε λάθος διεύθυνση"

Εκκρεμούν εντάλματα σύλληψης και για άλλους βουλευτές

Η επιχείρηση είναι σε εξέλιξη, καθώς εντάλματα συλλήψεων εκκρεμούν για 4 ή 5 βουλευτές και 34 ακόμα μέλη της παράταξης.

Εντάλματα εκκρεμούν και κατά των βουλευτών Νίκου Μίχου και Χρήστου Παππά.

Όπως έγινε γνωστό, ο κ. Μιχαλολιάκος δεν προέβαλε αντίσταση κατά την σύλληψή του.

to-gamato.com